Na vallen komt…."opstaan".

5 weken is het alweer geleden, mijn "slippertje" op de brug in de Wollebrand.  Gelukkig gaat de tijd snel en het moment van niets, weinig, iets meer, NK 10 km, terug naar iets meer, versnellen, opbouwend, tijd voor Walter om mij het "bos "in te sturen. Dat was afgelopen woensdag, de laatste maal dat hij mij behandeld  en hardloopadviezen gegeven heeft. Nu moet ik het weer alleen gaan doen, best eng. Na het NK cross nog een keertje Walter  bellen. Donderdag 300 metertjes op de baan (5X) snel  en 100m op het gras (iets sneller) maar niet overdreven. Mijn arme beentjes waren gewoon een beetje moe op vrijdag, was wel goed gegaan met de bil. Vandaag vond ik het tijd voor een lange duurloop, dat langzame gaat wel oke en de CPC komt met rasse schreden dichterbij. Met Marlies en Bengt mijn favoriete rondje gedaan, Hoek van Holland via bos en duin, over het strand naar het Schelpenpad en via Westerhonk naar huis. We liepen lekker te kletsen, daardoor iets langzamer dan ik normaal doe. De ronde van 27,5 km ging in 2.15 uur, normaal loop ik hem in 2 uur. Het was erg lekker en ging goed, de bil werd wel wat stijf de laatste 4 km, raar he? Voor Marlies was het best ver maar ze liep makkelijk, Bengt ging ook heel goed, alledrie voldaan en een beetje blij dat we er waren. Heerlijk dat ik dit weer kan doen, het is zo lekker om zo lekker lang te lopen. Deze week proberen om wat snellere km’s te doen en dan volgende week een NK te lopen, niet alleen voor goud maar ook goed voorin het vrouwenveld. Jippie ik ben opgestaan. 

Net als het meisje dat woensdag bij ons in de buurt aangereden werd door een vrachtauto. met haar hoofd viel ze op de stoeprand. De traumahelicopter met arts was snel ter plaatse, het zag er niet mooi uit. Naar het Erasmus MC met de ambulance. De Heli wilde ook vertrekken maar helaas, er was iets kapot. Tot donderdag heeft hij "in onze achtertuin"gestaan, was best gaaf om te zien. Het meisje stond donderdag op, om naar huis te gaan, gelukkig alleen een lichte hersenschudding, wat een geluk voor haar en haar ouders.

De ideale voorbereiding voor een NK!!!!!

Het Nederlands kampioenschap op de weg, in Schoorl. Het was heeeel mooi weer en iedereen ging richting de kust. Jammer voor ons atleten die daardoor in de file terecht kwamen. Hoe dat gegaan is, het was soms best lachwekkend, vraag maar aan de mensen in de auto achter ons, komt morgen op mijn weblog, ik moet nu naar bed, laat jullie alvast wel 1 foto zien.

Oke, het verhaal van het NK in Schoorl gaat verder.
Met Koos, Martin Pascal en ik reden we, ruim van tevoren, naar Schoorl.
Bij het Rottenpolderplein in de file voor een minuut of 10, viel nog mee.
Eenmaal langs het water, tussen Bergen en Schoorl werd het drukker en drukker, stapvoets kon ik verder rijden.
De tijd ging sneller en sneller. 1 uur voor aanvang van de wedstrijd, Koos achter het stuur gezet en ik uit de auto.
Achterklep van de auto open, mijn topje aangedaan terwijl ik zachtje achter de auto aanliep.
Het verkeer ging rijden en ik sprong in de kofferbak.
De benen naar buiten laten bungelen. het moet een erg grappig gezicht geweest zijn, de mensen achter ons maakte foto’s
en hadden de grootste lol, wij ook. Korte broek aan, nummers opgespeld, oud t-shirt opgezocht.
Nog 40 minuten te gaan, Pascal en ik de auto uit, dan maar inlopen het laatste stukje.
Koos en Martin kropen langzaam met de auto voort. Arno, Pim, Elmer en Aster stonden een stukje voor ons, die
zouden tot 14.00 uur doorrijden en dan de auto ergens stallen.
Lekker in het zonnetje redelijk ontspannen naar de start gelopen, een goede timing door op tijd uit de auto te gaan.
Had een vreselijke dorst, laat daar een vrouw met een fles water staan. Gevraagd of ik een paar slokken mocht.
Ze bood me de hele fles aan, een paar slokken is oke, zei ik, misschien komen er meer dorstige atleten.
Pascal en ik het startvak in, 5 minuten voor aanvang. De rest zag ik 4 minuten later plaats nemen.
Ja een voorbereiding die je niet een atleet toewenst.
De wedstrijd, voor mij heel spannend, hoe gaat het met de aanhechting.
De start ging goed, 3.39 met een klimmetje, had ruim baan kwam daardoor meteen in mijn goede ritme.
Na 3 km begon het toch te trekken in mijn bil, was voorspeld, mocht alleen niet erger worden, dan zou ik uitstappen.
Je bent voorZichtig, durf niet alles te geven, dacht alleen aan heel blijven en goud.
Het vlas plat tussen 4 en 8 km in de zon (het was 14.3 xc2xb0C) was heftig, de plek bleef gelukkig hetzelfde zeuren.
Na 8 km gingen we dalen, dat vond de bil niet leuk en kon geen grote passen maken. Ella, dit jaar V50, liep voor me,
ik moest er voorbij. Totale ontspanning opgezocht en op souplesse er voorbij, dat ging goed.
De finish, 1e V45+ en goud, tijd slecht, 38.33, dat wist ik van tevoren.
Ik heb en mocht lopen vandaag, goud is gehaald.
Even uitlopen in het zonnetje en toen snel naar de prijsuitreiking.
Dat was weer top, Alle masterklasse, en de jonkies, moesten op het podium blijven staan. nadat alle
medailles omgehangen waren en de bloemen uigedeeld, voor alle winnaars het Wilhelmus.
De zaal ging staan en wij luisterde, kikke man.
Met de groep gaan eten bij de Italiaan in Schoorl, even wachten tot het dorp rustig is.
Zalig gegeten, gezellig, we hadden een goede afsluiting van een "raar" Nederlands Kampioenschap.

Razende reporter

Zaterdagmorgen begint zoals zoveel zaterdagochtende met; Boodschappen doen voor de hele week. Koos was al naar de Wollebrandcross toen ik om 10.00 uur terugkwam. Tijdens het opruimen probeerde ik op een rijtje te krijgen wat vandaag wel / niet mogelijk was. Telefoon gaat, wat dingen regelen voor morgen. Telefoon gaat weer, Koos, er is een zieke en ze zitten met een probleem, of ik kan helpen. Zou ik verslag willen doen van de cross voor de WOS  radio tussen 14.00 en 15.30 uur. Vind het wel kikke en zeg ja. Al mijn eerdere plannen laat ik vallen en doe snel wat ik echt moet doen vandaag. Om 12.30 uur fiets ik met Joy naar de Wollebrand. Eerst de bekers wegzetten voor de prijsuitreiking, mag nl de kinderen van de cross huldigen. Even bij de kinderen kijken, ze rennen net weg, de "Glibberberg" op. Rond de 280 kids doen hun uiterste best en het werd strijd tussen de 1e jongen en het 1e meisje. Heerlijk om te zien die sportende kinderen. De prijsuitreiking  na afloop van hun race was heel erg leuk om te doen. Had ze alle zes op het podium laten staan om af te sluiten met het lied "We are the champions"van Queen. Dit lied bezorgd mij altijd kippenvel, wil de kinderen dat ook eens laten voelen hoe fijn dat is. De stralende snuitjes zegt genoeg. Om 14.00 uur naar buiten, de grote cross gaat beginnen en ik kan gebeld worden voor een live verslag. Op de fiets ga ik als een razende reporter aan de gang. Mag  3 maal vertellen wat er gaande is. Dit is zo leuk om te doen, aan de andere kant te staan van de atleten, nu in de gaten houden wat hun positie is.  Beetje vertellen hoe het voelt om te glibberen, klimmen, blubberen en over ongelijke ondergrond te lopen. Fiets het parcours 3 maal heen en weer , zo krijg ik een goed beeld van de race. Door al deze dingen werd de achtste Wollebrandcrossvoor mij een feest, voelde me ondanks dat ik niet mee kon lopen, er heel nauw bij betrokken. Rond 16.00 uur  wordt het totaalbedrag bekend gemaakt. de cross van 2008 is goed voor een bedrag van 201000.00 euro, geen record, wel een waanzinnig bedrag. De mensen van de goede doelen, alles voor kinderen, zijn heel erg blij met deze euro’s. Het feest gaat voort, Rob de Roode en Koos Secrxc3xa9ve zingen beide een lied uit "de kromme jongens" de stemming zit er goed in. Daarna zing Koos Secrxc3xa9ve het lied van Richard "Ga helemaal los in de Wollebrandcross", het publiek gaat lekker los en iedereen doet mee. Tevens gezellig wat drinken en kletsen. Rond 17.30 uur  helpen opruimen, veegde de achtergebleven atleten de hal uit. Alles moest schoon, veel werk aan de winkel voor Valentijnsdag de komende week. ( zag het werkrooster hangen, niet mis hoor). 19.30 uur tot op het bot verkleumd naar WWV waar een lekkere warme hap wachtte. Eten, napraten, nagenieten en dan naar huis met Koos. Het was een topdag. (Foto’s Cor de Voogd en Koos Ophorst)

Nominatie Westlandse sporter

Het jaar 2007  is  een goed sportjaar geweest, zeker op NK gebied.  Drie maal een gouden medaille gehaald. Heb ze net even geteld, de medailles, het totaal staat nu op 19 gouden, 6 zilveren, 0 brons. Ben er trots op. Een scan gemaakt van het artikel die in het hele Westland gepubliceerd is, hij staat niet in de digitale editie van het hele Westland. Mijn medestrijders zijn; Pascal van Assendelft (28)  ( 3 maal NK atletiek goud 60m, 100m en 200m)  Bianca de Roo (18) ( bezet een plekje in de hoogste groep van jonge kunstrijders. Mandy Mulder (20) ( Stuurvrouw in een 2-mans zeilboot, Nederlandskampioen). Dit ben ik en lees wat ik  heb uitgespookt in 2007.

Geen Wollebrandcross in 2008

Raar he, de kranten lopen over van de aankondigingen voor de Wollebrandcross 2008, kies ik voor zo’n titel. Helaas geldt dit alleen voor mij. De val op het bruggetje, notabene in de Wollebrand, en de zware halve marathon de dag erna, hebben hun tol gexc3xabist. De aanhechting van mijn hamstring aan de bil is gehavend uit de strijd gekomen. Walter behandelt me heel intensief, om zo het NK  10 km op de weg  te halen, volgende week.  Dat ik de cross nu over moet slaan is niet heel erg, ik was er tijdens de spinning en het Walking dinner bij.  Fysio en rustig draven  is nu even heel goed voor me. Ik moet je zeggen het gaat goed vooruit en Walter heeft grote moed dat het oke is volgende week. Als hij het heeft, heb ik het ook, dus ! op naar Schoorl. Morgen kom ik wel, welliswaar met een heel andere insteek. Ik mag de prijsuitreiking van de kindercross doen. De bekers sponsor ik, ze staan nu te schitteren in de zon thuis. Moest er even een foto van maken en plaatsen. Geniet ervan, doe ik ook. Morgen mogen de winnaars en winnaressen ervan genieten.