Laan van Meerdervoortloop

Een trainingsopbouw van vier weken na de vacantieperiode hebben we achter de rug. Vandaag is de dag, kijken of de goede trainingen er vandaag uitkomen. 12 atleten van de groep zullen de 10 km lopen, ik vind het best spannend. Jan vd Meer stuurde me een sms of ik om 11.30 uur mee  wilde fietsen naar Haag atletiek. Het was goed dat hij dat sms-je stuurde want ik was er heilig van overtuigd dat de wedstrijd om 12.00 uur zou beginnen. Geluk dus. Om 11.30 uur fietste we weg uit Poeldijk, een krachtige wind woei om ons heen, jammer, dat zullen minder goede tijden worden vandaag.  Bij de baan aangekomen, keurig omgetoverd tot groot loopevenement, het  straalde  perfectie uit, onze fiets een het hek vastgezet. Nummer ophalen bij de genodigde en al snel kwam ik vele atleten van de groep tegen. Omkleden en inlopen op het gras. kletsen met vele vele bekende mensen, Theo van de Abele kwam nog naar me toe. Had hem een paar weken geleden aan de telefoon gehad, hij had vragen over deze wedstrijd en wilde een telefoon nummer weten. Hij zei toen tot de 28e. En zie hij was er, leuk dat hij mij even kwam begroeten en kletsen. De oefeningen tot hem minimum beperkt, je waaide uit  je verschoning  en de afkoeling volgt dan snel. In de kleedkamer mij wedstrijd outfit klaar gemaakt, snel naar buiten en snel tussen de warme mensen lijven tot het startschot valt. Iedereen succes gewenst en knal daar gaan we. De baan af in de richting van de Laan van Meerdervoort. Pim gaat me voorbij, ik attandeer hem om niet te snel te starten en hijblijft keurig naast me lopen, Ik zie Elmer, Jos, Wendy, Vincent, Sebastiaan in het groepje lopen, perfect voelt dat aan.   Veel publiek langs de kant zeg, vol entousiasme zijn ze en herhaaldelijk  hoor ik mijn naam roepen. na 2 km draaien we de LvM op en de wind tegen, soms knetterhard tussen de hoge gebouwen door. De groep is groot en ik kan lekker luw lopen. Na 1,5 km draaien we 180 xc2xb0 , de wind nu in de rug. Het blijft opletten, niet ineens gaan racen want er komt nog 3,5 km wind tegen. Elmer vraagt de tijd op 5 km, 18.29 !!! dat valt me tegen. Elmer waarschijnlijk ook want als ik hem iets later vraagt hoe het gaat zegt hij me dat hij geen zin meer heeft. Probeer hem tot positieve gedachte te brengen, lukt waarschijnlijk niet want bij het keerpunt zie ik dat hij de groep heeft moeten laten gaan. Ook Pim, en Sebastiaan zitten er iets achter. Ik voel me goed en ren lekker door. Beukend tegen de wind, versnellen naar de volgende groep omdat ik het iets te langzaam vind gaan. Rond 7 km gaat Vincent er ook vanaf en ik ben met Jos alleen over. Jammer dat Wendy het nog steeds niet lukt om kracht te zetten tegen wind in. Met Jos draaien we de LvM af in de richting van de atletiekbaan. Ik word nog steeds flink aangemoedigd en krijg er vleugels van. De speaker is nu hoorbaar bij het passeren van het 9 km punt. De Laan van Poot op en dan de ingang van de baan, Jos geeft een versnelling en ik probeer het gaatje zo klein mogelijk te houden. Ik draai de baan op en daar geeft die speaker me  bijna een staande ovatie. Niets dan lof over de turbo uit het Westland, kreeg gewoon kippenvel en breed lachend kom ik over de finish in 37.21, toch nog 6 seconden achter Jos. Ben heel tevreden over de wedstrijd, met zo’n wind toch die tijd lopen en de benen voelde zo goed. Er zaten 6 vrouwen voor me, was 1e bij de V45+, bij de mannen 45+ had ik 4e geworden, mooi toch. De atleten hadden goed gelopen, op Bengt na ( heeft weinig kunnen trainen door zijn drukke baan) allemaal onder de 38.30 minuten, Arno was de snelste , finishte in 34.33. Geeft de trainer een heerlijk gevoel, zulke mooie prestaties. Even lekker op het gras uitlopen, douchen en naar de prijsuitreiking. Droevig gesteld met winnaars, vele waren al naar huis maar ik was er. (volgende keer de atleten laten weten dmv kaartje na de finish dat ze prijs hebben). Rond 15.15 uur met Jan terug op de fiets, nu alles tegen wind. Thuis omkleden en weer op de fiets naar de Lier, nog steeds tegen wind. Daar bowlen en lekker eten, mijn moeders 76e verjaardag vieren. Het was een zondag om van te kwijlen, zaligggggggg.

Weblog prijs

Het was even onwezelijk toen ik twee weken geleden gebeld werd door de journalist van de panaorama. Hij had mijn weblog uitgekozen tot weblog van de week. Als tegen prestatie  kreeg ik een hele pagina in de panorama en een mobiele telefoon.  Je kan en wil het niet geloven totdat  ik gisteren de nieuwe panorama kocht. Daarin stond inderdaad een fleurige pagina over mijn weblog, foto’s en een kort interview.  Toch wel kikke dat dit gebeurd, zomaar uitgeroepen worden tot beste weblog.

Vogel

Er is iets aan de hand met de vogels deze week. Verleden week zondag kwam ik beneden, ligt er een dode vogel op de straat. Hoe kan hij daar nu zo mooi dood liggen te zijn dacht ik nog. Gisteren, zaterdag, vloog er een vogel door het openstaande raampje, echt een klein raampje naar binnen, een koolmeesje. Arm beest wilde er aan de voorkant weer uit, helaas was er overal glas. Koos heeft het grote raam ook open gezet, in de hoop dat hij de weg naar buiten wist te vinden.  Joy en ik gingen een dagje shoppen in s’Hertogenbosch en lekker uit eten geweest. Toen wij s’avons thuis kwamen was de vogel gevlogen.  Vanmorgen stond ik in de douche, hoor opeens een harde klap. Een vogel vliegt tegen het raam, was mijn eerste gedachte. Kom ik beneden in de keuken, ja hoor, er ligt een vogel op het terras en de veren zitten tegen het raam aangeplakt. Dat is een hele harde klap geweest. Naar buiten en de vogel gepakt. Hij leefde nog en ik heb een mandje met hooi gevuld, de vogel erin gedaan.

Hij keek me aan en zijn snaveltje ging open en dicht. Hij bedankte me volgens mij voor het lekkere warme bedje. Een half uurtje later ga ik hem wat voer brengen. Met zijn oogjes open zit hij gewoon dood te zijn op het hooi. Jeetje wat jammer voor vogel nr 3 van deze week.  Heb hem op de foto gezet, hij zat er zo lief bij

Joy

Zitten we in de bank, gezellig na te genieten van het weekend. Joy zit zoals gewoonlijk met haar voeten in de lucht. Opeens zegt ze: "Hé  er groeit vlees aan mijn teen".  Ik bekijk haar teen eens goed. "he Joy, deel ik haar mede, dat vlees noemen ze eelt".  Ja, je bent nooit te oud om te leren.

Duurloopje

Het is zondag, een weekend zonder wedstrijden. Lekker om na 6 weken van wedstrijden, rust te hebben. Rust is relatief omdat ik dan meestal voor een lange duurloop ga. Ook vandaag, de start begint vanaf mijn mooie bankje bij de voordeur, even de schoentjes vastmaken. Na het bestuderen van het haantje op de kerktoren besluit ik eerst naar Hoek van Holland  te gaan, de wind, zwak windje uit het zuiden, tegen.

Kom langs de waterskibaan van de Wollebrand, het is druk. Druk met waterskiexc3xabrs  maar ook met toeschouwers. Deze hebben zich genesteld op de bankjes langs het water. Ze genieten niet alleen van de skiexc3xabrs, de zon doet ook veel met de mensen, ze stralen. Ren verder, onder de bloemenroute door, langs het kanaal  naar de Lier. Vandaar naar de dijk. Druk, druk met auto’s, mensen die met zijn allen naar de Hoek willen. Ik voel me een bevoorrecht mens dat ik het rennend in de zon mag doen, naar de Hoek ( Hoek van Holland). Plots zie ik een vrachtauto op de dijk hangen, die deed het niet oke en is van het asfalt afgereden, de berm is meteen de zijkant van de dijk. Veel mensen en politie is op de been om de auto en de inzittende te helpen. In de Hoek ga ik bij "mijn" benzinepomp langs om wat water te drinken. Ze kennen me daar, zijn heel vriedelijk en we maken even een praatje. Er zit een uur op als ik bij de duinen aankom.

  Kijk eens wat een schoonheid. ik pak wat asfalt, gras en zand. Kom 2 atleten van Olympus tegen en met zijn driexc3xabn rennen we gezamelijk de volgende twee km.

  Bij deze "warenhuizen" , ze staan bij het Arendsduin neem ik afscheid van de Olympus jongens en loop tot aan Monster over het strand. Het is druk, alle mensen paken nog even een strandje. Met mooi weer is er een nadeel en dat zijn de paardenhoeven, al die putten in het zand. Dan de honden, als een dwaas steken ze vlak voor je voeten over, kleddernat, iets uit zee gehaald en dan gaan ze het aan het baasje teruggeven.  Bij Monster het strand af, het duinpad op in de richting van het Westerhonk. Vele gehandicapten mensen kom je daar tegen, veelal met begeleider. loop ik daar hoor ik een begeleider tegen iemand in de rolstoel zeggen; "weet je wie dat is"?  Dat is Carla Ophorst, jeetje zelfs daar kennen ze je, is wel leuk om te horen.

Bij de Vlaminglaan ga ik via een nostalgisch Westlands bruggetje het water over, ik zie dit mooie beeld.  Aan het bruggetje  heb ik een slechte herinnering. Lex en Jim waren nog heel klein, een voor en een achterop de fiets. Komen we bij de brug aan, ik maak vaart en dacht er wel in ene overheen te kunnen. Mis, halverwege is de vaart op, hele zware fiets door het gewicht van de kids en bijna kukkel ik met fiets en kids in het water. Verborgen krachten hielden de fiets overeind, wat een schrik had ik toen. Heb daarna niet meer zo "onwijs" gedaan.   De twee uur zijn voorbij als ik bij de stoplichten van Poeldijk aankom. Nog 8 minuten. Op de Rijnsburgerweg zie ik auto’s langs de kant staan. In de voorste auto zitten 2 mannen. Al snel heb ik door dat ze iets zitten te eten. Ik passeer de auto, het raampje staat open en!!!!!! ik ruik een overheerlijke patatlucht. Jeetje na zo’n eind rennen ruikt me dat toch lekker, het water loopt me in de mond. Vraag ze bijna om een patatje maar hou me in. Het Poeldijksepad op en na 1 km zie ik:

Juist Vollebrecht/Barten. De buren en ik ben thuis. 28,5 km zitten erop in 2 uur 8 minuten en 15 seconden. het ging helemaal te gek, ben niet eens stijf of moe. Tevreden doe ik mijn oefeningen en duik onder de douche, voel me flink zout na deze inspanning.

En er stond 36 voor!!!!

Het zijn wat veel wedstrijden, dat geef ik toe, deze kon ik niet laten "lopen". De Maasstadloop, een 10 kilometer in het kralingsebos, lekker snel parcours. Heb dit jaar nog niet een maal een 36’er op de 10 km gelopen, het zou  erg fijn zijn als me dat weer een keertje lukt. ( nou ja Delft was 36.58, beetje gelukt dan).Rond de klok van 12.30 in de auto naar PAC, de organiserende vereniging.  Bij de inschrijftafel was Jan de Vos verbaast dat ik nog niet ingeschreven stond, doe ik eigenlijk nooit, beetje bijgelovig!!!!  Een zogehete Na-Inschrijving gedaan, mooi nummer gekregen en mezelf gaan verkleden. Niet heel veel dames waren er in de kleedkamer, ach het was best vroeg. Heerlijk in de zon gaan inlopen en daar kwam ik vele bekenden ( oa Westlanders)tegen. Het ritueel voor de wedstrijd gedaan, inclusief de plas 10 minuten voor de wedstijd en het pakje groene Wicky. De start is op de baan, we lopen 2 rondes en dan duiken we het bos in. De eerste km gaat in 3.36, heel mooi want ik weet wat mijn doelstelling voor vandaag is. Ik loop zalig en de volgende km ook weer in 3.36. Rond 3 km zie ik en schaduw op de grond, daarin een schaduwpersoon met lange haren. Een man met lang haar of loopt er en vrouw achter me. De 3e km ook weer netjes in 3.36 en de schaduw loopt naast me, het is een jong meisje en ze loopt heel makkelijk. We zijn erg aan elkaar gewaagd, dan zij op kop,  dan ik op kop. De km’s vliegen onder de voeten door en de 5 km klok geeft 18.06 aan. Mooi en ik ben tevreden over de 5 gelopen km’s, nu vasthouden. Het meisje loopt wat bij me vandaan, ik vind het wel even goed. Het even goed  vinden duurt anderhalve kilometer. De afstand wordt niet groter, zij loopt met een jongen en ik alleen. Alleen lopen vind ik niet leuk, wordt erg boos op mezelf en geef een tussensprint. Snel ben ik erbij. De jongen moet lossen en gezamelijk gaan we de strijd weer aan. Kop over kop. Ik probeer op tijd een gaatje te slaan omdat ik in die 23 jaar hardlopen weet dat er geen eindschot inzit, hoe ik ook mijn best doe. Het gaatje slaan lukt niet. 9 km geeft 33.08, jeetje als ik een 36’er wil zien zal er aandig doorgelopen moeten worden. Ik geef gas en het meisje geeft gas. Naast elkaar stieren we op de baan af. In de bocht geeft ze iets meer gas dan  ik en word met 5 seconden verschil verslagen. Jammer maar het mooist aan deze wedstrijd is dat de eindtijd 36.47 aangeeft, doelstelling gehaald. Het meisje komt me bedanken voor de goede wedstrijd, alleen zou ze het nooit gered hebben. Heerlijk toch dat je iemand die je dochter kan zijn zo kan helpen. Als alle bekende gefinished zijn gaan we met alle Westlandse meiden uitlopen, douchen en de prijsuitreiking volgt snel. Een tevreden Carla keert rond 16.00 uur naar het Westland terug. Toch die 36 in de boeken in het jaar 2007. Ze kunnen nog niet zingen na deze prestatie; "je wordt ouder mama, geef het maar toe".  Nee!!!!!!!