HongKong, de reis

Zondagavond  was het zover, in de auto op weg naar Schiphol. Twee uur van te voren inchecken was voldoende, had ook al een aangewezen stoel, goed geregeld allemaal zou je denken. helaas liep het iets anders. Inchecken was oke, de koffer op de weger ging ook nog wel maar de computer liep vast. Dit kwam doordat er overgeboekt was en ik dus de pineut. Er was hoop daar vele mensen inchecken en daarna niet op komen dagen. Helaas was het geluk niet met mij ( en Simone die ik als lotgenoot tegenkwam). Uiteindelijk na vele omzwervingen over Schiphol, KLM mensen langs, vergoeding en hotelovernachting aangeboden,tickets voor de volgende dag. Even 6 uurtjes slapen in het NH hotel  om om 8.30 uur weer bij de incheckbalie te staan. We mochten mee via Parijs naar Hongkong. Na 3 uur overstapwacht in Parijs verder  naar HongKong om 14.00 uur . 12 uur vliegen en vanmorgen 8.10 uur waren we er. Had gelukkig goed geslapen. De bagageband is al vrolijk aan het draaien, nee zien Simone en ik een omgekeerde doos met onze namen erop, of we ons wilde melden bij de balie van Air france. We keken elkaaar aan en wisten al genoeg, bagage vergeten mee te sturen. Ja hoor maar vanavond om 20.00 uur zou het in het hotel afgegeven worden. Voor mij vervelend, voor Simone een ramp, al haar werk zit in de koffer, ik had mijn laptop nog in de handbagage. Samen een taxi genomen om afscheid van Simone te nemen in het centrum van Hongkong, ik verder naar Hongkong island. Mooi hotel en supervriendelijke mensen. Geen bagage en ik voel me al zo vies na 48 uur in dezelfde kleding en niet gewassen. Even ontbijten en toen werd ik opgehaald door Cynthia, op naar de universiteit. Daar hebben we eerst alles doorgesproken en een experiment ingezet. Om 18.30 uur klaar en naar het hotel gewandeld, alsmaar bergaf, wordt morgen klimmen de weg terug. Ongewassen gegeten en daarna was mijn koffer er (20.30 uur. Even een stukje schrijven op mijn weblog, wat protocollen voorbereiden , douchen (oh wat zal dat lekker aanvoelen) en daarna slapen. Laten we hopen dat het verdere avontuur hier een beetje soepeler verloopt. De eerste indruk van Hongkong is druk en alleen maar gebouwen. Mooie en lelijke vieze gebouwen, alles doorelkaar. Ik zit op een mooi stuk, uitkijkend over de Chineese zee. De bergen, wordt een ramp om een beetje te kunnen rennen, morgenochtend maar eens een stukje proberen.  ga lekker pitten.

Racen door je eigen Westland

De dag was vandaag, om deze wedstrijd wilde ik niet de 23e al naar Hongkong. Eerst  de CAIW lopen en daarna heb ik rust om weg te gaan. Nee, wordt je wakker met regendruppels die kapot slaan op de carport, geen lekker geluid. Bij het openen van de deur om Ab Heyn leeg te gaan kopen was het ook nog eens koud. Getverderderrie, dit is helemaal niet fijn. Maar ja, ik heb er uitstel voor gevraagd, het is  dus een bepaalde vorm van moeten. Thuis met de boodschappen om10.00 uur , nee vallen de gaten in de wolken, jeetje de stukje blauwe lucht lachen naar me, ik lach heel vriendelijk terug, wordt het toch nog leuk vanmiddag. Josxc3xa9, Vincent en Spas verzamelde bij mij thuis, gezamelijk  op de fiets naar de Pijl. Inlopen, oefeningen en een paar versnellingen(de politieagent schrok ervan, volgens mij dacht hij dat we het hek gingen rammen), omkleden en naar de start. Wel niet, wel niet door het hek, de bekende mensen lieten ons door het hek en op rij nr 1 staan, prettig.  Startschot, Josxc3xa9 en ik liepen met de Kenianen op, beetje hard? zeiden we tegen elkaar.

Josxc3xa9  gaf nog wat gas en ik liep lekker door. Kreeg al snel last van benauwdheid, bale, gewoon doorgaan is de beste optie. George kwam naast me lopen, lekker tempo en tot de Monsterseweg liepen we samen op. Daar gaf een jongen in een groot wit t-shirt gas, George mee, ik niet, de ademhaling liet het niet toe. Gelukkig was ons groepje gegroeid en bleef ik met 3 mannen over. Welke bocht we ook omgingen, altijd wind tegen.

De Meloenlaan was het toppunt van wind maar daar ging mijn benauwdheid wel weg.  Toen meer de wind in de rug, of was hij gaan liggen? De Baakwoning namen we nog een keer, de prachtig op tijd afgemaakte Rijnsburgerweg, met glad asfalt vandaag, liep klasse!!!!! Jan op de fiets bleef lekker naast me voor me rijden, zat soms ineens te filmen, moest ik even lachen. De Zwartedijk op en de laatste km’s schoten onder mijn voeten door. Weet je, de laatste lus was eruit gehaald, da’s pas lekker.

Nu kon ik meteen de klinkers van de Koningsstraat voelen. Beetje onstabiel loopt dat maar ging zo snel als nog mogelijk was op de finish af. Wat een mensen stonden daar en ook dit jaar  genoot ik van al die mensen, toen ik als eerste vrouw de finish passeerde. De tijd 1.22.50 had ik niet verwacht vandaag, stemt mij bijzonder tevreden. Josxc3xa9 liep 1.18.05Spas zat vlak achter mij(1.24.01) weer een PR van 2 minuten. Vincent liep 38.50 op de 10 km, goed gedaan, zeker omdat hij hij goed verkouden was. Mooie "kleine" rode CAIW  jas aan, warm houden voor de prijsuitreiking en interview voor de WOS radio en televisie. Toen had ik het echt koud en rende naar de Pijl. Gauw warme kleding aan en met Josxc3xa9 en Spas uitlopen. De prijsuitreiking in de warme sporthal, Josxc3xa9 mocht op plaats twee (M45+) klimmen en ik op de eerste plek (Vseniore). Heerlijk was het.

  Nog even kletsen en toen naar huis. Nu de laatste voorbereidingen aan het treffen; oa het inpakken van de koffer, en dan gaan we vliegen. Spannend, heb er veel zin in, 25 xc2xb0C  (even opwarmen van die lange Nederlandse winter) werken op de Universiteit van Hongkong, mooi hotel en een heel onbekand land. Het thuisfront zal ik heeeel zeker missen. Weet je wat het mooie is van weggaan????????? het  terugkomen. Zal jullie dagelijk op de hoogte proberen te houden over het wel en wee daar.

Carla met bloemen.

Vandaag was verfdag, geen wedstrijd dit weekend, hou je  een dag over.  De trap moest al even en vandaag tussen 12.00 uur en 17.00 uur niemand thuis, kan je de trap de hele dag als verboden terrein bestempelen. Na de trap ook de raamkozijnen buiten en binnenkant terrasdeuren in de verf. Daar was nieuw dubbelglas in gekomen, latjes eraf = verf eraf. Voor ik aan de deuren begon even met de fiets naar Naaldwijk, bloemen halen voor Marlies, wordt morgen 30 jaar.  Valt mijn fiets bij de bloemenwagen, kan hem net houden alleen zit mijn vinger klem. Groot stuk vel weggeslagen en bloed vreselijk, kreeg een pleister van van Gils (bloemenman) . Met de bloemen op de fiets en al snel  liep het bloed onder de pleister door, spatte op mijn broek, jas en bloemen. Jeetje leek wel geslacht te worden. Bij het passeren van de apotheek even afgestapt, beter om pleisters te kopen. Werd er heel erg vertroeteld, gaaspeister erop, handen schoon en kreeg nog 2 grote gaaspleisters mee. Allee, ik vervolg zonder spetterend bloed  mijn weg, via de polder naar Wateringen. Kwam veel bekende racefietsers tegen. Weet je wat ze allemaal zeiden? "Zo Carla, weer eerste geworden"? Carla met bloemen is gerelateerd aan winnen. Vind ik heel leuk maar vandaag geen winst maar gewoon iemand blij maken en feliciteren. Daarna naar huis en aan de deuren beginnen anders zijn ze voor vanacht niet droog. Bijna  met verven klaar, telefoon. Jim, de pechvogen heeft na een kopduel wazig zicht en de neuroloog moet hem even nakijken, hij wilt mij mee hebben. Gauw de deur af, verfoutfit uit, helaas vergeten mijn handen en armen schoon te maken. Koos op het niet afsluitbare huis passen en wij weg. Alles werd goed gecontroleerd, tevens een hersenscan gemaakt. Alles zag er goed uit en 19.30 uur waren we thuis, Jim met een knallende hoofdpijn. Eten koken in een ijskoude keuken, de deuren bijna droog. Gegeten in een ijskoude keuken. Het deerde niet, alles was oke met Jim  en wat ik wilde  doen, is  gedaan.

Two days after

Wat voel je twee dagen na de wedstrijd? Heeeeele stijve kuiten die je zeggen dat het zaterdag niet zomaar iets geweest is met de onderbenen. Zondag rustig uitgelopen, het was gelukkig geen blessure gevoel, alleen maar moe in de benen. Via de Wollebrand gelopen en genoten van de mountainbike wedstrijden. Vandaag genoten van de berichten in de krant, het is een feest lgeweest in den Haag. Een klein bericht in "het hele Westland" digitaal, de prestaties van de Westlander uitgelicht. http://www.hethelewestland.nl/index.cfm?page=article&dept=Voorpagina&id=140603&react=1 Altijd prettig om te lezen. De komende twee weken keep cool voor Carla en dan hoop ik in het Westland weer te kunnen presteren zoals ik op onderstaande foto deed. Foto; Erwin Suvaal.

Wat is wijsheid?

Aan het begin van een nieuw jaar stel je jezelf doelen, rexc3xable doelen. Daar pas je je trainingsprogramma op aan. De schema’s worden gemaakt om te volgen, soms ervan af te wijken, het doel blijft voor ogen. Soms is het jammer dat juist die doelen zo dicht bij elkaar zitten. Voor mijn persoon was het; NK goud cross, Ned record 20 van Alphen en NK goud halve marathon. Drie weken pieken, het is veel maar ik ging ervoor. De eerste twee zijn gelukt, vandaag  doel drie tijdens de CPC. Loop liever niet in den Haag, veel te massaal en zoals ik in het AD  "uitgelicht"  gezegd had "Ik voel me een wormvormig aanhangsel tijdens de CPC".  Dit mag je naar eigen idee invullen. Op naar den Haag, samen met Josxc3xa9 op het fietsje, heerlijk en de snelste maniet om vanuit het Westland in het centrum van den Haag te komen. We waren gevraagd om met de atleten van PAC bij Run2day om te kleden. Fiets bij het stadhuis gezet en lopen naar de winkel. Het was er gezellig druk. Omkleden en met Jan en Josxc3xa9 inlopen, even startvak bekijken en genieten van de krokusjes die nabij het Malieveld staan. Terug naar de winkel, kleding uit en naar de start, konden zo het startvak inlopen, jeetje op het eerste rijtje. Dan die start, wat een aggressie komt er in de atleet los zeg. Duwen, trekken, schelden en ik maar zorgen zat ik overeind bleef. Ineens liep ik los van de atleten lijven en kon naar mijn tempo zoeken. Te hard, de eerste km in 3.37, snel terug in tempo. 7.30 op 2 km was beter en wilde dit tempo aanhouden. Was het niet dat ik op 3 km een vervelende plek in mijn linker kuit voelde. Naar mate de km’s verstreken werd de plek erger en ik ging me een beetje ongerust maken. Op 6 km werd het zo erg en ik vond het beter om uit de wedstrijd te gaan. Loop je naar de stoep, beetje tussen het publiek te mopperen, kijk naar de atleten die wel doorgaan en de pijn (geestelijke) maakte het nog erger. Peter komt voorbij en ik haak aan, kan er langs de kant niet meer tegen. Lekker rustig tempo deed mij goed en merkte dat de plek niet erger werd. Langzaam het tempo op gaan voeren, kijken hoever ik kan gaan. Soms draaide ik een km van 3.50 en dan weer 3.56, stemde mij best tevreden en de kuiten ook. Op de boulevard ging het redelijk en kwam Jaap van Eijk van Fortuna bij mij lopen. Op 15 km Marianne naast me en dacht, shit, ik wil de eerste Westlandse zijn. Nog 6 km te gaan, voor de kuiten te overzien en bleef bij haar. Bij Madurodam hoorde ik geen Marianne meer, op mijn goede uithoudingsvermogen, met kuitjes als ballonnen op de finish af. De eindtijd was 1.24.17, goed voor goud bij de V50+ en eerste Westlandse. (40 seconden van mijn tijd af, is uitstaptijd, geeft een iets beter ogende 1.23.37). Jeetje wat was ik blij dat Peter voorbij kwam en ik met hem doorgegaan ben. Je hebt me zonder dat je het wist goed geholpen, Marianne ook, door mij het strijdgevoel terug te geven. Doelstelling die ik aan het begin van het jaar gesteld had, gehaald maar diep in mijn hart weet ik dat het eigenlijk een onmogelijke opgave was, zeker voor iemand van 50 jaar. Die kuiten waren een souvenier van Alphen, 6 dgn is veel te weinig voor volledig herstel.  Volgend jaar duimen voor een ruimere periode voor al deze grote wedstrijden. Uitlopen oh la la dat was eventje moeilijk maar het trok weg, goed teken. De prijsuitreiking was in tegenstelling tot verleden jaar groots. In de hal met Frans en Frans (altijd leuk) als speakers, nummers 1, 2 en 3 het podium op. Gouden medaille van Roelof, omgehangen gekregen, drie zoenen en bloemen.  Complimenten daarvoor, even alle brons, zilver en gouden atleten de waardering geven die ze verdienen. Uitfietsen met een dolgelukkige Josxc3xa9, was heerlijk voor de benen. Hij liep mooi 2 minuten van zijn PR af. 1.16.49, is tevens sneller dan ik ooit geweest ben (1.17.00).

Na gedane arbeid gaan we (hard)rennen

Vanaf donderdag was het hectisch, dat zeg ik, die niet voor hectiek te vangen is. Werk in hong Kong te doen op korte termijn. Na de CPC vertrekken en dan binnen een week alles regelen, maar dan ook alles. Als Dorpsmeisje kom je erachter dat er een aantal dingen niet in je bezit zijn voor zo’n verre reis. Bellen , mailen tot ik vrijdag te horen krijg dat het op korte termijn in China niet rond te breien is. Iets meer rust, ik ga nu de 29e maart, op verzoek, want de eigen Westland halve marathon mag je niet missen.  Na een zwaar hoofd op vrijdag, de zaterdag echt rust genomen. Beetje in de tuin rommelen, Joy naar training in de Loon en Drunese duinen gebracht en lekker shoppen, relaí hoor. Zondagmorgen zorgeloos opstaan, heerlijk de 20 km in Alphen aan de rijn rennen. De regen trekt weg en de lucht wordt blauw. Koos ook mee, heerlijk een eigen fotograaf. Josxc3xa9 opgehaald en naar Alphen gereden. Mocht in Avifauna omkleden om even als topper behandeld te worden, Koos en Josxc3xa9 mee, was gezellig. Met de bus naar de start en vandaar uit inlopen. Jeetje na 5 minuten zweette ik me rot. Harde wind en zon. Voor de wind warm, tegen wind frisjes. Toch de beslissing genomen om in topje te lopen, ik heb het zo snel warm. De start, vreselijk is dat getrek en geduw maar zonder te vallen begon ik aan de wedstrijd. Liep in een groepje, 2 dames erbij. De eerste km in 3.37, oei een beetje snel. Na de kleine ronde de  beklimming  van de brug, daar liet ik het touwtje vieren en kwam alleen te lopen.   Misschien niet zo slim maar 18.40 op de 5 km is gewoon te hard, grote kans om strompelend de laatste km te gaan maken. Langs de N-weg hoorde ik voetstappen achter me, heerlijk ik krijg weer gezelschap, dacht ik. Even bleef hij bij me om daarna hard of zacht (beetje jojo effect) door te lopen. Het viaduct over en knalharde wind tegen, in je uppie is dat beuken. Even op de man achter me gewacht en samen de strijd met de wind aangegaan. Langs de Zegerplas groeide de groep en het wedstrijd gevoel kwam een beetje. Al die tijd ging het niet zo lekker, ja en dan heb je gewoon niet zoveel zin. De zin ging nu groeien en met zijn drieen streden we verder. De lusjes nemen en je kan de atleten zien. Josxc3xa9 liep goed een kleine 3 minuten voor mij. Ik gekeert en Spas kwam langszij, een 3 minuten achtermij, lag mooi in het midden. Weer die wind en wist dat ik de km onder de 4 minuten moest houden anders zat het Nederlands record er niet meer in. Beuken, echt beuken werd het en het gevoel werd steeds beter, strijd moet ik hebben, daar groei ik van. Nog 500 meter en nog 2,5 minuut voor het recort, mij kan niet veel meer gebeuren.

Finish in 1.19.06 en 29 seconden van het 10 jaar oude record afgesnoept, 2e master en, ja je lees het goed, eerste Nederlandse vrouw. Een kind die langs de kant roep, "oma loopt ook hard "of, "een meisje tussen de mannen", deze oma of dit meisje wordt eerste Nederlandse, kikke toch. Snel wat warme kleding aan en naar de prijsuitreiking en daar sta je dan, Koos heeft er een prachtige foto van gemaakt, het lijkt de wintersport wel. Josxc3xa9  liep 1.14.56, heel sterk en Spas kwam binnen op 1.22.54, klasse gedaan. Spas moest gaan werken maar Josxc3xa9 en ik alle tijd en gingen lekker uitlopen naar Avifauna. Beetje stijf waren we wel en een stukje rennen was hard nodig. Een heerlijke douche genomen, record aanvraagformulier ingevuld, bakkie en daarna naar huis. Ondanks dat de wedstrijd niet lekker liep een heel goed gevoel nu.