Het Westland, de halve

De wedstrijd van het Westland is die van Naaldwijk, met de finish op je eigen Wilhelminaplein. Er gaat nog wel het een en ander aan vooraf eer je daar bent. Op 1 na waren alle OphorstRunners er, gaaf hoor. Hun doelstelling lag op deze dag, in Naaldwijk. Voor mij was het eerst coachen op de 5 km  en aanmoedigen. Daarna naar de finish, tevreden atleten begroeten. Inlopen met de atleten op de 10 km en de halve. De tijd vliegt en snel omkleden, vet smeren, was nl best koud en dan de ijsregen, niet veel maar kwam wel uit de lucht. Met judith naar de start, succes wensen en een plekje vinden. De start ging goed en vloog naar de 1e km, 3,39, beetje te snel. Rare bocht  door de wijk om daarna weer glad asfalt onder de schoenen te voelen. Liep lekker, had ik niet echt verwacht na de emotionele en heftige wedstrijd van verleden week. Meedoen vandaag, was mijn doelstelling. Op de grote achterweg kreeg ik een beetje last van zware benen en liet het tempo ietsje zakken.

 
Op de Baakwoning liep ik weer lekker, moest, om lekker te blijven lopen, dit tempo houden. Flinke wind tegen op de Rijnsburgerweg, brr, best koud. Was heel blij dat het  regenen opgehouden was, anders had ik het echt koud gekregen. (denkend aan de halve marathon van Maassluis vele jaren geleden, 5 xc2xb0C met regen, 2/3 van de atleten onderkoeld) De handen werden warm en propte mijn handschoen tussen de rand van mijn broekje.

 
 
 Liep als eerste vrouw, miste Jan de meefietser, zo gewoon elk jaar en dan ga je het missen. Op de Meloenlaan zomaar eens de wind in de rug, aangenaam. s'Gravenzande in zicht en wie staat daar, Jan!!!!  Aan het filmen om plots naast mij te fietsen. Tevens reed de motor van de WOS naast mij, druk aan het filmen. Een ander motor reed er achter, bleek de jury te zijn. Ik krijg van al die mensen om mij heen altijd zo'n apart gevoel. Ga je je inbeelden een af ander belangrijk persoon te zijn, eventje helemaal in de picture. Opeens hoorde ik dat er een kleine dame achter mij liep, een tempo wat sneller was dan dat van mij.

 
Jeetje, ik wilde vandaag niet vol gaan, mentaal was ik daar niet aan toe. Winnen wilde ik wel en voelde dat er wat moest gebeuren, maar ik kon niet meer. Drie motoren en een fiets naast mij, iedereen moedigde mij aan: "laat je niet verrassen, ze komt dichter bij, nu komt ze ook de bocht om". Moeite met mij rustig te houden. Bij stress gaan de benen helemaal blokkeren. Sporthal de pijl, nog een kleine 600 meter. De bocht om, die vreselijke remmende klinkers, nee…… Op de stoep gaan lopen en alles wat ik aan energie over had uit de kast gehaald en banen naar de finish. Ik won met…. 3 seconden voorsprong in 1.25.20. Jeetje miena wat een slot stuk van deze best zware wedstrijd. Kon het nog niet bevatten, zo onwijs op mij ingelopen. was een mooi stuk spek voor haar, ben blij dat ze er niet in heeft kunnen happen. Eventjes voor de radio, de huldiging op het plein en daarna voor de WOS tv. Allemaal prachtige dingen en dan weet je waarom je zo je best gedaan hebt: "om te winnen". Met de atleten naar de sporthal, veel kleding aangedaan en 2 km'tjes uitgelopen.  De prijsuitreiking in de sporthal., tweede prachtige bos bloemen kreeg ik daar. Daarna naar huis op mijn vreselijke oude fiets die ik na vandaag naar Cor de Voegt ga rjden. Jeetje, kreeg ik, toen de ketting weer over de tandwielen schoot mijn trapper tegen de achillespees, bloedend kwam ik thuis. Jammer dat het nooit eens zonder kleerscheuren kan. Nog een prachtige bos bloemen van mijn atleten stond er voor de deur. Het was bijten vandaag maar als je dan ziet wat je er allemaal voor terug krijgt, niet normaal!!!

   

Europees goud

Gent, het EK indoor en cross. 2 maanden geleden besloten mee te doen. Gent is maar 2 uurtjes rijden, lekker dichtbij. Wil wel eens weten hoe ik in het Europees geweld uit de voeten kom. Rond 10.30 in de auto, op naar  Belgie. Het weer was schitterend en ik had er veel zin in. Ook best spannend, niet een van de meiden ken ik en weet echt niet wat ik kan en mag verwachten. Bij de topsporthal aangekomen, op zoek naar de Nederlandse ploegleiding. Alles was goed geregeld, de conformatie hadden ze gisteravond voor 20.00 uur voor mij gedaan, getekend, hoefde alleen mijn nummer op te halen. Tasje met Nederlands tenue lag klaar. Koos mocht de achterkant van mijn topje behangen met het startnummer, wat een vel. Hij deed het goed, voelde nergens kriebelen of schuren. Nummer op de voorkant en mijn hele oranje topje was verdwenen als sneeuw voor de zon, beetje jammer. Naar buiten, op zoek naar het crossparcoers. Het lag aan het water, veel gras met een beetje bos en heeeeel veel bochten. Niet mijn parcours, loop liever in het bos met heuveltjes erin. Ach de zon scheen, was druk met publiek en atleten, goed verzorgd, wat wil je nog meer. Het inlopen ging lekker, de benen voelde goed. Tijd om te melden. Spike puntjes hoef je bij mij niet te controleren, lekker op wedstrijd schoentjes. Kreeg een  chip, die je om je enkel  moest bevestigen. Trui uit en  naar de startstreep. Stonden een paar Belgische voor mij en wist kletsend wat afleiding zoeken, Voelde mij groot tussen al deze kleine vrouwtjes. Vrouw 45+ en 50+ in dezelfde race, te herkennen aan de kleurcode op het startnummer, ideaal. Nog 5 minuten en steeds verdween er 1 vinger aan de hand van de official. Pang, weg waren we. Geen daverende start, komt wel goed.

 
Even een paar scherpe bochten, het bos in en daarna kreeg je meer ruimte. Vanaf dat moment kwam ik in mijn ritme en begon  met inhalen. Koos vond het een heerlijk gezicht, steeds schoof ik verder naar voren. Een Portugeese en Franse liepen naast  mij. 

 
Na 1,5 ronde moest de Franse lossen. Het gehijg van de Portugeese  was nog steeds dichtbij.

 
Eenmaal in de derde ronde was ik ineens het gehijg kwijt. Schrok er een beetje van. Het zal toch niet zo zijn dat ik goud ga halen.

 
Goud, jeetje werd nu al een beetje euforisch. Niet te vroeg Carla je hebt nog 2 rondes te gaan. Haalde een paar V45+ in, ook lekker.

 
Nog 5 liepen er voor mij. Lekker richtpunt. De bel voor de laatste ronde. Het gejoel van de Nederlanders langs de kant maar ook de niet Nederlanders moedigde mij aan. Nog even een lastig stuk met veel los zand.

 
2 bochten en dan!!!! de finish, jeeeeeeh, ik heb goud, goud op mijn eerste Europeese cross, niet te geloven.

 
Liep de iets meer dan 5 km in 20.11, was ook met de tijd heel tevreden. Vele felicitaties kreeg ik, ook van de nummer 2 en 3. Koos was door dolle.

 
Na 20 minuten feest vieren even uit gaan lopen. Heerlijk door het heuvelgebied aan de andere kant van het water, mooi stukje natuur. Terug op het terras wat gedronken. Rond 16.30 uur naar de hal, douchen en op tijd bij de prijsuitreiking. Jammer dat deze niet op tijd was. De chip registratie was ….. in ieder geval geen uitslagen. Om 20.00 uur stond ik dan eindelijk op het podium met een gouden medaille om mijn nek en het Wilhelmus wat voor mij speelde.

 
Weet je ik voelde toen waarom bij atleten de tranen gaan stromen, dit is zo ontzettend kikke. Ik wist mij goed te houden door puur op het genieten van goud en volkslied te concentreren. Met een mooie medaille om mijn nek even wat eten en toen 2 uurtjes in de auto naar huis. Dat ging snel en kan je vertellen dat het de dag dubbel en dwars waard was.

 

Filmpje van de huldiging.
http://www.youtube.com/watch?v=EnUB6acs5Eo&feature=email

Zal het me gaan lukken?????

Een week geleden ingeschreven voor de 25 km in Brielle. Doe dit niet vaak, voorinschrijven, meestal gaat er dan nl wel iets mis. Ja hoor, zaterdag liep ik met pot planten naar de schuur. Zie het stootblok voor de auto niet, stoot (kei) hard met de 2 kleinste teentjes tegen het blok. Met veel acrobatiek blijf ik overeind. Jeetje, die teentjes doen pijn en worden dik, het zal toch niet……. Na een vreselijk onrustig nachtje slapen (te laat bij de wedstrijd, startnummer vergeten, koeien liepen in de weg enz enz) voelde de tenen beter aan. Tot ik bij weggaan mijn hardloopschoenen aantrok, brrrr, niet lekker. Even een stukje door de straat gelopen: "loop ik er wel uit Koos, we gaan". Op naar Brielle. Gelukkig kwam mijn droom niet uit en alles liep soepeltjes. Inlopen ging ook goed, voelde de teentjes wel maar was te doen. Zon met een koude wind, gekozen voor korte broek en singlet, anders krijg ik het in de zon te warm, niet fijn is dat. Was wederom de meest schaars gekleede atleet bij de start, voelde bij mij goed, zonder twijfel. Het startschot en we vlogen Brielle uit, richting de grote brug.

 
 
Lekkere koude wind tegen, mijn benen voelde na 4 km best een beetje ijzig. Op dat moment draaide we, vol in de zon, wind in de rug, lente!!!!!.

 
De eerste 5 km ging in 20 minuten (20.36 moest in onder blijven). 2 jongens verlieten ons groepje, ze gingen voor de 30km. Jammer maar gelukkig had ik nog een maatje. Hij wist van mijn record poging en bleef lekker bij mij lopen. Voor de wind in de zon zakte het tempo een beetje. Ineens was het 4.15, ik schrok en porde het tempo  op. Het was wisselend maar steeds langzamer dan 4.07, bale, zeker omdat het voor mijn gevoel erg hard ging. Het draaien bij de Oostvoorne dam liet mijn tenen erg pijn doen en ik begon te twijfelen. Mijn maatje zei, niet kletsen maar lopen. Helemaal gelijk en zo ontspannen mogelijk bleef ik bij hem. Eenmaal in het Kruiningergors, nog 8 km te gaan, voelde de tenen slecht maar mentaal voelde ik mij sterker worden. Liep  te rekenen en wist dat het record nog mogelijk was. Op de 20 km kreeg mijn maatje het zwaar, ik voelde mij steeds sterker worden. : "ga maar zei hij", ik trapte het gas wat dieper in en langzaam liep ik bij hem weg. 1.22.07 op 20 km, kom op Car, je kan het. Naar km 21 liep ik 4.10. Weer rekenen als ik steeds 4 seconden verval had, ging het dan nog lukken? Wat verval, je loopt gewoon niet langzamer dan 4.07. Naar km 22 was het 4.00, prachtig. De volgende was  4.02, ik voelde mij steeds zekerder worden. Je weet, bij de finish is het pas echt.

 
Ging  weer iets sneller want de volgende km was 4.00. Langs de haven bij Brielle, mensen in de zon, klappen voor je, de finish kon ik al ruiken. Koos stond daar met zijn camera en ik juigde  voor hem.

 
 
 Nog 200 meter naar de finish. Jeetje ik ga het doen, ik ga het redden. De mensen stonden al luid te klappen, de speaker schreeuwde mij over de finish, als eerste vrouw op de 25 km. Hij wist nog niet van mijn record. Ik was uitgelaten en werd door vele gefeliciteerd. De speaker riep het om en mijn feestje was compleet. Koos ook in de gloria. In oud Beijerland mislukte het, nu 1 jaar na dato lukt het me wel. 21 jaar heeft het gestaan op 1.43.02. Vandaag liep ik 1.42.17. Wat was (ben) ik blij.  De tenen voelde heel pijnlijk, zien blauw en rood. Het uitlopen was niet echt fijn, je moet toch naar de kleedkamer. Na de prijsuitreiking  naar de auto en naar huis. Hebben het feestje met een etentje bij Madestein voortgezet. Wat een prachtige dag.

 

Brielle 25 km Nederlands record

Nederlands record V50+. Gelopen in Brielle, Brielse maas loop op 06 maart 2011. Het oude record stond sinds 1990 op 1.43.02.   21 Jaar scherp ik het aan naar 1.42.17.