Lopen door de polder zonder koeien

6 Dagen na het NK 10 km, in de sneeuw, een volgende wedstrijd. Nu mist voor 30 minuten, daarna volle zon en 7 graden. Nederland zit vol verassingen 🙂 Het was een bijzondere week na het behalen van mijn 50e gouden medaille. Het deed veel bij de mensen om me heen. Kreeg bloemen, kaarten, felicitaties, interview WOS, Interview voor het AD. Een week op een roze wolk voor Carla, ik genoot ervan. Er werd ook gewoon gewerkt, training gegeven, trainen, een normale in een bijzondere week. Vandaag weer een “gewone” wedstrijd, voor het circuit, Midden Delftland, een halve marathon waar ik mezelf een opdracht gaf, 4.10 minuten per km, hard zat, 6 dgn na het NK. Van start in de mist met voelbare warmte. Ik liet me even verleiden door met Ronald mee te gaan. 3.58 en na de eerste km beetje gas terug en hem laten gaan.

Langs het water, de Gaag, liep in mijn uppie lekkere km’s, alles ging volgens plan. Koos zou een verscholen foto maken maar zag ik daar zijn fiets niet staan? Ja hoor, ik zag hem maar deed net of ik niets in de gaten had, er kon zelfs geen lachen vanaf :-).

Maasland, prachtig dorp met oude, vreselijk om overheen te lopen, klinkertje. Ik nam de stoep waar mogelijk was. Door het mooie weer had ik al vele mensen meer langs de kant zien staan dan in 2016 en 2015 bij elkaar. Maasland uit, richting Bommeer. De stilte daar is zo bijzonder, de vogels in de lucht, ze vlogen naar het noorden, positief teken richting voorjaar, waren de enige die geluid maakten.

Ik liep, ik genoot en ondertussen mijn ogen gericht op de mannen voor me. Soms haalde ik er een in, soms haalde iemand mij in. De Duivenpolder, een zachte bries tegen tot de aan de Gaag. Vanaf daar echt op de terugweg naar Schipluiden. De trambrug over, even een blokje om de huizen om de km’s vol te maken en daar was alweer de laatste km. Ik had zo netjes mijn opgedragen tempo gelopen, mocht nu aanzetten van mezelf. Keek op mijn horloge en dacht nog wel even onder de 1.27 te duiken. Het aanzetten heeft wel geholpen, niet voldoende. Heel voldaan met 1.27.06 en een eerste plaats. Kreeg een prachtige bos rode rozen, met grote doornen, zo in mijn duim 😦 Atleten opgewacht, of zijn waren al op mij aan het wachten. Vele persoonlijke records waren er bij ze gesneuveld, trainer heel blij. Onder het uitlopen ervaringen uitgewisseld, daarna snel naar de prijsuitreiking. Lekkere streek producten kreeg ik, een hele kist vol. Als je daarna met de fiets naar huis moet is er een probleem, hoe krijg je dat in godsnaam mee. Economisch verpakt maar wat was ik blij thuis te zijn, handen beetje afgeklemd door de extra bagage.

Foto WOS media. Patrick Kwist en mijn persoon, 3 jaar op rij de winnaars

Voor de 54e maal, het startschot voor een NK

Al heel lang loop ik hard, begon op mijn 26e en liep volgens zeggen, de straatstenen eruit.  6 jaar uit het wedstrijd circuit geweest door drie zwangerschappen, wel lopen tot de 36e zwangerschaps week. Geen trainer, geen wedstrijden, alleen Carla en de baby die op dat moment in mijn buik groeide.  Na die periode een nieuwe trainer opgezocht, gerichter gaan trainen en het wedstrijd lopen weer opgepakt. De Nederlandse kampioenschappen waren de doelen, elk jaar weer. Het NK startschot had dus al 54 maal voor mij geklonken, 49 maal goud, 4 maal zilver. 12Feb17, NK 10km op de weg in Schoorl, goud nummer 50 zou moeten lukken. Ik ging ervoor. De organisatie was al vroeg in touw om de vers gevallen sneeuw van het parcours te halen, alles deden ze eraan om de wedstrijd door te laten gaan, gelukt en om 11.00 uur vertrokken de eerste atleten. Ik was rond dat tijdstip pas 90 minuten  uit bed, start 14.38 uur, geen haast maken op de zondag. Met Koos en Lex vertrokken we om 12.00 uur naar Schoorl. Fietsen meegenomen, de mannen mochten fietsen vanaf Schoorldam, ik inlopen naar de sporthal, 4 km was een mooie  afstand. Omkleden, zo moeilijk te kiezen, t was koud maar misschien ook een beetje warm in het heetst van de strijd. Klaar en snel naar de start om mijn atleten, ze startte 8 minuten eerder, succes te wensen. Ik daarna het startvak in, lekker tussen de atleten, beetje warm blijven. De start, exact 8 minuten na de mannen. Was goed weg, oh wat had ik een koude armen door de harde schrale oosten wind tegen.

Na 1,5 km draaide we naar rechts en de wind hadden we nu scheef achter.

Dit voelde goed, de armen werden warm en de benen waren lekker reactief. Er liep een man naast me, ik dacht dat hij de geest zou geven, wat een zware ademhaling.

Hij bleef naast me lopen en gaf zich niet gewonnen. De klim tussen 2 en 3 km voelde ik wel,  kleine pasjes makend verloor ik naar gevoel weinig tijd. Maria kwam me voorbij, ik ging proberen bij haar te blijven. Het lukte best makkelijk,  ondertussen genietend van het prachtige parcours. Had de neiging de atleten erop te wijzen, de schoonheid van de natuur.

Kijk ernaar, neem het in je op, hardlopen is meer dan alleen je beste beentje voorzetten, het is bovenal genieten van al het moois om je heen. Ik kan het en ben daar heel blij mee. Een keerpunt in het parcours, hier moest de meneer met de harde ademhaling lossen, rust om me heen. Met Maria verder, ik zag dat ze vermoeid raakte en nam de kop over, kleine stimulans zijn voor haar. 9 Km en ik voelde me nog steeds sterk. Na 500m gaf Maria gas, ik deed zo goed en zo kwaad als het kon mee. De duinen af naar de finish. Zo gaaf, Frans de speaker stond 200 meter voor de finish, hij had het onthouden en vertelde dat ik op weg was naar mijn 50e NK goud. Gelukt, een Sara aan goud, voelde best oke. 38.59 als eindtijd, slechts 9 seconden boven mijn Nederlands Record (diep in mijn hart had ik het zo graag verbroken). Kreeg vele felicitaties voor mijn 50e goud. Koos en Lex stonden me op te wachten, trots waren ze, zo gaaf. Snel naar de kleedkamer en mijn atleten zoeken. Er was heel goed gepresteerd, super trots op ze. Had geen tijd voor de douche, alleen even omkleden en naar de prijsuitreiking.

Is heel goed geregeld daar, een feestje voor iedereen.

Naar huis, de mannen op de fiets en ik lekker uitlopen. De benen waren een beetje moe, het uitlopen was nodig. Een 50e goud moet je vieren en trakteerde ons op een heerlijk etentje. Wat een prachtige dag was het vandaag.