Middagje weg op mijn Wilier

Bijna had ik meegedaan in Oud Gastel op de 1/4 triathlon. Een wetsuit bemachtigen binnen 24 uur was helaas niet gelukt. Na mijn onderkoelings ervaringen een aantal jaar geleden, ga ik niet meer zonder suit het water in. Beetje  bale was het wel. Even denken aan iets anders leuks om te sporten. He, rondje op de racefiets (Wilier) over de Maasvlakte, daar had ik zin in. Doordat Feyenoord op Honselersdijk speelde, verwachtte ik Koos niet voor 19.00 uur thuis, alle tijd :-).  9 minuten over het hele uur vertrok de Fast Ferry, het is nog 14 km fietsen, binnen een half uur moet dat lukken. Kom ik buren tegen als ik weg wil gaan, altijd gezellig en even kletsen maar om 15.30 uur moest ik echt weg. Via het Staalduinse bos naar Hoek van Holland. Kom ik ter hoogte van het station een atleet van me tegen, hij wil net gaan trainen. Even een praatje maar zie dat ik nog 4 minuten heb en spurt weg. Kan zo de Ferry opfietsen. Kaartje kopen en even later gaat de boot er met een noodvaart vandoor (Fast Ferry doet zijn naam eer aan). We meren na 20 minuten aan en iedereen stapt uit. ik blijf zitten want een aantal jaar geleden moest ik er bij de tweede halte uit. De jongen van de boot vroeg bij welke halte ik eruit moest. Het enige wat ik wist was de tweede stop. Met de tweede Maasvlakte is er wel iets veranderd en hij nam me mee naar de landkaart. Jip, ik zag dat ik er hier wel uit moest en snel pakte ik mijn fiets en bedankte de jongen. Toen, jaren geleden,  was het alleen land, nu was er duidelijk gebouwd. Het fietspad was hetzelfde gebleven 🙂 Mijn Garmin gaf de route aan, Carla kon niet verdwalen. Links veel industrie maar rechts een echte Maasvlakte, prachtig en uitgestrekt gebied. Richting Oostvoorne en het werd steeds groener.  Het Oostvoornse meer, wat een weelde aan flora en fauna, het voelde of ik op vacantie was. Nu herkende ik de route van rondje Voorne en volgde de voor mij bekende weg naar de Brielse maas. Hier was het echt scheuren door het groen. Bij de brug fietste ik even verkeerd, moest er onderdoor ipv eroverheen. De Calandbrug  over, deze wel, en richting Rozenburg voor de pont naar Maassluis. Zie ik de boot zo voor m’n snuffert wegvaren, zonde. Niet getreurd en de 20 minuten wachten deed ik zittend op de stoeprand, knagen aan een appel, tijd was zo om. Boot op, kaartje kopen, deze was beduidend goedkoper,  het is ook maar een klein stukje. Eenmaal weer voet en fiets aan wal vervolgde ik mijn weg over bekend terrein. Even fietsend een route zonder stoplichten bedenken.  Stukje Waterweg, naar de Maasdijk, onder de A20 door en op de Lier aan. Via de Wollebrand kwam ik thuis. Ruim 61 km op de teller, voldaan. Was drie uur weg geweest, drie uur vacantie gehad. De pont kost tijd maar  een aanrader deze route, zeker met de stilte aan de overkant. 

Oranjeloop, wat kan/wil ik 5 dagen na het NK

Mag ik zeggen dat  na zondag mijn persoontje  op een roze wolk door heel leven fladder? . Heel lang kan ik genieten van succes, vier dubbel succes gaat dus heel lang duren:-). Op dinsdag een lekkere training gedaan, de benen voelde oké maar mocht niet vol mee van mezelf. Woensdag hersteltraining door de duinen. Tot vrijdag loop rust, wel fietsen wat ik zo wie zo altijd doe om op het werk te komen, 30 km op een dag, is lekker!!!!!! De vrijdag kwam en snel werd het tijd om te gaan fietsen, inschrijven en inlopen. Grote groep OphorstRunners aanwezig. Hoorde wat mompelen over de vrijdagavond, liever in de relax willen invullen ipv een wedstrijd. Dat gaat helemaal goed vanavond, leggen ze zich geen druk op, dit doet wonderen. Wat zei mijn hoofd, niet veel, was in een afwachtende houding op mijn nog steeds aanwezige roze wolk. Een heerlijke soepele start en maakte me over de straatklinkers uit de voeten. Even een minder fijne ronde door het dorp. Positief punt zijn alle toeschouwers langs de kant, heerlijk. 3.45 Minuut op 1 km, gelijk aan NK 5 km en tevreden over de opening. De benen hadden niet de reactiviteit van zondag, jammer maar maakte me er niet druk om. Hoorde een grote groep achter me.  Voelt bij mij zo van, hè die rennen lekker in mijn ritme mee, ontspannen en regelmatig (dit hoor ik  vaak na de race). Fijn om ook tijdens de race andere atleten aan het goede tempo te helpen. Op de Harteveldlaan lekkere tegenwind en met drie mannen de wind temmen. Hou er niet van als mannen je willen hazen, speel zelf graag voor haas en nam kop over.  Ze lieten me daar lopen, mannen moe? Een km  verder gingen er een paar vandoor, laten gaan. Had nog geen ambitie( mijn roze wolk😉) om mee te gaan. Vijf km in 19.20, laatste 2 km langzamer gegaan. Nu in mijn uppie verder, loopt lekker. Kreeg een atleet  voor me een in de gaten en hij werd mijn prooi. Het stuk tegenwind voel ik me sterk en langzaam maar zeker benader ik mijn prooi. Hap, slik en eroverheen. Hij kon niet mee, deed zijn best maar helaas, nu was ik even te sterk. Het dorp in, nog 750 meter klikkertjes en bochtjes.  Met de finish van de 5 km en 10 km kwam het publiek ogen te kort. De speaker wist niet meer wat hij allemaal om moest roepen, complete chaos. Niet bij mij, soepel ging ik op de finishlijn af. 38.56 en heel tevreden. Eerste v45+ en tweede overall. Wachten op alle Ophorstrunners, ze liepen allemaal heel goed met vier maal een PR, precies wat ik gedacht had. Even naar mijn trouwe fan, mijn vader stond toch weer langs de kant, dank je pa, kikke. Uitlopen, ook om de gemoederen van ” de meiden” te sussen. Douchen en naar de prijsuitreiking. Met veel mooie en lekkere producten van locale telers, beker en t-shirt, Olympus70 clubkamioen, naar huis. Het was even passen en meten om het mee te krijgen maar zonder ongelukken thuis gekomen.

 

2 dgn NK baan masters in Utrecht

Dag 1, de 1500 meter

Op vrijdag met Koos richting van Utrecht vertrokken. Het NK voor masters is voor ons een weekendje uit. Hotel in de Bilt besproken, fietsen mee naast de hardloopschoenen. Na een lange en goede nacht, stevig ontbijt, eerst een fietstocht gaan maken door de mooie natuur. Na deze tocht de Hardloopspullen ophalen in de hotelkamer, route naar de atletiekbaan bij de hand en daar gingen we. Prachtige fietspaden en in ene fietste we erheen, uniek :-). Er waren vele atleten op verschillende onderdelen bezig, zag er top uit. Had nog drie uur eer ik mocht starten. Lijkt lang maar is om voor je het weet. In gaan lopen door het bos achter de baan, lekker ging het. Schoenen wisselen, geen spikes hoor maar lekker harde wedstrijdschoentjes. Naar de callroom, melden en dan klaarmaken. Nu komen de zenuwen, het hart tikt te snel naar mijn zin. Stippellijn, doorgetrokken lijn, geen punt vd schoen over de lijn en dan  de verlossing, het startschot. Schoot er als een gek vandoor, schrok een beetje want niemand ging mee. Het tempo voelde goed en ging verder en verder, solo op kop. Via de speaker probeerde ik mij een beetje voor te stellen hoe het in de achterhoede was. Op 1200 meter fluisterde een toeschouwer mij toe, dat iemand achter mij ging versnellen, ikke dus ook, ging goed hard. Heerlijk het laatste rechte eind naar de finish, wind in de rug, de finish, goud. 5.23.79 voelde niet als super tijd, toch was ik heel tevreden. Het Nederlands record staat best scherp en was geen doel om te verbeteren, goud wel. Even lekker uitlopen en na een uur, duurde best lang, de prijsuitreiking. Daar kreeg ik een kleine teleurstelling, hebben ze de medailles  vernieuwd, zonde. Een, ze passen niet bij de vorige 38 gouden plakken en ze ogen absoluut niet als een Nederlandse gouden plak, te goedkoop. Ontevreden? Nee, Eerlijk? Ja. Na de huldiging op de fiets naar het hotel, goed eten en rusten voor morgen, 5000 meter staat dan op het programma.

Dag 2, Master 2013 en de 5000 meter.

Heerlijk als je dichtbij het kampioenschap een hotelletje hebt. Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt de fiets gepakt.Een mooie tocht via Bunnik, Odijk, Houten en de Uithof gemaakt, 30 km “losgefietst”.  Alles de auto in om daarna naar de atletiek baan te rijden. 3 uur van te voren me gemeld.  Heerlijk om te kijken naar de andere atleten, praten met weet ik niet wie allemaal. Rond 16.00 uur kwamen tot mijn grote verbazing mijn zoon en schoondochter aanlopen, gaaf. Om 16.10 uur werd ik de baan opgeroepen en in het zonnetje gezet. Had vanaf februari  mijn mond moeten houden, nu mocht iedereen het weten. Was uitgeroepen tot master van het jaar 2013 door de atletiekunie. Gaaf. Mooie beker, mooie woorden.  Werd vaak gefeliciteerd maar het belangrijkste stond nog te wachten, de 5000 meter. Lekker inlopen in het bos, oefeningen, versnellingen, was er klaar voor. Mijn clubtenue aangetrokken en naar de callroom. Werd best wat nerveus, Ella, mijn rivale was er ook en goed in vorm. Ik  wilde maar een ding, goud en een Nederlands record, ik kon eraan 😉  De  start ging heel goed en soepel stoof ik ervandoor. Paar meiden uit andere categorie voor me, concentreerde op mezelf. Hoorde aan de aanmoedigingen dat Ella vlak achter me zat, rustig blijven en richten op de 3.45 per km die ik mezelf als doel gesteld had.  Ging goed en de eerste 2 km prachtig op schema. De naam Ella ging ik steeds later horen, jippie gaat goed. Ik liep ontzettend lekker en ontspannen. Rond 3 km hoorde ik zeggen dat het gat meer dan 100 meter was, top. Nu afmaken. Durfde twee maal een beker water te pakken en over me heen te gooien, het was warm en zo’n plens water geeft verkoeling. De bel voor de laatste ronde, probeerde te versnellen, of het echt lukte weet ik niet maar ik vloog op de finish af. 18.54.70. Goud en een vet Nederlands record van 28 seconden, gelukt. Heerlijk, felicitaties van man en kinderen, atleten enz, wat een waanzinnig gevoel geeft mijn 40e medaille. Lekker uitlopen, weer het bos in. Douchen ging ook nog wel even om zo fris op het podium te mogen. Na de huldiging met zijn allen een restaurant opgezocht, eten. Het was ondertussen 20.00 uur geworden en de magen knorden. Na het eten afscheid genomenen en ieder naar zijn eigen huis. 23.00 uur stapte we het huis binnen. Slapen kan ik niet direct na zo’n dag en autorit. Spullen opruimen en de foto’s, welke Koos over het weekend geschoten had, bekijken. Facebook bijwerken en dan…. Douchen en slapen want de andere dag moet er weer gewerkt worden. Een overgang maar ook weer lekker.

 

Wedstrijdje voor warmte gewenning

Een wedstrijd in den Hoorn, nog nooit gelopen, vandaag maar eens doen. Een aantal van mijn OphorstRunners ging erheen. Ach dacht ik, waarom zou ik achterblijven, ik ga gezellig met ze mee. Wilde een week voor het NK baan geen lange duur doen. Leuk alternatief zou deze wedstrijd kunnen worden. Het was warm en het zou zomaar een hele zomer lang zo kunnen zijn. beter om meteen  te wennen. Ging veel te laat van huis en probeerde in 15 minuten 11 km te fietsen, niet gelukt en kwam 5 minuten te laat aan. Het was niet druk en kon me snel inschrijven. Kleddernat van het zweet, blij de fietskleding uit te mogen trekken. Topje en broekje aan en lekker ingaan lopen met mijn groepje. De drukkende warmte was goed voelbaar, dat wordt rustig weggaan. De halve liter water vlak voor de start in een teug opgedronken, dat bevalt me zo goed. Een hele preek van de speaker voor de start,  toen mochten we gaan. Even crossen door de straatjes om daarna langs het water over asfalt, verder te mogen. In het park was het goed lopen, de bomen gaven wat verkoeling. Rond de 4 minuten per km mocht ik lopen vandaag. In een regelmatig tempo ging ik lekker door, liep echt lekker en zo ontspannen. Nieuwe wijk van den Hoorn, veel stoep op en stoep af, de klinkers waren wel heel netjes gelegd, leek op asfalt. 5 km in 19.40 en de tweede ronde lag voor me. Het was best warm nu, de wind viel helemaal weg en de bomen hadden geen koelte afgifte meer. Tempo bleef goed en ik pakte al het water wat er was, veel, er was een goede verzorging. In een straat rond 8 km stonden heel veel kinderen op een rij met ieder een beker water in de hand. Ze vroegen heel netjes of ze water mochten gooien. Ik zei “graag, gooi allemaal maar” woep, daar vlogen 20 bekers water (alleen het water)  over mij heen, paar supersookers erachteraan en ik was doorweekt maar wat verkoelde dat goed. De laatste km kreeg ik een fiets bij me, voor de eerste vrouw. Met veel applaus liep ik naar de finish. 39.28 was de eindtijd. Goed gevoel van deze ontspannen wedstrijd in de drukkende warmte, had hem goed doorstaan. Even op de andere wachten om daarna uit te gaan lopen.  Na afloop even douchen en zonder meegebrachte handdoek toch droog proberen te worden 🙂 Fris mocht ik het podium beklimmen als eerste vrouw overall en V50+.   Blij dat ik naar den Hoorn gegaan was, gezellige middag, lekker gelopen en nog winnen ook. Op de racefiets, in een rustiger tempo dan de heenweg, naar huis.