Een halve marathon, heerlijk over eigen grondgebied

Heb dit jaar al redelijk wat halve marathons gelopen, lekkere afstand. Vandaag werd het mijn eigen Westland waar ik doorheen mocht gaan rennen, in wedstrijd verband. In de motregen fietste ik naar Naaldwijk, op mijn rug een tas vol kleding. Ik wist echt niet wat aan te doen, neem je van elk iets mee om na het inlopen de keuze te maken. De groep was compleet en we wurmde ons de sporthal uit. Even een ronde inlopen om soepele benen te krijgen. Wauw, ik had het al snel warm en eenmaal bij de sporthal was de kledingkeuze gemaakt. Korte broek en singlet. Nu moest ik best voortmaken, kleding wisselen, daar gaat best wat tijd inzitten. Nummer opspelden, plastic jasje aan, om me warm te houden. Naar de start maar deed nog even een Dixie aan. Wat een rij en een deur bleef maar dicht. Zou er iemand knock out gegaan zijn?  Op de deur kloppen, geen antwoord, vragen, geen antwoord, toen met mijn nagel, net als vroeger :-), de deur open gemaakt, leeg, gelukkig. Kon gebruik maken van een schone Dixie. Daarna naar de start, had nog 5 minuten. Plastic uit, oplopen en ineens weg……. daar ging ik met vele om mij heen. De 1e km ging beetje te hard 3.56, 4.05 weer gekozen voor vandaag, speelde haas voor Rene. De volgende km’s gingen heel mooi op tijd. Ontzettend veel mensen die mijn naam riepen vanaf  de zijkant, gaaf hoor.

Grote achterweg en vol de wind tegen, zo dat is even anders. Toch wist ik het tempo vast te houden.

Op de Rijnsburgerweg zag ik 17 km staan, ja die is voor de 2e ronde, nu was het bordje 6km waar we op moesten letten. De splitsing 10 km en halve, wie bleef er bij mij lopen.

In ieder geval Rene, hoewel hij het flink zwaar kreeg. Ik vervolgde mijn tempo en keek wel wie erbij bleef. Ook hier weer veel aanmoedigingen en hoefde niet net als in 2014, op 7 km te stoppen. Toen dacht ik dat ik dood ging, pollen in de lucht. Nu geen pollen maar een heldere lucht met veel zuurstof. De WOS was me wel aan het flimen, geen gekke dingen dit keer mannen 🙂

10 km in 40.50, top. Ja en dan komt de storm tegen je gewaaid en het tempo ging zakken. Het is niet anders en bleef genieten. De hekken op het parcours op de zwarte dijk waaide om.

Op de Meloenlaan was het echt bikkelen, vlak bij de zee stormt het altijd harder. Daarna draaien en keren, dat was lekker. Daar was 17 km weer, nu wel echt. Het laatste lange eind voelde ik de km’s wel een beetje. Liep met een man die op een PR uit was. Vertelde hem dat hij dat makkelijk ging halen en liepen zo richting de finish.

Even wat klinkertjes, de politie zette de sirene aan, melding voor de 1e vrouw, wauw. Met groot gejuich werd ik binnen gehaald. 1.27.17. Minuutje langzamer dan ik wilde maar gaf de storm de schuld. Radio, TV, Krant, alles kwam op mij af. Was blij  met Koos daar, hij had een broek en jasje voor mij, snel aandoen en zo bleef ik warm.

Huldiging voor de eerste drie vrouwen met mooie bloemen. Naar de sporthal, droge kleding aan en daarna even uitlopen. Auw, dat viel niet helemaal mee maar toch goed om even te doen. Ik kreeg daarna 10 minuten om te douchen, dan zou de echte prijsuitreiking zijn. Werd erg verwend, 1e overall, 1e V45 en 1e van het halve marathon circuit. Met 2 bossen bloemen, gaf er 1 aan Erwin, bak groenten, tas, hoe kom je thuis?  Een vrouw die bij mij in de buurt woont zag mij stuntelen, ze was aan de overkant vd Pijl op visite. Kwam naar buiten en bood aan om alles met haar auto mee te nemen en bij mij thuis af te leveren. Ben zo blij met lieve mensen en mijn dank was groot. Kon ik zonder te stunten naar huis fietsen.

Wil het toch niet missen, de CPC

Na de positieve ervaring van lopen in de massa met een strakke organisatie, besloot ik dit jaar de uitnodiging, deelname aan de CPC te accepteren.  Twee weken geleden ging de halve in Schipluiden lekker, vandaag wilde ik wat van de tijd afsnoepen. Wordt het ineens lente, heerlijk maar voor iemand met hooikoort, gevaarlijk.  Hoeveel van die pollen springen uit hun hulsje en gaan mij pesten, iets wat ik tijdens de wedstrijd zal gaan ervaren.  Beetje uit zitten rekenen, met 4.05 doe ik niet gek en kan het Nederlands record op de 20 km en 21,1 km scherper gesteld worden.Op de fiets naar het Malieveld, fiets aan het hek en tussen de massa naar de kleedkamer. Mocht dit keer niet bij de subtop omkleden (had ik <1.25 moeten lopen), jammer maar op een vriendelijke manier beetje brutaal zijn, eens kijken of het ging lukken. Kom eraan en wordt uitbundig begroet, geen briefje maar vertelde waarom niet en of ik misschien toch……… ja hoor, naam op de lijst en ik mocht in alle rust omkleden, veel dank mensen.  Inlopen over het knollenveld, kwam Christiaan tegen en samen een rondje van 2 km gemaakt. Daarna snel naar de start, ook hier mocht ik tussen de elite 🙂 . Achter de mat, rode vlag werd vervangen door de groene vlag, nog 1 minuut en daar  was het startschot. Het ging heel ontspannen en meteen pakte ik mijn goede ritme. De eerste km bleef het heel goed opletten, 2 wegen worden 1,  een bocht naar de Javastraat laat alle atleten gevaarlijk samen komen. De 1e km in 3.58, niet eens zoveel te snel en dat voor de opening. Ging aan de linker kant lopen, de kant waar Koos “ergens” zou staan voor foto’s.  Ik genoot van mijn vlakke soepele ritme, de vele mensen langs de kant en het steeds weer horen van je naam. Ik had mijn horloge op laps gezet en elke km ging hij trillen,  gaf de tijd van de km door. Mooi ontspannen checkpoint  en zag dat het super regelmatig ging. Rond 7 km verwachte ik Koos ergens, geen Koos te zien, op 9 km was hij ineens daar.

De wind kwam nu van links, dat was lekker want hij was best hard. Het enige nadeel was de schaduw in combinatie met tegen  wind. Vanaf de Segbroeklaan naar de boulevard van Scheveningen liep ik in de schaduw en zeewind tegen, kreeg het  echt koud. Mijn bovenbenen voelde stijf aan maar wist dat dat niet meer dan kou was, bovenarmen wilde ik graag bedekken maar had niets. Daar was de haven en….. de zon. De zon doet wonderen en de bovenbenen voelde weer goed aan. Dit was ook het moment dat ik vele atleten, die mij in het begin voorbij snelde, in ging halen.  Dat is een goede stimulans, weten dat de ander kapot zit en jij nog fris en fruitig in kan halen. De laatste bocht in Scheveningen en de lange rechte weg, met de skyline van den Haag in het oog, richting finish. Er was nog een special moment op die lange rechte weg, de 20 km tijdmat, zou ik het halen. Even spieken op mn startnummer, daar had ik 1.22.32 staan, het Nederlands record. Nu gaf de klok 1.22.20 aan, ik gooide mn armen de lucht in een schreeuwde, jeeeeeh, dat Nederlands record heb ik alvast. De mensen langs de kant zullen wel gedacht hebben, niet wijs dat mens.  De laatste km, super goede benen, entousiast publiek, de benen gingen sneller  en sneller.

Laatste bocht en de klok sprong op 1.26. Zo die moest wel op dat getal blijven staan. Gaf nog meer gas en sprinte echt op de finish af maar wat een eind is dat dan nog. 1.26.46, super happy. 28 sec tekort voor nieuw NR, deerde niet, dit voelde meer dan goed.  Prachtige prestaties van mijn atleten, wat een feest op het Malieveld.  Alleen Ton niet gezien, het werd te koud en moest kleding aan gaan doen. Met Christiaan uit gaan lopen, het 2 km rondje. Werden achterna gezeten door de loeiende sirene van ambulance en politie. Bleek later iemand overleden te zijn. Een smet op je wedstrijd die je niet wilt hebben. Na het uitlopenen ook Koos weer gevonden en op de fiets, felle tegen wind naar huis. Het was meer dan een super dag. Werden we ook nog eens getracteerd op een etentje  in Hoek van Holland. Het was een genot die 8e Maart