De 65e havenloop Vlaardingen

De 64e havenloop was zwaar en zei dat ik hem nooit meer zou lopen. Gek, maar op de een of andere manier blijft het dan toch trekken zo'n zware wedstrijd. Michel de Maat vroeg of  ik met de 65e mee wilde doen en ik zei ja. Op de fiets met Koos naar Vlaardingen. Het was heerlijk weer, veel zon met een straffe oostenwind. Redelijk op tijd in Michel zijn winkel. Alles lag keurig klaar en snel konden we door naar de kleedruimte. Omkleden en inlopen. Alvast met Jose een rondje klinkertjes voelen. Gaf wat tips over waar het best te kunnen lopen, bv de gladde stenen aan de zijkant van de weg, beetje het ongelijke proberen te vermijden. De start ging goed, de benen wilde alleen niet echt mee.

 
 Het was echt goed ritme zoeken, best moeilijk op de klinkertjes, met de bochten en keerpunt aan het einde van het parcours.

 
Na 2 ronde begon  ik lekker te lopen. Kon de hitte goed verdragen en zag dat ik op de eerste dame inliep.

 
Ronde drie kwam ze sneller dichterbij en in de vierde ronde ging ik eroverheen.

 
Loopt er nog zo'n heel klein Keniaans meisje bij en volgt mij op de voet. Ze week geen cm van mijn zijde, zag mijn foefjes van klinkertjes vermijden en deed het na.

 
Jammer dacht ik daar gaat mijn voordeel met slim lopen. xefxbbxbfRenate Haring en Lemlem Birara  verloren geen afstand. Jeetje, ze laten mij toch niet het kopwerk doen en  dan het laatste stuk van mij weg gaan sprinten? 

 
Ik moet halverwege  de wedstrijd al positie  gaan bepalen, het lukt mij op het einde nl niet meer. Dit door gebrek aan sprint vermogen. De laatste ronde ging in, nog steeds op kop, de hijgende meiden in mijn nek. Het keerpunt en jeempie, gaan er toch twee vandoor, in gevecht om plek een. Ik er in mijn eigen ritme achteraan, dit kan ik toch niet bijhouden. Als derde dame, 1e V50+ passeerde ik de finish in een prachtige tijd van 37.51. Jeetje daar was ik wel even blij mee. Geen eerste maar wel zalig gelopen en de mooie tijd achter mijn naam, kikke toch. Kreeg een prachtige wit, blauw, oranje bos bloemen nadat ik nog een 2 km uitgelopen had. Op de fiets via de polder naar huis gereden. Het was een prachtige dag met veel voldoening.

 

De baan is weer open, meteen zomer :-)

Donderdag 21 april, de lente is 1 maand oud. We genieten al vele dagen van de stralende zon welke zonder wolken dag na dag ons blij weet te maken. Het rennen in de warmte geeft dit jaar weinig problemen voor mijn lijf. De hooikoorts beperkt zich tot niezen en kriebelende ogen, geen benauwdheid. Geen zorgen voor de geplande 5 km op de baan in Naaldwijk. Met tien OphorstRunners togen wij naar de baan. Het was erg gezellig, het inlopen, het coachen op de 1000 meter. Daarna mocht ik als eerste van start in serie twee.  Het inlopen ging lekker en ik had vertrouwen in een goede wedstrijd. Er was electronische tijd. Voor mij, met vaak wilde plannen is dat ideaal. Ik kan, waarneer het snel genoeg gaat  op jacht gaan naar een nieuw Nederlands record. Geen extra  juryleden  nodig, die drie maal  voor mij moeten klokken. Dit geeft toch, hoe je het wendt of keert, extra druk. Totaal relaí dus aan de startlijn. Het hart ging niet als een razende tekeer, een beetje gezonde spanning was er, is goed.

 
We mochten weg, voelde mij een beetje opgesloten tussen alle schoenen. Raar he, ik zie alleen maar schoenen bij de start. waar gaan ze heen, staan ze niet in de weg zodat ik erover kan struikelen.

 
De rand van de baan was snel netjes aan de linkerkant. Tempo voelde goed met veel mannen om mij heen die eenzelfde tempo liepen. De timer had ik op 3.37 gezet. Een kilometer tijd die ik aan zou moeten houden om onder het Nederlands record te kunnen duiken. Had besloten geen rondjes te lopen maar kilometertjes. Daar hoef je er nl maar vijf van, een stuk minder dan 12,5 rondje.

 
De eerste km piepte de timer 10 meter voor de streep. Jammer maar niet verontrustend. Het enige vervelende was de droge mond en lippen, bleek een super lage luchtvochtigheid te zijn. Ja wat wil je als het al een week of vier niet geregend heeft. Het liep wel erg gemakkelijk en ik was goed geconcentreerd. Hoor alles wat de mensen langs de kant roepen. De appeltaart van Jose heb ik best vaak langs horen komen samen met de aanmoedigingen van alle OphorstRunners, dat doet je goed.

 
2e km, 20 meter voor de streep gaat de timer af, oei, het gaat super lekker maar iets te langzaam.  Schoof   bewust een beetje naar voren,  haalde weer  een atleet in.

 
Km 3 was nu 40 meter voor de streep. Gooi niet snel de knuppel in het hoenderhok en probeerde er wat gas op te gooien. Twee atleten liet ik achter me. Met de  laatste atleet had ik meer moeite, als ik langszij kwam ging  hij versnellen. Inhalen in een bocht is niet slim en ik kroop er weer achter. Uiteindelijk heb ik hem  in kunnen halen, na de bocht!!

 
Km 4 was weer wat verder van de lijn verwijderd. Nu wist ik dat het mij niet ging lukken, dan maar voor een mooie tijd. Klok 17.10 , met de bel voor de laatste ronde, de kerels vlogen over mij heen, had het gevoel stil te staan. Dat was niet waar, daar ik de laatste ronde in 85 seconden liep.  Eindtijd van 18.35.51.

 
Heel tevreden over de super lekkere en regelmatige race. Koos zei al dat het er  goed uitzag, zo voelde het ook. Snel naar mijn groep, de volgende atletenwaren aan race. Uitlopen en coachen gaat goed samen. Twee series uitgelopen en de jongens deden het goed. Om 22.15 uur fietste Marcel en ik naar huis. Een heerlijke avond, goede wedstijd van mezelf en de atleten.

DDD loop

Na de halve marathon waren benen en lijf best een beetje moe. Na wat extra uurtjes slaap, beetje rustig trainen, voelde het veel beter aan op zaterdag. Ging 30 minuten herstel doen op een onverwachts warme zaterdag. Kriempieneel!!!! lome benen en zware ademhaling. Laat de weermannen gelijk krijgen, voor de zondag een stuk minder warm. Het lijf moet wennen en dat gaat niet over 1 nacht ijs!!!! Zondagmorgen, gordijnen open en hoofd buiten het raam, mhhhh, heerlijk fris voelde het aan. Eten, wasje weg, beestjes schoon en dan met de auto naar Dordrecht.  Onderweg kwamen we de auto van Marcel tegen en ik kon ze de weg wijzen naar de verscholen parkeerplaats van het sportcomplex. Gevonden en na het inschrijven met zijn allen gaan inlopen, tempertuur nog steeds perfect. Gekozen voor een topje, mijn gevoel zegt dat dat best gaat. Naar de start en dat was adem in en vooral niet uitademen, wat een haringen in een tonnetje waren we daar. Het startschot was echt een verlossing, adem uit en zonder te vallen je weg zoeken. Heerlijk, zoveel atleten om je heen, voel je meteen de echte wedstrijd kriebels in je komen.

 
Het liep lekker en soepeltjes. De eerste km viel kwa tijd een beetje tegen, 3,45. Lekker ontspannen hard doorgaan. Zag een fietser voor mij rijden en ontdekte dat hij bij de eerste vrouw moest blijven. Het gaatje werd kleiner naarmate de kinderhoofdjes meer en meer werden. Probeerde zoveel mogelijk stoeptegels te pakken, dan moest je de geparkeerde fietsen goed in de gaten houden. Raakte wel eens een stuur, je wilt toch niet blijven hangen. 5 km in 19.04, redelijk tevreden. De eerste vrouw kwam nu snel dichterbij en binnen 500 meter na de 5 km passeerde ik haar. Ze riep nog, : "op naar een 37-er". vond dat heel sportief.

 
We denderen met een lekkere groep door Dordt. De haven en dan de lange rechte weg naar de atletiekbaan. Dijk af, oh lekker laten rollen naar beneden. Nog een kleine 500 meter, de speaker riep het al om dat ik eraan kwam. Koos schoot foto's en ik vloog naar de finishlijn.

 

 

 

 38.16 en eerste vrouw overall, netjes. Snel naar de rand vd baan, mijn atleten aanmoedigen. Ondertussen kwam een journaliste met mij praten. Praten en in de gaten houden is een beetje moeilijk, zag Sabina daardoor over het hoofd, ze liep ook zo snel.

 
Snel een t-shirt aan, werd frisjes en met de groep een mooi stukje door het groen uitgelopen, ging de zon ook nog schijnen, zalig. De prijsuitreiking was snel. Werd nogmaals in het zonnetje gezet vanwege mijn Europeese titel en Ned. record op de 25 km, echt gaaf. Met een mooie bos bloemen gingen Koos en ik op huis aan.