Een wedstrijd is altijd meer dan een wedstrijd

Vrijdag liet ik de Zandmotor voor wat hij was, geen 10 km in het Westland maar een 10 km in den Haag. Had ik een hele dag extra rust omdat de Royal Ten een wedstrijd  op zondag is. Afgesproken met een aantal RA atleten op het plein van den Haag centraal. Ik ging natuurlijk iets te laat weg, wil altijd op tijd zijn, dan moet je op de pendalen. Met een felle NO wind tegen presteerde ik het om toch op tijd  te zijn,. De atleten kwamen net centraal station uitlopen. Met z’n vieren wandelde we naar de genodigde ruimte, dit was op een andere plek dan in 2015,  daar werden we net op tijd op gewezen. Fiets, waar moest ik nu mijn mooie fiets laten, elke paal stond vol en zonder  m’n fiets aan iets vast te ketenen laat ik hem niet achter.  Nam hem mee de trap op, naar binnen. ” He, het is toch een hardloop wedstrijd, geen toertocht”.  Met mijn liefste gezicht vroeg ik de bewaker of mijn fiets hier ergens mocht staan. Eigenlijk niet maar vooruit, omdat ik het was mocht het, jippie, gelukt. Rustig kon ik me gaan klaarmaken voor de wedstrijd. Stukje inlopen, het liep lekker maar het zweet gutste van mijn lijf, het was warm maar belangrijker, de benen voelde  goed. Versnellingen gingen soepel en ik had er vertrouwen in. Nog even naar de kleedkamer en daar deed ik weer eens iets stoms. Twijfelde waar m’n spullen te laten, toch maar in de locker, alleen deurtje dicht is toch voldoende? Tas in de locker, deurtje dicht en die ging dus niet meer open. Ik had geen code ingetoetst om hem weer open te kunnen  maken, wat een ei was ik toch. De bewaker gevraagd of hij na de wedstrijd de locker kon openen voor mij, geen probleem en ik kon met een gerust hart aan de wedstrijd beginnen. Via de genodigde ingang het startvak in, alle ruimte om nog wat te dribbelen. Wachten op het startschot, ik voelde mijn hart sneller gaan kloppen.toch een beetje spanning? Het startschot en ik had een vrij van voeten te belopen stuk weg. IK ging voor een ideale wedstrijd,  op gevoel en ontspannen lopen. Ik zag atleten voor me waar ik een vet vraagteken bijzette, zo snel geworden?  Waarschijnlijk zou ik ze later in de wedstrijd weer voorbij gaan. Het voelde heel goed, ontspannen en elke stap was raak, zoveel kracht. De eerste vrouw die belangrijk was  voor het Haags kampioenschap, kwam dichterbij. Ik passeerde en ze haakte aan. Woongebied Marlot door,  het voelde nog heel goed hier rond 4 km, de benen hadden er zin in.

Bij 5 km nog een vrouw voor het kampioenschap voorbij. Ze was stuk en moest ons tweeën echt laten gaan. Wauw, zou ik toch een plekje op het podium gaan halen?  Even een nare bocht van 180 graden. Stilstaan, 180 graden draaien en doorgaan, is een bescherming voor mijn heupen en gaat gewoon snel. Het Haagse bos, de vrouw bij me kreeg het zwaárder en ik plaatste, heel gemeen, een kleine versnelling, even een mentaal tikje uitdelen. Het werkte, ik was los. Nu werd het zaak de ontspanning te bewaren en de  steeds vermoeidere benen toch soepel te laten draaien.

De klinkertjes maakte plaats voor schelpjes en daar was de laan van NOI, asfalt. Voor de horeca school, hier heb ik zoon lief vaak opgehaald, nog een lang eind klinkertjes. De controle over mijn benen was niet meer top en het voelde als lullig lopen. De laatste bocht,  de finish was in ene heel dichtbij. Ik zag de klok en zette aan omdat ik toch graag een verbetering van m’n Nederlands record wilde vandaag. 38.51 bruto, 38.49 netto. Netto wel, bruto niet en bruto telt dus geen nieuw NR. Maar eerste V55+ en had zelfs sneller dan de mannen 55+ gelopen, tevens 2e bij het Haags kampioenschap. Mijn RA atleten hadden goed gelopen, iedereen blij. Kleding aan gaan doen maar eerst mijn locker unlocken. Man van de beveiliging mee en hij maakt hem open. Mhhh, dat is niet mijn tas. Oei hij zal toch niet in de locker ernaast staan. Ik deed die deur open, niet op slot en ja hoor, daar stond mijn tas, wat een ei. De bewaker moest hard lachen, gelukkig zag hij er de humor van in😝. Uitlopen, oh nee eerst de huldiging van de nummers 1 tm 3. Ik mocht 2 maal het podium op, 2 maal een schoentje, 2 maar felicitaties en 2 maal  bloemen 😉. Daarna konden we gaan uitlopen, Het werd ruim 4 km, rondje Haagse bos, heerlijk met z’n alle de wedstrijd evalueren en de benen ontzuren. Daarna een sprong onder de douche en als laatste verliet ik het pand. De mannen  van de beveiliging hadden netjes op m’n fiets gepast. Heerlijk 15 km uitfietsen. Hoorde een gekraak achter me, werd ik bij gehouden door een jongen, die z’n vriendin achterop had zitten, hij deed wedstrijdje met me. Daar ben ik altijd voor in en dacht, ik zal je krijgen. Na het stoplicht even een versnelling harder gaan trappen, het gepiep bleef, nog beetje gas erbij en het ging hard. Het piepen werd langzaam minder en jeh, gewonnen. 5 km later bij een stoplicht zwelde het piepen weer aan, naast me stond hij,  doorweekt van het zweet met een lachende vriendin achterop, ze gaven niet op. Na dit laatste stoplicht heb ik ze niet meer gezien 😀

Super benen vandaag

Waarom is Nederland zo’n heerlijk land om te wonen? Het is mede door de wispelturigheid van het weer, kou, hitte, storm, regen, dat alles kan in Nederland in 10 dgn tijd. De lenteloop in den Hoorn deed zijn naam niet echt eer aan, 11 graden, regen en zon met een koude noorder wind. Was het niet 6 dagen geleden dat ik in 27,5 graden naar en van het strand gelopen had. Tijdens het inlopen ging het regenen en ik kreeg koude armpjes. Na ons “opwarm” rondje snel de kleedkamer in, allemaal warme mensen die de temperatuur heerlijk aangenaam maakte en er voor zorgde dat het lijf klaar was met de warming-up. De start onder een blauwe lucht en we knalde weg, kronkel de kronkel door de staatjes van den Hoorn. De atleten opende als een razende, ik liet me niet gek maken, op eigen gevoel de race maken. Na de straten liepen we richting het park. De wind werd daar gebroken door de bomen, ik kwam goed in mijn ritme en ging langzaam maar zeker wat atleten inhalen. Goed de bochten door, niet te scherp en na het keer moment, fel aanzetten om zo de snelheid terug te pakken. Mijn horloge stond aan maar ik gebruikte hem alleen als naslagwerk. Op 5 km, de eerste ronde zat erop, drukte ik op het verkeerde knopje van mijn horloge. Ik wilde de laptime maar zette het horloge gewoon uit. Niets in de gaten, gezellig oplopend met een voor mij onbekende maar goed lopende jonge man. Na ongeveer 1,5 km voelde ik m’n horloge trillen, verbaast keek ik erop, mhhhh, slaapstand  over 20 seconden, dat is niet goed en realiseerde mij wat ik op 5 km gedaan had. Snel op de aan-knop gedrukt en ik maakte  weer kilometers nu. De jongen naast me was meer met zijn horloge bezig dan gefocusseerd lopen. Ik adviseerde hem niet meer op z’n horloge te kijken maar gewoon lekker met mij mee te rennen. Het hielp en ontspannen liepen we samen verder. In ene was ik hem kwijt, jammer, het liep zo goed. In mijn uppie ging ik door, geen tempo verliezen. Ik zag Janne voor me, volgens mij zakte haar tempo. Doel voor mij, haar inhalen. Beetje gas erop en langzaam maar zeker kwam ik dichterbij. Was het niet Lodewijk op de fiets die mij aanmoedigde maar zo dat ook Janna het hoorde 😀. Janna gaf wat gas bij maar ik ook, stoepje op en af, bocht flink doortrekken. De finish kwam met rasse schrede dichterbij, ik voelde dat ik het net niet ging redden. Het waren iets van 3 seconden maar ik zette een prachtige tijd neer, 38.29 met maar 3 seconden verval de 2e ronde? Trots op mezelf met de regelmatige  tempo hardheid. De OphorstRunners die er vandaag waren hadden super gelopen en zie hoe blij ze waren 😉Stukje uitlopen en daarna de prijsuitreiking. Alles liep lekker vlot door. Na de huldiging op mijn fiets gesprongen en naar huis, vette tegenwind, koude handen, het voelde als de herfst. Een ding is zeker en had er de koude handen graag voor over, top weer om den wedstrijd in hard te lopen. Blij met Nederland om  9 dagen na de warme en slopende Golden Ten vandaag een 10 km heb mogen meemaken met 100% goede omstandigheden. Nu voldoende kou gehad en laat de zon en warmte maar terugkomen voor het pinkster-weekend  🙂

Golden Ten, goud, zilver, brons of?

Het is een dubbele feestdag, Hemelvaart en bevrijdingsdag. Voordeel is dat nu iedereen vrij is op bevrijdingsdag. Talloze activiteiten, mooi weer, wat willen we nog meer. Voor mij, en vele met mij, stond de Golden Ten in Delft op de lijst van graag te lopen wedstrijden. Laat in de middag heeft als voordeel dat je s’morgens activiteiten = schoonmaken, in huis kan ondernemen. 13.00 uur, ik werd al een beetje onrustig, wilde weg, Koos zou later komen. Ik ben een snellere fietser en zeker als ik onrustig ben. Op tijd in Delft, afgesproken 13.45 uur voor het stadhuis. Alle atleten op tijd en gezamenlijk naar de kleedruimte gewandeld. Omkleden om daarna een mooie inloop ronde door Delft te maken. Het was warm, na de hagel en kou van verleden week is 22 graden een beetje een groot verschil voor het menselijk lichaam, take care tijdens wedstrijd. Naar de start, welke een kleine  500 meter verderop was. Ik mocht lekker voorin starten, in alle rust en ontspanning voor de wedstrijd   een kort interview gegeven. Best gaaf met al het publiek langs de kant, in afwachting van de start. Het startschot en iedereen was snel weg. Ik probeerde het tempo wat te drukken, viel niet helemaal mee en de eerste km ging in 3.45. Dit hoorde ik van Lodewijk die op het 1 km punt stond. Had bewust mijn horloge op stil staan, alleen 0, 5 en 10 km klokken, handmatig, niet kijken = lopen puur op gevoel.

Die eerste km wist ik dus dat het een beetje te hard ging. We draaide naar links, de zon in volle glorie op het lijf, wind in de rug, je voelde hem branden. Het was nog erg druk en nam stukjes gras om te passeren. Bij de klim langs het gemaal op 3 km, deden de benen ineens een beetje raar. Hadden ze nu al geen zin meer, kom op. Ik maande ze tot normaal doen en probeerde het tempo vast te houden. Het Delftse hout, kleine blaadjes aan de bomen zorgde voor iets minder scherp zonlicht is iets verkoeling. Mijn benen reageerde daar goed op en het lopen voelde beter aan. Er liep een vreselijk onrustige atleet voor me, elke minuut keek hij op zijn horloge en versnelde . Ik begrijp dat niet, lopen op je GPS snelheid is niet even nauwkeurig, zeker niet is een bosrijke omgeving. De atleet lekker zijn ding laten doen, er voorbij om zo zijn onrust niet te voelen, mijn eigen ontspanning, dat wilde ik.

Lekker kris kras door het groen gebied, soms een schelpenpad, hou ik van. Er werden foto’s gemaakt en spotte de bekende langs de kant. De brug over en de zon was weer in volle glorie terug. De benen voelde steeds beter en de weg naar de finish ging goed. Vlak voor 9 km haalde ik Esmee in, altijd leuk om nog een vrouw in te halen.Veel publiek langs de kant en mega veel aanmoedigingen, zo gaaf, wat een sfeer.

Daar was de finish, snel na de bocht. 4e overall en 1e V55+ in 39.22. Geen super tijd maar heel tevreden. Goede tijden van mijn atleten, soms iets minder omdat de warmte ook hen geen goed gedaan had. Ik probeerde naar de kleedruimte te lopen, werd vaak geroepen door bekende, even praten en weer door. Uitlopen met een klein groepje, het kan want ik weet dat de prijsuitreiking op zich laat wachten. Ook vandaag was ik op tijd.

Mooie huldiging en genoot met volle teugen van mijn eerste plek. Zoon Lex en Natas waren ook gekomen. Na de prijsuitreiking neergestreken op de goed gevulde grote markt. Kreeg al snel honger en daar een lekker biefstuk gegeten. Aan de overkant nog een mega Italiaanse ijs gehaald, wat wilt de mens nog meer. Golden Ten, je was goud voor mij vandaag