Een weekend, vier wedstrijden

Doe normaal zal er gedacht worden bi j het lezen van de titel. Het normaal doen werd door omstandigdheden op mijn bord geschoven.

Donderdag een 3 km op de baan. Laat de regen met bakken uit de hemel komen, baan onder water en de wedstrijd wordt afgelast.

Vrijdag staat er een dag uit met Crucell op de agenda. Had het zo georganiseerd dat mijn racefiets in de bus mee kon en ze me in Delft uit zouden laten stappen. Misschien kon ik de oranjeloop als atleet meemaken, anders als trainer. De teambuildingdag was gaaf, in Loon op  Zand  zaten we.  Quad rijden, vlot bouwen en peddelen om de boei  heen, hindernisbaan  Handboog schieten, Mountainbiken en Tokkelen.

Lekkere BBQ als afsluiting en daarna terug naar Leiden. Om 20.15 uur in Delft eruit, het was nog een eind fietsen naar Kwintsheul. Calvxc3xa9 bruggetje dicht, dus omrijden. Kwam op de Lange Wateringkade en zag  de eerste atleten lopen. Trainer dus. Er werd goed gepresteerd, Monique werd zelfs eerste met een dik PR.

Zaterdag moet het er dan toch van komen, als atleet de derde wedstrijd dit weekend gaan lopen. Vroeg naar Numansdorp omdat de wedstrijd al om 12.15 zou beginnen. Klaar voor de start en de regen viel met bakken naar beneden. Na 100 meter de bocht om, knalde bijna tegen een verkeerspaal op, stuikelde daarna bijna over een 3-D  tegel, he he ik was weg. De landbouwklei is glibberig en ligt overal, er was voor gewaarschuwd. Mooi parkours maar voelde me eenzaam vandaag. Geen mannen om me heen, als ik bij ze kwam lopen ging het te langzaam. 5 km viel tegen, 18.42, omdraaien en banen. In mijn uppie tegen de wind in, over de glibberige bagger en het begon weer te regenen. Ik had Jan Olstoorn in het vizier, wilde hem pakken. Heb lopen beuken tegen alle weersomstandigdheden in en kwam dichterbij. Van de dames hoorde ik dat alle mannen lekker achter me aan liepen, niets van gemerkt maar had leuker geweest als we naast elkaar gelopen hadden. Dorp in en finishen in 37.26, mooi geen verval, enige pluspunt want de tijd vond ik niet goed. Had alleen Wendy (36.18) voor me.  Uitlopen met Wendy in de stortregen oafgewisseld met miezerregen, jeetje wat was ik nat. Douchen onder een leuke douchekop, als je er onder ging staan bleef je droog en was er een watergordijn om je heen. Erg veel hielp het niet maar de droge kleding aan was lekker. Na de prijsuitreiking via de Intratuin en IKea naar huis. Kwam er toch langs en had nog het een en ander nodig.

Morgen is het zondag en dan staat de 3 km master competitie op het programma, laat iemand anders lopen en ga lekker een uurtje herstellen in het Uithofgebied. Nu een weekend met een wedstrijd, goed he.

Asperges

Zoonlief komt met een portie  klasse een  asperges thuis. s’avonds met eten is hij er niet en ik maak alvast een helftje klaar. De volgende morgen vertel ik hem hoe heerlijk ze waren. "He mam, zegt hij, die dingen krimpen zeker een heel eind met koken",  Hoezo?  vraag ik hem. "Nou als je die scharminkeltjes  in een blikje ziet zitten, daar is niet veel meer van over".  Ja die jij mee nam is 1e klas, in een potje zit 5e klas of minder. Heerlijke logica voor een kind van 19 jaar. Men is nooit te oude om te leren.

Door journaliste ogen

Een stuk geschreven door journaliste, JW voor groot Naaldwijk / Monster. Zonder gesproken te hebben met mij vloeide dit uit haar pen.  Was oprecht blij met het artikel. Westlandse vrouw Carla Ophorst overwint Wat de organisatie van de 18e Zwirs Knijnenburgloop in Maasdijk heeft doen besluiten om 22 heren uit te nodigen voor hun wedstrijd en slechts 2 dames, is een raadsel. En dat winnares Carla Ophorst uit Honselersdijk zich niet op de lijst der genodigden bevond, is zowel voor deskundigen als leken volslagen onverklaarbaar. Carla, die zich Westlands Sportvrouw 2006 mag noemen, liet zich echter door deze vorm van discriminatie gelukkig niet uit het veld slaan en verscheen vrolijk aan de start, waaruit blijkt dat zij haar titel Westlands Sportvrouw 2006 volkomen waard is. De Honselersdijkse atlete passeerde als eerste vrouw de finish in een tijd van 56 minuten en 51 seconden. Daarmee liet zij Corina Voorn (AV 40) ruim twee minuten achter zich en dat is vxc3xa9xc3xa9lxe2x80xa6 Gelukkig wist het talrijke publiek in Maasdijk de winnende vrouwelijke atleten wxc3xa9l te waarderen door hen met een grandioos applaus binnen te halen. De twee dames die zich onder de genodigden bevonden, arriveerden, met alle respect, maar liefst 16 xc3¡ 17 minuten na Carla Ophorstxe2x80xa6 Ook uit het prijzengeld en de hoeveelheid categoriexc3xabn blijkt helaas nog steeds dat de prestaties van vrouwelijke atleten worden ondergewaardeerd ten opzichte van mannen. Het zou van stijl getuigen als er in het jaar 2007 toch eindelijk eens een einde aan alle discussies zou worden gemaakt en mannen en vrouwen gelijk behandeld worden met respect voor hun prestaties binnen hun mogelijkheden. Zege Zwirs Knijnenburgloop mannen naar buitenlandse genodigden Een andere discussie is sowieso het uitnodigen van atleten. Waarom moet de xc3xa9xc3xa9n inschrijfgeld betalen en de ander niet? Onder de 22 mannelijke atleten die een uitnodiging hadden ontvangen bevonden zich 8 buitenlanders. Daar is op zich natuurlijk niets mis mee, maar hun aanwezigheid heeft tot op heden nog geen Westlander extra op de been gebracht om langs de kant van de weg de atleten aan te moedigen. Men wacht toch op dat bekende gezicht van een streekgenoot alvorens men in juichen uitbarst. De Zwirs Knijnenburgloop ontketende zich bij de mannen in een strijd tussen een vijftal buitenlandse genodigde atleten. Na het startschot maakten zich al snel de favorieten El Aribi El Faridi (Frankrijk) en Hans Jansen (Belgixc3xab) los van de 351 overige lopers op de 15 kilometer. El Faridi en Jansen werden geflankeerd door Neil Renault (Engeland), Said Kanfaoei (Marokko) en Abdelatime Fakhreddine (Frankrijk). Deze 5 heren, die gemiddeld zoxe2x80x99n 3 minuten en 2 seconden per kilometer liepen, bleven tot de afstand van ruim 6 kilometer bijeen. Iets eerder probeerde El Faridi de kopgroep tevergeefs te ontsnappen. Echter na de zesde kilometer kon hij tesamen met Fakhreddine en Jansen een forse voorsprong nemen. Het drietal bleef tot de eerste passage bij het startpunt bijeen. Bij het 9 kilometerpunt werd echter Hans Jansen gelost, dankzij een versnelling van El Faridi. Samen met Fakhreddine liep hij vanaf de Oranjesluis al snel zoxe2x80x99n 30 meter voorsprong op ten opzichte van de Belg. De atleten passeerden nabij het 11 kilometerpunt al de laatste lopers van deze wedstrijd, die zich standvastig in de toch wel benauwende onweervoorspellende weersomstandigheden kranig door de Maasdijkse route heen beten. Tussen El Faridi en Fakhreddine ontspon zich een tamelijk onsportieve wedstrijd. Atleten die aan elkaar gewaagd zijn en die in staat zijn lange tijd bij elkaar te blijven lopen, zijn meestal zo sportief van positie te wisselen. Door afwisselend de eerste positie in te nemen, ontstaat een broederlijke strijd waarin de xc3xa9xc3xa9n de ander zo nu en dan even uit de wind houdt en afwisselend fungeert als xe2x80x98haasxe2x80x99. Of Abdelatime Fakhreddine hiertoe niet in staat was, of dat hij slechts wenste te profiteren van El Faridi was niet helemaal duidelijk. Wel duidelijk was dat Fakhreddine continu in de luwte van El Faridi bleef lopen, waardoor bewondering en sympathie naar El Faridi toenamen. El Faridi bewees zijn kracht door op de afstand van 14 kilometer in een pittig tempo uit te lopen en Fakhreddine in zijn spreekwoordelijke hemd te laten staan. Met een eindtijd van 45.24 mocht El Aribi El Faridi volkomen terecht de overwinning in de analen boeken. Fakhreddine arriveerde 15 seconden later bij de eindstreep. Maurice van Veldhooven mocht zich snelste Westlander noemen.

Prinsenbos

Woensdag om 13.00 uur wist Joy (mijn dochter)  dat ze geslaagd was voor het VMBO tl, Donderdag om 14.45 uur opluchting bij Lex (mijn zoon), hij was geslaagd voor zijn VWO. Kinderen blij, moeders niet minder blij . Ben in de trein van 15.04 uur gestapt om zo snel mogelijk thuis te zijn, taart eten en de Lex- vlag naast de Joy-vlag te hangen. Het voelde als 30 jaar geleden. deed samen met Aad, mijn oudste broer examen, hij VWO ik HAVO. We hadden tot 12.00 uur in de kassen gewerkt, ik speerde om 12.00 uur met Aad de tuin uit naar de brievenbus. Beide geen brief , geslaagd en we maakte een rondedans op de Marixc3xabndijk. Dat gevoel, werelds.  30 jaar later heb je dat weer, nu van je kids. s’avonds feest, kon geen training geven maar wilde  wel even rennen. Om 16.30 de schoenen aan en richting Prinsenbos.  Daar 400 meter uitgezet. 10 maal in mijn 3 km tempo 400 m dribbel terug. Was bij de achtste keer toen er 2 mannen liepen. ; " Hxc3xa9 zei hij, ik zie je altijd rennen op de WOS ( plaatselijke televisie) ja,  zei ik, en nu in het bos". Liep terug en moest er zelf om giegelen.  De voorbode voor een geslaagde avond. Het was gezellig en druk, veel  mensen kwamen even feliciteren. Lag om 1.30 uur in bed, na te genieten en weinig te slapen. Heb vrijdag maar vrijgenomen. 1- Om op te ruimen 2- Om bij te komen en het geluksgevoel nog even vast te houden.

Wateringen-Velzen-Wateringen

6.30 uur, zondagmorgen, ik lijk wel niet wijs maar ben het gelukkig wel. Het volgende sportieve hoogtepunt gaat los. Samen met mijn vroegere buurman, Herman Wolters, een kleine 160 km wegtrappen. Het broodje zat nog niet in mijn buik toen Herman aanbelde. Ach ontbijt elke morgen op de fiets, doen we het ook op zondag. Bij Velo ( sporthal van Wateringen) ingeschreven en rond 7.45 uur fietste we weg.  De tocht ging op de heenweg door het Elzenburgerbos, Vlietlanden, Hoogmade, Roelofarendsveen, Kaagdorp. Daar hadden we de eerste stempelpost, stempelen, plassen en met de reeds gevormde groep van 5 mensen verder. Door de mooie elite dorpen, Vogelenzang, Aardenhout, Bloemendaal, om uiteindelijk na 90 km Velzen binnen te rijden. In de speeltuin de volgende stempelpost, tevens rustplaats. Hier konden we krentenbollen en bananen pakken met een bakkie koffie. Niet vergeten om de bidon met water vullen want het was dorstig weer. Na een half uurtje rusten weer op de fiets, richting het kopje van Bloemendaal. Hier reden we een stukje verkeerd omdat we een pijl over het hoofd gezien hadden. Het is altijd weer  een stevige klim en schakelde een tandje lager, nee blijft mijn ketting hangen. Door mijn SPD schoentjes die niet zo snel los wilde maakte ik bijna een smak tegen het asfalt. Gelukkig was mijn engelbewaarder lief  voor me vandaag en stond de voet net op tijd op de groend. Ketting gemaakt en met een paar smerige smeer handen verder klimmen. Na klimmen komt dalen en dat ging tot hard, zalig.  De duinen waren overal om ons heen in sterk afwisselend karakter, Nederland wat ben je toch mooi. Zandvoort, Noordwijk en Katwijk met  op de boulevard de derde stempelpost. Daarna meteen door richting Wassenaarse slag en via Meyendel naar Scheveningen. Altijd jammer dat je daar door de stad moet, mooi fietspad over de boulevard net als in Noorwijk en Katwijk moet toch kunnen. Via Kijkduin naar Velo om daar de laatste stempel te krijgen.  De 160 km zitten erop, wat we reden met een gemiddelde van 30 km per uur, heel mooi. Wat drinken en naar huis wat ook nog 5 km was, dit in een rustig uitfiets tempo. Weet je wat voor een gevoel zo’n weekend geeft???????????  Een reuze sportkick. Herman, volgend jaar gaan we weer.

Maasdijk 15 km

Gisteravond had ik niet gedacht dat het vandaag zulk goed hardloopweer zou worden. De hitte en het onweer duurde maar voort. Toen ik vanmorgen wakker werd  was het droog en niet zo heet, het was echter nog vroeg. Eerst de boodschappen voor de hele week in huis halen, wegruimen, net als de 2 wasmanden met schone was. Pas als alles gedaan is kan ik met een opgeruimd gevoel gaan rennen. Was laat met eten, om 12.00 uur 2 maisbroodjes in de buik gestopt en 2 bekers thee. Op de fiets naar Maasdijk, het weer voelde nog steeds lekker. Dacht mijn nummer bij de genodigde te kunnen halen, helaas pindakaas. Niet een enkele vrouw behoorde tot de genodigde, wel een man of 40. Niet alleen met prijzen en categoriexc3xabn voor de vrouwen zijn ze slecht in de meeste Westlandse wedstrijden, ook met deze zet wordt er een flinke discriminatie op de vrouw uitgeoefend. Wilde eigenlijk als protest iets doen maar mocht niet van Jan en Jan. Netjes ingeschreven, gewoon mijn stinkende best gaan doen om zo hoog mogelijk op de eerste bladzijde te eindigen. Omkleden, veel kletsen en inlopen, het belangrijkste in de voorbereiding. Inlopen voelde goed en mijn koppie wilde heel graag. Start ging perfect, stond helemaal vooraan en was zonder geduw weg. De 1e km in 3.30, hij kan maar staan. Na de eerste doorkomt een lekkere groep om me heen met een man of 15, ging perfect. De 5 km doorkomst was in 18.35, dan voel je dat het jouw dag is. Op 10 km (37.40) had ik alleen Doeke de Jong en Jan Olstoorn nog bij me. Jan liep op een wolk, hij vertelde me voor de wedstrijd dat hij opa gaat worden, dan kan je wedstrijd al niet meer kapot. Jan en Doeke zijn van hetzelfde bouwjaar en dat leverde strijd, veel strijd. Ik als vrouw had niets met hun strijd te maken maar speelde er lekker op in. Rond 13 km een kleine versnelling, Doeke ging als eerste mee, Jan klampte aan, zijn ademhaling was wel zwaar en had twijfels of hij de strijd zou gaan winnen. 14 km, Doeke gaat ervandoor. Ik mee, dacht wat jij kan kan ik ook, Jan redde het niet en haakte af. In volle snelheid knalde we op de finish af. Doeke zat net voor me. Ik was de eerste vrouw en mijn finishtijd was 56.51, daar mag ik heel tevreden mee zijn.  Even praten met vele atleten, heerlijk om te doen als je wedstrijd perfect ging. Ineens kreeg ik het koud, shirt aan en met Frans uit gaan lopen, lekker 3 km, Frans piepte wel maar dan voelt het morgen veel beter aan. Voor mij zeker goed omdat ik morgen 150 km gaat racefietsen (Wateringen-Velzen- Wateringen) met mijn oude buurman.  Na uitlopen een lekkere warme douche, de prijsuitreiking met mooie bloemen, toen op de fiets naar huis. Eten want mijn arme maagje was aardig leeg. Op naar morgen, vroeg de koffer in want we starten al om 7.15 uur. 

Baanwedstrijden

Deze maanden worden er veel baanwedstrijden gelopen. Het is niet mijn favoriete bezigheid maar probeer er wel een paar te lopen.  Olympus 70 biedt een veelomvattend programma in de zomer. Afgelopen donderdag waren de 1e wedstrijden, Vincent en Liesbeth liepen de 800 meter, voor Vincent was het zijn eerste 800 meter (2.14 en hij was niet een stuk). Liesbeth liep zwaar en kwam tot 2.19, jammer maar een goede training geweest. Het was zwaar weer want later op de avond zou de wedstrijd gestaakt worden vanwege het onweer. Sebastiaan startte op de 5 km maar ging er halverwege uit met zware benen. Toen ik, ging goed weg en draaide lekkere rondjes 85 / 86. De 3 km ging in 10.38, mooi dacht ik dat is alvast oke voor zondag. Daarna werd de motivatie 0,0%  en ik dacht alleen aan zondag. Ging er op 3,4 km uit en wandelde 100 meter, vond het eiig van mezelf en staptte weer in om te finishen in 18.29. Bale en niet bale, ik had hem in ieder geval uitgelopen.

Dan is het zondag en staat het NK team op het programma. Nam de plaats  van Wendy in want ze kon geen vrij krijgen. Het was wederom 23 xc2xb0C met zon maar merkte met inlopen dat ik niet zo hoefde te hijgen. Voor de startlijn met meiden (op Nadja na) die een leeftijd hebben als je hem maal 2 doet ben je nog niet bij die van mij. Best kikke is dat om als grijze postduif tussen de jonkies te mogen lopen. Start was goed en liep de 1e 400 meter in 81 seconden. De 3 snelste vrouwen gafen vanaf 400 meter gas en ik liep alleen, jammer. Arno gaf goed mijn ronden tijden door en moest me daarop focussen. Hoorde wel wat gehijg in mijn nek maar het kwam niet langzij tot op 2500 meter. Vroem erop en erover en ik kon niet mee, helaas. Daar het om plek ging en Aster me toeriep dat de volgende ver achter me zat de laatse ronde ontspannen in 85 seconden gelopen. 10.37.39 was de eindtijd en gezien omstandigdheden moet ik tevreden zijn. Uiteindelijk werden de vrouwen 2e en de mannen 3e van Nederland, gaaf, echt gaaf. Op het podium en we kregen allemaal een medaille. Heel leuk om aan een eredivisie team training te mogen geven en zo ook mee te mogen lopen.