Silvestercross

Na 1 jaar van afwezigheid is hij er weer, de Silvestercross in Soest. Ik vind het persoonlijk de mooiste cross van Nederland met alles erin, vooral die zandheuvel. Tijdens de training  zoveel mogelijk aleten op deze cross gewezen, resultaat! met 5 atleten erheen. Elmer reed al vroeg met mij mee om om 10.00 uur op de Boslaan uit de auto te stappen. Naar het clubgebouw om de nummers op te halen, door naar het parcours. Omkleden en inlopen, even een rondje parcours verkennen. Het parcours lag er mooi bij en het weer was fantastisch, goed gevoel. 11.00 uur knalde ze ons weg, stond vreselijk slecht in het deelnemersveld en dook geloof ik als nummer 50 het bos in. Maar dan gaan het inhalen beginnen, heerlijk scheuren over de bospaden, beetje blubber, heuveltje, bochtje en vele kleine heuveltjes. Als een vis in het water voel ik me op dit parcours. Vele dames ingehaald als ik de zandheuvel voor de eerste keer bereik. Even lekker ploeteren door het zand en dan het bos weer in.   De souplesse zetten we op in kracht en inhalen maar weer. Halverwege de 2e ronde haalde ik de koploopster in, jeh, nu was ik nummer 1. Nogmaals over het zandduin, waar ik flink aangemoedigd werd, zalig. De laatste ronde door het bos voelde nog steeds goed, daar komen de duinen en de finish, 25.40 was de eindtijd. Het gevoel was waanzinnig, snelste van alle masters!!!!!!!!!. De prijsuitreiking en de start van 8 km seniore ( Elmer en Pascal) was gelijktijdig, gelukkig naast elkaar. Pascal liep heel sterk en eindigde 1 minuut verschil met de winnaar als 9e. Elmer liep ook een mooie race. Ondertussen tegen de stroom in uitlopen om zo Ellen en Bianca aan te moedigen (3200 m Vrouwen) Beide meiden vonden het zand zwaar, liepen heel netjes. Toen Sebastiaan op de 3200m seniore mannen, het was ploeteren voor hem maar einigde op een mooie plaats. iedereen was geweest, ben heel tevreden over de prestaties. Heerlijk zo’n dag in het bos, eerst laat je als atleet je beste kant zien, daarna als trainer de aanmoedigingen aan je atleten kunnen geven. Met Elmer rond 15.00 uur weer terug. Elmer bij de schaatsbaan afgezet. Dochter lief belde, een lekker band en moest om 16.00 uur werken. Even snel opgehaald en afgezet. Iedereen blij. Nu in afwachting, niet van de knallen want die hoor je de hele dag door. Wachten op de klok van 0.00 uur. Op naar een sprankelend 2008 voor iedereen in goede gezondheid en veel geluk. Tot in 2008 beste lezers.

Kerstdag 1 en 2

Kerst 2007. Zo zittend achter de computer kan ik zeggen dat ik met veel plezier terug mag kijken op de kerstdagen van 2007.  De dag begon vroeg de 25e. Om 7.30 uur sprong ik mijn bed uit, als je nl lopen wilt moet het vroeg doen. Aankleden en weg, na eerst oog in oog gestaan te hebben met deze mooie tafel. Onze zoon had s’nacht de tafel gedekt,;"als extra kado mam". Kreeg er tranen van in mijn ogen.  Nog even niet eten, eerst rennen, de stilte in. Iedereen lag nog op een oor, geen auto, vogel, fiets of mens hoorde je. Dravend door het wengebied zag ik iemand met dezelfde gedachte als ik. Laat het Jan zijn, even een stuk samen gelopen en daarna ieder weer zijn weg. Na 1uur en 7 minuten stond ik weer voor de deur, zalig. Na de douche, kado’s, ontbijten op naar de Amalia. Rond 14.30 thuis om met het diner te beginnen. 18 personen op het eten en ik kan me heerlijk uitleven, koken is ook een grote hobby van me. Samen met Jim, onze toekomstige kok, 5 gangen gekookt. Het ging perfect, kunnen heel goed samen werken doordat we elkaar zo goed aanvoelen. Vooral in het maken van garneringen heeft Jim veel geleerd in 2007. De gasten, mijn ouders, broers met aanhang waren verrukt en het was bere gezellig. Om 00.45 lag ik voldaan in bed.

De 2e kerstdag om 8.30 uur uit bed. Er is nog wel het een en ander op te ruimen en wilde om 10.45 uur op de fiets zitten naar de Haag cross, gelukt. Zag  vele Santini-runners, enkele Haagst atleten van mijn groep, de meeste waren op familie bezoek elders in Nederland. Inschrijven, inlopen en om 12.00 uur begon de strijd. De forse klim omhoog liet je meteen voelen waar je aan begon. In tegenstelling tot Linschoten voelde de benen perfect en!!!  ik was  na 3 dgn niet meer misselijk. Heuvel af en het strand op, zwaar ploeterend door het zand. Bij de 2e opgang er weer af om via de paardenpaden weer bij het gras uit te komen. Elke ronde haalde ik meer atleten in en schoof lekker door naar voren. Wim Wubben ( Santini) had ik ook te pakken, goed gevoel. Nu proberen het vasthouden, hij mocht er niet meer voorbij. Het laatste stukje op het gras nog een sprintje en ja hoor gelukt, heb alle Santini’s verslagen, toch wel leuk. Sebas had het zwaar vandaag maar liep de 8 km netjes uit. Arno 1e en Elmer 2e, mooi gelopen. Met Sebas en Elmer lekker uitlopen, nog een bakkie doen  in de kantine en toen op de fiets. Thuis een bakkie met Koos en toen nog een etage schoongemaakt. 2e kerstdag ,daar doen we nl niet aan, gewoon een gewone dag. s’Avonds lekker Chinees gegeten, even werd er voor mij gekookt, is ook weleens fijn. Al met al was het een goede kerst.

De zaterdag voor kerst

De achtste keer  lopen in Linschoten. Nog nooit was de wedstrijd zo mooi kwa omgeving. Overal waar je keek was het wit, de bomen, de weilanden en de schaatsende mensen op de sloot. Dat was echt een leuk gezicht op het polderweggetje achter de sporthal waar ik  aan het inlopen was met Marlies. Hardlopende atleten op de voorgrond, iets hoger op de achtergrond de schaatsende atleten, waanzinnig beeld. De zon scheen en de kou leek mee te vallen.  In al die jaren dat ik  in Linschoten gelopen heb ,vaak bevangen door de kou in de laatste kilometers. Dit jaar wilde ik geen risico nemen en in lange tight, shirt met lange mouwen en handschoenen  aan de startstreep plaatsgenomen. Viel niet helemaal mee om vooraan te mogen starten. Op een vriendelijke iet wat brutale manier lukte het om uiteindelijk op de startstreep komen te staan. 13.30 uur werden we weggeschoten, Linschoten door en het oude centrum om daarna in de polder terecht te komen. Daar was het mooi zo mooi, had echter een probleem, ik kon er niet echt van genieten. Was vreselijk misselijk en was bang dat mijn maag zich om ging keren. 5 km ging nog in 18.32 maar daarna het tempo laten zakken om de maag rust te geven. Het koppie wilde , met slechts 6 dgn herstel na mijn sterke 10EM, ook niet echt meewerken, hij had geen zin. Je voelt wel dat het een knokpartij werd deze wedstrijd. Het draaipunt over de gladde brug gaf mij zicht op de achtervolgende vrouwen, zag er veilig uit. Tot 12 km liep ik op kop, daarna hoorde ik vreselijke klapvoeten lopen en een dame kwam langszij. Wilde mee maar de versnelling deed mijn maag weer opspelen, tempo terug, dan maar tweede. Rond een km of 14 kwam er uit een boerderij de geur van spek, jeetje dat was hele slechte lucht voor mijn arme buikje, mijn dieptepunt. De race ging door het beruchte tunneltje, het punt waar ik 6 maal eerder kapot ging, nu niet. De maag voelde beter en het koppie kreeg iets meer zin. Draafde door het dorpje de polder weer in. Langs de schaatsende mensen met 2 mannen  in een groepje, op naar de finish.   Een eindsprint in de straat om onder de 1.23 te kunnen blijven, gelukt, 1.22.56. Tweede vrouw in het totale veld. Het is raar maar waar, in al die jaren dat ik in Linschoten gelopen heb, is slechts 1 jaar lekker gegaan. De tijden van alle jaren op een rijtje. 1999 – 1.21.47 (2e).  2000 – 1.20.17 (1e).  2001 – 1.21.07 (1e).  2002 – 1.20.38 (2e).  2003 – 1.21.33 (2e). 2004 Trainerscurcus.  2005 – 1.22.52 (2e).  2006 – 1.21.04 (2e).  2007 – 1.22.56 (2e) In 2000 liep ik lekker, is ook de snelste editie. Toch is het leuk om te zien dat 9 jaar Linschoten niet veel verval laat zien.  Ik voel de hete adem van de jongere generatie in mijn nek, een goed teken. Voor mezelf is het wel een punt om te realiseren dat ik echt geen 25 jaar meer ben, ze gaan me passeren. Ze gaan me langzaam maar zeker voorbij, als je hun leeftijd met 2 vermenigvuldigd heb je mijn leeftijd nog niet. Dat is het belangrijkst voor mij om te onthouden.

The final one.

Gisteravond, 2 dgn en een jaar na onze terugkomst uit las Vegas, eindelijk eten gekookt voor onze medereizigers Erwin en Luci. Het was supergezellig, even waande ik me weer terug in mijn gewonnen reis. Vandaag de 16e december is de slotwedstrijd van de volgende loopserie, wie gaat de reis winnen? Voor mij staat het vast omdat ik 4 minuten goed moet maken op Wendy. Mag van grote klasse zijn als me dat gaat lukken. Rust in je lijf en hoofd, beetje wedstrijdspanning mag, beetje te veel valt meestal negatief uit. Dus!!!! Op tijd uit mijn warme bedje om alvast te eten, zit dat er 2,5 xc3¡ 3 uur voor de wedstrijd in. Aankleden, opruimen, Jim naar zijn werk brengen, zijn fiets stond nog bij Madestein. 11.30 uur in de auto naar Barendrecht. De meter in de auto gaf 0xc2xb0C aan, frisjes hoor. Bij Rho delta, de hoofdsponser, was de organisatie neergestreken. Was blij dat ik een laag of 5 kleding aan had, de tent, kleedkamer, wc, alles was koud. Gauw met Carin in gaan lopen, in de zon was het wel lekker. Omkleden, korte broek, t-shirtje, veel vet op de benen en armen en handschoentjes aan, de ideale outfit waar je een wedstrijdgevoel in hebt. Richting de start, liep Wouter v. Winden tegen het lijf, leuk dat hij er ook was. Bij de start waren ook Eddy, Wendy en Robbert-Jan. Gauw knallen met dat pistool, warm moet ik worden. Was goed weg en de benen voelde lekker. De 1e km in 3.40, mooie opening voor een 10 EM. Merkte al snel dat er een aardige groep gevormd was, bleef fier op kop lopen.  Wendy liep met RobbertJan en Wouter als hazen om zich heen, netje achter me, duidelijk op winst uit. Vind alles oke wat er achter me gaande is, ik ga in mijn tempo mijn eigen wedstrijd maken. Kreeg na een km of 5 steun van Jan en bleven lekker naast elkaar lopen. (5km in 18.30)angs de snelweg maar over een prachtig fietspad. Onder de snelweg door richting het park waar het mooi lopen was. Ik voelde me goed en het tempo was als een Rolex zoals Jan het noemde, 3.44- 3.47. Rond het 10 km punt (37.28) was de wind in de rug en de zon in het gezicht, zalig en had geen spijt van mijn korte broek. Bij 13 km zag ik Wendy naar voren komen en wist dat dit haar moment was om een dotje gas te geven. Ja hoor, RobbertJan en Wouter gaan met haar mee. Het gaspendaal werd goed ingetrapt, ze schoten er vandoor. Mijn tempo was oke en voelde niets voor een versnelling, bleef staddy doorgaan. Had wel door dat ik onder de 1,01 kon finishen en doelde daarop. RhoDelta komt in het zicht, het finishdoek en ja hoor de klok staat stil op 1.00.48. Super tevreden, is al een paar jaar gelden dat ik deze tijd neergezet heb op de 10 EM. Felicteer Wendy met haar overwinning en mooie tijd. Ze is toch mooi 52 seconden bij me weggelopen, klasse. Carin kwam binnen, een PR. 1.0830. Met Carin uit gaan lopen, haar handschoen op gaan halen die ze ergens rond het km punt uitgegooid had, even lekker nakletsen. De prijsuitreiking  verliep vlot, daarna even met de mannen van de organisatie naar binnen, kletsen en een bakkie doen. Uiteindelijk naar huis, gaat mijn kofferbak wel open, niet meer dicht. Jeetje wat nu weer. Naar de organisatie gereden of ze een touw hadden om die deksel vast te maken. Ja hoor, mooi touwtje gevonden, Rens helpt me met vastmaken. Eindelijk safe naar huis. Geen reis naar ……… dit jaar, wel 1e bij de V45+. Wat dat gaat worden horen we de 18e januari in Baya Beach. 

Voetbal

Voetbal is een sport waar ik persoonlijk niet zoveel mee heb. Koos, Lex, Jim en Joy wel. Drie laatst genoemde beoefenen het spelletje fanatiek.  Bij ons staat 2 xc3xa4 3 maal sporten per week  in de agenda, het is iets waar we ze altijd in gestimuleerd hebben, een noodzakelijk iets in je leven. Wat je doet maakt niet uit als je maar sport, voetbal in dit geval. De jongens als ukke pukkie, F-jes, begonnen. Prachtig om te zien, met een kluitje kinderen om de bal. Het werd elk jaar beter, je zag ze groeien en fanatieker worden. Niet dat ik een wekelijkse toeschouwer was, Koos wel. Ik had veel met mijn eigen sport te doen, maar zo nu en dan keek ik een stukje van de wedstrijd. Jim vond dat niets want, als ik keek verloren ze altijd, daar kwam ik het minst. Van F1 naar E1, D1, C1, B1, A1 ( Jim nu) en Lex de selectie het  2e). Donderdag kreeg Lex te horen dat hij met het 1e mee mocht doen. Voor hem maar ook als ouders zijnde is dat kikke, het is toch maar het hoogst van de vereniging. Vrijdagavond op tijd in bed, niet te veel bietjes gedronken. Zaterdagmorgen toch wel wat gespannen naar de voetbal. Wij kregen een belletje dat hij erin stond, zelf wist hij het nog niet. Opa’s gebeld, die zijn ook trots en togen naar het voetbalveld. Kijk en daar staat hij dan met een gespannen bekkie ( exact in de midden is Lex). Het was een derby, krijgt ieder een F- spelertje mee, is toch echt helemaal echt. Hij speelde een goede wedstrijd met een fantastische inzet. Jammer was dat ze de laatste minuut een doelpunt van KMD tegen kregen. Gelijkspel is nooit leuk.  Een hele goede start gemaakt in het eerste elftal, dat is zeker. Jim speelde met de A1 op het veld ernaast, ik keek vanaf afstand. Jim maakte weer een doelpunt, is echt een topscoorder. De A1 won met 5-0.  Joy had s’morgens vriendschappelijk gespeeld 0-0. Door de vele regen was de meeste voetbal eraf. Honselerdijk heeft geluk met 3 kunstgrasvelden, kan je altijd voetballen.

Weet je hoe mooi dit is en weet hoe graag ouders dit willen. Vele staan echter te schreeuwen langs de kant en te schelden. ( reclamespotje SIRE is zo goed)  Nooit heb ik iets gezegd, alleen stil gekeken, je haalt ze nl uit hun spel.   Belangrijkste noot; Kinderen moet je gewoon hun spel laten spelen. Als het erin zit komt het er zeker uit. Ze blijven het leuk vinden en voetballen door, ook in een belangrijke fase in hun leven, de pubertijd. Gisteren stond ik ook stil te kijken, dacht van zou hij het door hebben dat ik er ben. Het gezicht vol concentratie snoerde mij de mond. Na afloop vertelde hij me dat hij me wel degelijk had zien staan. Stille aanwezigheid waarderen ze. Toen mijn eerste trainer vroeger stond te schreeuwen langs de kant dacht ik ook, van hou aub je mond. Mijn 2e trainer was daar heel goed in. Tijdens de wedstrijd als ik hem passeerde hoorde ik heel zachtjes : "gaat goed". Daar voelde ik me oke bij.

Verjaardag vol kadootjes

Een verscheidenheid aan kado’s heb ik voor mijn 49e verjaardag gekregen. Vanacht om 3.30 uur kregen we een logee, bedje maken, piama zoeken en daarna proberen de slaap te vatten. Om 9.00 uur uit bed, de logee moest gaan werken en met haar ontbeten. Door de slingers in huis kwam ze erachter dat ik jarig was; "leuk kado geef ik je", was haar reactie. Ik vond het wel gezellig. Om 10.15 uur met de auto, vol gebak, naar Leiden, tussenstop bij Crucell om al mijn baksels alvast daar te hebben, scheelt veel gesjouw morgen op de fiets. Verder naar Lisse voor een 10 km wedstrijd. Sebas, Bengt en Bianca zouden daar ook lopen. De regen kwam met bakken uit de lucht, de wind waaide erg hard en slechts 8 xc2xb0C, Hondenweer noemen we dat. Diep in mijn hart had ik helemaal geen zin om in dit weer te gaan lopen, ben notabene het feestvarken, die horen dit niet te doen!!!!! Toch maar een nummer gekocht en in gaan lopen. Doorweekt kom ik na 3 km de kleedkamer binnen en ieder weet, het is echt slecht. Doe meer kleding dan ik gewend ben aan en 4 minuten voor de start ga ik pas klaarstaan. Sebas en Bengt in korte broek en hemd komen aanlopen, zo die zijn gebrand  is mijn eerste gedachte. Knal en weg, wil mijn ademhaling ook nog eens niet, beetje gierend is hij. Ik doe mijn uiterste best, de 1e km in 3.42 valt niet eens tegen. Sebas en Bengt komen langszij en stralen kracht uit. blijf bij ze, lukt aardig. Rond 3 km hindert mij shirt mij en al lopend doe ik hem uit. Lijk wel een beginnenling met het kleding gestuntel. Als het goed zit volgt een inhaalrace om bij de jongens te komen. Lukt en we denderen door. 5 km in 18.58 is slecht te noemen. Moet mezelf pushen om door te gaan ik heb het zo koud, een coach kan niet uitstappen!! laat mij verder rennen. Op 9 km komt Lindsay langzij, ze loopt goed en gun haar de winst. Als 2e kom ik over de streep in 38.04, waardeloze tijd. Sebas een PR (37.25) en Bengt 1,5 minuut sneller  dan in den Haag ( 38.44). Dit doet me heel veel goed, ze gaan lekker vooruit en dat notabene in een zware trainingsperiode. Bianca liep ook netjes de 5 km in 22.30. Uitlopen en dan een warme douche om op te warmen, wat ben ik doorweekt. Prijsuitreiking  en naar huis. Daar wacht Koos, Joy en Lex die me eindelijk kunnen feliciteren, Jim is werken. Even omkleden en dan gaat het feest beginnen. De hele familie stroomt binnen en weldra gloei ik aan alle kanten. Gloeien door de koude regen van de ochtend, de vele gelukwensen en mensen die langskomen. Zo ben ik echt jarig, een huis vol met lieve mensen. Het was een prachtige verjaardag, morgen nog een dag en dan 365 nachtjes ( schrikkeljaar) voor Sara mij gedag komt zeggen. Grillplaat, kado van Koos, mooi he?

Oudjaar

Vandaag, 1 december is voor mij oudjaar. Was ook helemaal in de stemming toen ik vanavond achter de frituurpan zat om een kleine 60 oliebollen te bakken. Morgen is namelijk mijn verjaardag, nog 1 jaar tot Sara langs komt. Waarom nu die oliebollen? Ik ben zoals heel veel mensen weten, gek van koken en bakken, wilde vroeger  een restaurant beginnen. Helaas waren er teveel dingen leuk en heb voor de wetenschap gekozen. Daar waar ik nu wetenschappelijk onderzoek doe, heb ik gevraagd wat ik moest bakken, oliebollen daar hadden ze wel trek in.  Morgen komt de hele familie langs, die lusten ook wel wat, daarom ook nog een appelplaatkoek gebakken met spijs en een cake. Zie het resultaat, ben best een beetje trots. Alles zojuist netjes gescheidenvoor thuis en op het werk en goed ingepakt. Gaan we morgen even wegbrengen, kom toch langs Crucell als ik in Lisse ga hardlopen. Even een 10 km coachen en rennen, s’middags visite.  Vanmiddag was ik even een rondje fietsen. Heb een mooie telefoon met fotocamera gewonnen van het weekblad de Panorama. Dat is toch wel gaaf, als je leuke plaatjes ziet onderweg kan je ze meteen vastleggen. Achter het Staalduisebos vond ik deze wel leuk. Voor de Maaslandkering liepen 5 mannen door de polder met een geweer in de hand, wat ze aan het doen waren? Zag er een beetje eng uit. Het fietspad geeft ook een prachtig gezicht. Morgen is het Carla’s nieuwjaar