Miezerig goed in Maasdijk

Maasdijk, laat in juni dit jaar. Wordt het nog warmer of!!!!!!! Keek vanmorgen uit mijn raam en zie ik daar regen, heel veel regen, ongelooflijk. Tijdens het boodschappen doen kregen de mensen medelijden  met mij, de Maasdijk in dat vieze weer lopen. Vertelde ze het eigenlijk wel lekker te vinden. Vol ongeloof staren ze je dan aan, die is niet wijs!!!!!!!! . In regenpak erheen, regenschoentjes aan, om nu op natte schoenen te beginnen is niet fijn. Nummer ophalen, inlopen, atleten aanmoedigen, kletsen, de voorbereiding was om voordat ik het wist. Snel nog even naar de WC en opstellen achter de streep. Het was nu miezerregen, beter. Start was druk zonder brokstukken. Nollaantje op met glad asfalt en veel opspattend water. Opende in 3.36, rap voor een 15 km wedstrijd.  Liep in een lekker groepje. Na doorkomst kleine ronde gingen we richting de Maasdijk.

 
Het groepje was erg wisselend in tempo. Mijn lopen voelde goed, door de vele tempowisselingen loop je echter veel minder lekker. Wist dat de wind sterk zou zijn in de polder en wilde erbij blijven. Dat lukte maar had er niet veel baat bij. Er werd links gelopen, dwars door alle plassen, geen kop over kop. Had het idee dat de mannen dit keer niet zo lief voor elkaar waren, de strijd was op 4 km al begonnen.

 
Rond 8 km had ik er genoeg van en liet mij iets zakken. De kunst is dan, in je uppie te lopen zonder tempo verlies. Hou een schuin oog op de groep voor me en maak mijn eigen race.  Dat ging erg goed en liep weer heerlijk.

 
Rond km 12 bleven 2 meiden van de TVM wielerploeg bij mij fietsen, de eerste dame.

 
De regen hield op en de wind leek sterk af te nemen. De tijd nu in de gaten houden, wist,  als ik 57 minuten loop is het zeker een Westlands record. De laatste km flink aangezet, ging sneller maar niet genoeg voor onder de 58 minuten. 58.09 bleek echter voldoende voor een nieuw record, 21 seconden eraf, lekker!!!!!!.

 
De hele groep liep weer als een speer en de PR vlogen ons om de oren, gaaf.  Als gelukkige, verzopen katjes snel naar de kleedkamer. Even iets droogs aan en uitlopen, dat was  prettig om te doen, melkzuur eruit en napraten over de race. Douchen en naar de prijsuitreiking. Het was nu jammer dat het geen 27 xb0C was, je krijgt het koud bij te lang stilzitten. Met mooie bloemen, beker ed op de fiets gesprongen, eenmaal thuis was ik tot op het bot warm. Maasdijk, je was erg prettig in de miezerregen.

Oranjeloop met een "smoes".

De Oranjeloop, een prachtige en snelle wedstrijd,  loopt  door een mooi stukje van het  Westland. Midden in een drukke periode (badkamer en WC aan het verbouwen (laten verbouwen) , veel werk in Leiden  en voor de OphorstRunners ook lekker druk) gezin niet vergeten :-). Vanavond het gas  van het hoofd, gas stoppen in de benen. Om half zes netjes gegeten, koken voor de rest van het gezin en omkleden. Chip in de schoen en op de fiets naar Kwintsheul. De voorspelde bakken met hemel water bleven tot nu toe gelukkig uit. Bij de tent aangekomen mocht ik bijna alle OphorstRunners welkom heten, gaaf en we hadden er allemaal veel zin in. Inloopkleding aan, Marja op de 5 km aanmoedigen en gelijktijdig inlopen en oefeningen doen. Het was best een beetje benauwd en ik kreeg allemaal maagzuur omhoog borrelen, brrr. Topje  is voldoende voor vandaag, broekje ook maar erbij aangetrokken :-)  het wedstrijdtenue voor de 17e juni. Naar het startvak, eventje naar achter gedrukt, mooi voor de witte streep. Stond nog heftig te kletsen toen ineens het pistool afging. Dat was heel goed opletten, even bij de les blijven Carla. Het ging goed, had snel veel ruimte. De ronde door het dorp ging best gemakkelijk, sprong stoepje op en af. Het vervelende gevoel was dat ik moest plassen, best erg nodig. Weet dat het opgenomen wordt door het lichaam tijdens het lopen. Niet drinken en condenseren dan maar. 2 km in 7.35 viel me tegen en gaf het 2 km bordje de schuld, zal wel verkeerd staan. Bij 3 km zag ik dat de afstand wel goed was, ik liep gewoon niet zo snel als in Delft. Jammer dan, zo voelde het oke. Nee gaat mijn plas gevoel weg om plaats te maken voor een vreselijke misselijkheid. Zo erg dat ik het idee krijg over te moeten geven. Concentreren op de omgeving en mede lopers, vooral niet aan denken.

 
Koos stond op 4 km, even lachen voor de camera en door. 5 km doorkomst vergat ik op mijn horloge te kijken.Passage in  het dorp met veel minder publiek dan andere jaren (allemaal naar de Kromme jongens!? ) Tegen wind voelde het veel beter aan en ik knapte wat op. 8 km en draaien de Harteveldlaan op, voor de wind  best benauwd weertje.

 
Staat Koos weer en ga even single lopen, altijd staat er iemand voor me op de foto,  lukt het Koos niet om een mooie foto te schieten. Zag veel mensen instorten maar ik kon met mijn zere buikje het tempo goed vasthouden.

 
De laatste km ging nog in 3.45 en in finishte als eerste vrouw in een tijd van 37.52. Daar was ik heel tevreden mee. De OphorstRunners liepen stuk voor stuk fantastisch en het werd een mooie avond. Met z'n (bijna)  alle uitlopen. Mijn buik voelde nog steeds niet goed. Na de prijsuitreiking, rond een uur of 23.00, naar huis gefietst. Daar bewust Cola gedronken, hielp niet echt. Lag om 0.30 uur in bed en de hele nacht misselijk geweest, gelukkig ook geslapen. Vanmorgen om 8 uur eruit, voelde beter. Goed gegeten want vandaag een fietstocht met zoon Lex van 70 km op het programma voor de stichting A.L.S.  Heerlijk geraced met volle bak tegen wind (ging ik lekker in het zuigie hangen). Het maagzuur bleef de hele tijd maar gewoon doorgegeten. Nu ik dit schrijf is het nog niet helemaal oke maar al veel minder. Al met al toch hele mooie sportiviteiten neergezet  binnen 18 uur.

 

Zonnige loop in Delft

Hemelvaartsdag, al tientallen jaren voor mij gekoppeld aan de Golden Tenloop in Delft. Dit jaar gaan negen  OphorstRunners mee naar deze mooie groene loop. Bij het stadhuis verzamelen we, om daarna naar de kleedruimte te wandelen. Lekker stukje inlopen, wat rekken en strekken en versnellingen doen   als we richting de finish gaan. Wens iedereen succes en werk mezelf naar voren in het wedstrijdvak. De wachttijd voor de start duurt een beetje lang en ik begin zenuwachtig  te worden, niet goed voor mij. Eindelijk  gaan we, even goed opletten, het is zo druk en wil niet vallen. Het gaat goed maar door de zenuwen heb ik een beetje "lamme" benen, ze lijken te zwabberen.

 
Heb het idee dat ik heel sloom loop. Passeer ik de 2e kilometer in 7.15, helemaal niet sloom.  Het loopt heerlijk relaí en makkelijk.

 
Het minste stukje van de wedstrijd is bijna voorbij, het industrieterrein. We gaan door het bos en klimmen nu tegen het gemaal op. In 2009 was het de laatste keer dat we daar naar beneden konden denderen. Na de klim linksaf het groen in. Het was best warm en ben blij met de schaduw van de bomen. Het lopen voelde nog steeds heel relaí. Motor naast me en weet je dan gaat het nog gemakkelijker.

 
Vijf km in 18.34, had iets sneller verwacht, was niet ontevreden. Nu ging mijn hoofd wat suizen, weet dat het dan te warm wordt in mijn lijf en liet het gas ietsje los. Daar liep ik snel op Amriet in en hij bleef bij me. Aan de ene kant is het lekker om met iemand te lopen maar weet je, ik loop toch echt mijn eigen wedstrijd en tempo, laat me niet gek maken. He, daar staat Bart langs te kant te juigen, leuk, een collega van mij, ook zo'n sportman. Het water over richting het centrum. Even laat ik Amriet weten dat hij niet moet jagen, kan ik niet tegen. 

 
Kilometer 9, mensen in rijen langs de kant. De baas van het Tapas restaurant moedigde mij ook aan, kreeg spontaan trek in Tapas:-)  De markt over, jeetje wat een mensen en heerlijk entousiast. Lelijke draai maken richting de finish.

 
De speaker kreeg te horen dat ik de nummer een was van de vrouwen. Ik hoorde hem al ver voor de finish mijn naam noemen en de vele prestaties van mij vlogen door de lucht, kikke is dat. Het applaus was groot, de glimlach van mij kon niet breeder, ik genoot van alles. Eenmaal over de finish ook van mijn tijd. 37.33,  heel mooi in deze warmte toch maar mooi gedaan. De atleten opgevangen, oud collega kwam feliciteren. De enige die ik niet zag was Koos. Hij heeft wel degelijk mooie foto's staan maken. Vond het veel te druk en is naar huis (voetbal)  gegaan.  Na water drinken, t-shirt halen gaan uitlopen met de hele groep. Even aankleden om daarna de muffins van Spas te verorberen, zalig waren deze. Laat gingen we naar de prijsuitreiking. Precies op tijd, kon zo het podium op. mooi toch. Daarna wat gedronken bij het echte biercafe (voor mij hadden ze cola light gelukkig). Het was een schitterende dag vandaag, met de zon en de wedstrijd, wat een tijd 🙂

 

Run4ladies Boskoop

De Run4ladies, voor de derde maal ga ik daar aan deelnemen.  De eerste maal was het erg warm, de tweede was nat en winderig, vandaag veel wind maar droog. De auto eerst van  energie voorzien, hij was nagenoeg leeg. dochter lief had hem vannacht (6.30 uur) neergezet, te moe om hem vol te gooien. Dus tanken om daarna  naar Boskoop te kunnen rijden. De weg is bekend, weldra zagen we het industrieterrein, een plekje om de auto te parkeren. Naar binnen en zag vele bekende mensen. Startnummer ophalen, gaaf, kreeg nummer 1. Dat komt heel, heel weinig voor, nummer 1 is nl altijd voor de mannen. Aan mannen ontbrak het vandaag. De gelukkige was ik, nu nog waarmaken. Zag snelle vrouwen lopen en wist dat het moeilijk zou worden voor een eerste plek vandaag. Mijn best doen, dat is enige wat telt. Het inlopen was warm, viel me tegen. Ik had het idee dat de temperatuur met het uur omhoog ging. 2 km-tjes inlopen vond ik genoeg.  Wedstrijd kleding aan, water mee en naar de start. Start ging goed, wel erg snel,  zag nog enkele vrouwen voor mij uit weg rennen.

 
Eigen tempo opgezocht en liep als 5e. Het voelde niet gemakkelijk, zware benen en ademhaling. Na de 1e km liep ik 4e vrouw.

 
De wind was hard maar tot 5 km hadden we hem in de rug. Kon het ritme niet vinden en had het idee dat ik aan het harken was. Petra liep 100 meter voor me,  soms  kreeg ik het het idee dichterbij te komen.

 
Tegen wind ging het iets beter aanvoelen, het moment van jeeeeeh ontbrak.

 
De finish kwam in zicht en wist dat ik genoegen moest menen met een 4e plek overall. Als eerste V50 finishte ik in 38.25, dat viel me mee, ZW 7 was best hard de laatste 5 km. Een interview meteen na de finish, was een heel leuk gesprek.

 
Gaan uitlopen voor een km of 4, even lekker de polder in. De prijsuitreiking duurde en duurde maar. Iedereen wil een eigen tijdregistratie systeem maken, dit was verre van goed. Een heel uur later kwamen papieren met uitslagen en kon de prijsuitreiking beginnen.

 
Jammer van de benen en de ademhaling vandaag, verder heb ik weer  erg genoten van deze run4ladies.