Lekker crossen

Vandaag heb ik me heerlijk uitgeleeft op de cross. Een cross waarbij de afstand voor mannen en vrouwen gelijk is. Daar hou ik van  omdat ik de vrouwen crossen te kort vind. Al vroeg op de fiets naar Haag atletiek onder een mooie blauwe lucht, dat belooft een hoop goeds. Inlopen voelde niet echt lekker maar al lopende werden de benen soepel. Start op de baan, de weg op en  al snel de duinen in, klimmen en hoe, het leek de kruisberg wel. Korte pas, op souplesse naar boven. Draaien, keren, van asfalt naar paardepad, heuveltje op en af. Na een minuut of 15 het strand op. Denk je even lekker vlak te lopen, nou dat kon ik wel vergeten. Het was net hoog water geweest, nat soppig zand met heel veel paardenhoeven en mensenvoeten erin. Ga ik langs de vloedlijn lopen, komt er een pier met daarachter een stukje zand omgeven door alleen water. Stom en ik moest over de pier naar het "grote" strand lopen.  Ploeteren door het nog lossere zand in de richting van de duinen dan tik, tik de trap zo snel mogelijk naar boven. Even wennen aan harde ondergrond maar al snel  rees er weer een duin voor me op, klimmen en dalen, zand en asfalt, heerlijk al die afwisseling. Dan doemt de baan op en de finishklok komt in het zicht. Met 5 mannen voor me finish ik in een tijd van 34’45”  Heel tevreden, het ging lekker en het voelde goed in de benen. Even de andere atleten aanmoedigen, voor ik het koud kreeg, kleren aan en lekker uitlopen. 5 km moest ik uitlopen van mezelf om zo het melkzuur er goed uit te lopen en genoeg omvang te hebben deze week. Het is echt een aan te bevelen cross, zwaar, dat wel maar het is een goede ( kracht, mentale) training .

De topreisloopserie in Baja beach

23 november werd de prijsuitreiking van het topreis13loopserie circuit 2005/2006 gehouden in het Rotterdamse Baja. Was er nooit geweest en bij binnenkomst keek ik mijn ogen uit. Jeetje nu wordt ik geloof ik echt oud. Prachtige gespierde mooie mannen lijven, slechts gehuld in lange broek, meisjes in topje en korte broek was het personeel. Een metamorfose met hoe de prijsuitreiking van de Zuiderster altijd was, voerde ook door in de prijzen. Als eerste de atleten die alle 13 wedstrijden gelopen hadden, daarna de vereniging die de minste punten gescoord had na 8 uitgelopen wedstrijden met 3 mannen of 3 vrouwen.  Prijs; een verzorgde wedstrijd in het land met diner. De sponsors werden in het zonnetje gezet. Alle atleten (150-200) die 8 wedstrijden gelopen hadden kregen als prijs, de 10EM van Brugge naar Oostende op 4 maart 2007, bustrip en startnummer. Daarna werden alle nrs 3 op het podium geroepen, van senior tot M60+ of V55*. De prijs was 2 dgn Parijs all in + startbewijs voor de halve marathon van Parijs. De nrs 2 het podium op, deze gaan met zijn allen 3 dgn (vliegend) naar Praag, all in met startnummer voor de halve van Praag. De nummers 1 werden opgenoemd, ik mocht  nu naar voren.  Lovend praatje, bloemen en de prijs: 4 dgn Costa Brava met het vliegtuig all in (oa Barcelona trip) en mogelijkheid tot lopen van de snelste halve marathon van de wereld.  

De overall winnaars moesten bijven staan, mijn persoon en Fouad Fertoute. Stonden we daar te kijken naar een act van de Blues brothers, wat zou hier uit voortvloeien?  Werd als eerste persoonlijk aangesproken en toen!!!!!!!!!!!!! ja toen kwam de onthulling. Het is te gek voor woorden begon er ook helemaal van te bibberen ( hoefde dit keer niet te huilen zoals mijn kids dachten) toen het bord met Las Vegas onthuld werd. 9 dgn Las Vegas voor 2 personen en alles is geregeld, zelf het vrij vragen bij Crucell hadden ze al gedaan. Daarbij krijg ik ook de mogelijkheid om de halve  marathon te lopen.

De thuisblijvers hadden gevraagd om een sms’ je  als ik het wist. De ongeloofwaardige sms’jes kwamen terug, ze geloofde het gewoon niet. Tot Jim rond 23.30 uur een sms verstuurde van; "waarneer kom je thuis met je leuke geintjes". Half uur later was ik thuis met het papier waar alles op stond. Toen moesten ze het wel geloven, duurde nog 24 uur tot het tot alle Ophorst hersenen doorgedrongen was, dat het ECHT was. Wat een waanzinnige avond was dit nu toch. Heb er de halve nacht niet van geslapen, had vrijdag een drukke dag op het werk waar ik met heel veel moeite goed geconcentreerd kon blijven.

Zevenheuvelen in het Westland

Zondag, de dag  van de Zevenheuvellenloop. 8.45 uur gaat de wekker, ik kijk naar buiten en het regent. De buienradar opgezocht om te kijken hoe het in Nijmegen is, slecht, 5 xc2xb0C en veel meer regen dan hier in het westen. Heb ongeveer 45 minuten zitten wikken en wegen wat te doen. Een keer onderkoelt geraakt in 5 xc2xb0C en regen, gevolg–> een levenslange nare herinnering. Mijn bed lonkte en ik dook erin. Een uur later eruit en ik zie dat de zon schijnt. Eten, aankleden en weg. Mijn favoriete ronde, via het Staelduinse bos, de eerste 2 heuvels gepakt om zo naar Hoek van Holland te rennen. Door de duinen volgen nog een aantal heuveltjes, strand op om na 5 xc3¡ 6 km de laatste heuvel te nemen, de duinen over bij Monster. Via de duinen naar Westerhonk om 5 km later voor de deur te staan. Heerlijk was het om 27,5 km te rennen in een lekker tempo ( 13 km per uur) Ietsie pietsie regen, veel zon.  Ondanks het lekkere lopen blijft het een beetje steken niet gelopen te hebben over dat mooie parcours in Nijmegen. Volgend jaar weer nieuwe kansen, zonder regen.

geselecteerd als gefixeerd bericht

Welkom bij de weblog van Carla Ophorst.
Hier kun je feiten en verslagen vinden van mijn atletiek ‘leven’. En natuurlijk kun je reageren!

Driemaal hoofdletter W

Een weekend vol; Wedstrijden, Wind, Water.  Voor geen enkele atleet was het makkelijk om een wedstrijd te lopen, toch is er goed gepresteerd. Mijn trainingsgroep was met de meeste atleten op trainingskamp in Zeeland, hebben daar een goede Mosselcross gelopen. Atleten die niet mee waren hadden dichtbij een wedstrijd. Gisteren Wouter van Winden aangemoedigd tijdens de halve van Monster. Wouter werd knap 3e , onze Italiaan schrok van het vele zand maar liep een keurige 1.27.  Als toeschouwer was het koud en ben na afloop op de fiets gesprongen om me warm te fietsen. Zondag mocht ik zelf aan de bak tijdens de Dotterbloemloop, laatste in de topreis13 serie. We konden met de Olympus vrouwen 2e worden in het verenigingsklassement, moesten we wel alle drie lopen.  Om 10.45 uur waren we (Petra, Carin en ik) aan het inlopen, Monster laten schieten om hier te strijden, wat een heerlijke motivatie. Zelf heb ik al vele weken heel rustig aan gedaan met fysiotherapie, van lieverlee iets snelheid erin gebracht en ik mag zeggen dat ik de hamstrings nauwelijks  meer voel. Deze wedstrijd wordt de ultieme test. Het startschot viel en weg, niet te gek doen Carla, gewoon op souplesse. Kreeg onderweg wel te horen dat ik wat door moest lopen, kon nog veel te makkelijk kletsen.

Nee vandaag alleen testen. Liep rond de 19 minuten op de 5 km, toen wat verval door de harde wind. De laatste 5 km heb ik vooral genoten van de strijd tussen de "oude knarren". Twee mannen 55+ liepen in mijn groep, vesnellen en bijhalen, zo ging het 4 km lang totdat er 1 echt versnelde en niet meer ingehaald kon worden. De laatste 5 km ging weer in 19 minuten door deze mannen, nog bedankt. Finiste als 1e dame in 57.47 en was tevreden. De hammies voelde goed en kon gewoon lekker zonder pijn of stijfheid uitlopen. Carin werd 1e bij de V40+ en Petra 1e bij de V45+, tevens 2e bij de verenigingen. Voor mij een mooie afsluiting als Olympus lid  met deze ontzettende  fanatieke vrouwen, volgend jaar ga ik proberen hetzelfde bij Haag  neer te zetten, met de mannen en de vrouwen.