11 november 2012 à 19januari 2013

Dat is meer dan twee maanden, een lange tijd. Tweede kerstdag zat ik met zoon lex op de racefiets en deden het parcours van de Ruitenberg halve aan. Ik zei tegen Lex, als ik deze weer rustig kan lopen de 19^e januari zal ik heel blij zijn. Rustig lopen ging steeds beter en de km voerde ik langzaam op, stiekem richting de 21.1 km. De fysio vroeg mij begin januari wat mijn doel was. Beter worden stond op plaats 1. Plaats 2;  Het NK halve marathon op 23 maart in Venlo, Plaats 3; De halve op 19 januari. Hij deed er alles aan om mij die halve te kunnen laten lopen. Als duur training mocht ik gaan, wat heerlijk. Die ochtend was het koud, sneeuw voorspeld, (daar mocht ik nu net niet in hardlopen, onzekere pas!!!) Ik kreeg 1 afmelding  van een OphorstRunner, ongelooflijk, ze gaan allemaal, wat een bikkels. Op de fiets met 4 lagen kleding aan, op de fiets naar Maassluis,  -7 °C met een hele harde oostenwind. In de sporthal telde ik 13 OphorstRunners met koude gezichten. Om 12.20 uur in gaan lopen met de hele groep, we hadden veel lol en ik merkte dat het vandaag volle bak zou gaan. Goed aangekleed naar de start, iedereen succes gewenst en naar voren. Ondanks dat ik niet hard mocht, ga ik toch graag op de eerste rij staan. Start, fel tegen de wind in in een lekker tempo. Vele atleten gingen mij voorbij met goed bedoelde opmerkingen, dit waren ze niet gewend. Ik heb er geen moeite mee om rustig te lopen en me aan mijn opdracht te houden. Opende in 4.45, netjes. Ik kreeg last van mijn teen, zit mijn sok weer te vervelen, vergeten binnenste buiten te doen. Op 6 km, achter een busje schoen uit, sok omdraaien en schoen weer vast. Handschoen aangewumd en verder. Zie ik Marja wandelen en ging naar haar toe, ach het toch een duurtraining voor mij. Aangemoedigd om te gaan dribbelen en al dribbelend vertelde ze mij dat ze misselijk werd en overgegeven had. Onder de A20 weer gestopt, het ging niet en wachtte hier op haar mannetje. Ik verder naar de splitsing, 10 km en de halve. Het ging steeds harder sneeuwen maar de weg bleef goed. Ach genoeg pekel om de sneeuw te laten smelten en ik ging voor de 21.1 km. Groepje voorbij en de opmerking, he dat heb ik altijd mee willen maken, lopen met Carla Ophorst. We bleven 5 minuten als groepje, Ik ging te hard voor ze en lieten mij gaan. Het bos kwam eraan en dan die  sneeuw, jeetje het ging nu steeds harder sneeuwen en de weg werd steeds witter. De twijfel kwam, wat is verstandig, in ieder geval ontspannen lopen en de pas goed afmaken. Langzaam veranderde ik in een sneeuwpop. De wimpers plakte aan elkaar, mijn haar vol sneeuw en zag de sneeuw onder mijn ogen liggen. Ogen gingen zeer doen door die fijne kleine sneeuwvlokje in mijn ogen. Ondanks dat alles genoot ik met volle teugen. Alles voelde goed en ontspannen aan.20 km, gaat snel. De laatste heuveltjes op het fietspad richting de finish en dan de klok, 1.38.27 liep ik. Ongeveer 5 minuten verloren met de schoen en misselijke atleet. Het maakte me niet uit, ik heb hem gelopen zonder problemen. Meteen naar de sporthal. Daar hoorde ik dat iedereen heel goed gelopen had, veel PR-en, gaaf. Was nog 3^e V50+ geworden en even op de prijsuitreiking wachten. Rond 16.30 uur op de fiets naar huis, Door een prachtig wit landschap, zag de fietspaden bijna niet en reed als eerste door de verse sneeuw. Na 3 kwartier was ik thuis, weer als sneeuwpop. Wat een dag en wat een ervaring, voelde de elfstedenrijders uit 1963 zich zo na het uitrijden van de toch der tochten. Ik  voelde me euforisch en vond dat ik wel een kruisje verdiend had vandaag.

Spinnen voor het goede doel

Verleden jaar heb ik niet meegedaan met de spinning marathon door een onwillige knie. Dit jaar wilde zoon Lex en ik toch weer die sfeer proeven, dat is zo geweldig. Fiets gekocht voor 3 uur. Was het niet dat ik nu met dat kapsel van mijn heup zit. Ach racefietsen gaat goed, als ik nu gewoon blijf zitten, niet steeds uit het zadel kom, moet het goed gaan. Lex kwam me ophalen, hij wilde nog een grote bidon, ik had er zo een. Op de fiets naar de sporthal, omkleden. Kom ik erachter dat ik Lex een extra bidon geef en er geen een voor mezelf mee genomen had, domkop. Er zat wel een fles water in de sponsor tas, daar moest in voorlopig genoeg aan hebben. Fiets stellen, beetje in fietsen en om 17.00 uur ging het eerste uur van start. Beetje mak aan, niet uit het zadel en genieten. Aparte en vreemde muziek was er, goed ritme dat wel. Het uur vloog om. Teveel gedronken en in de 10 minuten pauze kon ik mooi even naar de wc. 18.00 uur het tweede uur, Wesley, zoon van OphorstRunner was er dit uur. Moet je zeggen, hij deed het erg goed. Lex ging vol mee en hij was gesloopt na het tweede uur. Ik voelde me topfit, moest weer heel veel plassen (zweette gewoon te weinig). Het derde uur, gaaf, de band no Comment zong het uur vol. Heel veel sfeer in de zaal. het is echt ongelooflijk hoe snel die drie uur omgegaan zijn. De bekendmaking van het bedrag ging lekker vlot. Toch mooi  40.875,00 opgehaald. De cross over 2 weken is de laatste activiteit van dit alles, dan het echte eindbedrag. Fiets aan de kant zetten en douchen. Daar had ik eigenlijk helemaal geen zin in, had meer honger. Gewoon een kleding wissel gedaan en snel naar de warme hap. Lex ging naar huis, daar eten en nog even slapen alvorens door te gaan naar een feest :-). Koos zag ik in de sponsorkantine. Er stond heel veel en lekker eten, we lieten het ons goed smaken, drankje erbij, veel gezellige mensen om ons heen. Het was zo laat en om 22.30 uur waren we thuis. Koos had super veel foto’s gemaakt, een paar staan hier tussen de tekst,hij  was  moe maar voldaan. Ik had heerlijk gefietst zonder vermoeidheid. Morgen een duurloop, die wil ik graag goed doen ivm terugkomen na de blessure. Deze spinning marathon  was weer een fantastisch evenement.

2012 overzicht per maand. Het meest aangrijpende.

Januari 2012: De nieuwjaarsduik. Koud maar fantastisch om te doen. Het geeft je een kik voor een heel nieuw jaar.  Februari:  Sportvrouw van het Westland 2011. Mijn doelstelling gehaald, dit wilde ik nog zo graag een keer worden. Maart: Goud op het NK halve Marathon in Venlo, mijn 30e goud. Helaas ik kreeg hem niet door een fout vd Chip, deze werkte niet bij de finish passage. Handgeschreven finishtijden werden niet bekeken. Na een maand kreeg ik het goud en de bloemen nog thuis gestuurd. April: De Teun van Vliet memorial, 100 km vanuit Baarle Nassau naar huis met zoon Lex gefietst. Mei: Miss Brabant verkiezing, Joy bij de laatste 12, wat een avond.  Juni: Erkenning van mijn nieuwe Nederlands Record op de 10 km, gelopen in Delft 37.13  Juli:Met de oranjetourtocht naar de Olympische spelen, 3 dgn 140 km fietsen en overnachten op de oranjecamping. Wat een sfeer die Olympische spelen.  Augustus: Het overlijden van (schoon)vader Bas. Maakt diepe indruk. Het was een schat van een schoonvader. September: NK 10 km goud, nr 31 behaald in Utrecht en dat terwijl de heup niet helemaal oke voelt.  October: De begrafenis van Seb, Zoontje van atleet van mij. Heel emotioneel. Publicatie in het AD dichtbij, reportage: in de Spiegel, heel gaaf dat ze mij daarvoor gevraagd hadden. November: 15 km Zoetermeer. je denkt dat je terug bent maar de blessure is een week later veel erger terug, wat is er aan de hand? Een beetje raadselachtig.  December. Mijn 54e verjaardag. Koken voor de hele familie, heerlijk om zo 54 jaar te mogen worden.