Januari 2020, de Mastbos cross en daarna was het over.
Een blessure, alleen omdat ik teveel aan het graven geweest was in mijn tuin. hamstring, aanhechting aan zitbeen. Fysio advies was om via de Arjan Robben methode te gaan behandelen. Het werkte maar was een lange weg. En toen kwam Corona. Alleen lopen had een voordeel, ik kon goed aan mijn opbouw werken. Op het moment dat ik weer face to face training mocht geven, was ik fysiek hersteld. De opbouw tot sneller, langer, beter, kon ik nu met de atleten doorzetten.
20 augustus 2020, de 3000m bij PAC, met elektronische tijd, de eerste echte wedstrijd was een feit. Goed inlopen en ging voor een hele ronde om de Kralingse plas, stevig tempo in een lekkere temperatuur van 30 graden. Na wat versnellingen even uitblazen, het zweet gutste van mijn lijf, wat was het warm.
Opstellen voor de start, in twee groepen, Coronaproof. Had idee om 90-92 seconden per ronde te lopen, de hitte afwachtend. Daar ging ik en liep 45 seconden op 200m, 90 seconden op 400 meter, dat was goed. Het voelde lekker aan, benen soepel, ademhaling niet benauwd.
Achter mij liepen vier OphorstRunners en ik werd een niet van te voren benoemde haas :-). lekker in mijn ritme en ik vond het wel fijn om zo toch te kunnen coachen. De ronden tijden was ik helemaal kwijt, wist echt niet hoe snel ik liep. Het enige wat ik wist dat het warm was en ik lekker liep. Bij het ingaan van de laatste ronde, telde ik 90 seconden bij de kloktijd op. Ik schrok, niet omdat het te snel was, nee het was te langzaam. Stevig doorlopen en weer rekenen. Jeetje, ik moet wel onder de 12 minuten blijven. 100 meter voor de finish gingen mijn volgers er als een speer vandoor. Ik gaf ook gas om het gat zo klein mogelijk te houden.
Eindtijd werd 11.56.66 en misselijk liep ik naar de zijkant. Dat trok snel weg. Uit hijgen en napraten over de race en….zweten. Ik had het idee zo uit het zwembad gestapt te zijn. Uiteindelijk was ik blij met mijn tijd. Ruim 3 minuten van het Westlands record afgelopen, geen Nederlands Record, die hou ik tegoed :-).
Daarna begon het coachen, wat geweldig was. Wat een spirit hadden de atleten en de een na de andere mooie prestatie werd neergezet. Hier merkte ik wat er bij mij nog aan ontbreekt, het vuur in de ogen. Het echte diepgaan voor de wedstrijd is er nog niet. Bij het lopen van meer en meer wedstrijden zal dat “hopelijk”. weer terug komen. Werk aan de winkel Carla.
Rond 22.30 uur waren de series geweest en ik wilde graag uitlopen. Ik kreeg drie atleten mee voor een ronde om de Kralingse plas, nu in het donker maar nog steeds 25 graden. Dit was een heerlijke ronde, donker, lichtjes van de stad, op elke bank zaten mensen. Dat is totaal anders dan een rondje lopen door mijn dorpje. Soms hou ik best van de stad 🙂
Carla's Blog 