16 oktober, nog 8 dagen tot de marathon van Rotterdam. De 10km wedstrijd, ronde van West op het schema gezet. Leegloop wedstrijd. Een term van vroeger. Toen, heden ten dagen minder populair, werd er 10km gelopen, leeglopen om het lichaam zoveel mogelijk koolhydraat arm te maken. Er volgde een aantal dagen van weinig koolhydraten eten. De laatste drie dagen tot de marathon juist veel koolhydraten eten, de hongerige spieren van zoveel mogelijk glycogeen te voorzien. Vol glycogeen stond je aan de start, in de hoop voldoende te hebben, naast de vetverbranding en de man met de hamer op 35km te kunnen ontwijken.
De naam leegloop wedstrijd is leuk maar doet zijn naam geen eer meer aan. Ik zeg, nog een maal ontspannen knallen en dan tapere tot weinig of geen km’s meer lopen.
De atleten waren blij verrast dat ik ook ging lopen. Gezellig inlopen met de groep, het ging al best hard, warm was ik zeker. Een paar versnellingen en het startvak in. Tussen de A-Groep atleten, veertien in totaal, stond ik daar te genieten.
De start, voelde lekker, ik had er zin in. Tot mijn verrassing een verandering van het parcours, nu een echte 10km? Een eerste km van 4.04, best oke.
langs de IJssel met de vele dijkjes op en af ging ik het tempo van de eerste kilometer niet volhouden. Het lopen voelde heel lekker aan en ik had zowaar het gevoel van een wedstrijd, zonder ook maar een keer een negatieve gedachten. Richting het 5 km punt klommen we 6 meter de hoogte in, voelbaar. Ik liep nu even alleen maar niet voor lang. Annemarie (naam later opgezocht), kwam naast me lopen met de vraag of ze met me mee mocht lopen, als een soort van haas. Maar, zei ze, je blijft gewoon tweede hoor. Verbaast om het verzoek, wel lief, liep ze lekker met mij mee. Voor mij was het ook een stimulans om iemand op sleeptouw te nemen. Heerlijk kilometers vlogen onder mij door. Op 9 km keek ik voor de tweede keer op mijn horloge, 37….. de rest kon ik niet zien. Nu kan ik goed rekenen, behalve als ik hardloop, rekende me hier, bleek later, dus ook rijk :-). De atleten van de A-groep kwam ik hier tegen, zij op weg naar de finish, ik op weg naar een rondje oud Capelle. Twee maal klimmen de dijk op en dan de heerlijke afdaling naar de finish.
Annemarie bleef een aantal cm achter mij en beide finishte we in 42.17. Een tijd waar ik nog wel aan moet wennen, zoveel minder als voor Corona. Is het de ouderdom of het wedstrijdritme? Dat zal in de loop vd maanden duidelijk worden. Het belangrijkste is dat ik nog wedstrijd kan en mag lopen, heerlijk gelopen hebt en ook nog eens tweede vrouw werd.
De atleten goed gelopen, veel vertrouwen voor volgende week. Na de prijsuitreiking, we haalde vier prijzen op met de groep, uitlopen met zijn alle. Trots als coach maar ook als atleet liepen we vier km om de beentjes weer soepel te maken.
Carla's Blog 