De wedstrijd die een duurloop werd.

Vlaardingen, de Geultechniekloop met een gecertificeerd parcours. Er stond al heel lang een kringeltje omheen omdat er niet veel gecertificeerde parcours in de buurt zijn. Na de "zware" wedstrijd van verleden week in s’ Gravenzande heb ik er de hele week de naweexc3xabn van gehad. was erg stijf, vooral mijn billen. Trainde ik iets te hard, het lichaam riep mij terug, hou je koest. Zaterdag een hersteltraining van 30 minuten, mijn billen willen echt niet wat ik wilde. Nog 1 nachtje slapen, kijken wat dat voor goeds kan brengen. Zondagmorgen op tijd het  bed uit want ja dat eten he, dat moet er toch een uur of drie van te voren in. Om 10.00 uur in de auto met Koos op weg naar Vlaardingen. In de auto zei ik nogmaals dat ik erg stijf was, als het niet zou gaan nam ik me voor er een duurloop van te maken. Loop hem,  immers als een poging voor het Nederlands Record. Nummer halen en even met alle bekende kletsen. Omkleden en inlopen, voelde wat benauwd maar de stijfheid viel me in dit tempo alles mee. Naar de start en om 11.15 uur weg.

Langs de snelweg over het geheel vernieuwde polderpad, met gladde fietspaden ernaast, dat liep lekker. Vanaf de eerste snelle stappen voelde ik mijn linker bil een beertje zeuren. Ach, dat is mentaal en probeer het van je af te zetten, sprak ik mezelf toe. In de volle zon rende we naar Maasland. De kilometer tijden waren niet slecht maar had ondertussen wel twee stijve billen.

5 km in 19.20!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Voor het Nederlands record had ik toch echt in 19.00 door moeten komen. Wat ga ik doen, doorharken tot 15 km en dan het Nederlands record niet halen, want dat was mijn doelstelling. De volgende doelstelling was: HEEL BLIJVEN.  Bij de 6e km wist ik dat ik  niet goed bezig was. Als het niet ging zou ik er toch een duurloop van maken, doe dat dan ook. In de bocht uit de wedstrijd gestapt, nummer afgedaan en even staan praten. Met een groepje na een  minuut of 3 verder gegaan. De meefietster wees mij de kortste weg. Zo rustig ging het wel met de bil en zei hem dat ik in duurtempo het parcours zou volgen. Een paar keer staan kletsen, paardepaden genomen, over het gras en er een heerlijke en mooie duurloop van gemaakt.

Was wel blij dat ik vlak voor de passage op de baan, snel naar links kon gaan en achterlangs naar Koos.

Hij voelde het al en vond het een verstandige beslissing. Zei dat ik best trots op mezelf was, dat ik woord met mezelf gehouden had. Voordeel; we konden meteen naar huis, niet op de prijsuitreiking te wachten enz. Zo, nu eerst maar eens zorgen dat alle stijfheid weg is, lekker kan trainen en dan waag ik me weer aan een wedstrijd. Misschien is het allemaal wel een beetje veel geweest, voor een jong iemand is het al niet verstandig om elke week een wedstrijd te lopen, laat staan voor een ouder iemand.   

16e maal Westlands Kampioen?

Vanmorgen bij het ontwaken, de benen naast het bed zettend, voelde ik dat het een beetje een klam weertje was. In de huiskamer alle ramen opgezet, deur open, een zalig ruikende najaarslucht waaide door het huis. Eenmaal buiten wist ik niet hoe snel ik mijn jas uit moest doen, te warm. Het zal eens niet zo zijn, de 10 EM in s’Gravenzande wordt jaarlijks onder warme omstandigdheden gelopen. Bakkie buiten op het bankje, eten op het bankje, grasmaaien in mijn hempje, het voelde heerlijk zomers. Rond 13.00 uur de fiets gepakt om weg te gaan. Stond mijn tijd gezellig te verkletsen met de buren, 20 minuten later gaan fietsen om uiteindelijk netjes op tijd bij het ISW s’Geravenzande aan te komen. Startnummer halen en omkleden. Topje en broekje is genoeg, niet eens een t-shirt om in te lopen, hoeft dan ook niet gedumpt te worden. Spas was er ook en met zijn tweexc3xabn gaan inlopen. De zon begon vrolijk te schijnen en nu wisten we het zeker, dit gaat een zware wedstrijd worden. Versnellingen, rekken en dan naar de start. Het ging netjes dit keer, iedereen goed achter de lijn, klein stukje oplopen en toen, pang, weg.  De eerste stappen gingen lekker, liep met Lindsay op. Mezelf  voorgenomen puur mijn wedstrijd te lopen, beter voor alles. Na 1km werd de afstand groter en op een gegeven moment zag ik dat die ene minuut die ik langzamer mocht lopen om toch nog Westlands kampioen te worden en niet inzat. Als een hinde liep ze verder en verder.

De 5 km ging in 19 minuten, viel niet tegen. Het liep niet echt lekker, had moeite met de atmosfeer en wat stijve benen. Al snel liep ik met Ronald Koloffel langs Westlands wegen. Het voelde niet lekker en eigenlijk had ik helemaal geen zin, dat noemen ze een dood moment. Jeetje dacht ik nog, net nu Piet niet gezegd heeft waar hij staat als ik een motivatiedip krijg, krijg ik er een. Niemand om even lekker tegen te "zeuren". Dan zit er maar een ding op; Doorlopen.

Het kronkelige polderpad (Bonnepad)  kent geen einde voor mijn gevoel. Plots zag ik dat Lindsay dichterbij gekomen was. Zou ik dan toch……… Het dipje verdween en was gespitst op de  afstand tussen ons. Eindelijk de Haakweg, los van het kronkelpad maakte ik mij los van Ronald, op mijn doel af. Heerlijk is om het strijdgevoel te krijgen, loopt zoveel lekkerder. Tussen de kassen door, Maasdijk komt in zicht. Josxc3xa9 (geblesseerd) stond aan te moedigen, deed goed. De tunnel onderdoor met allemaal entousiaste mensen die mij steunden. Haal nog wat mannen in, dat gaat goed maar zie op mijn klokje dat het tijden zijn om van te huilen, 3.58 per km!!!!!!!!

Even checken, lindsay draait de Noordlandse weg op, ik 40 seconden later, het moet lukken. In gezelschap van  Marc gaat het tempo nog wat verder omhoog. Ach zegt Marc, Carla, nog even een versnellinsloop aan het einde!!!!!!  De grappenmaker dacht ik toen. Lindsay hoorde ik via de speaker finishen,

ik gooi er een versnelling uit (het lukte nog Marc:) 37 seconden later finish ik. Het moet gelukt zijn maar laat Elma eerst maar eens gaan rekenen, dan geloof ik het pas. Spas finished in 1.0506, vet PR van 2 minuten, klasse. Josxc3xa9 is er ook en gezellig kletsen we na.

Met Spas 15 minuutjes uitlopen, hij moest daarna weg, ik onder de lauwe douche, wel lekker ontzweet. Op naar het plein in het centrum voor de prijsuitreiking. Kom ik Richard tegen, en? vraag ik. Richard zei niets behalve dat het 1 punt is. Komt Rob voorbij en zegt; "hxc3xa9 Carla je hebt gewonnen met 1 punt in de plus". Was zo’n mooi, de ene heel voorzichtig en de ander gooit het er gewoon uit. Ik blij, voor de 16e keer Westlands kampioen. Niet verwacht en toch gekregen. Het zal wel de laatste keer zijn maar deze nemen ze niet meer af. Na de prijsuitreiking naar huis op het fietsje. Lekker even de benen laten draaien, beetje stijf zijn ze wel. s’ avonds lekker buiten gegeten, dan vind ik het weer heerlijk, zo’ n lange mooie warme zomer die nog niet voorbij is.

Jos’e, Spas, Carla.

Waarom steeds vier?

        Vannacht was ik steeds aan het dromen. In de eerste droom kreeg ik 4 baby’s. Werd gelukkig op mijn schouder getikt door mijn zoon, hij kwam vertellen dat hij thuis was. Ik was blij met het wakker worden, gelukkig,  4 babij’s, hoe lief ze ook zijn, wil ik er nu niet meer bij. Daarna weer in slaap gevallen en verschillende dromen kwamen voorbij.

– 4 fietsen verkopen.

– 4 experimenten inzetten.

-4 konijnen in plaats van 1 konijn in het hok.

Bij het opstaan vroeg ik mij wel af wat die 4 nu te betekenen had vannacht. Ineens wist ik het, was zo met die 4 seconden bezig, daardoor niet  het Nederlands record gehaald.  In mijn diepste binnenste baal ik schijnbaar toch meer dan dat ik zelf dacht.

Poging Nederlands record

Donderdagavond 10 september is de afsluitende wedstrijd van het Westlandse baancircuit. Een 5 km staat op het programma, een afstand waar ik mijn naam nog niet achter heb staan als record houdster van Nederland. Proberen maar, ook al is het slechts 4 nachtjes slapen na het NK 10 km op de weg.  Inlopen naar de baan. Kletsen met vele mensen, Spas coachen op de 1 km, hij liep  3.16, een PR want had nog nooit een 1000 meter op de baan gelopen. Ik was heel tevreden, goed gelopen kilometer door Spas en goed voor zijn snelheid deze wedstrijd. Had Vincent gek gemaakt om met mij mee te lopen en zie;!!! hij was er. Afgesproken om pas tijdens de wedstrijd te kijken wie wat doet, hoe willen de benen is nl nog eventjes afwachten. Rond 20.20 uur van start, een beeldverslag van Koos laat je de wedstrijd zien.  De start; Deze ging oke, mooie opening; 200 meter; 42 seconden.

Ronde 1; 85 seconden.

Ronde 2; 85 seconden.

Ronde 3; 85 seconden

Ronde 4; 85 seconden.

Ronde 5; 87 seconden.

Ronde 6; 88 seconden

Ronde 7; 88 seconden

Ronde 8; 88 seconden

Ronde 9; 88 seconden. Baalde dat in de rondetijden niet sneller kon maken.

Ronde 10; 88 seconden.100 meter later schrok ik, de atleet achter mij stapte op de rand van de baan en moest eruit met een verzwikte enkel.

Ronde 11; 88 seconden.Hier zag ik op de klok 16.50 staan. Een vlugge rekensom liet mij weten dat dat een rondje 80 moet worden wil ik het Nederlands record op mijn naam krijgen.

Dit was een rondje van 84 seconden, heb mijn best gedaan maar de benen vonden het mooi geweest. Finishte in 18.14.1 slechts 4 seconden van het record verwijderd. niet hard genoeg voor een record. Helaas!!!!!!!!, we zullen nog een poging gaan doen, ergens in Nederland. Wel met een iets langere rustpauze tussen de wedstrijden. Wat wel leuk was, ik had het baanloopcircuit 2009 gewonnen, "als troost op den wonde"  Nee, gekheid, jammer maar toch best een beetje tevreden. Geen appeltaart dit keer jongens, nog eventjes wachten. Bij narekenen klopte tot mijn verbazing de rondetijden niet. Denk dat het komt door het volgende; je ziet 88,7 seconden op het horloge staan, geeft 88 seconden door, beter om dan 89 seconden door te geven. Reken onderweg steeds en dacht er wel mee toe te komen, zeker door de eerste 4 ronde met 85 seconden.

Solo naar 18.14 op de 5 km!!!!!

De hindernissen naar goud

Het NK 10 km op de weg, dit jaar niet in Schoorl in februari maar in Tilburg in september.  Dat betekent na de vacantie de trainingen snel hervatten om op tijd scherp te zijn. De week voor het NK gas terug nemen om lekker te herstellen.  Met weining  trainen voel je je lichaam sterker worden.  Deze herstelweek verliep helaas anders, de spieren wilde niet. Dinsdag begon het met stijve hamstrings, woensdag de kuiten erbij, donderdag de gehele achterkant. Vrijdag scheurde de velg van mijn achterwiel van de fiets. Blokkeerde geheel en met veel kunst en vliegwerk kon ik mij staande  houden , gevolg was dat de voorkant van mijn benen ook heel stijf werden. Vrijdagavond stapte ik gebroken in bed, als dat nog goed moet komen voor zondag  moet ik over een wel heel goede engelbewaarder beschikken, bedacht ik me vlak voor het luiken van de ogen ? Zaterdag 30 minuutjes losgelopen, het voelde niet slecht en kreeg er weer vertouwen in. Zondagmorgen vroeg uit de veren, je moet toch bijtijds weg. Mijn lijf voelde niet om een topprestatie neer te zetten, zware buik, had  ook nog eens mijn slechtste dag van de maand , meer smoesjes waren er niet die vroege zondagmorgen Toen we na half Brabant gezien te hebben in Rijen aankwamen was onze trein net weg. 20 minuten wachten en dan wordt je lekker ontspannen in Tilburg centrum afgezet. Heerlijk rustig liepen Koos en ik  naar het start finish gebied. Door de gemiste trein kon ik de start van Spas niet zien. Het geluk was dat de 10 km langs het statiop ging en ik iedereen aan kon moedige.

Spas kwam breed glimlachend voorbij, dat zat wel goed. Binnendoor naar de finish en op tijd waren we om Spas ook te zien finishen. 39. 30.Het  ging niet zoals hij wilde maar daar hoorde ik meer atleten over, toch niet zo’n snel parcours? Daarna moest ik echt  opgaan schieten, korte broek aan, nummer op,

alles aan Koos gegeven en inlopen. We zouden elkaar bij het startvak weer zien. Het was een rommelig inlopen, wist niet waar ik heen moest maar na veel vragen was ik op de plaats van  bestemming. Mooie ruime start met goed opgestelde vakken. Was geen VIP en mocht in het tweede vak. Koos mijn laatste spullen gegeven en weldra mochten we weg. Wat een waardeloze start zeg, ik kon niet wegkomen. In een normale wedstrijd spring ik als een hinde overal tussendoor. Nu met al die vrouwen ging dat niet, ze blokkeerde mijn pad. De eerste km alleen maar ingehouden, wilde wel  maar kon gewoon niet  langszij .

Heeft me zeker 20 seconden gekost. Daarna kreeg ik vrij spel en probeerde op te schuiven. Liep wel lekker maar de benen miste de power.

De tussentijden waren niet de tijden die ik wilde zien. Had nl in het achterhoofd om mijn 10 km record een beetje aan te scherpen en een gouden medaille te halen. Vele stukken weg schoten onder mijn voeten door. de helft was asfalt de ander helft van die remmende klinkertjes. Snel parcours vond ik het niet, ik loop nl niet graag op klinkertjes. Vele vrouwen haalde ik in, denk dat die allemaal iets te hard van start gegaan waren. Had  drie jonge meiden om me heen, bleken later  drie juniore A te zijn, in heftige strijd met elkaar. Finishte in slechts  3 seconden van elkaar.  Het laatste stuk van de wedstrijd ging erg lekker en voelde iets meer power komen.

haalde er nog een paar in en finishte uiteindelijk als eerste vrouw 50+ in en (tegenvallende) tijd van 38.11. Heel raar maar kon niet meteen genieten van mijn gouden plak, bleef maar over die tijd mekkeren, terwijl ik dondersgoed weet dat het lijf niet optimaal was. Goed uitgelopen en daarna naar de VIP tent. Koos mocht ook mee en konden daar genieten van een drankje en een hapje en gezellig kletsen. Om 16.00 uur de prijsuiteiking in het stadhuis. Dit was heel goed in elkaar gezet. Iedereen werd  in het zonnetje gezet met bloemen en een medaille.

Alle nummers een nog een keer op het podium en het Wilhelmus werd ten gehore gebracht. De CD was weg en de aanwezige mochten het a kapella zingen, klonk heel mooi en warm , ik kreeg het er gewoon koud van .

Toen voelde de gouden medaille heel goed, ik was tevreden.  In korte tijd naar het station gewandeld, of was het hardlopen Koos?  We hadden de trein nu wel en konden om 17.15 uur met auto naar huis. Het thuisfront blijgemaakt met een overheerlijk chineese maaltijd. we moeten het goud natuurlijk wel vieren.  Nu herstellen voor donderdag, zou de aanval op het Ned record 5 km baan dan wel lukken?  Was het niet dat ik gisteravond laat keihard tegen de rand van mijn fornuis liep, het vel hing eraan. De spier in mijn bovenbeen kreeg zo’n dreun en werd keihard en pijn!!!!!!!! lopen is nu niet echt lekker, zelfs fietsen is niet lekker. 24 uurs pijn??? ik hoop het. Voor foto’s met oa meer Westlandse atletes zie foto boek;  http://www.ophorstrunners.nl/