Mijn verjaardags kado ging niet zoals ik wilde. Mijn voet heeft na Schoorl een tik gekregen en ik heb er meer last van dan een paar weken geleden. De trip naar Barcelona mocht er niet minder door worden. Vrijdag rond 15.00 uur aankomst,later op de dag het startnummer ophalen. 
Zaterdag, aan de wandel naar het Olympisch stadion en de Ramblas over. Veel gezien, lekker Paella gegeten. 
s’Avonds naar het voetbalstadion om held Messi te zien voetballen. Dan ineens is het de dag. Besloten om er een duurtraining van te maken om de voet niet teveel te belasten. Gisteren zag ik dat ik mijn sport bh vergeten was. Ik pak mijn koffer at the last moment, alles wat je vergeten ben kan je kopen, op naar de NIKE store. Heb er een mooi oranje topje, hup Nederland!!!! gekocht. Wat vrouwelijk lichamelijk ongemak kon er ook nog bij om het plaatje van niet optimaal in vorm te zijn rond te maken. Het was opvallend, de groep telde 15 atleten en op 2 na hadden we allemaal iets waardoor de wedstrijd mis kon gaan. Zondagmorgen heel vroeg, 6.30 uur liep de wekker af, het was zelfs nog donker. Mocht nog 5 minuten snoozen, tijd genoeg om al mijn ongemakken te overdenken, het waren er veel , wel of niet starten? Carla is Carla niet om, met de nodige voorzorgsmaatregelen, toch te gaan proberen. Aankleden en ontbijten, ik was de laatste van de hele groep, had wel het lekkerste, net uit de oven, brood. Om 7.30 uur met de metro naar de omkleedruimte. Wat een gekrioel van mensen was het daar. Nog 45 minuten tot de start, alvast netjes in de rij om de kleding af te geven. 
Vlak voor afgifte omgekleed, oud shirt aangedaan, het was nog een half uur, voldoende om het te koud te krijgen. Naar buiten waar Koos trouw stond te wachten. De volgende uitdaging bleek het vinden van een WC te zijn. Nergens te vinden, mensen gevraagd, krijg je een antwoord in het Spaans, die Spanjaarden spreken geen woord Engels en ik twee woorden Spaans. Ik moest toch echt veel lozen. Richting de start, vragen, zoeken, niemand wist het. Nog 5 minuten en dan ging het vak dicht. Plasje doen tussen 2 auto’ s maar ik moest meer kwijt!!!!!!! het ging mij te ver om dat daar te doen 😦
Hup het vak in. Ik voelde me Remi, tussen de atleten die wel optimaal voorbereid waren en stonden te popelen om weg te gaan, wat wilde ik nu?????? Lopen zonder ongemakken. Positief in het koppie is belangrijk en ik liet me meevoeren met de sfeer, die hing er zeer zeker. De tijdklok telde langzaam af, moeten ze doen als je in de eindsprint zit en onder een bepaalde tijd wilt lopen. Veel gekleurde papiersnippers dwarrelde naar beneden, de klok op nul, het startschot. In tegenstelling tot de start van de Nederlanders, geen gedrang, geduw of wilde dieren gedrag, lekker ging ik weg, na eerst 20 seconden gewandeld te hebben. De prikkel was er ineens, de eerste hardloop stappen deden mij goed. Veel atleten om mij heen en van niet een ha ik last, daar ging ik, Barcelona door.
Tempo zoeken zoals ik een lange duurloop doe. Lekker, voet ging goed en het voelde ontspannen. Een probleem, ik moest nog steeds iets kwijt en dat zat mij danig in de weg. Keek goed om mij heen of er geen wc langs de kant stond. Het 5 km punt, ik liep helemaal links, ik zag rechts van mij 2 wc’s staan, jammer dat ik niet even dwars over kon steken. 5 km tijd viel beetje tegen, dat kwam van het wandelen in het begin. De km tijden waren steeds 4.20, dat is goed. De km’s vlogen maar op 9 km kreeg ik echt darmkramp, naar de rechterkant en ja hoor mijn verlossing op 10 km. Ik schoot snel de wc in, stopwatch lap tijd ingedrukt om te kijken hoe snel ik dit kon lozen, 94 seconden!!!!! l opgelucht verder met lege darmen. De verloren tijd maakte mij niet uit, corrigeer is zelf naar mijn netto tijd. Nog steeds 4.20 per km, super regelmatig. Veel Vals plat in het parcours, kan niet anders als je ziet hoe Barcelona tegen de berg opgebouwd is. Wij liepen wel veel langs de zee, voordeeltje. Mijn voet ging ik nu een beetje voelen. Probeerde zo ontspannen mogelijk te lopen, niet forceren mocht ik hem. Dat ging redelijk oké en het werd zeker niet erger.
Opeens zag ik de blauwe lijn van de Olympische marathon, gaaf, lopen over een stukje Olympische route. 18 Km, de atleten om mij heen kregen het moeilijk en ik huppelde gewoon ontspannen door, heerlijk gevoel. Meer toeschouwers, vaker je naam en ik had het idee te vliegen. Bocht om en daar zag ik de finish klok, geen Arc de Triompf, daar zouden we toch finishen. Nee dus en was best teleurgesteld. In 1.32.41 (mijn netto tijd is 1.31.15) kwam ik over de finish als eerste V45+. Was heel tevreden, mooi rustig tempo en een voet die niet vervelend aanvoelde.
Koos maakte snel een foto met mij met de Arc de Triompf op de achtergrond, de Arc and me als mooi souvenir . Kleding ophalen, omkleden en bakkie doen. Op alle atleten wachten duurde alles bij elkaar nog een uurtje. In de zon gezeten, 17 °C is toch een super genot.
Iedereen voldaan over de finish, lekker na kletsen en genieten van de resultaten. Opgelucht de metro in, de echte ongemakken waren me bespaard gebleven, het geld voor een kaartje voor de metro richting de finish was in het zakje van mijn broek blijven zitten, so happy. In het hotel terug een heerlijke douche genomen. Fris gewassen de stad in, voor een lunch. Na de lunch het Gaudi huis van binnen gezien, wat een architect. 
s “Avonds met de hele groep Tapas gegeten. Maandag de laatste dag en de Familia Sagrada met eigen ogen gezien. 
Door naar parc Guelle. daar een mega bergwandeling gemaakt. 
Nog een keertje Tapas eten, nu een super Tapas tent, vreselijke lekkere dingen op met heeeeel veel knoflook, arme mensen naast mij. Dan ineens staat het vliegtuig klaar om naar Nederland te vliegen, TOP kado geweest.
Barcelona, mijn verjaardagskado :-)
Beantwoorden
Carla's Blog 