18May23; Delft
Hemelvaartsdag, in de middag om 15.00 uur valt het startschot in het gezellige Delft voor de 10km wedstrijden. Een van de beste en meest gezellige wedstrijden van de regio. De markt staat vol publiek, enthousiast moedigen ze je aan, op de heen maar zeker ook op de terugweg.
12May23
Vrijdagavond, de omloop van Ter Heijde, altijd een leuke en wedstrijd vol verrassing. Het begon al tijdens het inlopen. We zagen een donkergrijze lucht met een prachtige regenboog. Dat beloofde niet veel goeds en het inlopen afgebroken, rechtsomkeer terug naar het Vrondel. Net binnen en de regen kwam met bakken uit de lucht.
Vlak voor de start werd het droog, klein stukje warm lopen en dan, de start. Lekker lopen was het motto. Ging ontspannen weg en liep heerlijk.
Deze foto is op 2 km gemaakt. Heel blij om Koos en kleinzoon Jayden te zien staan. Jayden was voor het eerst bij een wedstrijd, hij vond het geweldig en wilde achter oma aan, “up the hill opa”. Ik was ondertussen al bovenop het duin en daalde af naar de zandmotor. Naar de vloedlijn waar het hoogwater was. Het strand liep scheef en was lastig te lopen. Na passage in het dorp wist ik dat ronde twee anders moest. Eenmaal bij het strand koos ik voor de bandensporen om over te lopen. Het was genieten maar het tempo zakte wel. Zo kwam ik weer bij het duin. Klimmen en dan afdalen naar de finish. 50.18 als finishtijd. Heerlijk gelopen onder zware omstandigheden. Tijdens de gezellige prijsuitreiking mocht ik op de 1e plaats bij de V55+. Nakletsen met verschillende mensen en in het donker terug naar huis. Mooie race geweest.
Koningsdag, een nationale feestdag. Heel Nederland gaat erop uit. Voor mij hoeft het feesten niet maar een hardloop wedstrijd in een gezellige omgeving vind ik wel heel fijn. Blij dat de Groene oaseloop in Maasland weer gelopen wordt. In de middag de start, Zoon lex woont daar en zou aan komen moedigen. Ik om 12.15 uur op de fiets naar Maasland, goede warming-up.
Bij de sporthal inschrijven en met startnummer, op een stukje inlopen. Voelde goed en benieuwd of dat lekkere gevoel 10km lang zou blijven. De start, ik was niet heel snel weg, rustig opbouwen bevalt beter. De eerste km voor smalle onverharde paadjes langs het water, hou ik van. Eenmaal op het asfalt zat ik goed in mn ritme, voelde lekker en keek niet naar de tijd, alles op gevoel vandaag. In de Duivenpolder een keerpunt en leuk om te zien wie er voor je lopen. Geen vrouw in ieder gaval, dit geeft steeds weer een special gevoel, op kop lopen. De Duivenpolder uit riching het Bommeer. Overal groen en Midden Delftland rust Er had steeds een man achter mij gelopen, nu hoorde ik hem meer en meer afzakken, die houdt mijn tempo niet vol J . Langs het water richting het Maaslandse bosje zoals Lex het altijd noemt. Het lopen ging steeds lekkerder, krachtiger. Gewoon een lekker gevoel van een wedstrijd lopen. Aanmoedigen en nog 2 km te gaan. Even dacht ik verkeerd te lopen, geen aanwijzing maar wel een afslag. Gewoon rechtdoor is vaak het beste, zo ook vandaag omdat er 500m verder wel een vrijwilliger stond om de weg te wijzen. Kris kras door het bosje, ik hoorde de speaker en verlangde in ene naar de finish. Bocht om, Lex, Magde en Koos stonden me aan te moedigen, te leuk. Het finishdoek en mijn naam als winnares. 43.14 was een tijd die ik een beetje in gedachten had, gelukt, voldaan.
Werd gefeliciteerd door vele, ook door mijn gezin. Daarna liepen ze naar het feest, wist waar ze waren maar wilde nog even uitlopen. 15.15 uur de prijsuitreiking, dan ben ik er. Na het uitlopen, omkleden, kletsen en de klok in de gaten houden. Naar de prijsuitreiking, hoorde de nummer 2 opgeroepen worden en wist dat ik op moest schieten. Mijn naam, fiets neerzetten en het podium op, exact op tijd. Koos stond al te lachen, die is het gewend.
Na de prijsuitreiking een drankje drinken, kletsen en rond 16.00 uur naar huis. Mooie wedstrijd, veel voldoening en gezelligheid. De perfecte koningsdag voor mij, voor ons.
Hij staat weer in de agenda, de halve van het Westland. Een hele gezellige bruisende halve marathon met start en finish in Naaldwijk. Dit jaar voor een vernieuwde opzet gekozen. Weg uit Naaldwijk, dag gezelligheid van publiek waren mijn eerste gedachten. Start, finish, kleedruimte en de kantine bij Olympus zag ik wel als groot voordeel. Ingeschreven en steeds het weerbericht kijken, gaat het echt de hele wedstrijd regenen? Het wisselde van regen naar geen regen maar op de dag zelf kwam de regen vrolijk naar beneden. Op de fiets richting Olympus, ik was al doorweekt. Startnummer ophalen, de vele bekende atleten begroeten maar niet te lang kletsen want wilde wel een paar km inlopen. Drie km gemaakt en ik voelde dat ik gewoon mijn korte broek aan kon doen. Veel vet op de benen gesmeerd om beetje warm te blijven. Om 11 uur de start en een kleine 700 atleten kwamen in beweging voor hun halve marathon of 10km, start was gelijktijdig. Meteen de snelbinder over, goede klim maar ook een heerlijke afdaling.
De benen voelde goed aan en besloot met groepje 4.30 min/km mee te gaan.
Tot 12 km de wind tegen, beter lekker uit de wind te lopen en gezellig tussen de mannen.
Via de Wollebrand naar de Zwethzone, langs het water, meer wind hier, richting de bonte haas. Daar zag je een lange rij paraplu’s waar vele toeschouwers onder schuilde.
Publiek was er meer dan ik verwacht had, moedigde ons aan, leuk en motiverend. Mijn groepje denderde voort, soms had ik het idee dat ze het tempo opschroefde, mee om niet alleen te komen lopen hier in de winderige polder.
De regen viel gestaagd uit de lucht, had er geen last van. De houten brug bij de Lotsweg was het keerpunt van tegenwind naar voor de wind. Mijn groepje gaf nu echt gas en ik liet ze gaan. Solo verder maar oog houdend op DE groep. Langs de bonte haas met zijn publiek om daarna echt door de Zwethzone te mogen lopen. Genieten van de natuur en van mijn goede benen. Elke stap was raak, vermoeidheid ver weg.
Langs de bloemenroute naar natuurgebied de 7-gaten. Het Westland heeft echt veel mooie natuurplekken, moet je niet in de auto zitten maar net als ik nu, hardlopende zien en genieten. Klimmetje, klimmetje en weer een klimmetje, dat zat er voldoende in deze 21,1km. Het lange stuk langs het kanaal, ik begon atleten in te halen. Een kleine jongen langs de kant: “Nog 4 km” zei hij. Nee antwoorde ik, nog 2 km. Daarna moedigde hij aan met ”nog 2 km te gaan”, goed zo hoorde ik zn moeder zeggen. De snelbinder over, stukje tegen wind, krijg het toch koud, die wind blies hard door mijn doorweekte shirt. Gauw draaien, wind mee en een stuk warmer.
Bij de bocht naar rechts gaf mijn horloge 1.34.14 aan en 21,1km ??????? geklokt en verder gegaan tot 21.45km en de finish. 1.35.21 als echte finishtijd. Heel tevreden en super lekker gelopen. Ik ging voor 1.34 en liep ook 1.3414, 2 minuten sneller dan Dordt.
Stefan Buch (A-Groep atleet) was met een interview bezig, de wedstrijd gewonnen. Ik kwam onverwachts door de gekheid achter de microfoon, werd ik nog geintervieuwd ook. Benieuwd naar de uitzending Zag er niet op mijn paasbest uit, leek meer een verzopen katje. (valt mee, is best leuk, spontaan is het zeker )
Uitlopen, benen waren beetje out of energie maar de 4km volgemaakt. Prijsuitreiking duurde lang en even een douche genomen. Fris gewassen mocht ik rond 14.00 uur het 1e podium bekleden. 1e V55+. Bloemen, groenten, enveloppe en applaus. Mooie afsluiting vn een mooie maar natte wedstrijd.
Het crossen achter mij gelaten, seizoen is over. De wegwedstrijden komen nu in de agenda, Dordrecht is de eerste die ik lopen mag.
Wat ga ik doen, niet te gek maar zeker ook niet te langzaam. Doel 4.30 per km lijkt mij een mooie en haalbare tijd.
Bij het opstaan werd ik al blij met het zien van de zon, na de natte sneeuw en kou van afgelopen week, een kadootje. Met Koos op tijd naar Dordrecht vertrokken, kleine file waardoor 10 minuten verloren gingen.
Tijd voldoende om mijn startnummer op te halen, om te kleden en een stukje in te lopen.
Keuze kwa kleding was lastig nu de zon achter de wolken verdween, 5 graden is frisjes. In ene breekt de lucht open, stralend blauw en de lange tight werd vervangen voor een korte broek, zalig, het kan weer.
Naar de start, dit keer op de baan , wel zo handig kwa, gewoon alles. Van start met een zware klim de dijk op, daarna vlak en ritme zoeken. Ik liep in een lekker groepje en zag dat de km tijden waren zoals ik wilde, 3.30 of een beetje sneller. Door het groen, over de dijken richting de Biesbos. Alles was top verzorgd, parcours met duidelijke pijlen aangegeven en vrijwilligers die ervoor zorgde dat je niet verkeerd liep.
Op 5 km begon het horloge van mijn buurman in ene te praten. Een heel verslag van de km tijden, hartslag en eindtijden. Mijn god wil je dat allemaal weten als je aan het lopen bent. Ik zou er heel onrustig door worden. De man van het horloge zei: “ ik kan hem ook elke 100 meter laten praten”. Laat maa,r was mijn reactie. De man heb ik daarna niet meer gezien (en gehoord). Nee, voor mij is het lopen op ontspanning en gevoel. In het begin kijk ik even hoe de km tijden zijn, daarna laat ik het los en vervolg mijn weg naar hoe mijn lichaam en geest zich voelen.
Vandaag voelde ze zich heerlijk . Ik draaide de Biesbos in, met nog een man naast me, en genoot van de rijen geknotte wilgen die daar stonden, wachtend op de lente.
De bomen zagen er nog zielig uit, kale taken wat mij altijd aan Harry Potter “ik zit in het enge bos” gevoel geven. Ondertussen was de enig overgebleven man bij me weg gelopen, ik ging te langzaam denk ik.
Stukje industriegebied door en dan tegenwind. Ik dacht dat het niet waaide maar ik moest toch flink tegen de wind op boxen. Daar doemde de brug voor me op, een flinke klim, checkte even mijn tijd en zag dat ik door de klim tijd in moest leveren, hoe kan het J. Aan de andere kant van de N11 voor de laatste 3 km. Tegenwind, nog een brug, niet goed voor het gemiddelde.
Op 19 km zag ik Koos en zei dat ik er nu wel klaar mee was. Nog 2 km met weer een brug, die ging best nog soepel. Op 20,5 km een scherpe bocht en de dijk af “ denderen”. Naar de atletiek baan, veel enthousiast publiek schreeuwde me naar de finish.
1.35.40 was de eindtijd waar ik heel blij mee was. Super regelmatig gelopen, op de bruggen na. Werd 3e overall en 1e V55+, top.
Even een stukje uitlopen met Joris, de benen hadden niet veel zin, na 1,6 km omdraaien en ik was echt blij dat ik er was. Later met Petra, al kwebbelend nog een stukje gelopen, dat voelde weer oke. De prijsuitreiking om 14.30 uur en ik was op tijd. Mooi podium, extra lovende woorden van de speaker, prachtige bloemen en een kado, gaaf. Na de prijsuitreiking de kleedkamer opgezocht. Fris gewassen op weg naar een volgend feestje van mijn schoondochter’s verjaardag. Top wedstrijd geweest voor mij.
25Feb23; Hellendoorn
De start van het NK cross voor masters, in mijn geval de V60+ categorie. We moesten 1,5 minuut in de koude noorder wind, 5 graden maar wel de zon, wachten. Brrrrr, ging springen om het in mijn korte broek en singlet niet koud te krijgen.
Eer ik van start mocht, ging er nog een warming-up aan vooraf. Ook moest ik mijn startnummer ophalen en een legitimatie laten zien. Wat een ei, dat lag in de auto en de auto stond op 1,9km wandelen afstand. Even in overleg of ik naar de auto moest rennen of?????. Blij dat ik redelijk bekend ben in de atletiekwereld, vele mensen konden vertellen dat ik Carla Ophorst was, zonder legitimatie, daar kwam ik weer goed vanaf 🙂
De start, ging goed weg met als doel zo snel mogelijk als eerste V60 te lopen. Na mijn “mislukte” optreden (mag je daar van spreken als je nog beetje ziekjes was? ), eigenlijk niet maar het voelde wel een beetje zo. Daarom vandaag extra gebrand op goud. Goede focus, goede benen, mentaal sterk. Mijn blik was op een nummer beginnend met 60, ik zag en knalde er na de eerste kleine ronde overheen. Zo die heb ik en nu doorpakken. Een tweede ronde volgde, iets langer, iets meer klimmen.
De derde ronde was weer iets langer, zo kon je wennen aan het steeds langer omhoog moeten klimmen op de heuvelweg.
De vierde ronde was ook met het smalle bospad, vol boomwortels, die gelukkig een kleurtje gekregen hadden door de organisatie. Blij dat na het klimmen een stuk afdalen kwam, goed om het herstel te pakken. Ik voelde me nog steeds sterk, was nu in strijd met mezelf, hoe lang kan ik dit stevige tempo volhouden?
De vijfde ronde, de rode en deze was inclusief de zandkuil. Na het beklimmen van het bospad met de boomwortels, mocht je stuk rechts af en dan….. kijk je over het randje van de zandkuil WAUW, die is diep. Normaal naar beneden denderen was al een kunst, daarna weer de kuil uit, ook een kunst om dat zonder wandelen te doen. Ik zette mijn voeten in de voetafdrukken van mijn voorgangers en lopen alsof ik een trap opliep, zo liep ik de kuil weer uit. Zonder wandelen en met enthousiast publiek aan de rand van de kuil, super leuk. Een beetje bijkomen van de klim, slingeren door het bos, boomstronkjes ontwijkend. Het stuk van afdalen kwam in zicht, heerlijk even bijkomen.
Passage nabij de finish voor de laatste rode ronde. Klimmen, klimmen, klimmen en niet verzaken. Nog een maal de zand kuil door om daarna redelijk gedesorienteerd de boomstronkjes proberen te ontwijken. Eenmaal op het zandpad de afdaling ingezet. Voelde me nog steeds erg sterk en ik liep zo hard als ik kon op de finish af.
GOUD met een finishtijd van 39.47. Heel tevreden over deze race, gewoon omdat het een heerlijke strijd was, dat gevoel was lang geleden en oh zo lekker.
Uitlopen en `Ton en Rob aanmoedigen. De benen waren beetje moe maar het viel me niet tegen.
De prijsuitreiking volgde en met mijn 62e gouden medaille, mooie bos bloemen stond ik heel blij op het podium.
Ton had brons bij de M35+, even een foto van een trotse coach en als blij atleet.
Het NK 10km, na al die Jaren had ik er echt zin in. In Thailand vier weken de tijd gehad om te herstellen van de longontsteking en gehavende kleine teen.
Tijdens de nieuwjaarsduik in 25 graden langs de Thaise kust, 2022 als fysiek rampjaar van mij afgespoeld, de wens uitgesproken om 2023 geen fysiek ongemak te krijgen.
Twee crossen ter voorbereiding gelopen, die heel makkelijk aan voelde. Nee, word ik de week voor Schoorl weer ziek, tot vrijdag voelde ik mij echt niet lekker, zwak en benauwd. Donderdag en vrijdag beetje lopen, je moet toch iets doen ter voorbereiding op het NK.
Op zondagmorgen sta je normaal te popelen om te mogen racen, nee dus. Ik voelde me wat onzeker wat te doen, verre van fit maar met 14 atleten die het NK lopen wil je er gewoon heen, al is het alleen al als taxi.
Tas inpakken, eten en drinken mee en op naar Rotterdam om een aantal atleten op te halen. Door naar Schoorl, druk in het dorp en na wat file rijden mocht ik gelukkig wel op het grasveld parkeren. Ik kwam Romy tegen en we liepen samen naar de sporthal, wat 1,5 km bleek te zijn. De andere atleten zag ik in de sporthal. Naar helpdesk, nummers afgeven enz veel onrust. De atleten dag gezegd om even in te gaan lopen. Laat ik nog iets van een voorbereiding doen. De benen voelde loodzwaar. Na 2,5 km bij het startvak, de atleten succes gewenst en mijn eigen startvak in. Wachten op het startschot, beetje achteraan de groep, voelde als mijn plek vandaag. Om 14.38 en we mochten weg. Dat voelde niet onaardig direct na de start maar na de eerste km voelde ik het al. wat ga ik doen, forceren om een gouden Medaille te halen of verstandig met mijn “niet geheel fitte” lijf omgaan en ontspannen, zonder forceren de 10 km lopen? Ik besloot het laatste doen. Na 2 km wist ik dat het een km lang klimmen was, het duin op. Geen adem maar wel goede benen. Wat was ik blij dat de weg weer vlak werd. Na de derde km kon ik vrij constant en best oke hardlopen. Probeerde te genieten van de mooie natuur. Op 7 km een keerlus en ik probeerde bij de teruglopende atleten een V60+ te ontdekken. Zag er eentje, niet heel ver voor me. Oke zilver, valt me nog mee. De keerlus gehad en op weg naar de finish. Op 8 km zag ik de vrouw met 65 in haar nummer voor me lopen. Jeetje een V65, die moet ik toch achter mij kunnen laten. Het enige wedstrijd moment van het NK was hier. Ik liep er langzaam heen en passeerde. Ze probeerde aan te haken maar ik voelde dat het haar veel moeite kostte. Na 9 km is het vooral naar beneden lopen, voordeeltje. Op naar de finish waar ik als 3e V60+ in 44.32 over de finishlijn kwam. Wat voel je dan? Teleurstelling? Nee, bale? Meer dat. Waarom kan ik niet eens die 42.30 halen?
Nou gewoon omdat je fysiek echt niet in orde bent. Tijdens het uitlopen voelde ik het, de benen waren van elastiek en ik was ook nog eens te laat voor de prijsuitreiking. Speciaal voor mij toch een huldiging, daarna een plekje op het podium tussen alle nummers 1, 2 en 3.
Het Wilhelmus werd voor ons gespeeld, voelt altijd als bijzonder en fijn. Trots ook op Lars die bij de M45+ goud gewonnen had. Podium af en met de atleten praten. Geweldige tijden hadden ze gelopen en ik was in ene mijn tegenvallende wedstrijd vergeten, hier stond een trotse coach. Acht maal en PR, een gouden medaille, geweldig toch.
De V65 die ik net voor het einde inhaalde liep me tegenmoet, of de prijsuitreining al geweest was?. Ja, maar waar was je als de nummer 1 bij de V65+?. V65+, nee joh ik ben 61 maar mijn nummer was niet thuis gestuurd, een reserve nummer was dit. Nog meer verwarring, het mooie opgestelde startnummer plan, complete in duigen gevallen, vele waren niet wie ze waren. Kortom, verwarring bij 20% van de atleten, die zagen een concurrent lopen, was het niet eens een concurrent.
29Jan23; Breda
De Mastboscross, in aanloop naar het NK 10km op de weg en NK in Schoorl is het goed wat wedstrijd hardheid op te doen. Neem alleen al de ochtend voor de wedstrijd, spanning in mijn buik, dat was lang geleden en voor mij een goed teken. Ik had er zin in, zin om buiten lekker lopen ook meer tempo te maken.
Naar Breda, Koos ging gezellig mee, goed voor de foto’s :-). Nummer opgehaald, omkleden en het bos in voor de warming-up. Je komt er en het is of de tijd stil heeft gestaan. Veel bekende mensen, het parcours, start, finish, tenten, vertrouwd gevoel. We zijn alleen wat ouder geworden en bij het inlopen merkte ik ook dat het aantal boomwortels flink was toegenomen. Dat wordt erg opletten voor mij, kampioen in struikelen.
Ging ik niet te hard weg vroeg ik me na de eerste ronde af. Het voelde goed maar zat best hoog in de ademhaling. Na het ingaan van de tweede ronde ga je gewoon door, niet nadenken en zien wat de benen kunnen. Veel aanmoedigingen, ook van Ton en Marco (A-Groep) die aan hert inlopen waren voor hun race, leuk.
Springen kan of nee durf ik niet zo goed. De eerste nam ik als stap uit stilstand, dag snelheid. Kreeg een luid applaus en besloot de tweede te springen, gelukt en snel verder. Viel best mee eigenlijk, ze waren niet zo hoog.
De vierde ronde nam ik de twee boomstammen springend, best lekker. Laatste keer alles zien, Snelheid proberen te verhogen, vrouwen in het zicht krijgen. Zou ik ze nog kunnen pakken, twee vrouwen van het militair kampioenschap.
Blij met het resultaat. Even napraten om daarna de rol als coach op met te nemen. Uitlopen en de mannen aanmoedigen. Ton en Marco maakte er samen een wedstrijd in een wedstrijd van, gaaf om te zien maar ook hoe goed het ging. Top gelopen, feliciteren en snel naast de auto voor verjaardag van zoon Lex.
21Jan23; Westduinpark den Haag
Vier weken in Thailand gewoond, hoe geweldig was dat. Terug met sneeuw maar vandaag aan de start van de 8,3 km lange cross, scheen de zon. De zon maakt de kou goed. Vele atleten om me heen, heel mooi parcours uitgezet is deze altijd mooie omgeving.
De ondergrond was redelijk bevroren. Voordeel, nu zakte je niet ver weg in het zand. Nadeel was dat je goed moest kijken waar de voeten te plaatsen. De bevroren voetstappen waren een doelwit voor de enkels. De aanloopronde ging goed maar in ene file. Staan er 3 schotse hooglanders op het duinpad. Ze doen niets maar zijn erg groot met hele grote horens. Voorzichtig voorbij en weer verder. De grote ronde was een klim het duin op, een ronde over de zandvlakte. Deze was easy omdat er een vlak zand deel in zat en keihard bevroren. Het bos door om daarna de duinen over via het paardenpad te rennen. Nogmaals de koeien passeren. Ze waren wel wat doorgelopen maar nog steeds op het paardenpad.
Het zand werd langzaam zachter, meer ontspannen ging ik mijn voeten neerzetten en daardoor harder lopen. Het was echt een heerlijk gevoel dat ik zo lekker liep. In Thailand 4 weken, elke dat 10,2 km hardgelopen, geen tempo’s maar alles easy. Het onderhouden werpt nu vruchten af, uitgerust en gretig de wedstrijd ingegaan.
Steeds had ik een ander maatje die bij liep, of ik bij hem, was in ieder geval gezellig.
Het stuk naar de finish, de man achter mij heeft 2 ronde meegelopen, was heel blij met mijn constante tempo, vertelde hij me nadat we gefinished waren in 40.59. Heel tevreden en blij dat ik deze cross zo fijn heb mogen lopen.
10Dec22; Den Haag
Ik liep erg lekker ondanks fysieke handicap. Een gekneusde kleine teen en mega hoesten waren de boosdoener. De teen in de tape was voelbaar bij de start, daarna geen last gehad. Het hoesten was onder controle tijdens de race, eigenlijk liep ik wel lekker.
Carla's Blog 