Omloop Noordwijkerhout

Twee weken niets van me laten horen betekend niet dat er niets gebeurd is. Altijd is er wel iets opvallends in mijn leven. Neem nu Koos zijn 50e verjaardag, het was een groot feest met een prachtige Abraham( door Joy en mij onder een hoop gegiebel gemaakt), een spandoek, fototaart en een groot feest in de plaatselijke kroeg. Hij, maar ook wij hebben intens genoten. Tussen werken, gezin en feesten door, training gegeven en lekkere lange duurlopen gedaan.  Vandaag stond er wedstrijd op het programma uit het Zorg en zekerheid circuit, een 10 km in Noordwijkerhout. Bijna de hele groep was er, leuk gezicht al dat geel/groen. Inlopen met zijn allen en oefeningen doen. Eddy en Arno gingen  voor de halve marathon, Wendy, Benght-Arne, Sebastiaan, Aster, Jisca en ik voor de 10 km, Liesbeth, Vincent, Bianca, Vincent, Pascal en Martin voor de 5 km. Jammer was dat er een harde wind stond, de zon volop knetterde en een "zware" lucht. Verre van ideaal loopweer, deed mijn buik ook nog een beetje raar. Startschot, ik vergeet alles en denderd over stoepjes, zand, gras en vele bochten. De 1e km in 3.44, wat een waardeloze tijd. De ademhaling wilde niet echt, de benen voelen redelijk, doorbanen maar. Wendy liep iets voor me maar het stuk langs het water voor de wind liep ik op haar in. Rond 6 km liepen we naast elkaar. Wendy heeft als probleem dat ze niet kan zweten, ik zweet als een otter en dat merkte ik het stuk voor de wind. Ik kon het tempo verhogen en Wendy moest eraf. met drie mannen in een lekker tempo vervolgde we de wedstrijd. De laatse 1500 meter tegen wind was beuken, gelukkig mocht ik steeds achter een brede mannen rug. De finish kwan in zicht en ik liep een tijd van 37.13, viel niet eens tegen en werd ook de eerste vrouw. Wendy had het gaatje klein weten te houden, 28 seconden later finishte ze als tweede vrouw. Een voor een kwam ik de atleten tegen, de meeste verre van tevreden. Dit weer is er de boosdoender van, goed weer en iedereen loopt 1 minuut sneller. Een kleine 20 minuten uitlopen , tevens de halve marathonners aanmoedigen, ze hadden het nodig. Douchen en daarna gezellig in de zon gezeten, wachtend op de prijsuitreiking. Rond 14.00 uur naar huis gegaan om daar  in de tuin nog een paar uur van de zon te kunnen genieten. lekker de BBQ aangedaan en met zijn allen heerlijk gegeten. De zon is met lopen niet prettig, verder vind ik hem om te zoenen zo lekker. Het is pas eind april en de mensen zien eruit alsof ze alemaal op vacantie in Turkije geweest zijn, zo’n heerlijke gezonde  bruine kleur.

Hoogzomer op 15 april

Jeetje wat was het een mooi weer op zondag.
Heel erg blij dat ik geen marathon kriebels had dit jaar.
De twijfels die er normaal de dagen voor een marathon ontstaan werden nu aangevuld met de verwachten weersomstandigdheden.
Zondagochtend ging ik om 10.00 uur naar buiten, een stralende zon, heerlijk weertje om te mogen trainen.
Medelijden met al die mensen die zo hard getrained hadden om in Rotterdam te laten zien wat erin ( had kunnen zitten).
Doelen naar beneden gesteld, veel water gedronken de dagen ervoor maar helaas.
Het was echt niet normaal om lichamen die in temperaturen onder de 10 xc2xb0C getrained hadden in deze tropische omstandigdheden
een marathon te laten lopen. Gelukkig werd na 15.00 uur de wedstrijd gestaakt, verstandig besluit.
Jammer voor al die atleten die de 42.195 km niet uit konden lopen.
Denk maar zo, nu gezond eruit om volgend jaar weer te kunnen starten.
Zelf liep ik om 10.00 uur naar het uithof gebied. Had daar een fartlek uitgezet. Met 10 atleten een zalige training afgewerkt.
Stukken in de zon was warm, onder de bomen goed vertoeven. Koos was halverwege gekomen met flessen water, een zaligheid.
Beetje Klotsende buiken nog 2 opdrachten  gedaan.
De laatste was de trap naar de ingang van de Uithof. Deze lag lekker in de schaduw en kon vol genomen worden.
Leuk was dat er op dat moment jonge kinderen naar buiten kwamen, keken en deden mee.
Met zijn allen achter ons aan, ze hielden het goed vol.
Dat entousiasme is heerlijk, waarom verdwijnt dat als ze ouder worden?
Denk dat we daar meer gaan trainen om kennis te geven van hoe leuk hardlopen is en nieuw talent te ontdekken.
Na 2 uur was de training voorbij, ik plakte er nog 5 km aan vast om thuis te komen.
Heerlijk was het, de buurman was heel verbaast dat ik na 3 uur rennen de straat weer inkwam, dat gezicht!!! heerlijk.

Tweede paasdag

Tweede paasdag met een stralende zon aan de hemel, deze nodigde uit om een wedstrijd te gaan rennen.
De hele familie ging naar het voetbalveld, A-1 toernooi, behalve moek die weinig met voetbal heeft, wel veel energie en die moet er even uit.
In Barendrecht heb je de bijna traditionele paasrace, een 10 km wegwedstrijd.
Het was daar 4 graden warmer dan bij ons aan zee, 16 xc2xb0C vraagt even om wat aanpassing van het lijf na al die kou.
Topje aan en korte broek, kunnen we nog bruin worden ook onderweg. De start was op de baan en in rap tempo richting de stad.
Via brede asfalt wegen, vele viaducten en bruggen ging de 10 kilometer naar het alom bekende industrieterrein.
Vanaf de start op 2 km na alleen de wedstrijd moeten maken. Had wel iemand even naast me, de rest van de tijd hoorde ik hem achter me.
Jammer dat er geen medestrijders waren, is veel beter voor een scherpe eindtijd.
De benen voelde goed, de knie heeft nog wat vocht in de Bursa maar geeft geen reactie op het lopen of fietsen, morgen even leeg laten zuigen.
Ondertussen beklom ik rond 9 km de brug over het spoor, een kuitenbijter en daarna  rab af te kunnen dalen, bocht om het sportpark in.
De finish, ook op de atletiekbaan, was in een tijd van 37.35.  Kreeg meteen een bos bloemen van Peter, oud collega  van de Erasmus, leuk was dat.
Matig tevreden, wel goed gevoel over het krachtige, vasthoudende lopen, niet met de tijd. Je kan niet alles.
Stukje uitlopen en toen in de zon geploft, had nog geen zin om te douchen. Prijsuitreiking en lekker kletsen.
Om 16.30 uur tijd om op te staan, het thuisfront roept, en hoe!!!!!!
Zag op mijn mobiel dat Koos 5 maal een belletje gegeven had, en dan is er iets niet oke.
Kreeg hem niet te pakken, Joy wel en die vertelde me dat Koos met JIm naar de eerste hulp was, sleutelbeen gebroken of gekneust.
Naar huis eten koken, belletje van Koos of ik ze kon komen halen, het was inderdaad gebroken. Eten in de oven gezet en naar Delft.
Half uur later thuis, eerst eten en even bijkletsen. In een duel gebeurde het, bale want nu 3 xc3¡ 4 weken in een mitella.
We hebben een abonnement op het ziekenhuis geloof ik. Na het eten even naar de voetbal, fietsen en voetbaltassen ophalen.
Kreeg ik ook nog de grote wastas, ja hoor kan er ook nog bij, mijn ik dacht rustige avond te hebben was toch al teniet gedaan.
Jim even naar het werk gebracht ( hij wilde even kletsen)  en ik thuis aan de slag want daar stond nog wel het een en ander te wachten.
Vannacht kon Jim niet slapen, zoveel pijn, zelf paracetamol hielp niet. Van de 6 uur die ik had denk 1 uurtje geslapen, ach als dat het ergste is.
Jim zit ermee en ik kan gewoon aan de slag, zonder pijn.
Raar hoor, Lex en Jim spelen beide in de A-1. Lex had gisteren zijn debuut na de blindendarm affaire, speelde heel goed, valt de ander weer uit.
Het hele seizoen hebben ze denk 4 wedstrijden samen kunnen spelen, jammer want het best kikke, 2 kids in het eerste elftal.

In geval van twijfel!!!!!!!!!!!!!!!

Twijfel de twijfel, al vanaf vanmorgen 7.00 uur. De knie voelt beter maar is nog wel een beetje dik. Is hij al iets dunner als gisteren of toch niet? Ik wil zo graag in Dordrecht lopen, doe ik er wel verstandig aan?  Om 9.00 uur uit bed en de computer aangezet. Eerst maar eens kijken hoeveel wedstrijden er in het topreiscircuit zitten en hoeveel ik er nog moet lopen voor het klassement. Zie daar zie ik ineens dat Numansdorp een week eerder is dan ik verwacht had, nu niet gelijk met de Oranjeloop. Adem geeft dat en mijn twijfel slaat om in zekerheid. Ik loop niet in Dordrecht, kan hem nu wel missen. Mentaal ben ik ook niet zo sterk als ik weet dat ik met een onzekere factor loop. He dat geeft rust en alles gaat nu makkie aan verder. Rustig ontbijten, beetje in de tuin werken, eindelijk mijn druivenboom bevrijd en over draden laten kronkelen. s’ middags in het zonnetje 1 uur en 20 minuten gelopen, voelde al beter dan gisteren.  Ben ook nu nog blij met mijn gemaakte keuze. Zo zie je, er zijn 4 grote wedstrijden in een weekend,  kan bijna niet kiezen. Je lijf kiest wel voor je, tenminste als je hersenen met je lijf  naar dezelfde richting kijken.