Trainen

Kom net terug van een overheerlijke duurloop van 2 uur. Via het groene Uithofgebied, Madestein, Ockenburg (de groenstrook tussen het Westland en Den Haag, mede een uitstekend trainingsgebied). Even de zware klim van de puinduinen erbij pakken en dan de echte duinen in. Lekker ruig lopen over veel los zand en door de bosjes crossen. Dit pad loopt tot aan de camping in Monster, daarna gaat mijn weg over asfalt en grasstroken. Monster, havenstraat, Papelaan, bruggetje over Rijnsburgerweg, meer van alle Winden, Poelkade, Geestweg, Dijkweg. Bij de Elzeweg aangekomen zie ik dat ik ruim in mijn tijd zit en ik neem de bloemveiling er nog even bij, Middelbroekweg, Molenlaan, Poeldijksepad en ik ben thuis. 2 uur en 53 seconden staat er op mijn horloge en de benen voelen nog heel soepel. Litertje water achterover slaan, beetje rekken en douchen. Daarna een bak fruit met vla en cruesly leeg eten en alles wat erbij zo’n lange training hoort, lekker gevoel.
Tijdens het trainen krijg ik vele opmerkingen, niet van ze hebben hem al en andere flauwe uitspraken. Nee het zijn opmerkingen van : “ben je nu alweer aan het lopen, jij loopt ook altijd” enz. Vind dat zelf een beetje raar want zo vaak loop ik niet. Ja als je deze week naar de WOS heb zitten kijken, loop ik elk uur hard over het televisiescherm. In ” mijn Real live ” loop ik maar 4 keer per week en dat is niet veel gezien de trainingsarbeid die de meiden tegen wie ik wedstrijden loop doen. Vier keer [er week trainen is het best voor me. Op maandag en donderdag loop ik met de groep. Op woensdag doe ik een hersteltraining van een uur. In het weekend doen ik of een wedstrijd of een lange duurloop. Weinig toch?
Kijk fietsen doe ik elke dag, soms (lekker) noodzakelijk kwaad of omdat ik het niet laten kan. Op maandag/dinsdag/donderdag/vrijdag naar Hollandspoor, de trein brengt me verder naar Leiden. De andere dagen ben ik thuis, maak dan fietsrondes tussen de 20 km en 60 km. Dit zijn toch heel wat uurtjes meer die ik op de fiets doorbreng. Hoor echter nooit van ben je nu weer op de fiets aan het trainen. Dit zal wel komen omdat de mensen me als loopster kennen en niet als fietser.
Een ander dingetje wat ik vaak hoor, dat zal wel zijn omdat ik zulke goede oren heb, dat is van : ” he dat is Carla Ophorst”. Als ze langszij komen wordt er soms iets gezegd maar meestal blijft het stil. Die herkenning geeft een apart gevoel.
Kinderen zijn het meest spontaan, daar hoor je meest van : ” jij was toch op de TV, jij bent toch Carla of jij bent de moeder van Lex, Jim of Joy.”
Het leukste wat ik een keer meemaakte was op een woensdagavond. Ik liep in een lekker tempo over de Zwartedijk. Een groep jongens rond de 14 jaar passeerde me. De twee laatste bleven naast me rijden en vroegen of ik soms vaak op de WOS kwam. Zei ja en toen zei eentje die vooraan reed, van weet je dat dan niet dat is Carla Ophorst. Jeetje dat vonden ze wel wat. De een pakte zijn telefoon en vertelde me dat hij een foto van me ging maken, hij vond het allemaal nogal bijzonder. Het was moeilijk, hij op de fiets en ik lopen, om een goede foto te maken. Uiteindelijk lukte het en hij was blij. Deelde me nog even mede dat hij nu mijn grootste fan was en fietste daarna door naar zijn vrienden. Een paar dagen later komt Joy met het verhaal dat ze op MSN ineens mijn foto te zien kreeg. Bleek diezelfde jongen vaak met Joy te MSN’n. Joy vroeg hoe hij aan die foto van haar moeder kwam, Nu hoorde het verhaal uit zijn mond. Hij sloot af met de zin dat hij nu mijn grootste fan was. Heerlijk toch die eerlijkheid van kinderen, in dit geval de grotere kinderen, pubers.

Leuke dingetjes

Wat zijn de leuke dingetjes die vandaag mijn leventje passeerde?
Ten eerste; Daar ben ik blij verrast mee. De Westlandpost viel op de mat en dan kijk je ineens naar jezelf. Op de voorpagina zelfs, met mijn maatjes van afgelopen zaterdag, heel leuk.
Ten tweede; Ik ben weer in het trotse bezit van mijn mooie rode TREK fiets, een plaatje. Niet dat hij gevonden is, dat zou een wonder zijn. Nee ik heb een nieuwe gekocht en nu maar hopen dat hij een langer leven beschoren is dan de eerste. Een ding staat voorop en dat is dat hij niet meegaat naar Verburch, daar wordt teveel gepikt. Daar hebben we een heel oud fietsje voor welke net niet goed genoeg is voor de schroothoop.
Ten derde; Het artikel zwangerschap en hardlopen is af. Het ziet er goed uit en ik hoop dat jullie het gaan lezen. Het is aangekondigd dus mag ik zeggen waar het in gepubliceerd gaat worden; ” Het hardloopblad Runners het juni nummer”. Ben er bovenal trots op en hoop vele vrouwen een steun in de rug te kunnen geven.

De halve van het Westland

Onder het gezang van Shirley Bassey – this is my life- even een nabaschouwing op de wedsrijd van gisteren. Schrijft trouwens wel erg lekker met goede harde muziek op de achtergrond. De grote verrassing gisteren was toch wel dat de tempertuur vreselijk laag bleef en de zon zich niet heeft laten zien. Jammer voor het publiek, gelukkig voor de atleten. De keuze van kleding kwam nu ook heel goed uit, kon ik mooi het nieuwe setje wat ik vrijdag bij Michel de Maat opgehaald had aan. Even de voor de wedstrijd rituelen afwerken, inlopen, rekken, plassen, drinken om uiteindelijk in het startvak te gaan staan. Heb nog even laten zien dat het met die dunne benen van mij best meevalt door naast die Keniaan te gaan lopen, wat een luciferbeentjes hebben die zeg.
De start leek even op die van de CPC, de weg werd niet vrij gegeven. Zei tegen Rut dat klappen zou helpen en begon met klappen, al snel deden vele atleten mee. Het hielp want binnen 1 minuut werden we weggeschoten. Megasnel ging het peleton ervan door, je moet altijd een beetje allert zijn omdat de 10 km lopers er ook tussen zitten, ja en die hoeven maar de helft.
Eigen race, eigen tempo. Op 2 km stond Jan Zuidema de eerste vrouw op te wachten, nee niet weer ik. Was blij dat hij het hele eind met me mee mocht fietsen, heb je nog een kwekkie. Het probleem was, vond ik, dat ik op 2 km al helemaal alleen liep en daar vind ik niets aan want een wedstrijd loop je met en tegen atleten, niet alleen. Liep dus een beetje te balen en voelde dat me dat niet ten goede kwam. Als een verlossing uit de hemel liep Han vd Weck ineens naast me met een jonge atleet uit Aalsmeer (stond op zijn shirt).

Heerlijk ik bloeide helemaal op en de strijd kon gaan beginnen. Voelde me elke km sterker worden en we bleven lekker met zijn driexc3xabn bij elkaar. Moet zeggen dat Han de meeste wind tegengehouden heeft, dank daarvoor. Voor de wind had ik vleugeltjes dat was voor het eerst op de Zwartedijk. Op de parallelweg in s’Gravenzande kwamen de vleugeltjes terug en bleven, ook met wind tegen. Deed op de Baakwoning en Rijnsburgerweg het kopwerk omdat ik merkte dat de mannen het moeilijk kregen. Eenmaal op de Zwartedijk ging ik los, voelde me zo krachtig met vleugeltjes, dat moest goed gaan. Eerst de jongen uit Aalsmeer en toen moest Han lossen. De enorme lus die je moet maken bij het passeren van de nieuwe rotondes, bochie om en dan de Pijletuinenweg. Daar kwam neef Ad van Marrewijk nog een kleine km met me meelopen, zo heeft hij met zijn zus, broer en ook zijn nicht meegelopen, gezellig hoor. De laatse km gaat in, het gepruttel van de WOS moter achter je, dan een fiets naast je die aangeeft dat de eerste vrouw eraan komt, die entousiaste speakers uit Delft welke met veel bombarie je aankomst bekend maken. De bocht om, dan het publiek, een enorm applaus kwam er op me af en met 40 lagen kippenvel op mijn hoofd passeerde ik de finishstreep. Wat een binnenkomst zeg, voelde me bijzonder vereerd. Met mijn tijd was ik bijzonder tevreden, Han heeft niet veel op me toe hoeven geven, een kleine 10 seconden, hij werd 3e in zijn nieuwe leeftijdsklasse, van harte. De jongen uit Aalsmeer (Remco Metselaar) een 40 seconden. Interview voor de WOS, felicitaties van menigeen. Huldiging in een nieuwe modecreatie ‘antikou’ mooie bloemen en toen gauw uitlopen, het was toch wel heel erg koud.
Publiek wat heb ik van jullie genoten, waar ik mijn passen zetten hoorde ik mijn naam. Moet zeggen daar waar erg veel mensen stonden werd mijn naam uit zoveel monden tengehore gebracht dat het kippenvel wederom op mijn bolletjetje verscheen. Heb het onderweg ook vaak “kippenvel koud” gehad, het was een heerlijke kou.
Vind het altijd prettig dat ik in mijn eigen streek kan en mag laten zien wat ik in mijn mars heb.

Zwangerschap en hardlopen

Zou het nu echt van de grond komen? Met prof. Lotgering ( gepromoveerd op zwangerschap en hardlopen, Marieke van Doorn ( afstudeerverslag geschreven met oa mijn gegevens ) en Hans van Wissen veel contact gehad en veel gesproken over het feit waarom zwangere vrouwen kunnen blijven hardlopen. Internationaal nam prof Lotgering mijn verhaal mee en een foto van mijn dikke buik, mocht als hij mijn hoofd van de foto afknipte. Nationaal zou het verhaal in 1994 gepubliceerd worden. om ik weet niet wat voor reden is het nooit gebeurd.
Vlak voor de dood van Hans van Wissen waren de plannen tot publicatie weer naar boven geborreld. Helaas overleed Hans veel te vroeg en mijn verhaal bleef wederom liggen. Tot ik Marij ging mailen nav het runners dreamteam en mijn zwangere hardloop ervaringen met haar kon delen. Helaas zorgde Marij haar darmen en maag ervoor dat ze tijdens de marathon van Rotterdam op moest geven rond 39 km.
Na Rotterdam gaat er toch naar uitzien dat mijn ervaringen van drie zwangerschappen en het rennen wat ik erbij deed op papier gaan komen.
Tot zover, hou jullie op de hoogte.

Oude maasloop Barendrecht

De eerste paasdag betekende voor mij een lekker ontbijt en een mega paasei om het genot van chocolade een hele week te kunnen proeven. Daarna moest ik nog even naar het werk, een experiment stond in waar elke dag een sample van genomen moet worden om zo in de loop van volgende week te kunnen bepalen wat de activiteit per dag gedaan heeft. Wilde toch een lange fietstocht maken dus dat kwam goed uit. Via de vlietlanden naar Leiden, uurtje gewerkt en toen weer via de vlietlanden terug naar huis, goed voor 64 km fietsen. Met een lekkere steengrill in de avond en de 1e paasdag is om voor je er erg in hebt. De 2e dag is lekker uitslapen tot 8.30 uur (toch 3 uur langer) Koos en mijn vader vandaag jarig wat we vanmiddag/vanavond bij pa vieren. Vandaag ipv trainen de Oude maasloop in Barendrecht op het programma gezet, leek me een goede voorbereiding op de CAI halve zaterdag as. Een lekker parcours en goed georganiseerde wedstrijd en niet zo’n mega wedstrijd, lekker knus. De bedoeling was tempo van zaterdag lopen en wennen aan de warmte. Liep al snel met ???? van AV Waterweg ( sorrij maar weet je naam niet) en vooral de eerste 5 km gingen we al kletsend lekker door. Na de 5 km werd het wat rustiger, tot genot van onze mede strijders. Kletsend in een wedstrijd kan toch niet, vandaag was dat voor mij heel goed, bleef het tempo lager dan normaal op een 10 km. De 1e 5 km in 18.40, was iets te snel. Finishte als 1e vrouw in 37.31 en het voelde goed. Het was jammer dat we zo lang op de prijsuitreiking moesten wachten. Werd later door Aad Vink gematst en kreeg de prijs alvast mee want ja ik moest toch echt naar de verjaardags partij. Was maar een half uur te laat en ruim voor het eten. Gezellig met al mijn broers, schoonzussen, kids en pa en ma bijeen om de pasen mooi af te sluiten

Marathon Rotterdam

Morgen de marathon, niet voor mij ( In oktober heb ik de marathon afgezworen, ik voel deze dagen wel dat het niet voor eeuwig zal zijn want de kriebels zitten erweer. Eerst maar eens een paar jaar opladen). Nee morgen ben ik toeschouwer, voor het eerst in mijn leven. Ga Marij Verstraeten aanmoedigen en ontmoeten. Marij is 5 mnd zwanger, ben via Runners in contact met haar gekomen door mijn logboeken “zwangerschap en hardlopen”aan te bieden. Ze was er heel blij mee en heeft er veel uit kunnen halen. We hebben via de mail een leuk contact opgebouwd en ik moet zeggen dat ik nu best een beetje “gespannen” ben voor haar. Gaat het lukken? De babij merkt er niets van maar hoe voelt de aanstaande mama zich, gaat het lekker enz. Ga er op de racefiets heen en sta bij PAC aan de Boezemweg. Zie ik de atleten op 30 km en 40 km, daarna scheur ik naar de finish om glimpen op te vangen. Morgenavond meer.
Zondagavond 09apr06 Vanmorgen om 11.30 uur op de racefiets naar Rotterdam. Meteen naar de Boezembocht, daar ik verslag voor de WOS mocht doen was dat een strategisch punt. 31 km het bos in en rond de 39 km het bos uit en kon ik ook Marij in de gaten houden. Kijken is wel moeilijk hoor. Weet je waarom? Ten eerste krijg je het koud als je na 30 km fietsen stil gaat staan en meer op fietsen dan op kijken gekleed bent, ja en de drang om ertussen te willen lopen. Mijn punt was wel een goed punt om nu eens te zien dat 99% van de atleten het moeilijk heeft na 31 km. Verbeten gezichten, moeizamer bewegen van de benen. Als je daarna op 39 km sta, zie je blikken die in het niets kijken, benen die eigenlijk niet meer willen maar met de eindstreep in het zicht voel je de vastberadenheid om te finishen.
Die ik wilde zien heb ik gezien, jammer dat Frans Hoek een debuut op de marathon had wat zeker niet meegevallen is. Corina Voorn daarintegen kwam op 39 km nog huppelend voorbij, een mooi debuut. Martine Lust is de kanjer van de marathon, als je ziet hoe ze dat steeds weer voor elkaar krijgt , nu in 2.58, klasse.
Marij had last van haar darmen en dat kostte haar veel tijd, toen ze op 39 km voorbij kwam ben ik een stukje meegefietst. Ze was heel vastbesloten om de finish te halen. Heel spijtig dat ze op 38 km buiten de sluitingstijd kwam te lopen en de wedstrijd moest verlaten. 38 km maal twee ( Marij en de baby) toch goed voor een 76 km. Ik had het je heel graag gegund, zo’n doorzettertje. Ben rond 15.30 uur naar huis gaan fietsen, ten eerste om weer warm te worden tot op het bot. Goed gelukt met 27 km tegenwind. Al met al een leuke dag en door mijn fiets kilometers zelf ook een goed sportgevoel.

Dwars door Dordt

Was net aan herstelt van die toch wel zware CPC van zaterdag de 25e maart. Tot aan vrijdag voelde de buitenkant van de kuiten niet fijn aan, ondanks alle hersteltrainingen die ik de hele week gedaan had. Ja, je wordt een jaartje ouder, wat betekend dat het herstel iets langer duurt. Had ik de pech dat er 4 belangrijke wedstrijden achter elkaar op het programma stonden. Zondag 2 april de 4e uit de rij, tevens de laatste. Het regende pijpenstelen toen ik naar Dordt reed. Tijdens het inlopen werd het droog met een lekkere temperatuur, alleen een keiharde wind maar dat waren we van de hele week al gewend, ik heb wat kromgebogen over mijn stuur gelegen. De start was met heel veel atleten, volgens mij is dit de drukste wedstrijd van het circuit. We werden weggeschoten en zouden een opening doen van 3.18 op de km, het werd 3.17. Heel mooi maar nu snel terug naar 3.36 anders zal ik na een km of 7 leeg komen te zitten. De lange rechte weg naar het centrum kent al enkele opstakels, eenmaal in Dordt hoef niet meer stoep of paal te zeggen want dan hou je je mond niet meer dicht. Dordt is bochtig, ongelijk en heeft heel veel paaltjes. Ondanks dat alles is het lekker parcours, afwisselend en ik loop er altijd snel. 5 km in 17.56 wat goed aanvoeld. De zon komt door en met de wind in de rug worden en zomerse temperaturen bereikt. Shirt uit, draag wel niet het mooiste topje, ik moest verkoeling hebben. Het lange rechte stuk zoeft onder de voeten door. Krijg iets last van de kuiten wat gelukkig niet storend is. Dan de dijk af, gaat altijd zo lekker en dan naar de atletiekbaan waar na 300 meter de finish is. Klok 36.14 en ben tevreden. De maatjes om me heen even bedanken en kijken wat de clubgenoten gedaan hebben, iedereen is tevreden. Met zijn allen een kleine 3 km uitlopen, bijna het leukste van een wedstrijd doordat je het fijne gevoel van je prestatie kan delen terwijl je in een sukkeldrafje je spieren soepel loopt. De prijsuitreiking, tweede vandaag achter Marlies Overbeeke die een rappe 10 km liep, 34.16. Ik laat Dordt achter me nadat ik een speurtocht naar de auto gedaan had. Moet je ook goed opletten naar de straatnaam waar je de auto in gezet hebt.