Tilburg, de stad van de mooie loopevenementen. Perfecte organisatie, ik hou ervan. Voor het NK was ik vrij op tijd ingeschreven, de hiel was toen nog niet over maar missen doordat ik te laat met inschrijven zou zijn, wilde ik niet. Gokje wagen. Week na week werd de hiel steeds een beetje beter, veel lof voor mijn fysio, drie maal per week behandelde hij mij. Trainen moest ik de laatste weken voluit doen, net als de uitgezochte wedstrijden. Vrijdag was ik, snotverkouden ondertussen,  er voor een behandeling, het voelde heel goed aan zei hij. Je gaat toch wel lopen ondanks je verkoudheid vroeg hij mij. Alleen koorts houdt mij weg 🙂 Zaterdagmorgen, mijn stem klinkt niet goed, de benen zijn top.  Tilburg, here we come. Bij de universiteit het nummer ophalen. Een nummer voor en achter, weer presteerde ze het om ze zo groot te maken dat, aan elkaar geniet, ik in mijn startnummer pakje aan de start kon verschijnen. Omkleden en lekker in gaan lopen, warm worden, 5 °C is  best fris.
Het parcours verkennen en zag dat er weer een boomstam bij was gekomen, elk jaar eentje meer 🙂 Best een zwaar parcours met de heuveltjes, Berenkuil en die vervelende boomstronken.. 14.25 uur, bij de start opstellen. De meiden om mij heen verbaasd, ik was weer eens de enige op gewone schoenen, onbegrijpelijk vinden ze dat. Hoop ze te laten zien dat gewone schoenen mooie dingen kunnen laten zien. Kreeg een opmerking van de jury, had de Nederlandse vlaggen op mijn nummer te ver omgevouwen, terug vouwen ander zou diskwalificatie kunnen volgen. De vlaggetjes eruit gepeuterd, de jury was tevreden. 
De start en als herten stoven de meiden weg, ik in iets milder tempo erachter aan, ben niet zo’n snelle starter, even op gang komen hoor.
Het lange pad naar de berenkuil, kan je lekker gas geven. In de kuil gleed er een voor mij uit en kon er net overheen springen.
De boomwortels hadden een oranje kleur gekregen, heel prettig. De boomstammen, nr 1 nam ik als een hinde, dacht ik maar kwam met een klap aan de andere kant neer, au. De volgende netjes voetje erop en afstappen, safe voor mij. Na 1 ronde lag ik als eerste V50+ met nog (te) veel vrouwen voor mij.
Dat moet anders en nu ging ik los. Koos zag mij wegstuiven en vele vrouwen oprapen. Jeetje wat was dat zwaar maar als het in mijn hoofd zit zit het niet in mijn kont :-). Even de hindernissen en dan knallen naar de  bel voor de laatste ronde. Zo’n snelle ronde lukt mij  voor de laatste ronde niet nog een keer. Beetje gas eraf en in een iets normaler tempo verder, het ging nog hard. 
Jeetje, die laatste 3 bomen waren zooooo hoog maar het lukte mij om ze te passeren. 
De weg naar de finish, nog een paar heuveltjes en dan is hij daar, de finish welke ik in 23.12 minuut passeer. 
Helemaal kapot maar super voldaan mag ik stoppen. Het goud (nr 36) is binnen, de hiel ging perfect en dat op zo’n parcours, de stem, ja die was weg (lekker rustig) . Koos stond daar te glunderen, jeetje wat ging jij hard die 2e ronde, lachen. Even een foto voor de WhatsApp en dan kleding aan. Heerlijk een half uur uit gaan lopen. Moest toch op de prijsuitreiking wachten en met lopen blijf je lekker warm. 16.10 uur de prijsuitreiking. Deze was heel goed, voor iedereen net zoveel aandacht met medaille, bloemen en zoenen.  Even voor 17.00 uur reden we terug naar het Westland. Tilburg, je was weer fantastisch. Dit was tevens mijn laatste optreden als V50+. over een week ga ik naar een volgende klasse. 
NK Cross Tilburg 2013
Beantwoorden
Carla's Blog 