Oud jaarsdag =?

Vanmorgen ging de wekker, het was donker en koud, erg koud volgens mij vroor het net niet op de slaapkamer. Gaf de wekker een ram en draaide me om, geen zin. Langzaam maar zeker kom je bij je positieve en denk je: "geen zin, waarom geen zin"? Omdat het koud is, dacht het niet, hup bed uit en veel laagjes kleding aan. Dan is de wereld weer mooi en lekker warm. Naar beneden en naar de bakker. Niet rechtstreeks maar een rondje van 12 km.       -7xc2xb0C stond er op de thermometer van de veiling. Mijn vingertopje zeiden dat ook. Brood halen, eten en weg. Bianca, Sebastiaan, Ellen, Elmer bij de Uithof ophalen. Mijn laatste dag als coach is aangebroken. Was blij ze nog een keertje te mogen begeleiden naar de Sylverstercross in Soest. Echt de mooiste cross van Nederland. Het was gezellig in de auto en snel waren we in Soest. Mijn god wat was het hier koud en mistig. -6 xc2xb0C. Terwijl we naar het clubhuis liepen, pratend over wat er nu tijdens de wedstrijd gedragen zou worden. Mijn kleding stond al snel vast, halflange tight, thermoshirt met lange mouw en t-shirt. Had het idee om mijn skisokken ook aan te houden, nieuwe look " Carla Ophorst".  Eenmaal op het mooie parcours in gaan lopen, de manier om warm te worden en te blijven. De zon ging schijnen en op de zandheuvel was het heerlijk vertoeven.  De start was na de korte cross, Bianca en Ellen liepen heel goed, vol spirit, heerlijk om te zien. Mijn start was niet eens zo slecht, liep halverwege het deelnemersveld. Eenmaal in het bos gaan racen. Heelijke korte stukje, kleine heuveltjes, draaien en keren, dit gaat me heel makkelijk af. Op de zandvlakte haal ik Fa-Ada bijna in, in het bos gebeurd dat daadwerkelijk. Ik dender voort, haal mannen in en voel me top. De tweede passage op de zandheuvel is oke en ik hoor van de speaker dat er een gaatje geslagen is, heerlijk. Vol kracht  begin ik aan de derde ronde. geen spatje vermoeidheid voel ik en blijf mannen inhalen. De zandheuvel lonkt weer en neem hem vol kracht, doch souplesse. De speaker heeft veel lovende woorden voor mij en ik moet erom lachen, vind het heel lief wat hij zegt. Het applaus is voor mij en ik voel het tot in mijn tenen. Als allereerste vrouw van alle masters finish ik in 25.27. Kik gevoel joh om als 50-jarige te winnen en 13 seconden sneller dan in 2007.  Mijn 28e wedstrijd dit jaar en mijn 24e overwinning en weer geniet ik ervan met volle teugen. Een microfoon van radio Utrecht komt naderbij en de vrouw vraag om een korte uiteenzetting van de race en de lage temperatuur om in te lopen. Koud was het ,een goede kledingkeuze  gemaakt. Geef een heldere uiteenzetting van de race en  het weer, ze was meer dan tevreden. De prijsuitreiking met alles erop en eraan. Foto maken van ons driexc3xabn, leuk. Gauw wat meer kleding aan en tegen de stroom in gaan uitlopen. Sebastiaan en Elmer liepen nu. Elmer ging heel goed, elke ronde meer vuur. Sebas liep heel constant en heel netjes. Na hun race nog een ronde met zijn driexc3xabn uitgelopen. Bakkie thee/ koffie/ chocomelk gedronken. Tijd om afscheid van Sebas te nemen, hij ging door naar Groningen. Jammer om hem niet meer als pupil te hebben. Met de andere naar huis. Bij de Uithof (Den Haag) van de rest afscheid genomen, doet best wel pijn.   Het is de juiste beslissing geweest, het is oke nu. Enne, we zijn niet van de aardbodem. Het einde van het jaar met een schitterende wedstrijd van mezelf en van de atleten. Heb waanzinnig genoten vandaag. Over een half uurtje sluiten we het jaar af en beginnen we aan 2009.  Voor ieder die dit leest. Een gezond, gelukkig en sportief 2009 toegewenst.  Als alles wat in mijn koppetje zit gaat lukken in 2009, Oh la la. Een ding staat voorop, geluk en gezondheid. (Foto’s komen in 2009)

PROOST OP 2009   

          Carla.

                           (T)Ophorst-Runners.

Derde kerstdag

Oh heerlijk, wat hou ik van "gewone dagen".  gewoon naar de bakker en Ab-Heyn, de wekelijkse boodschappen doen. Hetzelfde is een dag gelukkig nooit, zo ook deze zaterdag de derde kersdag niet. Moest om 15.00 uur bij de WOS zijn voor een interview op de radio. Het was gezellig en een goed lopend interview. 30 minuten is echter niets en had het idee zeker nog een uur door te kunnen kletsen voor alles aan de orde geweest was. De volgende sporter stond te popelen om het volgende half uur vol te kletsen.  Nog even met mijn interviewer een bakkie gedaan en zitten kletsen. Daarna op de fiets naar Naaldwijk, moest even mijn contactlenzen na laten kijken, zie de diepte nl niet helemaal zoals het moet. Weet je dat is met crossen heel vervelend. Je denkt dat je er bent maar dat ben je nog niet. Pang op de grond en je gaat rare klappen maken. Daarna naar huis. Heerlijk die kou op het gezicht. Vooral als je dan in je warme huis zit met een "gloei" hoofd. Voel me helemaal doorgewinterd nu ik hier achter de computer mijn "kerstverhalen" aan het schrijven ben.

Conditie

De avond van tweede kerstdag blijft Bianca, de dochter van broer Jan mee-eten. Ze was s’middags met Joy naar de film geweest, of Joy was met Bianca meegeweest. Maakt niet veel uit, ze hadden het naar hun zin. Na het eten komt het ene onderwerp na het ander op tafel. Hardlopen komt ook aan de orde. Het gaat zo ver dat ik op een gegeven moment gevraagd wordt om mee te gaan als coach. Bianca’s rondje gaan we lopen. Goede kleding aan tegen de kou, Bianca een paar schoenen van mij aan, want ze heeft alleen hakken bij zich. Daar gaan we en ik moet je zeggen dat de loopstijl van de dames mij verbaasde, het zag er mooi uit. De conditie van Bianca was iets minder, drie maal mochten ze een lantaarnpaal wandelen. Op een gegeven moment zegt Bianca: Hardlopen kan dan wel een snelle  conditie opbouwer zijn, het is wel zwaar."  "Waarom zit conditie niet gewoon in een flesje en kan je het opdrinken".  Dit is geen kinderlogica maar meisjes van 19 logica. Vond hem wel goed gevonden. Weet je toen ik bij de missiewinkel riep;  "Sprinten wie het eerst aan het einde van het basketbalveld is", stoven ze ervandoor, niks meer moe. Dat kwam later toen ze in de bank uit  zaten te hijgen. Ik heb genoten.

Links Bianca, rechts Joy

Tweede kerstdagcross

De eerste kerstdag was oke, s’Morgens ontbijten met kids en aanhang en kadootjes. s’Avonds gezellig met zijn allen bij pa en ma. Iedereen iets gekookt dit jaar. Een heerlijke "chaos " in de keuken. Wel een gezellige sfeer was aanwezig en we liepen elkaar niet in de weg. De enige die in de weg stonden waren de pannen. Vier pannen op een fornuis was al moeilijk, laat staan als je zes pannen op te warmen hebt. Voor mij was het nog moeilijker. Heerlijke varkenshaas omwikkeld  met spek gemaakt, met een rode wijnsaus. De saus thuis gemaakt, het vlees moet daar wel  aangebraden worden, dan in de oven, en laat je moeder dan geen oven hebben.  Roze vlees maken op een voor mij onbekend fornuis, wat vol staat met pannen, is niet heel makkelijk. Het was net aan goed en mocht zeggen dat het gelukt was. Ben erg moeilijk met eten koken en zei erbij dat het als generale thuis beter gelukt was. 

Dan de tweede kerstdag, heerlijk crossen. Het was koud op de fiets naar Haag atletiek. Inschrijven, omkleden en snel gaan inlopen, had beetje koude tenen. Lopen in lange tight en shirt. Het blijft een training en koud, verstandig doen. Oh wat was hij weer lekker zwaar. de trap waar je passen van een meter op moet  maken. Naar beneden denderen, een echt steile afdaling. Het strand was bevroren maar net langs het prikkeldraad hadden weinig mensen gelopen en was het nog  glad zand, liep oke. Door het losse zand omhoog en daarna het paardenpad, ook omhoog. Stukje asfalt klimmen en dalen. Nogmaals een duin met  lekker zand over en dan zag je de finish, deze mocht je aandoen na drie van de net omschreven rondes. Liep dit jaar 34 minuten over de cross. lekker en tevreden over het resultaat. Fleece vest aan en meteen gaan uitlopen, blijf  je lekker warm. Zat op een gegeven moment in Duindorp, oeps iets te ver uitgelopen. Nou ja toch een mooie training, in de zon, van 17,5 km. Nog e ven een bakkie en toen op de fiets naar huis. De zon scheen zo lekker in het gezicht, fietste het duinpad af tot aan Monster, toen naar huis. Tweede kerstdag was koud maar lekker en mooi.

update

Vandaag kwam ik erachter dat mijn biografie niet helemaal up to date was tijdens een interview voor de wos.

2006; Na het behalen van mijn trainer coach B in 2005, om me een gaan kijken waar training te kunnen geven.        Olympus 70; Geen plek.          PAC rotterdam en Haag atletiek zochten een MILA trainer. Uiteindelijk voor Haag gekozen. In oktober 2006 begonnen als trainster voor het lange gedeelte van de MILA groep.

2007; Als lid bij Haag atletiek aangemeld, handiger als je daar als trainer bent ook lid te zijn. Mocht er bv een keer geen atleet op de competitie zijn bv kan je als trainer ook als atleet inspringen. Training geven gaat heerlijk, goede prestaties van de atleten. Als atleet zelf gaat het ook goed. Train gewoon met de atleten mee, zeker op de weg een makkelijke bijkomstigheid.

2008; Half juli gaat het rommelen rond mijn trainersfunctie. October de knoop zelf doorgehakt. Ben vanaf 1 januari 2009 weer Olympus 70 lid. Tot die tijd maak ik mijn trainerschap netjes en met net zoveel plezier als voorheen af.  Combinatie trainer atleet verloopt lekker. Loopt bv naar de training toe, geef een baantraining en loop dan zelf weer terug. Ideale combinatie.

2009; Olympus lid, start Ophorst Runners. Het lijkt allemaal makkelijk maar dat is het niet. Klein groepje om te trainen maar ik wil meer. Geduld moet ik hebben. Word in februari door PAC gebeld om trainer, coxc3xb6rdinator van de op te zetten topgroep van PAC te worden. Een waanzinnige aanbieding. Ben nu aan het afwegen wat de beste beslissing is, Rotterdam ligt nl niet op fietsafstand.

2010; Met de OphorstRunners verder gegaan. Langzaam maar zeker komt er meer vorm in de groep. Een eigen website is gemaakt, het aantal atleten neemt steeds een beetje toe. Het is een genot om met de groep te trainen en wedstrijden te lopen. Spontaan een sponsor voor de groep, deze heeft ons voorzien van wedstrijd kledining. Met mij ging het vanaf februari steeds beter en mooie wedstrijden gelopen. In september krijg ik mijn fiets heel hard tegen mijn bekken en kneus deze. Mijn fysio lapt mij weer op en vanaf november gaat het de goede kant op. Sluit het jaar af met een prachtige Silvestercross.

2011; Voor mij is het jaar heel goed begonnen. Greep net naast de titel sportvrouw van het Westland 2010. had er vrede mee, wilde er eigenlijk veel meer voor gedaan hebben. Doel was NK cross, goud, gehaald. 2 weken later Nederlands record 25 km, gehaald in een tijd van 1.42.17. (45 seconden eraf). Twee weken later EK cross en wordt Europees kampioen. Echt gaaf. De eerste drie doelstellingen zijn gehaald en het is pas april. Met de groep gaat het ook heel goed. Nu met 15 atleten en ze lopen heel veel persoonlijke records. Zalig om te zien hoe goed ze trainen en hoe fanatiek ze zijn.

Afscheid Haag

Gisteravond, de langste avond van het jaar, was het zover. Daar waar mijn zoon Jim Kok is "restaurant Madestein"  vond  het Haagst  afscheids etentje plaats. Het was erg gezellig ondanks het feit dat ik niet van afscheid nemen hou.  Het mooie van Madestein is dat het op de grens ligt van het Westland en den Haag. De atleten gaan na het eten naar het oosten, den Haag en ik naar het westen, het Westland. Tevens laat Madestein zien dat het samenwerken van Westlander en Hagenaars mogelijk is. Vele lieve woorden van de atleten laten zien dat ze met mij als trainer meer dan tevreden waren, dat doet een mens, die een paar maanden aan zijn kunnen getwijfeld heeft, veel goed. Als aandenken kregen ze een flesje Westlands goud om ze te laten zien dat wij Westlanders gaan voor …goud. Vraag een Westlander hoe het wonen in het Westland is…….HELEMAAL GOUD…….. krijg je dan te horen.  Aan de hals van de fles met een groen (Westland kleur) of rood (Olymus 70 kleur) lintje "het bijna af logo" van mijn groep in wording. Logo aanvulling: Het lopertje moet de berg( horst) oplopen ipv  eraf, ik werk natuurlijk wel naar de top toe.

We gaan niet stilzitten, dat past niet bij de persoon Carla Ophorst. Als trainer wil ik mij graag blijven ontwikkelen. Ben met een aantal dingen bezig, eens zien hoe dat in 2009 ingevuld gaat worden.

Twijfels vooraf

De zaterdag voor kerst is….. juist, Linschoten. Ik weet niet hoeveel jaren ik daar al mee doe en steeds weer zet ik hem op de kalender.  En weet je, in al die jaren loop ik er als een natte krant, snap niet dat ik nog wil. Pim, Sebas, Spas, Elmer en Pascal zouden met me meegaan. Rond kerst zijn er vele virussen  actief, een voor een sneuvelen de mensen cq atleten, eerst was het Pim, daarna Sebas die afbelde. Van Pascal  niets meer vernomen. Bij het opstaan vanmorgen had ik een knallende hoofdpijn, beetje zere keel en ook nog een buikpijn. Ben ik nu ook aan de beurt?  De lust om naar Linschoten te gaan was ver beneden pijl,  de gedachte daar weer niet lekker te kunnen lopen versterkte het gevoel. Kerstboodschappen gaan doen, alles opruimen. daarna toch maar gaan eten, omkleden enz. Joy vroeg of ik toch maar naar Linschoten ging, ze zag een middag shoppen met haar moeder meer zitten. Ik vertelde Joy dat als ik me niet lekker voel beter kan gaan lopen dan shoppen, daar wordt je nl veel beroerden van. Ze begreep het volkomen en ik mocht gaan. Gek he maar als je dan in de auto zit en steeds dichter bij de plaats van bestemming komt, het gevoel beter wordt. Eenmaal in de sporthal voelde ik me wel oke tussen alle andere atleten. Gauw omkleden en in gaan lopen. Het bekende fietspad  langs het water door de polder was vol inlopende ateten. Je voelt het, je bent in het groene hart, een oud stukje Nederland waar ik zoveel van hou. Op weg naar de start zie ik een man die iets bekends had, hij komt naar me toe en zegt mijn naam. Dan heb ik het door; Anton, wat gaaf. Hij kon niet op mijn feest komen en had gezegd mij aan te komen moedigen in Linschoten, ik vergeten, hij niet. Moest me op de wedstrijd concentreren zei hij, na de wedstrijd beter verder te praten. OKE. Tussen de hekken doorgeslopen en zag ineens allemaal bekende. Lekker kletsen en gek doen tot het startschot. Eenmaal weg voelde het goed aan. Niet al te gek doen, misschien pakt het dan wel een keer goed uit in "het groene hart". Het was prettig en steeds had ik wel iemand bij me lopen. Soms kwam er een bekende langszij, even wat kletsen en dan ging die persoon verder. Petra kwam voorbij, laten gaan. Op 7 km nog een vrouw voorbij met een haas met 1.19 op zijn rug. Zei tegen mijn medeloper dat dat in ieder geval niet het juiste tempo was, eerder 1.21. ( de haas dribbelde op 18 km, haas was moe!!!!)  Mijn maatje bleef tot het geestdodende industrieterrein  van Montfoort bij me, toen was ik hem kwijt ( zonde van de foto, deze zouden we maken als we samen finishte) In Montfoort kreeg ik vleugeltjes, niet was er vervelend vandaag en denderde voort. Kreeg Petra in het vizier en met een jongen die hetzelfde blauw droeg als ik, man over man tegen de wind inbeuken, op Petra af. Op 19,5 km was ik daar en dacht brutaal te doen, meteen eroverheen. Jeetje ze was niet zo kapot als ik dacht dat ze was. Kop over kop stevende we op ons doel af, winnen van de ander. Tot de hoge brug was het stuivertje wisselen en toen!!!! kwam het op de sprint aan, die heb ik niet en moest een paar seconden toegeven. 3e vrouw overall maar veruit de snelste boven de 45+ in een tijd van 1.22.41.  Goed gevoel, voor de eerste keer geeft Linschoten me een goed gevoel en dat met zo’n rot gevoel vooraf. Met vele mensen, atleten gesproken over de wedstrijd. Met Anton in gesprek naar de sporthal gewandeld en binnen gingen we gewoon verder. Hij moest om 15.30 uur weg. de prijsuitreiking begon, mooie bloemen en een enveloppe  kreeg ik. Met Petra naar de auto gelopen. Daar alles in de auto gemikt en toch nog even 15 minuten uit gaan lopen door het historische deel van Linschoten, echt genieten. In de auto scheur je meteen weer door de moderne tijd naar Honselersdijk. Thuis in mijn eigen "Glazen stad", the place to be. Nog een weetje; Het Westlands record scherpte ik vandaag met ruim 15 minuten aan, dat is wel heel erg veel. Voor het Nederlands record moet ik nog iets beter mijn best doen. Deze staat op 1.19.51

Sarah's eerste wedstrijd

Lisse, een 5 km, 10 km of 15 km wedstrijd behoorde tot de mogelijkheden er te lopen. Een moment van pieken voor de groep en met 8 man / vrouw erheen. Om 8.20 uur de wekker, jeetje weer vroeg maar gelukkig niet zo vroeg als toen naar Tilburg. Als je eenmaal uit dat bed bent is het best lekker. De wereld is nog zo rustig en het geeft je het ultieme zondagochtend gevoel. Brood smeren, thee zetten, de tafel dekken, was weg, was ophangen, was aanzetten ( met al die sportende mensen in huis was ik wel een keer of 18 in de week), broodje naar binnen proppen en weg. Bij het Malieveld Sebas en Elmer oppikken. Op naar Lisse. Het was me een drukte van belang, altijd een enorme goede opkomst aan atleten. Inschrijven. kleding aan, nummer opprikken en met de jongens een stukje inlopen. Paar versnellingen, weet niet wat ik verwachten moet vandaag, het voelt goed nog slecht. Liesbeth, Bianca, Ellen en Nadia om 11 uur gestart voor de 5 km, wij 11.10 uur voor de 10 km. Liep met Sebas op en voelde oke. Eerste km in 3.31, ietsje te snel. Het enige verveleden punt in deze wedstrijd is het lusje welke na een km komt. Nee kom ik door de bocht, ligt er ijs en ik glibber weg. Met een grote vloek (sorry daarvoor) en lichaamscorrectie viel ik net niet. Was goed uit ritme, dit duurde zeker een hele km voor ik het ritme weer te pakken had. De zon scheen heerlijk, de wind was weg (echt weg, dat maak je in Nederland niet veel mee) het parcours was mooi. Genieten. Tegen de 5 km aan voelde ik dat Sebas ging haperen, niets zeggen en afwachten wat er gebeuren gaat. Helaas deed hij het minst goede, uitstappen. Iets wat je alleen moet doen als je ziek of gelesseerd bent zeg ik altijd tegen de atleten. Alleen met mijn persoon "Sarah" verder en zette een achtervolging in op 2 jongens. Het was een "ik zit aan een elastiek" effect. Niet lekker en mijn dip kwam hier, 6 km op weg. De jongens laten gaan, wijde bocht om de glibberplek heen (het waren twee rondes) en concentreren. Lettend op reactief lopen deed me goed en rond de acht km had ik het ritme weer lekker te pakken. Bospad buiten de atletiekbaan om, om uiteindelijk op de baan te finishen. Passeerde de eindstreep in 37.10, was daar heel tevreden mee. Een verbetering van het Westlandsrecord met 5.06 minuten. Tevens scherpte ik het Nederlandsrecord ( Carla Beurkens 2003, Voorthuizen 37.46) met 36 seconden aan. Helaas zal deze niet geaccepteerd worden, geen officiele altetiekunie wedstrijd. Jammer, maar voor mij staat de tijd en ik weet dat het erin zit.  De rest had allemaal heel goed gelopen, vele PR’s. Ik had te maken met een heel tevreden groep, trainer ook tevreden, op Sebas na, jammer hoor. 5km loopsters. 3- Liesbeth – 19.22  4 – Ellen 19.33.  11 – Bianca 21.15.   13 – adia 21.38.  10 km lopers; 2 – Pascal 31.48.  8 – Elmer 33.48.   3 – Monique 39.52. Uitlopen, douchen, naar de prijsuitreiking. Het wachten daarop was kort en ging snel. Na de huldiging in de auto op huis aan. Moest even mijn bakplaat ( van de Sarah-taart) ophalen bij Crucell. Het is nl onmogelijk deze op de fiets mee te nemen. Dit was de meest handige oplossing. Bij het Malieveld de jongens "losgelaten" en alleen verder naar Honselersdijk. Lekker op tijd thuis en onder het genot van een bak koffie en broodjes met Koos en Joy na zitten babbelen over de wedstrijd. Sarah’s kop is eraf. (uitdrukking; de kop is  eraf, begrijp me goed).

Deze foto wil ik jullie niet onthouden, geen atleten maar studenten, Leer ze karakteristieke experimenten opzetten en uitvoeren met het Influenza virus. Voor mijn verjaardag maakte ze een prachtige kaart met veel lieve woorden. In stijl xc3¡ la Charlie Angels.

50 jaar's feest

Zondag de 30e had ik mijn 50-jaars feest al gevierd. Het hoort niet maar met de sinterklaas erbij is het altijd best  lastig een datum te prikken. de 2e was ook geen optie, dinsdag is niet echt een dag om een groot feest te houden. Onderstaande foto’s geven je een klein impressie, hoe het was in "de Wollebrand".

Het was grandioos.  Na afloop van  het feest met het eigen gezin daar heel lekker en super gezellig gegeten. Maandag was een beetje een rare dag, Feest over maar een nachtje slapen en dan echt jarig. De echte dag was ook heel geslaagd. Een taart voor 75 personen bij onze  eigen Honselersdijkse bakker besteld, opgehaald met de Crucell auto en naar de 3e etage. daar stonden er heel veel op mij te wachten en  begonnen te zingen. Het was een zalige taart en heel gezellig. Om 12.30 uur was hij helemaal op.

De verdere dag nog gewerkt ook. s’Avonds nog even training geven. Dit was geen leuke afsluiting van mijn Sarah-feesten. Het regende, later sneeuw en KOUD!!!!!!! jeetje wat een rot weer. Heel snel de training afgewerkt en dan de kleedkamer in en zo snel mogelijk onder de douche. Jammer, had graag een feestelijk teintje aan deze training gegven. Mislukt maar dat is dan ook het enige wat niet was zoals het moest zijn. En nu? ja nu ben ik 50 jaar. Heeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeel kansen liggen er voor mij op atletiekgebied open. Plezier blijft wel bovenaan mijn lijstje staan.

Halve eeuw Carla's

Klik op de foto’s en je ziet uit welk jaartal het komt.

En toen was het 02december 2008 en!!!!!!!! 50 jaar!!!!!!