Nieuwe schoenen

Met schoenen ga ik als prinses op de erwt door het leven. Volgens mij is er geen voeten gevoeliger mens als ik.  In het dagelijks leven heb ik een paar schoenen, lekker op slippertjes loop ik de hele dag, ook in de winter, op blote voeten. Buiten op de fiets doe ik een paar sokken aan ( Ik loop wel voor gek maar dat vind ik niet erg). Voor het hardlopen heb je meer dan slippers nodig ,hoewel ik best Keniaan zou willen zijn en blootvoets rennend over wegen, bossen en strand kan gaan. Helaas gaat dit alles niet op en heb ik hardloopschoenen gewoon nodig. Ben er een half jaar geleden achter gekomen dat 4 paar verschillende schoenen het best bij mij werkt. Op mijn plank staan nu Nike’s, Asics en Mizuno. 3 weken geleden heb ik afstand moeten doen van een paar omdat het echt niet meer ging. Op naar de winkel met vele vele schoenen. In de loop der jaren wordt je niet meer geprikkeld van de mooie uitstraling, funcionaliteit staat met stip op een. Neutraal en niet te veel demping. Passen, lopen, passen, voelen en dan weet je het, deze worden het. Voorzichtig ga ik ze proberen, een maal per week in een herseltraining. De eerste training was matig, beetje raar geluid. De tweede keer had ik s’avonds een rare linker kuit, de volgende dag was het gelukkig verdwenen. De derde keer was ik 5 minuten op weg en plots voelde ik iets raars in de kuit. Beetje wrijven en verder. Dit ging slechts 5 minuten en ineens voelde ik van onderaf aan in mijn kuit in een soort kramp opkomen. Doorgaan was het slechts wat ik kon doen en wandelde naar huis. Bale, wat is dit nu? De nieuwe schoenen eens bekeken en zag een groot verschil tussen links en rechts, 0,5 cm in hoogte en verschil in afwerking vd hak. Voor een prinses op de erwt fataal. 3 dgn later weer gaan rennen, voelde nog wel iets, 1 % van wat het was en wilde even proberen. Na 15 minuten voelde ik het weer opkomen, te snel dus, terug wandelen. De racefiets heeft die dagen overuren gemaakt, mocht nl van de fysio tm woensdag niet rennen. Op de racefiets naar het werk ( Leiden en goed voor 32 km heen en 32 km terug) Ga ik s’morgens toch onderuit, reed tegen een door de donker onzichtbaar gemaakt stoeprandje aan. Knalde met mijn hoofd op de stoep. Beetje dizzie 5 minuten gezeten, toen verder. Ja soms zit het mee, nu even allemaal tegen. Woensdag bij de fysio voelde het al veel beter. Mocht s’avonds; 10(5 minuten rennen, 1 minuut wandelen), dicht bij huis blijven. Ging  goed, ook de donderdag tijdens het training geven, veel over het gras gelopen om te coachen, ging goed. Vrijdag voelde de kuit bij de fysio toppie. Nu 3 maal per dag blijven rekken en mocht vandaag, zondag, een lange duurloop doen, steeds na 20 minuten even 1 minuut wandelen. Liep 1.46 uur en het ging perfect.  De schoenen heb ik terug gebracht en andere gekregen. De racefiets vandaag mooi schoongemaakt, die heeft met mij 400 km geraced en was vies. Ben wel blij dat ik fietsen ook zo leuk vind, goed om mijn energie zo kwijt te raken.

Dotterbloemloop

de 11e van de 11e is een bekende datum. Vandaag buiten de verkiezing  van prins carnaval ook de Dotterbloemloop. Lex de Ruiter had ervoor gezorgd dat er een artikel van mij in vele kranten kwam, om zo de vrouwen wat meer te promoten. Het is een goed artikel geworden met een mooie foto, gemaak door "mijn" Koos.

Terug naar het heden, opstaan terwijl je buiten de wind horen brullen, de regen en de hagel hoort kletteren, geen uitnodigend weer om eens lekker te gaan rennen. Laat zien wie de sterkste is, ik won en sprong uit bed. Snel iets eten om de minimaal 2,5 uur voor de wedstrijd niet meer eten aan te kunnen houden, is gelukt. Dan volgt het ritueel van; Tas inpakken, chip aan mijn schoen, nog een was wegvouwen, kids en man gedag zeggen, dan weg!!!!!. Onderweg scheen de zon, zag ik de regenboog omdat er ook weer hagel naar beneden viel.  Zoetermeer daar ben je in 20 minuten, lekker snel. Naar de inschrijftafel om mijn nummer op te halen. In de kleedkamer waren alle vrouwen in twijfel, wat moet ik aan? Adviseerde ze eerst eens in te gaan lopen en dan te bepalen. Zelf loop ik in korte broek en topje of henpje, vandaag een hempje, beter tegen de wind en eventuele neerslag. Tijdens het inlopen met Carin wist ik dat de gemaakte keuze de juiste was. Om 11.25 uur, naar de start, zien we daar alle mannen in veel wedstrijd kleding staan, Carin en ik waren bijna de enige in het "kort".  Startschot viel en behoudzaam om niet te vallen, weg. Vond het langzaam gaan en had vreselijk veel last van alle mannenbenen voor me en naast me. Je merkte dat iedereen tegen de harde wind op zag en lekker in de groep bleef lopen. Bij de plassen was de wind heel heftig maar ik voelde me sterk. Om de benen voor me kwijt te raken ben ik op kop gaan lopen. Gaf nog aanwijzingen voor het waaier lopen, helaas werd dit niet begrepen en deed veel werk op kop. Tegen de wind in lopen beuken, zalig was het. Wendy liep met haar mannetje, heel netjes in "mijn" groepje. Rond 8 km kregen we de wind in de rug, de zon scheen in het gezicht en oh wat was ik blij met mijn kledingkeuze, het leek wel voorjaar. Rond 10 km loop je een stukje door de woonwijk heen, waardeloos, klinkertjes, veel draaien en auto’s staan ineen om de hoek, bijna boem deed ik op een auto. Hier moest ik Wendy een stukje laten vieren, haar lopen zag er ontspannen uit. De brug over van de Trein/ tram/ auto’s heen, ging oke, ondanks dat het best een heftige klim is. De afstand met Wendy werd niet echt groter, heel mooi. De laatste 2 km in mijn uppie lopen strijden, zo min mogelijk tijd verliezen en misschien nog iets inlopen. Vlak voor de baan kon ik er niet door, pa, ma en kids waren wezen zwemmen en liepen breed naar hun auto, zonde secondes werden dat. 100 meter verder drie ambulance auto’s, bij de hockey had iemand een hartstilstand gekregen. Aan de linkerkant een smal strookje waar we doorheen moesten, weer uit ritme. Daar was de baan, even eromheen en dan door het hek er eindelijk op, naar de finish. 57.50 klokte ik en had 25 seconden op Wendy verloren. Jammer maar was heel blij dat zij weer een keer lekker gelopen had.  Met Carin weer lekker uitgelopen, douche enz. Naar de hal voor de prijsuitreiking gehouden werd en interview met het AD afgenomen. Lekker zitten kletsen, goede prijsuitreiking, er waren heel veel atleten aanwezig, is beterderderder voor zij die op het podium staan. Rond de klok van 15.00 uur in de auto, terug naar het Westland.