Royal Ten – 4 nachtjes slapen – Golden Ten

 
Na de zware Royal Ten heb ik het lichaam goede rust moeten geven. Training geven gaat gewoon door, liep rustig mee op de maandag. Dinsdagochtend voelde ik mij verre van hersteld, zelfs van fietsen werd ik moe. De A-groep training op dinsdagavond werd voor mij kleine stukjes heen en weer lopen en coachen, ik had echt rust nodig. Een goede nachtrust er achter aan en ik voelde mij woensdag weer oké.  De woensdag geen tuin werkzaamheden gedaan, slechts 30 planten gepoot :-). Donderdag, het voelde goed. de fietstocht naar Delft ging soepeltjes en ik had vertrouwen in de wedstrijd. Bij het gemeentehuis verzamelen voor Agium/OphorstRunners en A-groep atleten, 14  atleten waren aanwezig. Startummers uitdelen, inlopen en naar het startvak, super om al mijn atleten in het voorste vak te hebben. Klaar voor de race. De start is in een heel nauw straatje en daardoor eng. Valpartij bleef net aan uit en ik was goed weg. Over de grote markt, druk met publiek en waanzinnig vaak hoorde ik mijn naam. Voeten gingen snel, de benen voelde goed aan. Op naar de Delftse hout, rennen door het mooie frisse groen. Wind in de rug, schaduw van de bomen gaf goede verkoeling.

Het 5 km punt passeerde ik in 19.31, sneller dan de Royal ten, het voelde ook vele malen beter aan. Nu kregen we tegenwind en vele bochtjes in het parcours. Ik voelde dat het bochten nemen vandaag niet mijn sterkste kant was, schildpad bochtjes :-). Het gemaal naar beneden, niet klimmen dit keer maar het was goed uitkijken om niet te struikelen over de ongelijke stukken beton.

Natte bosgrond in de volgende bocht, glibber niet weg Carla. Zo was ik steeds bezig om op de been te blijven. Tussendoor voelde het nog  goed aan, iets stijve kuiten. Dat was het gevolg van “slechts 4 dgn herstel van een 10km”.  Doorgaan en analyseren of de kuiten niet te veel vol zouden lopen of in de kramp wilde schieten, dan zou  het meteen stoppen worden. Op 8 km onder de A13 door, een blik op mijn horloge, heel verbaast over het getal wat ik zag. Het km bord zal wel verkeerd gestaan hebben want de tijd klopte niet met mijn gevoel.

Door, de rijen mensen werden meer en meer. het grote plein over, elk jaar weer een kippenvel gevoel. Het publiek is geweldig in Delft. Nog 500 meter, bocht om en de finishklok. MMMMMMMMMMMMHHHHHHH, die klok klopt ook niet terwijl je weet dat deze niet liegt. 40.01 betekend een hele minuut verval tijdens de 2e helft vd wedstrijd. Tuurlijk, er waren veel bochten, er was een stevige wind en het was warm. Ik had heerlijk gelopen met een goed tempo gevoel en dan zìe je dat. Bale maar niet te lang want een lekker gelopen wedstrijd geeft meer voldoening.  Andere schoenen aangetrokken, hogere hak om de kuiten meer te ontlasten. Het uitlopen was goed te doen en de kuiten voelde beter. Naar de prijsuitreiking met Marco (3e overall), ik was 7e overall, er waren maar 5 prijzen.  Voor de teams ook een prijsuitreiking, goed dat ik er was want wij waren 2e geworden met Agium/ OphorstRunner. Had ik toch een mooie bos bloemen. Met Marco  teruggelopen, tas gepakt en op een holletje naar de fiets, Koos was mij kwijt en wilde terug gaan fietsen,  samen is net zo gezellig.  Ik was nog op tijd bij de fiets 🙂

Het gevoel komt niet altijd overeen met de uitstraling

Voor de Royal Ten mocht ik 8 atleten meenemen van de A-groep. De lijst was snel  gemaakt. Een week voor aanvang kleine aanpassingen moeten maken maar uiteindelijk stonden we met zn zevenen aan de start van de 10km. Luxe positie, vooraan in het startvak, goede omkleed, douche gelegenheid, blij dat ik mijn atleten dat aan kon bieden.

Na een goede warming up, 15 km fietsen en 4 km inlopen, voelde ik dat het een warme wedstrijd ging worden. De wind waaide hard, zeker tussen de hoge gebouwen aan de Mariannelaan.  Ook daar is inlopen goed voor, weten wat je te wachten staat. De start was goed en mocht op weg naar Marlot. De lange Bezuidenhoutse weg af, windje in de rug en proberen niet als een malle deze 3 km te lopen.

Het tempo ging goed, rond de 3.55 vond ik heel mooi vandaag. In Marlot gutste het zweet van mijn hoofd. Goed dat de harde tegenwind nu kwam, kon het zweet opdrogen. Met een jonge jongen voor, naast of achter mij vervolgde we de weg.

Op 5,5 km draaide we het bos in.  De lus hadden ze er op deze plek uit gehaald, de koning woont nu hier en meer safety. De klinkertjes in het bos leken nog schever te liggen dan voorgaande jaren en wat een berg waren het er. Het tempo bleef hangen op een verkeerd getal, 4.00 en kreeg de kilometertijd er niet meer onder, hoe ik ook mijn best deed. Met Peter en de jonge jongen rende we verder en verder. Keerpunt en bosgrond, heerlijk verlost te zijn van de klinkers.

Koos stond op 8 km foto’s te maken en kon het niet laten hem even te vertellen dat het zwaar was, het was niet aan mij te zien geweest vertelde Koos me later.  Een kleine 400 meter verder zei de jonge jongen dat het niet meer ging en hij liet het tempo zakken. Ik maande hem om erbij te blijven, nog even vol te houden. Hij kwam weer bij  en zie, het ging nog best. Bos uit, richting de hoge gebouwen met fikse rukwinden.  de benen voelde vermoeid, probeerde er nog een versnelling uit te persen toen we de laatste bocht omgingen. De wind pal tegen en versnelde maar het tempo kreeg ik niet omhoog. Voordeel was dat het tempo nu ook niet zakte. 39.44 werd de eindtijd. De kleine jongen bedankte me, hij had nog nooit zò hard gelopen. Ik denk dat ik de meeste voldoening van deze wedstrijd uit het begeleiden, stimuleren van dit jeugdige talentje haalde.  Een troost op den wonde was dat van de 10 atleten die bij mij trainen er maar 1 lekker gelopen had, de rest had veel moeite met de 2e helft gehad. Geven we de warmte de schuld :-). Na het uitlopen zou de prijsuitreiking volgen. Helaas een storing bij MyLaps en het feest ging niet door. Sprak nog even met de organisatie, was 5e seniore geworden en 4e bij het Haags kampioenschap. Mocht een bos bloemen, die waren voor de prijsuitreiking, uitzoeken. Super cool. De 3e bos deze week en je weet, bloemen houden van mensen en ik heel veel van bloemen. Met de bos in de hand, 15 km wind tegen op de fiets naar huis, was best lekker en de bloemen zijn heel gebleven. Een zware wedstrijd maar een mooie dag.

NK masters, 3e jaar Gouda, 1e jaar deelname

Zaterdag 18May19; 1500 meter Gouda

Zenuwachtig voor een wedstrijd? Ben je gek daar heb ik geen last van. Hoe drukker ik ben voor aanvang, hoe beter. Een baanwedstrijd is van een heel ander kaliber, ook de zenuwen, die spelen mij parten. Het inlopen ging goed, de versnellingen kwamen iets minder tot snelheid dan ik wilde. Opstellen, die stippellijn, daar gaat het beginnen. Mijn hartslag gaat omhoog en bij “op uw plaatsen” zit mijn hartslag  van tenen tot in de  kruin. Startschot,  normaal kan ik dan heel ontspannen de benen bewegen. Nu zaten de zenuwen diep in de benen en het voelde alsof ik op een eieren liep. De openingstijd was goed,. de benen na 400 meter gelukkig weer normaal. Alleen op kop, zonder horloge en enkel op gevoel lopen richting de gouden medaille. De bel voor de laatste ronde klonk, ik zat voor mijn gevoel niet eens goed in de wedstrijd. Toch maar aanzetten en dan finishen in 5.24.09. Heerlijk gelopen wedstrijd, was het niet te lekker geweest :-). Maakt niet uit, met een goed gevoel terug kijkende op mn gouden medaille

1e Vrouw 60+

Toch een vol podium met de nr 1 V55+, V70+ en ik als V60+

Zondag 19May19; 5000m Gouda

Erg relaxte aan de dag begonnen, was de planten in de tuin water aan het geven. Koos vroeg of we niet weg moesten. 12.00 uur had ik in gedachten maar dan gingen we de op tijdmelding  niet redden. Uiterste meldingstijd!!! we stonden net op de parkeerplaats, belletje naar de organisatie ik kom eraan” was voldoende om niet van de startlijst afgehaald te worden.  Inlopen voelde niet stijf, wel vermoeidheid van de 1500 meter. Na 4 km inlopen en versnellen klaar voor de 5000m. Gelukkig niet zo zenuwachtig, gaat wennen :-).

Van de Callroom naar de start

Van start  in mijn vooraf opgestelde plannetje. Wist dat ik alles alleen moest doen en had mezelf 93 per ronde als doel gesteld.

Bij het passeren van de startlijn 5000m drukte ik mijn horloge in, Laptijd ingesteld tot heel groot op het scherm.

Mooi afleiding en vol concentratie zat ik in de wedstrijd. Het  voelde goed, het  voelde soepel.

Genoot van de aanmoedigingen, ondanks de concentratie bleef ik dat horen.  Een keer hoorde ik een stem, kon hem niet plaatsen en was nieuwsgierig.

Keek om en herkende de persoon, dat heb ik moeten horen na afloop “concentratie !!!!!!!”. Ach het ging toch goed.

Heel soms werd het een rondje 94, de wind in de  bocht naar de finish was daar  schuldig aan .

Laatste 2 ronde, gaan die in ene zwaarder aanvoelden. Je wilt de  bel voor de laatste ronde, de bel komt maar dan nog een hele ronde.

Vreemd genoeg gaat het toch heel snel,  heel soepel en nog  steeds in rondjes 93.

De finishklok,  beetje aanzetten want elke seconden telt. 19.26.94 als finishtijd en goud. Nog veel mooier was het aanscherpen van het Nederlands record. 42 seconden sneller dan de tijd uit 2017. Ik gooide mijn armen in de lucht en er volgde een enorm applaus, werd er gewoon een beetje verlegen van. Na het uitlopen volgde de prijsuitreiking, nogmaals de felicitaties voor het aanscherpen van het Nederlands Record.

Met een super goed gevoel reden we van een zonnig en warm, 20 graden Gouda naar een mistig en koud, 12 graden Poeldijk. Blij met een weekend Gouda. Mooie wedstrijden, zon, goud en leuke contacten.

Phuket –> 9.537,59 km –> Ter Heijde

Woensdag 08May19;  Laatste view, Farm to table area van zoon Jim
Donderdag 09May19; 0.10; Phuket –> 6.40 uur (3.40 uur) Dubai
Donderdag 09May19; 8.40; Dubai–>(1 uur vertraging) 16.40 uur(13.40 uur) Amsterdam.
Donderdag 09May19; 15.30 uur; Amsterdam –> 16.15 uur Poeldijk
Thuis!!!!!!!!!!!!!!!

Fijn weer thuis te zijn.
Een dag later een wedstrijd op het programma, ter Heijde is een van mijn geliefde wedstrijden en gewoon doen. Voelde me niet top, al een aantal dagen last van maag en darmen (besmette salade op het strand gegeten). Nog steeds kan ik weinig tot niets eten, toch wilde ik starten. Gaat het niet dan ben ik er zo uit. Waren met grote groep atleten, heerlijk om mijn atleten na 2 weken weer te zien. Inlopen ging wel oke. 20.15 uur, de start van de 10km wedstrijd. Het ging best hard. Zat in een lekkere grote groep en rende achter de mannen ruggen aan. Na de 2 hoge duinen van het Schelpenpad, het strand op.

Liep in een rechte lijn naar de vloedlijn. Viel me tegen, heel veel los zand en verloor afstand op de groep. Voelde mijn maag omhoog komen als ik een tussensprint wilde maken. Eigen tempo en zeker niet te hard.

Lopen onder de grens van heeeeeeel misselijk worden. Kon ondanks alles heel erg genieten van het zand dat sterk varieerde van los zacht zand naar sompig nat zand en gewoon lekker hard nat zand.

Minder was de sterke geur van dode algen. Hele schuimkragen lagen er op het strand. Ga er maar niet doorheen lopen want de geur gaat nooit meer uit je schoenen. Mocht het strand af, richting de duinen van ter Heijde. En wat voor duinen 🙂 Een mega krachtsinspanning om boven te komen.

Motiverende mensen die heel goed wisten dat de klim een ware kuitenbijter is, ze loodste je zo naar de top van het duin. Een ronde was voorbij (21.55). Over het geasfalteerde pad door de duinen, aanzetten en ja hoor, daar was het weer en dacht langs te kant te moeten gaan staan om over te geven. Meteen tempo lasten vieren en het nare gevoel zakte. Zo maakte ik mijn volgende ronde. Het voelde als een golfbeweging, misselijk, op willen geven, Heel sterk voelen, door knallen. Het sterke gevoel duurde alleen veel korter, beetje jammer. Ondanks alles ging het best snel voorbij, deze mooie strandrace.

Het duin nog eenmaal beklimmen, werd door atleten meegetrokken, “bij blijven Carla”. De kracht had ik gewoon niet (fysiek en mentaal). Was al zo blij dat ik zou gaan finishen.

Als 3e vrouw overall in 45.06 (2e ronde van 23.11. Had wel de andere route naar de vloedlijn genomen = 150meter langer maar veel meer hard zand. Stukje uitlopen met de atleten, maakte er 4,5 km van, tijd genoeg om de wedstrijd met iedereen door te nemen. Precies op tijd terug voor de prijsuitreiking. 1e Vrouw 60, mooie huldiging en mocht mijn eigen bloemen uitkiezen, altijd leuk.

Na de prijsuitreiking was het te gezellig en was pas laat thuis. Nog steeds niets gegeten, nog steeds geen lust om iets in de maag te stoppen. Slapen en duimen dat het morgen beter zal gaan.

Als je eerste kleinkind in Thailand geboren wordt

26Apr19; Phuket town Thailand.                                                                                                    Jayden is 5,5 week oud

Een ongelooflijk mooi moment als je aan de andere kant van de wereld je eerste kleinkind mag bewonderen en vasthouden

Uitzicht vanuit ons appartement, op slechts 500 meter van  zoon, schoondochter en kleinkind.

Zwembad en tuin boven op het dak, prachtig uitzicht

Mijn sportritme snel gevonden. Na 9 km op de loopband (airco)  een cooling down van 12km op de fiets. Tussen alle scooters op weg naar het park

Een prachtig blauw fietspad /atletiekbaan van 4 km. Hier maakte ik een ronde door de prachtige natuur.

Een keer ging het mis, de weg was nat, ik moest plotseling remmen en gleed weg. Was niet fijn maar werd geholpen door vele mensen. Zelfs op de fiets terug, wachtend voor het stoplicht, reikte een vrouw me, op haar scooter een zakdoekje aan. Om het bloeden te stelpen. Wat een lieve mensen wonen hier. Oprecht lief, behulpzaam en vriendelijke mensen

Prachtige brug welke ik elke ochtend in het park mocht aanschouwen

Twee maal bij zoon Jim wezen eten. In november zijn eerste Michelinster behaald. Dat weet je wel dat het eten fantastisch is.

Nagerecht van ananas en bacelicum ijs

Cobia fish, een ware smaak sensatie

Ons gezin houdt van goed eten, op zondag bij een visrestaurant wezen lunchen in het zuiden van Phuket eiland

Uitzicht vanaf  het restaurant, de Thaise vissersbootjes  aan wal

Op maandag met Jim op de locale markt verse  vis, groenten en kruiden halen

Voor mezelf ook een mandje meegenomen voor  een gerecht in de avond

Konden Jim mooi helpen sjouwen, alles naar zijn restaurant brengen, in de koeling tot morgen. Wandeling door het oerwoud van het prachtige resort

Een bakkie koffie halen bij een van de beste locale koffietentjes

Naar Jim zijn restaurant tuin. Alle producten waar hij mee kookt komen van zijn eigen farm of de locale bevolking. Enkel Thaise ingredienten.  De ganzen voor de eieren

De steiger naar een van de hutjes, op de boerderij. Ziet er altijd zo mooi uit, kon het niet laten een foto te maken

Soms even lekker genieten van de zon en niets doen

Tijd voor een hapje aan de beach met Koos en Joy

Prachtig uitzicht op het terras van Jims restaurant; PRU

Wandelen deden we veel door de stad, prachtige local plaatjes                                             Tempel in Phuket town

Prachtig, als patient van het ziekenhuis, loop je met infuus standaard naar de winkel 7-eleven

Langs de kant van de weg staan volop wasmachines. Voor 20 Bath draai je daar je was

8 May19, laatste dag, afscheid nemen is niet fijn. Over een jaar zie ik je weer lieve kleinzoon. Op deze foto probeer ik hem te laten duimen. Het is gelukt voor 8 mei, hij kan nu duimen zonder hulp van oma

Je zou maar oma mogen zijn van dit prachtige kind. TROTS