De halve van Las Palmas

Het was 2 december en kreeg voor mijn verjaardag een reis naar Gran Canaria om daar de halve marathon te lopen. Je denkt aan de zon en warmte die je als Nederlander in de winter mist. De dag van vertrek is daar en voor je het weet loop je in 24 graden, zalig. Op zaterdag een klein half uurtje hardlopen om te wennen aan de hitte. Jeetje dat viel me tegen en na een half uur was ik gesloopt. De hele dag goed gedronken en niet te gek gedaan. Zondagmorgen 6.30 uur opstaan, ontbijten en wandelen, inlopen naar de start. Het lukte mij om toch in het 3e vak te mogen starten.  

 Met veel kabaal gingen we weg, druk maar oké start. Slingeren door alle kleine straatjes, lekker in de schaduw. Veel vals plat en getver wat voelde die bovenbenen slecht aan, ze waren moe maar mijn hoofd niet, die wilde wel😂. Goed water en sponzen pakkend vervolgde ik mijn weg. Lekker eigen tempo, 4.12 is niet te snel maar wilde op de eerste plaats finishen. Toen kwamen er 3 lange kilometers in de brandende zon, wind in de rug en 24 graden. Ik voelde me niet op mijn sterkst maar bij het zien van moeilijk lopende atleten om me heen viel het nog mee. Koos en Andre op 14 km, leuk. 

Daar liep ik in de zon, vals plat en een harde wind. Komt pacer 1.30 voorbij, een bekende, moedigde me nog aan maar zag ze langzaam van me weglopen. Ik baalde. Daar was Koos weer op 18 km en vertelde me dat ik 7e liep.  Daar was de boulevard, schaduw en geen wind. 

  Ik wilde 7e blijven lopen en gooide het gas erop. Het voelde fantastisch. Haalde pacer 1.30 weer in en zag een vrouw voor me. 6e is nog veel leuker en liep snel op haar in. Veel mensen langs de kant, enorm aanmoedigend. 200 meter voor het einde haalde ik de Spaanse in en gaf nog meer gas voor het geval dat ze ook gas gaf. 1.29.00 als finishtijd is niet top maar ik was super tevreden. Na lang zoeken ook Koos weer gevonden en de organisatie vragen omdat ik bij de eerste 10 zat. De prijs zou mij om 12 uur overhandigd worden maar had mijn paspoort daarvoor nodig. Even 2 km naar het hotel uitlopen, paspoort halen en weer 2 km terug lopen. Was goed geregeld en binnen 20 minuten kon ik weer de 2 km naar huis lopen. Met een meer  dan goed gevoel van deze zware halve de rest van de zondag genoten. Onderwijl de marathon atleten aanmoedigen en leuke en bijzondere mensen ontmoet. Gaaf

De 18e keer Maassluis, ongeveer :-)

OphorstRunners, RA atleten, iedereen had ik gek gemaakt om in Maassluis te lopen. Voor mij was het, 22 keer Maassluis  georganiseerd, de 18e maal dat ik aan de start zou staan. Op de fiets erheen, warm trappen, het was voor de eerste keer deze winter nijdig koud. Blauwe lucht, zon en matige wind uit het Noord-Oosten. Ik was vroeg in de sporthal, niet iedereen dacht er zo over, vroeg aanwezig te zijn. Met nog 40 minuten voor de start in gaan lopen met de atleten die wel klaar waren. Trainer of niet, als atleet bereid ik me voor om mijn meest ideale manier. Heerlijk 2,5 km ingelopen. Omkleden, korte broek, shirt met klein mouwtje en dubbele stof. Lekker wat smeer op de benen en armen. Ik was er klaar voor. Aan de start tussen alle atleten was het lekker warm. Om 13.00 uur gingen we van start, brrrr, toch wel een beetje fris in de schaduw en windje tegen. Had als doel net zo lekker te lopen als  in Linschoten. Helaas voelde ik al snel dat het ademen niet zo lekker ging als toen. Tempo was oké en liep met een aantal RA atleten een strak tempo van 3.58. Had besloten dit tot de foto vol te houden, daarna in mijn eigen tempo verder. Daar stond Koos en ik riep hem toe dat dit ze waren, RA atleten die hij nog niet allemaal kent. Prachtige foto riep hij mij weer toe.

Onder de A20 door en bleef nog een beetje bengelen tot 9 km, daarna liet ik de groep echt los, 4.03 was hard zat voor mij. Heerlijk liep ik daar in de zon, met mijn blik op de groep, het gaatje niet te groot laten worden. Een verandering van het parcours in 2016, meer dan positief te noemen. Door de rustige polder over strak asfalt richting Staalduinse bos. De kleine stukjes naar het NO waren koud en voelde dat ik direct tempo verloor. Een andere windrichting uit kon ik steeds het tempo weer terug pakken.

Langs de Maasdijk, het was de 16e kilometer waar ik mijn lies een beetje begon te voelen, raar want ik voel nooit mijn liezen. Probeerde me te focussen, afleiding op de lies, over hoe het parcours nu verder ging, door de nieuwe tunnel en langs de Maasdijk naar Maassluis. Jippie, het was zoals ik bedacht had.

Koos stond daar weer en fijn was dat bij het beklimmen van de dijk de lies over was.

Na de 19e km kreeg ik meer praatje en probeerde het tempo op te schroeven. Twee OphorstRunners moedigde mij aan en het voelde goed, het tempo ging omhoog. De laatste km ging vol power naar de eindstreep. 1.25.26 klokte ik en 1 seconden langzamer dan in Linschoten. Ook dit Nederlands record telt niet, geen gecertificeerd parcours 😖. Het kon mij niet verdrietig maken, zeker niet toen ik alle prachtige resultaten hoorde, de PR-en en podiumplaatsen vlogen mij om de oren. WOS opname samen met Anniek, zij was eerste vrouw, mijn pupil zoals ze zo mooi voor de TV vertelde, ik tweede vrouw overall, gaaf. Nog een kleine 2,5 km uitgelopen, voelde het laatste stuk toch die lies weer, Bale maar eerst maar eens een nachtje slapen, misschien de kou. Douchen, omkleden en naar de hal waar een gezellige prijsuitreiking gehouden werd.

Ik mocht twee maal het podium op, hoorde ook dat ik voor de 11e keer gewonnen had. Was nog  voorgekomen dat een atleet dat gepresteerd Had, jeetje ben uniek😂😂😂😂😂 . Tijd om op mijn fiets te springen, eters thuis en wilde lekker kokkerellen. Handschoenen waren zoek, jeetje nee, ik zal toch niet weer…….. Liep naar mijn fiets en ja hoor, had ze netjes op de bagagedrager van mijn buurfiets gelegd en ze lagen er nog. Blij met koude handschoenen

 

Het Westlands sportgala 2015, aan de andere kant van de prijzen.

2015, Het was een topjaar voor mij als atleet. Mag ik zeggen dat de teleurstelling groot was dat ik niet tot de genomineerde sportvrouwen behoorde :-(.  Het WK Goud en Zilver blijven voor mij gelukkig net zo mooi glanzen. Dan is daar een mail van de gemeente, of ik de Award prijs uit wil reiken. Ik zeg volmondig ja, blij dat ik het sportgala actief mee kan maken, niet als atleet maar klein rolletje als  presentator. Het Gala, als ik het nogmaals mee mocht maken, dan in een mooie zwarte Gala jurk. Thuis sloegen ze letterlijk achterover van verbazing, mijn laatste jurk was mijn trouwjurk, een kleine 36 jaar geleden. Ik voelde me top in die prachtige outfit. Jurk, schoenen etc, ik was er klaar voor. Training voor die avond overgedragen aan mijn hulptrainer in Rotterdam en in de lunchpauze zelf getraind. rond 16.30 uur de trein naar HS en de volgende 12 km fietsen tot op de laatste draad, kledder nat geregend. Omkleden en binnen 10 minuten had ik een metamorfose ondergaan. Op naar de Naald, werd meteen opgehaald voor de generale repetitie. Het was super goed georganiseerd en ik voelde dat het een top avond ging worden. Om 20.00 uur in de zaal, naast alle prijs uitreikers.

12012016 © Thierry Schut Fotografie naaldwijk,

De ene zenuwachtig de ander rustig, beetje spannend was het wel. Het gala was een half uur bezig toen ik opgehaald werd. Kreeg een kwast met poeder op mijn gezicht, tegen het glimmen, moest spontaan niezen. De gouden enveloppe, stiekem gekeken welke naam erop stond  :-). Werd omgeroepen als de snelste vrouw in de zaal. Jurk optillen bij trap op en heel netjes trap af bij het betreden van het podium. De prijs kreeg ik in handen en keek de volle zaal in. Ik voelde me goed en zeker van mijn kunnen.

12012016 © Thierry Schut Fotografie naaldwijk,

Klein verhaaltje, beetje interactie met de zaal, spanning opjagen en dan de naam zeggen. Jan van Kester was de man die de sport  Carriere Award uit handen van Westlands snelste hardloopster mocht ontvangen, hij was ontdaan.

12012016 © Thierry Schut Fotografie naaldwijk,

Het jury rapport voorgelezen, voor de zaal en Jan leuk om te weten waarom hij de Award kreeg. Ik  het podium af en wachten op het meisje die ons naar de plaats begeleide. Vooral de G-sporter stal de show deze avond met een prachtige speech. Alle prijzen uitgereikt en iedereen het podium op, ook ik. Kreeg een prachtige bos bloemen en veel complimenten en bedankjes, een mooie groepsfoto werd gemaakt. Na afloop bleef het lang druk en gezellig in de foyer.  Heel veel mensen gesproken met als gevolg dat ik veel te laat in bed lag met een hoofd wat gonsde van euforie. Wat een top avond was dit geweest. De andere kant  van de prijzen heeft mij een heel goed gevoel gegeven.