Morgen is het zover, het juni nummer van Runners komt uit met daarin ‘" In blijde verwachting". IJsbrand Visser heeft de rol van journalist op zich genomen met als een van de bronnen mijn zwangerschapslogboek. Heb het stuk gelezen om correcties aan te brengen. Kan zeggen dat het een goed verhaal geworden is. Zal heel veel vragen van de zwangere hardlopende vrouw wegnemen en daar gaat het om. Meer vragen kunnen altijd gesteld worden, geef graag antwoord.
Hemelvaart en de Golden Ten ( blijft voor mij de Golden Ten, vind ik zo’n mooie naam en niet te lang) zitten al jaren gekoppeld. Heerlijk omdat de training die je normaal op donderdagavond hebt nu overdag in een wedstrijd om kan zetten. Delft is een leuk stadje en ze weten er een mooi parcours van 10 km uit te stippelen. Het is geen snel parcours over de klinkertjes en bochten in de stad met daarna de bochten door de Delftse hout en blubberige ongelijkheden. Met Jan en Bert op de fiets naar Delft. Het was even moeilijk om mijn mooie rode fiets aan de brug vast te ketenen met Jan zijn fietst en 2 hangsloten. Te gek voor woorden maar sommige burgers zorgen ervoor dat je bijna paranoide wordt. Startnummer ophalen, omkleden en inlopen. Het startvak in waar een niet al te aardige meneer me een flinke zet naar achteren gaf omdat ik achter de tijdmeter moest gaan staan. Nu stond ik er al achter en was het een beetje genant van hem om me en keiharde "stomp" tegen mijn borst aan te geven, dank daarvoor. Weggeschoten en meteen een valpartij naast me, voelde dat het zou gebeuren want we stonden als haringen in een tonnetje naast elkaar. De 1e km voelde niet lekker, door de snelheid werd ik een beetje licht in het hoofd. Dat herstelde zich maar een goed ritme kon ik niet vinden, nog steeds die ademhaling. Op 4 km begon de groep uit elkaar te vallen en ik bleef met Dick over.
We hadden flinke steun aan elkaar omdat je niet onder wil doen aan de ander. Met 1 seconden verschil finishte we, als 2e vrouw achter een sterk lopende Wendy vd Spijker (36.00) in 36.23. Bij de prijsuitreiking stond mijn tijd op 36.30, een nieuw tijdregistratiesysteem, maakt nooit fouten behalve bij mij natuurlijk . Het wordt uitgezocht maar Emma Bijlsma (beheert het Westland kasssement) heeft mij zien finishen en zet mijn eindtijd op 36.23 voor toekenning van punten voor het klassement geeft 8 seconden nl een verschil van 4 punten. Rond 18.00 uur op de fiets, jeetje hij stond er nog mijn fietsje, met Jan en Bert naar huis. Thuis is altijd even omschakelen van atleet naar moeder, vanavond ging dat heel snel want de magen knorde in huize Ophorst. Een snel gerecht, roergebakken kip met brocolie en oestersaus, rijst en salade, een Magnum als toetje, heerlijk.
Ja dat doe ik niet zo vaak, lopen op de baan. Het lopen op de weg, door de natuur geniet zeker weten mijn voorkeur. Als er echter competitie gelopen wordt of ik wil een aanval doen op een Nederlands record, dan loop ik op de baan. Vandaag was de 2e competitiedag, geen eigen wedstrijden en dan is het fijn om je cluppie aan punten te helpen. Woensdag had ik er een hard hoofd in omdat er een vies virusje niet over mee heen gevlogen was maar gewoon boem naar binnen. Zere handen, vleugels, nek, heupen en hoofdpijn. Vroeg naar bed is de beste remedie en veel drinken. Donderdag leek iets beter maar vrijdag kreeg ik een zere keel. Zaterdag en ook vandaag voelde ik me de hulk van binnen. Niet kwa kracht, alleen het feit dat ik “groen” proefde. Hoesten en snuiten is groen, het groene gevoel. Genoeg erover en ik besloot de groep niet in de steek te laten. Inlopen ging goed, lekkere benen. De start werd 15 minuten verlaat ivm beenbreuk bij een verspringster, pijnlijk. Letitia Vriesde liep de 3 km in eenzelfde tempo als ik. De 1e km ik op kop, de 2e km naast elkaar en de 3e km zij op kop om de laatste 200 meter nog even een sprintje te trekken, nu daar moet je bij mij niet mee aankomen. Probeerde zo goed mogelijk bij te blijven en het scheelde slechts 2 seconden. Normaal zou ik met 10.31 niet tevreden zijn, vandaag met een groen gevoel zeer zeker. Het belangrijkste!!!!! een hoop punten voor de ploeg. We hebben het allemaal heel netjes gedaan want zijn landelijk van een 4e naar de 3e plaats gestegen. Aan zo’n competitiedag zit een heel groot voordeel, je bent nl met zo’n heerlijke grote groep op en rond de atletiekbaan, reuze gezellig.
Zaterdag 13 mei, voor mij een dag met een naar smaakje , het is de 13e vandaag hoewel er geen vrijdag aan vast hangt, maar toch 13 is 13.
Het is in het verleden vaak mis gegaan met het getal 13 en ben iet wat bijgelovig geworden.
Tot de middag verliep alles soepeltjes en ben iets geruster in de auto gestapt welke me naar Papendrecht bracht, moest wel zelf even op het gaspendaal trappen.
Ging thuis weg met 16 xc2xb0C , zette de auto stil in een temperatuur van 23 xc2xb0C. Jammer dat daar de zeewind niet waait, deze had ik goed kunnen gebruiken vandaag.
Naar de baan, waar het er feestelijk uitzag en druk van de atleten waartussen opvallend veel vrouwen. De kleedkamers puilde uit van de atletes, heerlijk dat er steeds meer vrouwen aan wedstrijden meegaan doen.
Omkleden en inlopen, het topje was meer dan genoeg tijdens het inlopen, dan weet je al dat de wedstrijd behoorlijk warm zal worden.
Stond net op tijd achter de startstreep omdat er een groot hek neergezet werd en er niemand meer doorheen mocht.
Exact 14.15 uur viel het startschot en het veld stoof weg. Wilde niet al te snel beginnen, toch gaf het horloge een km tijd aan van 3.40. Mannen die meestal bij mij lopen waren nu ver vooruit, laten gaan en straks oprapen was het plan. Langs de Merwede een aangenaam briesje, daar was het lopen lekker. Eenmaal de wind in de rug was het warm, echt warm. Liep nog met een man of 4 in een groepje, voelde dat ze het zwaar kregen en op 1 na moesten ze lossen. Die ene was iemand uit Amsterdam en bleef me tot het einde vergezellen (zie de foto)
Op 10 kilometer de tweede drankpost waar ik dankbaar gebruik van maakte, stoppen en een hele beker leeg drinken, had het nodig want het was net of ik een zak ijs op mijn hoofd droeg.
In het verleden ben ik wel eens opgenomen in het ziekenhuis ivm uitdroging door 12 km hard te lopen in 32 xc2xb0C met maar 1 waterpost. Het begon met zo’n ijszakken gevoel, daarna de armen, de rug en dan ineens ga je slingeren. 1 keer en nooit weer.Daarom die hele beker water en niet te veel versnellen. Het ging goed, de benen voelde nog super en langzaam begon ik mannen op te rapen. De laatste 3 km ben ik er 15 voorbij gegaan. Voor hun ellende maar heel gemeen gaf het mij een goed gevoel. De baan op en finishen in 56.45 als eerste vrouw. Voor deze omstandigdheden zeker niet slecht. De mannen welke ik gepasseerd was kwamen me feliciteren en zeiden dat ze ook nooit voor me moesten gaan lopen, gaat altijd fout. (nou ja altijd, vaak gaat het ook goed). Mede door mijn rustige start, heeft het hart meer de tijd gekregen om aan de hogere temperatuur te wennen, kan je tot het einde goed doorgaan, mits je voldoende drinkt. Na de finish een tijd zitten kletsen met Jan Olstoorn, daarna nog 3 km uitgelopen, wassen (nee brrr het water was ijskoud) en de prijsuitreiking begon, mooi op tijd. Na mijn vraag of de man die de prijzen uitreikte niet moest zoenen klom de desbetreffende persoon op het podium en werd ik stevig omhelst.
Een “warme” prijs na een warme wedstrijd.
Carla's Blog 