Competitie 2006

Het huzarenstuk van deze week vindt plaats op de atletiekbaan in den Haag in het Zuiderpark. De finale van de baancompetitie 2e divisie. Ik draag zorg voor de 3000 meter. Daar deze pas om 16.10 uur gelopen wordt, besloot ik om niet al om 10.15 uur met de groep mee te gaan. Rond dat tijdstip kwam ik mijn bedje uitrollen. Om 13.30 uur op de fiets naar het zuiderpark. Het was gezellig druk en ik kwam steeds 1 metertje verder om dan weer een bekende tegen te komen en even te kletsen. Het ging lekker met de meiden maar niet super, of ik even 200 punten extra kon pakken.  De weersomstandigdheden baarde mij zorgen. Het blijft maar een atmosfeer met veel H2O damp en weinig O2. Inlopen en lekker zweten maar de benen voelde goed. Voor de laatste maal mijn rode outfit aan, nummer op de borst en naar de start. Het startschot  viel heel snel, had het niet verwacht en was niet zo fel weg. Opening in 78 seconden is best mooi. De 1e km in 3.22 gaf me een goed gevoel. Maar ja dan krijg je steeds minder adem, het begint een beetje te gieren in die keel en de O2 concentratie is te laag. Elke ronde ging ietsje langzamer, probeerde aan te zetten maar het wilde gewoon niet, ondanks de vele aanmoedigingen, wat een publiek  zat er langs de kant zeg.

                                           

Heb geknokt en dat resulteerde  in een tijd van (slechts)10.33. Sorry meiden geen 200 punten extra, er zat niet meer in vandaag. Totaal eindigde we op een 6e plaats, niet slecht maar het had meer kunnen zijn. Het trainersschap van mij  maakt veel los in de media. De WOS filmde de hele dag de Olympus meiden met een interview van mij als slotstuk. ( heb net de TV gezien en kan zeggen dat het een goed overzicht geworden is. Ik ben een beetje serieus dat wel. Het is echter best een serieus onderwerp). Na afloop met de hele groep inclusief de trainers wezen eten bij Madestein, een lekkere, gezellige afsluiting van een heerlijke dag sport.

13e Westlandse titel

Deze foto zegt eigenlijk genoeg. Was wel leuk om niet mee te lopen en toch op het podium terecht te komen. Had al zoveel punten verdiend en genoeg wedstrijden gelopen, deze 10 EM hoefde niet meer. Kwam goed uit, zeker met het oog op zondag,  een 3 km op de baan voor de 2e divisie competitie. Vanmorgen in de regen een lekker herstel training gedaan en s’middags op de fiets naar s’Gravenzande, de atleten aangemoedigd. Heel leuk en je komt erachter hoeveel je ervan kent. Soms riep je de naam en als je die niet wist of als deze niet naar boven wilde borrelen zei ik hoi. Sinds de opzet van dit circuit 13 maal eerste en 1 maal tweede, ik moest Ineke Vis 1 maal voor laten gaan. Zou ik volgend jaar van dat rare getal 13 een 14 kunnen maken?  De tijd zal het leren.

Artikel runners

Heerlijk om te lezen dat een drietal vrouwen een brief naar de KNAU gestuurd hebben ivm de ongelijke verdeling in de prijzen tussen mannen en vrouwen.  Een van de enige organisatie die dat niet doen is de topreisloopserie. Heerlijk  wedstrijden en het is een serie die vrouwen trekt. Mijn eigen Westlandse E-kwadraat klassement wordt ook aangehaald in de Runners, goed klassement maar slecht voor de vrouwen. Had dit bij aanvang van de nieuwe serie aan de organisatie gemeld. Weet je wat hun antwoord was? Ze kijken naar het % vrouw wat er de voorgaande serie meedeed, aan de hand van die gegevens stellen ze de te behalen prijzen op. Dit jaar slecht 3 prijzen voor alle vrouwen ongeacht de verschillende categorieen en het worden er elk jaar minder, de vrouwen trekken uit het Westland weg, jammer. De KNAU en Gerda Verburg (parlementarixc3xabr en hardloopster) gaan zich erover buigen.  Lees het artikel in de runners van oktober.

baanwedstrijd

De afsluitende wedstrijd van de Westlandse loopcompetitie stond  donderdagavond op het programma. Tussen de warme 10 km afgelopen zaterdag en 3 km  competitie voor komende zondag gepropt. Ik moest hem lopen om mee te kunnen dingen in het eindklassement. Wendy en Lindsay zaten met hetzelfde euvel en we waren alle drie aanwezig op deze toch wel weer warme avond (25 xc2xb0C). Lekker stukje inlopen met de mensen van mijn nieuwe trainingsgroep inclusief de peuter van Wouter (deze zat heerlijk in zijn wagen). In de 2e serie mochten Wendy en ik starten, we  zouden niet gek gaan doen met het oog op zondag. De opening ging goed maar na 3 ronde vond ik het tempo redelijk hoog en ben op eigen gevoel verder gegaan. Droge mond en vreselijk zweten, het was echt warm. De 3 kilometer ging in 10.36, een tussentijd die sneller was als de 3 kilometer van 2 weken geleden, dat voelde goed.

Lekker rondjes 90 blijven lopen om vooral zondag niet met stijve kuiten voor de dag te komen. Finishte in 18.06 en zat 8 seconden achter Wendy. Ze won zowel de 5 km als het eindklassement van me, ze is een goed baan/ wegatleet  en van harte gegund. We liepen samen de Ekidenronde uit, even de beentjes los. Nu op naar zondag. Ik kom nog uit voor Olympus bij Sparta in den Haag  is de finale. Haag atletiek gaat strijden voor een plaats in de ere divisie voor zowel de mannen als de vrouwen in Breda. Kan ze niet steunen/ aanmoedigen want helaas is het op dezelfde dag en ik had die 3 km belooft aan de meiden. ook wel heel gezellig, knallen en daarna een afsluitend etentje, gaan we weer afscheid nemen, doe niet anders deze weken geloof ik.

Loek in het heetst van de wedstrijd

De Topreis13 loopserie is aan de laatste wedstrijden bezig. Vandaag Middelharnis, een 10 kilometer stond er op het programma. Voor sommige atleten een must omdat ze anders niet aan het totaal van 8 uitgelopen wedstrijden komen. Zelf moet ik nog 2 wedstrijden (er zijn er nog 3) lopen en dan ga ik  na alle waarschijnlijkheid voor de 5e maal het circuit winnen.  Vandaag was het voor de zoveelste maal dit jaar geen goed loopweer. Met een temperatuur van 26.5 xc2xb0C en veel rotzooi in de lucht verre van ideaal.  Inlopen was zweten geblazen, liep  netjes 3.5 km in. Goed water gedronken en de rest maar over je heen laten komen. Het was goed dat het startschot viel. De eerste km ging veel en veel te hard maar wilde bij Jan en Loek blijven. Opening van 3.26 de eerste km om de 2e km in 3.36 af te leggen.

Tot 3 km ging het goed, daarna kreeg ik last van een gonzend hoofd waar iets later kippenvel op kwam te zitten. Op 5 km een waterpost waarbij ik terug moest lopen naar de tafel anders had dat aan mijn neus voorbij gegaan en ik had het zo nodig.  Liep daarna alleen en een beetje in een mentale dip. Boos geworden op mezelf, aanzetten en ik liep langzaam op Loek in. Eenmaal naast hem lopend werd de mentale kracht groter. Volgens mij zat 90 % van de atleten erdoorheen en er zakte er steeds meer af. Toen opeens gaf Loek een dot gas, daar waar de temperatuur niet te dragen was. Dacht eerst dat hij een zonnesteek opgelopen had. Mijn lijf kon dit tempo net aan en deed geen moeite hem terug te halen, vandaag mag je winnen van me.  De laatste km ging in en ik kon niet wachten tot ik mocht stoppen. Eenmaal over de finish was stoppen heel raar, vreselijk duizelig en het scheelde niet veel of ik was flauw gevallen. In de schaduw met veel drinken pratend met Jan en Loek langzaam weer mens wordend. Wat was nu de reden van de versnelling van Loek? zijn rivaal moest gelost worden, vandaag even wat meer punten binnen sprokkelen. Dus echt in het heetst van de wedstrijd op het heetste stuk, klasse dat hij dat kon. Daarna tijd met Rob Weeda zitten kletsen, nu in de zon, voor een verslag in de krant. Uitlopen, weer een kleine 3,5 km. Eenmaal in de sporthal begon de prijsuitreiking.  Bij de vrouwen werden alle 1e plaatsen bezet door Olympus vrouwen, goed hoor Perta (V45) en Karin (V40) mijn persoon mocht bij de vrouwen senoire op het hoogste treetje gaan staan.  Na de prijsuitreiking, door gebrek aan water uit de douche het zwembad ingedoken. Volgens mij was het na mijn duik een zoutwater zwembad. Ikke zonder zout en heerlijk fris de tocht naar huis gemaakt. Blij dat ik deze wedstrijd uitgelopen had. Volgens mij ben ik nog nooit zoveel met mezelf ik conflict geweest en bestraffend toegesproken. Het heeft gelukkig wel zijn vruchten afgeworpen..

Afscheid.

Na exact 14 jaar heb ik gisteravond afscheid genomen van mijn trainer en trainingsgroep. Mart heeft mij in die 14 jaar laten genieten van de trainingen. Vol afwisseling in een altijd groene omgeving hebben we 1465 trainingen afgewerkt, goed voor een 20384 kilometer lopen. Van te voren wist je nooit wat er op het programma stond, nooit met schema’s, gewoon lekker.  Op woensdag deed ik voor mezelf een hersteltraining en de weekenden waren of een wedstrijd of een lange duurloop. Vanwaar dit afscheid als het allemaal zo leuk is?  Soms is het goed om te veranderen. In 2004  begon het bij mij te kriebelen om andere atleten het plezier  van het lopen bij te brengen en tot mooie prestaties te laten komen. Heb de trainer coach B cursus gedaan en het diploma gehaald. Een jaar heeft er tussen gezeten maar deze aanbieding  was zo mooi. Met Martin ga ik nu de MILA groep trainen bij Haag atletiek, dinsdag de 19e is mijn eerste avond als trainster. De avond van het afscheid nemen gaf mij een raar gevoel in de buik, dit zal ook dinsdag weer aanwezig zijn.  Nieuwe mensen, nieuwe omgeving en nu niet een van de groep maar voor de groep.  Fase een, het afscheid nemen is geweest, nu  met even een "rare" buik naar Den Haag om daarna vol enthousiasme prettige trainingen te kunnen geven waar mooie prestaties uit gaan rollen. 

Een "moeie" week

Het was een week waarin mijn lijf niet in die conditie verkeerde waarin hem wilde hebben. Na de donderdagtraining met  mijn toekomstige groep gingen de kuiten hevig in protest. Drie dagen later ga je weg voor een 10EM, met die nog niet goed herstelde kuiten. Maandag was mijn hele onderstel uit vorm, gewoon een beetje teveel gedaan. Maandag op de training was er fartlek maar na een half uur was ik mijn groep kwijt. Voor mij  was het beter en ben in een sukkeldrafje naar Verburch teruggelopen, jeetje wat hat ik een stijve benen.  Probeerde wat extra uurtjes slaap te pakken maar als je om 5.40 uur op moet staan is dat best moeilijk. Donderdag was er een 3000 meter op de baan. Had daar met Martin afgesproken, heb wel gelopen maar echt alleen als training. Liep 10.39, was ik natuurlijk niet tevreden mee, hoewel ik dit nog zo netjes met mezelf afgesproken had, niet zeuren Carla!!!!!!!  De volgende dag voelde het lijf al iets lekkerder, toch goed gedaan op de baan. Zaterdag lekker een 40 km op de racefiets gereden, een straat BBQ die waanzinnig gezellig was.       Na al het vlees kwam er nog een overheerlijk toetje, het laatste uit de schaal was ook nog erg lekker zoals je ziet.

Een lekkere en goede nachtrust gehad. Vandaag vond ik het nodig om het lijf maar eens aan een lange duurloop te zetten, even wat mitochondrieen opbouwen. 2 uur gelopen en het ging zalig,  in de zon met een lekkere temperatuur.  Zo voelt het lijf weer goed, houden zo en dan hoop ik zaterdag weer eens een goede 10 km te gaan lopen.  Deze week wordt het dus rustig trainen.

De Vlietloop in Voorschoten

De zere keel is bijna genezen, nog wat rommel komt er los maar voel me weer goed genoeg voor een wedstrijd. Donderdag heb ik bij bij Haag atletiek ( mijn toekomstige trainingsgroep) een baantraining meegedaan. Even wat snelheid trainen voor de 3 km baanwedstrijd donderdag as. Heb wel wat stramme kuiten overgehouden van die training en daarom vandaag voor het gevoel en op souplesse een 10 EM afwerken. Ontspannen sfeertje bij de start, had zelfs een halve meter ruimte om me heen, uniek. De wedstrijd voer langs en nabij de vliet, prachtig lommerijk parkours en een goede organisatie, mijn petje af. De eerste 7 km liepen we met de 10 km  wedstrijd lopers en was het redelijk druk om me heen, daarna niet meer. Kon gelukkig aanhaken bij een groep van 4 mannen, vlak voor de draai naar de vliet met een straffe wind tegen. Het waaide zeer hard en het was warm, jeetje het zweet gutste van me af. Zag bij een keerpunt dat ik als 6e in de wedstrijd lag, alleen 5 mannen voor me, wouw!!!!!. Het ging wel lekker maar moest uitkijken met mijn strakke kuitjes. De finish in het dorp als 1e vrouw en 6e totaal.

Scheef bekkie, de wind waait naar binnen!!!!!!!

Tijd viel tegen 1.04.36 maar dat wist ik van tevoren, was ook niet belangrijk. Een prijsuitreiking met alles erop en eraan. Uitlopen was geen overbodige luxe, douche, kletsen en naar huis. Na het uitstappen in de laatste wedstrijd voelt het uitlopen van zo’n 10 EM heel goed, we kunnen het nog.

Hieper de piep

Jeetje ben helemaal in de gloria. Vandaag twee ontzettende positieve berichten. Allereerst de PA uitslag van de bobbel die ze uit de keel van mijn dochter gehaald hebben. Het is een goedaardig gezwel, het was een vetbobbel. Dit gaf een opluchtig dat wil je niet weten.    Het tweede bericht kwam rond een uur of drie en dat is  het volgende. Gisteravond op gesprek geweest bij Haag atletiek, was een fijn gesprek en zojuist belde ze dat ik aangenomen ben als MILA trainer. Met Martin Dubbeld als trainersmaatje, een unieke kans voor mij, ben ook vreselijk blij en vereert.  Nog twee weekjes om alles en iedereen gedag te zetten. Heerlijk om een stap te kunnen zetten op de weg die je in gedachten had.