De zwaarste halve ooit??????

Na twee jaar niet in Naaldwijk gelopen te hebben, kon het dit jaar weer. De NK halve marathon was nu niet de dag na Naaldwijk. Met de OphorstRunners afgesproken om in te lopen maar ook mooie groepsfoto’s te maken. Strak schema en het werkte. Om 14.45 uur de foto’s gemaakt en ieder voor zich naar de start. Ik kroop lekker vooraan in het startvak, hou ik van. We liepen een stukje op en na de bocht werden we weggeschoten. Wilde vandaag 4 minuut per km lopen, de warmte gaf mij wel twijfels. Ging lekker weg, het voelde niet te snel. Na een ronde Dreeslaan, langs vele toeschouwers het dorp uit. Op de Grote Woerdlaan voelde ik dat het niet mijn dag / weer was. Benen voelde een beetje elastiekerig aan. Wonderwel bleef ik 4 minuut per km lopen, 5 km in 20.00 minuut. Op 6,5 km gingen de halve marathon lopers en 10 km uit elkaar. Oh dacht ik, had ik maar 10 km mogen lopen. Hup naar links de Bospolder in. Op 7 km voelde ik dat dit niet vol te houden was tot aan de finish, was kapot. Even stoppen en de knop omzetten. Een duurloop ervan maken was wat mijn verstand me liet weten. tempo eruit en doorgaan. Niet dat het er echt gemakkelijker op werd. Even op een groepje gewacht (Laat op dat punt nu net de WOS aan het filmen te, Carla in stilstand….. ) zo proberen wat stimulans te vinden, het lukte. Langzaam ging ik verder, de km bordjes volgde elkaar wel snel op. Op de Papendijk waren er sponsen en water. Flink gebruik van gemaakt. 2 sponsen boven mijn hoofd uitgeknepen en hop een beker water over het bolletje. Ik gooide en rook, dat was geen water, het geurde. Ik mikte dus een hele beker sportdrank over mij heen en riep dat, laat nu net weer een WOS motor naast mij aan het filmen te zijn. zullen mooie beelden op gaan leveren. Op de Meloenlaan was het heet en ik zag iedereen om mij heen instorten, geeft mij wel een lekker gevoel “ik ben niet de enige”. Zo liep ik verder en verder. Heerlijke wind tegen de laatste 4 km, kreeg gewoon een beetje koude benen. Aanmoedigingen van mensen, zo van, top en goed zo. Lief maar klinkt heel raar als je benen echt niet willen. Door de wind ging ik iets lekkerder lopen, haalde atleten in. Op 500 meer voor de finish keek ik een beetje naar achter en dacht een vrouw te zien, schrok. Nog een keer spieken en ja hoor het was echt een vrouw. Nu dacht ik  van de dood of de gladiolen maar dat gaat mij niet gebeuren. Gas erop en dat ging best makkelijk. Over de stoep ipv de klinkerweg, denderde ik op de finish af, 5 seconde voorsprong 🙂 jippie. Met een Keniaanse voor me nog 2e vrouw geworden, 1e V45+ in 1.31.45. Belangrijkste, ik had de finish gehaald. Meteen voor de radio, daarna de TV en het podium op. Had het bijna nog drukker dan tijdens de wedstrijd, wel super. Naar de sporthal en een stukje uitlopen, voelde de voet niet en was blij. Wilde douchen maar de prijsuitreiking begon. Mooie podium met nog een bos bloemen, kikke. Lekkere douche om mijn ondertussen zoute afgekoelde lijf te vertroetelen. Om 17.30 uur schoof ik aan tafel bij de OphorstRunners. een gezellig hapje eten na afloop van mijn zwaarste halve ooit.

CPC, 40.000 atleten met een verhaal

CPC kreeg het NK halve marathon 2014 toegewezen, 40 jaar CPC, een jubileum. 40.000 atleten konden zich inschrijven. Jeetje mina, wat een drukte moet dat gaan geven in den Haag op 9 maart. Ingeschreven want voor een NK doe ik veel. Kreeg mijn startnummer en een plekje bij de sup-top, dat is heerlijk. Op zondagmiddag 9 maart, 12.45 uur op de fiets naar den Haag. Bij het Malieveld mijn fiets aan een hek gebonden en op zoek naar de tent voor de sup top. Zo, aan WC geen gebrek, kan Barcelona veel van leren. De indeling op het Malieveld was subliem, strakke organisatie en dat bleef de hele middag, TOP mensen. In de tent om gaan kleden en weinig aangedaan, 19 °C, bleek nog nooit zo warm geweest te zijn, sinds de (jaar) telling op 9 maart. Topje en korte broek, t-shirt aan en ietsje inlopen. De opdracht was vandaag 90% te lopen en gekozen voor 4.08 – 4.10 per km. Half uur van te voren naar het startvak, waar we nog lekker konden lopen. 5 Minuten van te voren halve liter water opgedronken en ik was er klaar voor. Start en ik ging. Vanmorgen had ik het gevoel een marathon te gaan lopen, nu voelde het zo. die toeschouwers, net Rotterdam in den Haag, kreeg er kippenvel van. De eerste km was iets te snel, het voelde soepel maar moest rustiger. Lekker in de volle zon, beetje bruin worden en genieten. 5 km in 19.57, bijna goed 🙂  de volgende 5 km gingen in een beter tempo. Zag Koos staan, hij mij niet en gaf een schreeuw.  Op tijd en hij kon mij op de gevoelige plaat vastleggen. 10 km in 40.38, mooi. De atleten kregen het zwaar, te hard weg met die hitte. Voor mij een groot voordeel dat ik op 90% liep. De voet voelde goed en eigenlijk alles. Vaak mijn naam gehoord of alleen: “he dat is die Ophorst”,  🙂Na 15 km de prachtige boulevard van Scheveningen over, vals plat daar, niet normaal. Dan de lange rechte  weg naar de finish, wederom vals plat voor een km, de laatste 3 km gingen over een vlakke weg. Liep mooi gelijkmatig en bleef dat doen. Goud zit in de pocket en de Ned. record gaat ook lukken. Bocht om en heel ver weg hangt het finishdoek. Het publiek draagt je en dan ineens mag je stoppen. 1.27.04 bruto tijd en Ned record V55+  (1min 20 sneller) Ook het 20 km record van verleden week verbroken (er lag een tijd mat en dan mag het)  1.22.32 (2 min 11 sneller). De warmte goed doorstaan en voelde me top. Kletsen met de atleten om je heen terwijl je naar de uitgang loopt. Koos stond daar, was ook heel blij. Snel wat droge kleding aan en naar de prijsuitreiking. Het verliep allemaal zo soepel, leuke huldiging. Werd door Frans nog gevraagd hoeveelste goud het was. Nr 37. De andere Frans had voorgenomen om op elke gouden plak van mij een biertje te drinken, hij hoorde het aantal en bedankte snel :-). even stukje uitlopen om daarna de 13 km naar huis te fietsen. Super wedstrijd en ondanks de invallende hitte, goed gegaan.

Alphen, jippi ik mag hem lopen

Waarom deze titel zou je zeggen, lees maar dan kom je er vanzelf achter.  Het NK 10 km, Halve marathon Barcelona, behandelingen bij de fysio. Hij zei dat we het iets anders gaan doen, de irritatie (geen ontsteking meer)  moet nu eindelijk eens helemaal weg. Met het oog op een Nederlands record op de 20 km zijn we gaan schipperen. De omvang naar beneden en de snelheid eruit tijdens trainingen, dan mag ik de aanval op het Nederlands Record doen, maar….. wel  in een lager tempo, zorg dat je net een paar seconden van het record af loopt. Gaan rekenen en met 4.18 per km zou ik  voldoende ruimte creëren voor een nieuw record. Met Koos naar Alphen, auto op 500 meter van de start, daar omgekleed, had even geen zin in al die drukte. Richting de start, beetje inlopen. Sprak Gerard Nijboer voor de start. Hij vroeg na mijn verhaal verbaast of ik dat kon, laag tempo lopen in een wedstrijd. Geen probleem, als het moet moet het :-). De start was heerlijk, geen gedrang en was na 2 seconden over de streep. Even voelen naar het juiste tempo, dat is wel moeilijker in een wedstrijd. Opende iets te snel en liet tempo zakken. Veel publiek langs de kant, zon in mijn gezicht en ik genoot. Klimmen over de spoorbrug en langs de finish. Dat voelde heerlijk,  ook al weet je dat er pas 2 km opzit. lange asfalt wegen, lusjes en dan ineens, voelde echt heel gaaf, politie die het verkeer  tegen hield, op een N weg, voor jou. Moet je meemaken, je gaat spontaan harder lopen. Windje in de rug over de lange naast de polder weg. Liep lekker in mijn uppie en voelde dat het goed ging. Ineens gehijg achter me, vrouwen gehijg. Kwam langszij en ja hoor een vrouw en vertelde haar dat ook. Nu langs het water en zag dat ze het moeilijk kreeg. Ik nam kop over en hield haar uit de wind. Na 2 km de bocht om en ze bedankte me, ach zei ik: “ik loop graag tegen  wind, voel ik mij sterk”, De huizen en mensen kwamen weer. Soms een vervelende zijwind, werd bijna op een hoge stoeprand geblazen. Kon me net corrigeren. 16 km, zag aan de andere kant de vele 10 km lopers lopen. Wij keerden en liepen door een hek gescheiden deel van de 10 km. Top dacht ik, toen ineens was het hek weg en werd ik opgeslokt door de lopers. Ik ga me dan als een soort hert gedragen en huppel tussen de atleten door. Tempo ging iets omhoog, kreeg teveel adrealine. Na 19 km de nauwe straten richting centrum in, Carla het hert moest nog meer elegante sprongen maken om er tussendoor te kunnen. De klok zag er goed uit, haalde het ruim. Frans kreeg me in de gaten, wist schijnbaar dat ik op het record uit was. Riep het om en was super enthousiast. 1.24.43 en 3 hele minuten eraf gelopen. Frans kwam naar mij toe voor de exacte tijd en waar het record op stond. Dit had ik aan de binnenkant van mijn startnummer geschreven, hij moest lachen. Heel Alphen kon horen dat ik het met 3 minuten verbroken had, dat is gaaf. Tevens eerste V50+ Koos blij, ik blij maar ook mijn voet was blij, hij had zich keurig gedragen, net als het baasje 🙂 Even na kletsen, kleding aan en kleine km uitgelopen, anders ben ik morgen stijf. Het voelde goed. Voldaan reden we naar huis terug.