Goud Goud, Goud.

Driemaal goud, niet op een dag maar in een week tijd.   Na een verkrampte rug op zondag en maandag, ging het dinsdag stukken beter. Na mijn presentatie bij Crucell op dinsdag kwam het bericht om naar HongKong te gaan, om onduidelijkheden  weg te poetsen, mooi bericht hoor, nu afwachten of ze het echt menen. Donderdag had ik een afspraak bij PAC, een prachtige uitdaging waar ze mij voor gevraagd hebben. Dat is het eerste goud. Vanaf volgende week eens een meedraaien en kijken hoe alles daar loopt en met verschillende mensen praten. Vrijdag kwam het tweede goud, een telefoontje met de vraag of ik echt naar HongKong wil, twee weken om daar onze assays uit te voeren.  Ja hoor, alleen het liefst na NK cross, 20 van Alphen en NK halve marathon, dat was oke, die tijd heb ik ook nodig om alle spullen  op te sturen en uit te zoeken. Jeetje dat is toch super.  En dan vandaag, het eerste NK als V50+. Koos mee, hij wilde zo’n NK wel weer eens meemaken. Na een voorspoedige autorit, natuurlijk wordt de afslag weer gemist door mij en zien we het stukje A27 drie maal. Uiteindelijk de parkeerplaats, een wandeltocht en precies een uur van te voren haal ik mijn nummer op, dat is gelukt. Daarna is het een grote reunie, dat is echt zo leuk om iedereen weer te zien en even mee te kletsen. De hele Las Vegas delegatie was er, gaaf. Maar er moet gelopen worden, dus omkleden en gaan. Kwam Luci tegen, even kletsen, Marianne liep met me mee in, Florance zag ik, ik moest haar even omhelzen, de kanjer loopt gewoon weer mee.  We beperkte ons tot het bos en ik zei nog dat het dit jaar best meeviel. Het was warm, in topje en broekje, lekker om het mooie rood weer te dragen. De start, jeetje wat gaan die meiden hard weg. Eerste ronde, het viel best mee zei ik toch van tevoren, nou echt niet. Het was alleen blubber waar ik doorheen moest. De tweede ronde ging in, blubber tot het bos. Ik ging als nummer 30 het bos in. Mijn krachten gespaard in de blubber, knallen in het bos. Het lukte en kwam als vierde het bos uit. Heuvel over en dan sompig gras en nog een keer door de bagger. Liep als eerste V50 maar moest goed doortrekken om die positie te behouden. In het bos werd de afstand groter, mocht niet omkijken van Wouter. De heuvel, nog een maal door het gras. De door mij bijna ingehaalde nummer 2 en 3 gingen even sprinten, doei en weg waren ze. Finishte als eerste V50 + in 22.07, 45 seconden sneller dan verleden jaar. Marianne zat maar 12 seconden achter me en won zilver bij de V35, goed hoor. Spikes, die ik niet draag (heb), waren zeker in het voordeel geweest vandaag. Dit waren de schoenen na afloop. . Voelde me bijzonder voldaan, kon me weer eens ouderwets geven, strijden is zo’n lekker gevoel. Uitlopen in het bos achter het parcours. Mooi dat het daar was en, ja en je zal geen Carla heten om te verdwalen. Ruim 30 minuten uitgelopen en toen zag ik de vlaggen weer. De prijsuitreiking kwam snel en genoot op het podium en van mijn 22e gouden medaille (derde goud deze week)  en natuurlijk de mooie bos tulpen.  Op naar de auto en terug naar het Westland. Wat een fantastische week was dit. DRIE MAAL GOUD!!!!!! 

Crosstraining

Bij gebrek aan een generale cross, als aanloop naar  het NK  cross in Gilze Rijen volgende week, zelf een cross in elkaar gezet. 21 februari en ze zon schijnt uitbundig, het is 10 xc2xb0C ( vertelde Leo Vonk zijn vrouw toen ik hun tegen kwam in het Wengebied). Wat een weelde die zon. Je weet, de zon is mijn grootste vriend en heb hem erg gemist. Als een dartelend veulen op weg naar Ockenburg.  
Rodondendrons zo ver je kunt kijken. In Ockenburg heb je naast de ijsbaan een prachige heuvelrij liggen, een rondje van +/- 600 meter, klimmen, dalen, draaien, keren, zand, blubber, bosgrond,  boomwortels, gewoon van alles wat. Doel:  6* de heuvelrij in hoog tempo om daarna een herstelronde om de heuvels heen (720 meter) in duurlooptempo te lopen. Het was heerlijk. De eerste ronde is altijd wat zwaar, wennen aan alles. Naarmate de tijd verstrijkt gaat het me steeds makkelijker af. Na 32 minuten zit het erop en loop ik in duurlooptempo  naar huis uit. Nu via het Madesteingebied. Zoveel mogelijk op zachte ondergrond lopen is goed voor het lijf. In het Wengebied, Ockenburg en Madestein heb je veel zachte ondergrond. Met trainingsmogelijkheden zit ik  gelukkig heel goed in het Westland. De generale is lekker gegaan, goed gevoel heb ik erover. Morgen een hersteltraining, net als de rest van de week, rustig aan. Zaterdag mijn eerste NK als vijftiger. Als veterane 35+, voor de eerste keer aan de "veterane cross" meedoen, leken de 50-jarige zo oud.  Nu ben ik het zelf en zie ik de nieuwelingen in de veteranencross als "broekie".  Op een goed bedoelde manier hoor en weet je, volgende week probeer ik wel zoveel mogelijk "broekies" achter me te laten want ik ga niet alleen voor goud. Hoop dat ik me mentaal als een tijger voel,  vreet je het hele veld op.

Soms krijg je antwoorden!!!!!!

Het is al aardig laat en aardedonker buiten. Dochterlief is nog niet thuis, film kijken bij haar vriendin. Ik stuur haar een SMS’je :

Ik; Hoe laat kom je naar huis Joy?

Joy; Ik ga nu weg.

Ik; Kom je alleen naar huis?

Joy; Nee met mijn  fiets 🙂

Schrok me een hoedje

Dinsdag, trainingsavond voor de Ophorst-Runners. Het eerste deel van het inlopen doen we naar elkaar toe, gaat goed en als nieuw op te zetten groep moet je ergens beginnen. Het losmaken, de loopscholing, versnellingsloopjes en de extensieve  training in het Uithofgebied was heerlijk, De rust om je heen en mooie asfaltpaden waar je in de donker met een gerust hart over kan rennen, maken de training tot een feest. Bij de trainer was het  geen feest in de benen, nog een beetje moe en stijf van de 30 km race. De jongens rennen wel lekker door. Uitlopen via het Wenpad en daar nemen we afscheid, ieder maakt  de laatste 5 xc3¡ 10 minuten voor zichzelf vol. Ik loop lekker in gedachten in de miezerregen over de Vogelaer. Hoor ik me daar toch een partij herrie achter me en ik ruik onraad. Ik spring als een gek in de graskant alvorens me om te draaien. Nee komt er me daar een auto aan, over de betonnen afzetrand, met de helft van zijn auto balancerend boven het fietspad waar ik "liep". In alle macht zal hij aan het proberen geweest zijn de auto goed te trekken, vlak voor mijn gezicht lukt hem dat. Hij vervolgt  zijn weg. Ik denk dat hij net zoveel adrealine geproduceerd heeft ik. Met knikkende knietjes vervolg ik mijn weg.  Ja soms zit er een bochtje in de weg, dan is het de bedoeling dat je met de weg meedraaid, hij is dat iets te laat gaan doen.

30 km Schoorl

Mijn verjaardagskado van de kinderen was een etentje naar keuze met het hele gezin. Zaterdagavond heb ik daar ontzettend van genoten. Met het hele gezin en de vriendinnen naar Santos in Scheveningen gegaan. Een uitgebreide maaltijd met alles erop en eraan hebben we genuttigd. Een goede bodem voor de zondag. Schoorl staat op het programma, een 30 km. Nog nooit van mijn leven een 30km als wedstrijd gelopen. Schoorl is mooi en gecertificeerd, je weet maar nooit of een Nederlands record mogelijk is, sluit ik de eisen waaraan voldaan moet worden alvast uit.  Oke, op tijd naar bed zaterdag, beetje onrustig geslapen, niet goed want dan ben ik er teveel mee bezig. Vroeg (8.45 uur) uit bed, alles stond al keurig klaar, brood beleggen, thee zetten en op naar Schoorl. Tot Alkmaar ging het goed. Bij het stadion was een auto gaan glijden (winterse buien), mondjes maat werden we doorgelaten. 4 km voor Schoorl, file en het beeld van verleden jaar zag ik weer op mijn netvliezen. Het grootste verschil was dat ik nu alleen in de auto zat, kon er niet zomaar uitspringen. 20 minuten voor aanvang een parkeerplekje gevonden. Op een holletje naar de sporthal. Gauw omkleden, nummer op en tas afgeven en een "lege" wc zoeken. Druk, druk dat is het nadeel van zulke wedstrijden. Hup achter een boom dan maar, niet netjes maar in noodgevallen. Nee sta ik aan de staart van de lopers met een nummer voor het 1e vak. Nog 6 minuten te gaan en als een speer naar de voorkant van de atleten massa, net achter de startstreep. Nog 2 minuten, ik mag er niet bij en word naar de staart gestuurd. Soms moet een mens brutaal zijn en via een tuintje naar het vak geslopen, over het hek gesprongen en 1 minuut voor aanvang ben ik daar waar ik wezen moet, he, he. Startschot en ga zowaar niet al te snel weg, 4 minuten de km is het streven. Een aantal atleten van Fortuna hebben hetzelfde doel, we lopen gezamelijk op. Het eerste stuk, vlak en asfalt gaat oke, lopen mooi op schema. Bij de witte kerk in Groet draaien we, glad is het daar en voorzichtigheid geboden.       Deze gladde plekken zullen we veel vaker tegen gaan komen, s’Morgens zijn er vele winterse buien gevallen en de bodem is nog bevroren, wordt ijs. In de duinen wisselen de omstandigdheden vaak. We lopen over asfalt, +/- hagel, steentjeszand bevroren of sompig, klinkertjes, boomsnippers . De omgeving is schitterend maar de tijd wil ook wat. Op 17 km zie ik dat er al veel seconden "verspeeld" zijn. Krijg hier een mentale inzinking en laat de groep een stukje lopen. Beter voor mij om dan in mijn uppie verder te gaan, geeft meer ontspanning. Had gezelschap van "de 1e loopster fietser" en 2 juryleden op de fiets van de atletiekunie, was wel gezellig en voelde me niet alleen. Tempo zakte ietsje maar niet veel. Wat ik wel deed, bij de waterposten stoppen, had zo’n dorst en moest gewoon goed drinken. Je verliest tijd maar je lichaamsignalen moet je serieus nemen. Tussen 26 km en 28 km was het nijdig klimmen en dan!!!! 2 km afdalen, lekker. De benen vonden het niet helemaal fijn, ze liepen iet wat vol. Zelfde tempo blijven lopen is de enige  remedie. Als 1e vrouw finisthe ik in  een tegenvallende tijd 2.05.35. Weet je wat nu zo  raar is aan een mens. Had me zo met een record bezig gehouden, als eerste finishen zei me niet veel. Gelukkig konden de mensen om mij heen dat veranderen, kreeg  een mooie ovatie tijdens de huldigeng. Vele felicitaties van de mensen langs de kant en van de "meefietsers".  Mijn liezen waren toch stijf, jeetje, van het glijdend lopen over de gladde paden. Uitlopen naar de auto en deze iets dichterbij gezet, handig voor straks. Vincent en Spas lopen de 10 km en ging snel terug om ze aan te moedigen. De start gezien en toen was het wachten op de finish. Vincent kwam sterk door en liep 37.57. Spas hoorde mij aanmoedigen en gaf nog een dotje gas, finishte in 40.08.  In een lekker tempo naar "achter de finish" . Daar zag ik de mannen staan, Eerst met Mart, Tim en Roy van Olympus gesproken, daarna met Spas en Vincent. langzaam naar de sporthal gelopen, even wat in de kantine gedronken en toen naar de auto. Ze reden gezellig met me mee. Voor Vincent’s huis afgezet en toen zelf naar huis. 17.30 uur parkeerde ik de auto onder de carport, hij was 9 uur van stal geweest. Bij het uitstappen van de auto voelde ik me…… jeetje wat een benen, billen en liezen. Goed gaan drinken, eten en rekken. Strakjes goed slapen en van de week gaan we weer lekker trainen/training geven. Eens lopen mijn eigen wedstrijden weer zoals ik ze hebben wil.