Maasdijk, altijd een 15 km, vandaag voor de eerste maal een 10 km, lekker. Het waaide zooooooo hard, vandaag lopen voor plek en niet voor tijd. Eenmaal op de fiets richting Maasdijk merkte ik dat de wind uit een gunstige richting kwam. Lekker, het lange stuk van Maassluis naar het Staalduinse bos de wind opzij. Bij de sporthal aangekomen was het een drukte van belang, vele bekende gezichten. Ik was op zoek naar de OphorstRunners, om 13.00 uur afgesproken. Ik wilde mijn startnummer halen en zie ze daar allemaal al staan. Vergat mijn nummer, deze werd na 5 minuten in mijn handen gedrukt. Nummer 1 Jeetje dat is kikke, krijg ik nummer 1. Meestal is deze voor de mannen, vandaag mocht ik hem (haar) op de borst prikken, was er best trots op. 
Omkleden en inlopen, in korte broek daar schrokken de atleten van. Eenmaal aan het lopen viel de kou wel mee, de wind niet echt. Singlet aan, korte broek (had ik al aan) en naar de start. Daar was het druk en iedereen alvast succes gewenst want hier gaan we elkaar uit het oog verliezen. Met Marlies op de startlijn gaan staan, mogen we wel 🙂 Start, ohhhhh wat een chaos, ik werd aan alle kanten geduwd en somt te hard. Kon me, net als in Delf, met veel evenwicht zoeken overeind blijven. Marlies schoot als een komeet weg, ik iets rustiger maar zag wel 3.30 op mijn horloge staan bij km 1 🙂 
Daar liep ik naast Marlies, mijn stapjes gingen iets sneller en ging alleen verder, beukend tegen de wind. Linksaf tussen de kassen door, liep lekker door en het voelde goed. Nu weer eventjes een felle tegen wind, maar daar lonkte het lange pad in de richting van het bos. Liep op kop, had echt geen idee wie er bij me liep. Maurice was er wel en ging opeens versnellen, richting Renate, Ging niet mee, zoals ik later tegen hem zei :”Ik laat me niet gek maken en loop mijn eigen race”. Langzaam maar zeker kwam Renate dichterbij. 6 km punt, he daar stond Bas, leuk dat hij er stond, tussen alle bedrijven door toch de moeite genomen om aan te moedigen. Hier geen wind en ik kreeg het warm, spijt van mijn singlet. Oplossing: shirt onder je BH band proppen, zo krijg je een topje. Heerlijk en via de blote buik kreeg ik verkoeling. Het gaatje met Renate werd niet groter of kleiner terwijl we tussen de kassen door denderde. 
Km 9 en nu voor de wind naar de finish. Spas liep daar en deed voor hoe ik moest vliegen 🙂 Ik vloog. De laatste km ging ongeveer in 3.35 wat een eindtijd van 37.21 opleverde. 2e overall en 1e V50, wat een heerlijk gevoel. De wedstrijd was niet net als in Delft, zwaarder door…….. wind en warmte, wie het weet mag het zeggen. De OphorstRunners liepen erg sterk, dat maakte deze wedstrijd tot een feest. Lekker uitlopen met zijn alle. Even douchen en naar de prijsuitreiking. Deze had een heel leuke opzet en ging lekker vlot. Was goed want we kregen het steeds kouder. Op de fiets naar huis met een heerlijk gevoel in mijn buik. Mijn dag kon niet meer kapot. s’Avonds het Nederlands elftal, waar ik, als sport gek, echt helemaal niets om geef. s’Morgens bij de bakker mochten we een eindstand invullen,( ik dacht Nederland- Zweden’!!!!!!!) Wie het goed had kon een taart winnen. 0-1 Schreef ik op; DE TAART GEWONNEN. Dat hoorde ik toen ik bij “The Wicked” zat. Een perfecte musical en waar ik ontzettend van genoten heb. Sorry, maar dit is vele malen beter dan de voetbal. Hoewel het me spijt dat ze niet gewonnen hebben, dat gaat me dan wel weer aan het hart. Foto’s; Met dank aan Marco Zwijnenburg. Koos naar de voetbal, Marco nam het fotograferen over.
De drie eieren liggen in het weiland, komen ze uit of niet, gelijk aan mijn (nog niet erkende) Nederlandse records. 
Verderop zag ik 3 zwanen, 1 grote, 2 kleintjes. Ze waren uit het ei. Laat dit met mijn records gebeuren, de grote zwaan is voor het nieuwe Nederlands record, 37.12, de kleine zwaantjes, voor de 2 records die uit de boeken gelopen zijn.
Carla's Blog 