VTM loop Maasdijk, na vele jaren ben ik er weer

Het was lang geleden in Maasdijk gelopen te hebben. Steeds was het een verfweekend bij mijn dochter in Nederwette. Verleden jaar werd de wedstrijd afgelast door de te harde wind. Nu 2016 mag ik weer. Het inschrijven, daarna inlopen met de OphorstRunners, A-Groep, wilde met iedereen, weet dat dat niet mogelijk is en met de A-groep mee. Rondje door het tuinbouwgebied, goede benen en zomerse temperaturen. Naar de start en zoals we voorspeld hadden, door de vele inschrijvingen werd de start 10 minuten uitgesteld. Het was om meer redenen hoorde ik later, de Blues Brothers wilde bij het startschot een rol spelen. Met wat toneelspel  ging dit gebeuren. Het kleine Blues autootje, tussen de atleten door manoeuvrerend  om zo het startpistool te overhandigen aan neef Aad, hij mocht schieten. Ik was heel snel weg maar het liep zo makkelijk. Op mijn nieuwe wedstrijdschoenen, slechts eenmalig gedragen tijdens de 1500 meter op de baan. Gokje maar wilde dit gokje wel wagen.

Grote groep atleten, tussen de kassen door, zonnetje op het hoofd en zweten maar. Had voldoende water gedronken en hoefde me voor te weinig water geen zorgen te maken. Langs de schaapjes op de dijk bij Maassluis, prachtige  autovrije route.

Bij de manege was het even de neus dicht, brrrr, paardenmest is echt smerig. De wind tegen gaf wat verkoeling maar het bleef warm. Daar was Maasdijk en ronde 1 was voorbij, 19.21 op de klok. Dacht zelf 19.00 gezien te hebben en rekende me rijk, 38 minuten als eindtijd ?????? dat zou echt heel snel zijn maar voelde dat er iets niet klopte. De 2e ronde voelde zwaar, alsof ik in een kookpannetje zat te zweten

.

Probeerde het tempo hoog te houden, met op een gegeven moment kippenvel op het hoofd wist ik dat het even een tandje terug moest.

Mooi dat op dat moment het lopen langs de dijk met windje tegen een geschenk was.

De laatste kilometer, kippenvel was gladgestreken en durfde weer aan te zetten. Had een atleet van mijn groep in het vizier en probeerde hem in te halen. Kwam steeds dichterbij, dat kwam  de finish ook :-). Niet ingehaald wel een snelle laatste km en een eindtijd van 39.04. De tijd viel een uur lang tegen, daarna kwam het besef dat het gewoon heel netjes was. Heel veel atleten hadden het  warm gehad en mindere tijden gelopen. Mocht ik tijdens de prijsuitreiking  het podium op voor de snelste V45+ en daarna voor de 2e vrouw overall. Mooie bloemen, mooie prijzen. Dit alles tijdens het spektakel van Maasdijk. Hardlopen in een dorp tijdens de feestweek is een groot feest.

De atleten van de A-Groep in Maasdijk

Zo voelde de vrouwen uit de middeleeuwen zich :-)

De kleding voor een wedstrijd wordt altijd met grote zorgvuldigheid uitgekozen. Kleuren moeten matchen, ik moet het niet de wedstrijd ervoor aangehad hebben enz enz. Voor de Kadeloop, editie nummer 37, voor mij nummer 30, een mooi geel topje, zwarte korte broek, zwarte sokken en mn lekkerste schoenen, die hoeven niet in een bijpassende kleur, die moeten gewoon lekker zitten. Inlopen ging goed maar het topje zat wel wat strak. Ach straks met de  wedstrijd zou ik dat niet meer voelen. Lekkere versnellingen en klaar voor de start. Veel snelle dames en ik wist dat het geen overwinning zou worden voor mij. De jaren gaan tellen en al die jonge meiden worden (gelukkig) sneller dan dat ik ben.  De jeugd heeft de toekomst. Pang, weg, even zoeken naar het ritme wat niet helemaal meeviel. Na een blokje dorp was het ritme er. Ophorstrunners naast me die ik op de 1e km niet meer verwacht had. Ze hadden er zin in en zouden kijken hoever de benen dit tempo konden dragen.  Ik heb ze niet meer gezien, als ik omgekeken had wel. Daar doe ik echter niet aan, veel te gevaarlijk, lig ik straks op straat.

Lekker groepje mannen om me heen en de benen deden het goed. Wat het minder goed  deed waren de longen. Door het mooie topje, welke ik met een dubbele laag goed stevig gemaakt had, werden de ribben te goed bij elkaar gehouden. Tijdens het hardlopen is het zaak dat de longen goed hun werk kunnen doen. Dat was iets wat bij mij niet lukte. Ik baalde vreselijk en alle mogelijkheden om dit euvel op te lossen, spookte door mijn hoofd. Ondertussen liep ik wel netjes op tempo door met de mannen als windscherm voor me. Een schaar zou goed van pas komen, knippen we de onderste laag gewoon door. Ik ben goed in knellende dingen afknippen dus waarom niet?  Waar vind je in de polder een schaar?

De  2 jongens die als windscherm fungeerde, haakte af, beentjes werden te moe. Met 2 mannen bleef ik over en de weg richting de kade werd steeds korter. “Zal ik even stoppen om de sluiting van de onderste los te maken”?  stoppen, dan verlies je afstand en dat zag ik niet zitten. Trok met veel kracht aan het topje en hoorde het stiksel springen, goed zo, elke stikseltje is de weg naar meer ruimte voor ribben. De Kade was daar, over het smalle schelpenpad, de Vlaardingse vaart, de  wuivende rietkragen, vol genot liep ik met 2 hijgende mannen achter richting de finish. Het schelpenpad was nog 5 km lang.  Ondertussen gingen mijn ribben ook zeer doen, jeetje wat ben ik toch een domkop geweest.  Na 32 jaar weet je nog niet wat  de juiste kleding is? Mooi is niet per definitie de juiste keuze.  De hijgende jonge man nam kop over, ik zag een losse veter bij hem.  Niets van zeggen anders is hij straks net als ik teveel met andere dingen bezig. Na het zien van die losse veter probeerde ik me nog meer te focussen op het schelpenpad, het riet, het water en de aanmoedigen, de zere ribben gingen over :-). Goed werk. De Trambrug en de molen zag ik schitteren.

De hijgende jongeman kroop weer lekker achter mijn rug. Op naar de finish,  een rondje om het  grote grasveld, daar  was  het punt van stoppen. 46.46, bijna net zo snel als in 2014, dat viel me heel erg mee. Kreeg een mooie bos bloemen van de organisatie in mijn handen gedrukt, blij verrast. Geen eerste maar wel de bloemen. Zo en nu als eerste de onderste top losmaken, wauw wat een verademing. De ingesnoerde vrouw uit de middeleeuwen kreeg lucht, terug in het jaar 2016.  Dit doet  Carla nooit meer en je ziet, nooit te oud om te leren 🙂