De Silvestercross, 2013 ik ben erbij

In 2012 was ik de 31e december wel in Soest. Koos maakte foto’s en ik een racefietstocht, rondje Utrechtse heuvelrug. Door een heupblessure moest ik die editie voorbij laten gaan. Naar de editie 2013 heb ik uitgekeken.  Wat zware crossen als voorbereiding gedaan, ook omdat ik crossen leuk vind.  Rond 12.30 uur parkeerde ik de auto, let wel in 10 seconden keurig op zijn plek, Koos schrok er gewoon van, zo snel ging het :-). Nummer ophalen en daar alvast de twee (voor en achter)  opspelden, was nl lekker warm in de kantine. Het bos in, Koos gedag gezegd, hij op zoek naar mooie foto plekjes en ik inlopen. Het parcours lag er goed bij. Een plek blubber maar die kon je gemakkelijk ontwijken. Boomwortels gemarkeerd met witte verf of krijt en het zand lag er goed mul bij, ploeteren. Heerlijk in korte broek en singlet, was niet echt koud. Vier minuten voor aanvang naar de start, wachten in weinig kleding is niet fijn. Bewust niet te ver naar voren, starten in het losse zand is een ramp voor mij, kan gewoon niet zo snel wegkomen als die jonge meiden. De start, lekker op souplesse naar het bos. Eenmaal op bos ondergrond kon ik mijn pas goed maken en begon meteen in te halen. De benen voelde heel goed aan en ik had er echt zin in. Heuveltjes op, ook daar kon ik de pas goed maken en mezelf met kracht omhoog duwen. Dan komt het duin, heel lang stuk mul zand en mijn eigen tactiek hanteren om daarna in het bos weer met kracht  verder te gaan. In de tweede ronde haalde ik vlak voor het duin twee V35+ in, die vonden dat niet leuk en op het zand ging er een mij voorbij. Eenmaal in het bos was het stuivertjes wisselen en ik pakte de koppositie weer in, lekker gevoel. Het lange stuk met aanmoediging van speaker Frans, is zo leuk altijd. Het laatste stuk bos, heuvel op en ik stap me daar toch mis. Mijn voet schoot tegen mijn kuit en ik dreigde voorover te vallen. op de een of andere manier lukte het mezelf te corrigeren. De fotograaf die daar zat moet een prachtige foto van mij gemaakt hebben, wat een acrobatiek 🙂 De Soesterduin voor de derde maal op en met de energie die ik nog in de benen had naar de finish. Als eerste V55+ kwam ik over de streep in 27.07. De tijd was wel langzamer dan ik “gehoopt”  had (leeftijd)  Ik heb super lekker gelopen, voelde me top en was er weer bij, happy me. De prijsuitreiking  ging snel. Met een prachtige bos bloemen en beker werd ik met de nummer 2 en 3 gehuldigd. Daarna heerlijk 40 minuten uitgelopen door het andere deel van het bos en het hele duin over gelopen.  Daar was Koos die een bak erwtensoep bestelde, ik nam thee. Daarna was het tijd om met de auto naar huis te gaan, het laatste stukje van het jaar in eigen omgeving af te sluiten.  Foto:  Met Paola van Gilst, leuk om FB vrienden te ontmoeten. Op naar 2014.

2013 in vogelvlucht, de hoogtepunten.

Januari 2013.  Terug aan het komen van een vervelende heupblessure. De halve van Maassluis zou wel heel leuk zijn als ik daar weer kon lopen. Het mocht van de fysio, in duurtempo. Het werd een barre tocht in een ware sneeuwstorm. Ik genoot. ik was er weer bij.

 

Februari 2013: Het lopen gaat steeds een beetje beter. Weer mocht ik een halve marathon lopen, in duurtempo en weer was het zo koud. Zalig gelopen, zo blij dat het steeds een beetje beter gaat.

Maart 2013;  Een maand met veel emoties. Mijn moeder overleed na een kort ziekbed. Twee dagen na haar begrafenis liep ik het NK halve marathon. Een wedstrijd die mentaal / emotioneel heel zwaar was. Het behaalde goud was voor mijn moeder.

April 2013: Vijf dagen voor de Rotterdam marathon werd de knoop doorgehakt. Ik mocht van de fysio de marathon lopen, het was een feest.

Mei 2013;  Papendrecht, een wedstrijd vol kracht, ik liep heerlijk. Er schoot een raar dingetje in de zijkant van mijn hiel. In september wist ik pas dat het een hielspoor was.

Juni 2013: Ondanks de hiel een perfect NK Baan gelopen. Nooit trainen op de baan, nooit korte afstanden en dan gewoon goud winnen op de 1500 en 5000 meter.

Juli 2013;  Vacantie Curacao, na alle gebeurtenissen van 2013 was ik heel erg aan rust toe. Dat vond ik daar. Wat een eiland en wat een overweldigende vacantie.

Augustus 2013; Klus vacantie. In 3 weken tijd een kamer en de overloop van boven tot beneden eigenhandig opgeknapt. Een project waar ik erg trots op ben.

September 2013;  NK 10 km op de weg.. Gouden medaille ondanks een hiel die na afloop niet doe wat ik wil. Fysio gaat behandelen, beter.

October 2013;  Trainings weekend OphorstRunners. Het was een groot feest, wat een ontzettende leuke groep atleten.

November 2013; Mijn laatste NK als V50+  Het NK cross in Tilburg en behaalde er mijn 36e gouden medaille.

December 2013;  Dit was fantastisch. Eerst de sportvrouw 2013 bekend maken en daarna op het podium geroepen worden voor een heel bijzondere prijs. De sport Carriëre Award 2013 van de gemeente Westland. Een mooie afsluiting van een heel bijzonder jaar. Het had dieptepunten door verlies van dierbare en blessure’s, De hoogtepunten maakten heel veel goed.

 

 

 

 

 

 

Mooie zware Kerstcross Haag atletiek.

Tweede kerstdag, zo heerlijk om dan op de fiets te stappen, 12 km weg te trappen en bij Haag atletiek je fiets aan het hek vast te binden. Vele bekenden tegen te komen en al kletsend  je startnummer halen. Het was druk in de kantine, allemaal atleten die er zin in hadden. In de kleedkamer omgekleed, halve tight en t-shirt. Vandaag een trainingswedstrijd, had 6,5 km tempoduur met heuvels op het programma staan. Een cross  in de duinen van 7,5 km is dan een mooi en gezellig alternatief. Inlopen over oud trainingsgebied, voelt wel erg lekker, was altijd zo mooi trainen in deze omgeving. Na 20 minuten bij de startplek aangekomen, Koos stond daar al met zijn camera in de aanslag. Spas kwam ik tegen en geduldig wachten we op de start. Het parcours was in allerijl  aangepast, de Schotse hooglanders stonden op het parcours, deze willen soms met je mee rennen 🙂 De start, was goed weg en snel draaide ik de zandbak in.Dat werd zoeken, een stevig plekje voor de voeten en klimmen. Op de top meteen naar links door zand maar deze harder. Even aanzetten en raapte wat mannen op. Daar was de volgende zandbak, ik vloog er letterlijk in, heuvel af. Daarna weer een gevecht met het zand en de klimmetjes. Ik genoot ervan. Hek door en een stukje asfalt, liep gewoon raar en wilde eigenlijk op het zachte gedeelte ernaast gaan lopen. Volgende hek door en dan weet je dat er weer lekker wat zand op je ligt te wachten. Ineens heuveltje af, draaien en via het gras langs de finish, ronde twee is begonnen. De eerste ronde ging in 11.40. tweede ronde ging ook weer erg lekker en 1 seconden sneller, 11.39. Koos zag ik halverwege de tweede ronde en hij vroeg zich verbaast af of ik nog een ronde ging. Ik had namelijk gezegd, als het alleen mul zand is doe ik maar twee rondes. Ik was zo aan het genieten, dacht er niet eens bij na om te stoppen, wilde nog zo’n ronde zand 🙂  Ronde drie weer 1 seconden sneller en finishte in 34.57. Als eerste vrouw met een super tevreden gevoel. Een perfecte training geweest, generale voor Soest. Het zand daar is altijd al veel, toch veel minder dan vandaag, mooie test toch? Met Spas lekker uitgelopen, geen zand, wel heuvels. Ik het laatste stukje alleen naar de atletiekbaan van Haag. Omkleden en warm jas aan voor de fietstocht naar huis. Was ik mijn fiets handschoenen kwijt. Even analyseren en kwam tot de conclusie dat ik ze bij het inschrijven uitgedaan had. Naar de kantine en wat lag daar?  Mijn mooie handschoenen, gewoon te liggen, niemand die ze meegenomen had. Heerlijk dat het nog  kan, dingen vergeten en twee uur later ophalen. Op de fiets naar huis, voldaan en lekker door gewaaid stapte ik een half uur later mijn huis binnen.

Panorama foto; Carla komt het putje uit gerend

Niet naar Dronten maar naar Middelharnis.

Wilde de kerstloop in Dronten zo graag een keer lopen. Kreeg een uitnodiging en zou rond 11 uur ontvangen worden op het stadhuis. Zag grote regenwolken boven Dronten hangen, 6 °C, jeetje wat ga ik doen. Twee maal 1,5 uur in de auto, spattende regen tegen de hamstring, de linker is wat gevoelig en koester hem. Visioenen van Maassluis een jaar of 8 geleden, 5°C en regen, onderkoeld geraakt. Voelde niet goed en een mail gestuurd naar de racedirector  met de mededeling dat ik niet zou komen, heel spijtig. Een wedstrijd zat wel in het hoofd, Middelharnis, daar was het droog, een 10EM en 53 minuten met de auto, doen 🙂   Op naar Zeeland. Was wat laat, snel ingeschreven, goede betrouwbaar warme kleding aan en in gaan lopen. Het was nog droog, een stormachtige wind, dat is alleen vervelend, niet erg. De start, ergens op de weg achter een vaag witte krijtstreep,  klein knalletje van het startpistool, daar gingen we. Pal tegen de wind in, we zouden snel draaien. Dat duurde 1,5 km, daar was de wind scheef tegen. De beentjes waaide soms weg. Verder voelde ze  goed aan. Het tempo kwam niet onder de 4 minuten, hoe ik mijn best ook deed. Ineens 2 km voor de wind, zo lekker. Daarna langs de dijk, scheef de wind beetje tegen en heel veel hobbels van boomwortels. Dat was heel erg opletten hoe de voeten neergezet konden worden. Zo, daar was de wind weer pal tegen en een dijk opklimmen. Ronde 1 was voorbij en voor ik het wist liep ik alweer te beuken op het vol tegen de wind in pad. Had wat jongens verloren en nieuwe opgeraapt, of de jongens  mij. Jongen naast mij keek op zijn horloge. ik zei,”tegenvallende tijd zeker”. hij vond 40.28 ook erg tegenvallen. Vroeg hem wat hij normaal op de 10 km loopt, 38 rond zei hij. Geruststelling voor mij, zijn tempo werd ook heel erg gedrukt door de stormachtige wind.  Liep super lekker en beloofde mezelf om dat vooral vol te houden. Sprong over de boomwortelhoopjes heen, knalde tegen wind in en kwam de baan op. De speaker herkende mij : “de lady in black”  nu liep ik ook in het zwart :-).Als eerste V50+ en overall kwam ik binnen in 1.05.52. Waardeloze tijd maar super lekker gelopen. De wind is de schuldige. Droog jasje aan en uit gaan lopen voor 4 km. Het voelde allemaal goed aan en ik was blij. Wassen en naar de kantine voor de prijsuitreiking en lekker kletsen. Was heel gezellig. Rond 16.00 uur naar huis. Geen spijt van de Middelharnis switch, daar was het droog.

Westlands Sportgala 2013

Het was allemaal een beetje vaag. De genomineerde sportploeg werd begin december in “het hele Westland”  bekend gemaakt?  Op de WOS site had ik gelezen dat het sportgala groots zou worden. De 19e december plaats zou vinden in de topsporthal van Quintus te Kwintsheul. Niets gehoord van de gemeente. Ik had dit jaar 5 gouden medailles gewonnen, geen enkel berichtje, ook niet of ik wel was voorgedragen maar niet tot de genomineerde behoorde, vreemd. Kreeg een belletje van Jeroen Toet van de WOS, interview voor sportprofiel. Special om aandacht aan mijn 5 gouden medailles 2013 te geven,  Ik was nl niet genomineerd wist Jeroen mij te vertellen. Het kan ook niet elk jaar Carla Ophorst zijn wat de klok slaat, had er ( voor 50%) vrede mee. Het 8 minuten durende filmpje van sportprofiel was heel leuk geworden. Nog leuker was dat ik gevraagd werd om tijdens de gala avond de sportvrouw 2012 bekend te maken. Zei meteen ja.  De dagen daarna waren er toch een aantal dingen die niet klopte. Even een mail naar de WOS. Een tip van de sluier werd opgelicht en kon het daar mee doen. 10 Spannende dagen volgde. Dan ineens is het donderdag en kom je een prachtig aangeklede sporthal binnen. Instructies over wat te doen in gezelschap van Barry Schep (korfbal) en Guus Vogels (hockey). Het was een prachtige avond. Na de uitreikingen  werd de burgemeester, wethouder en Leo van Vliet gevraagd het podium te betreden .  Foto: Met Burgemeester vd Tak Een nieuwe prijs op initiatief  van de gemeente. Speciaal voor oud sporters en nog actieve sporters, die veel voor het Westland betekend hebben (nog betekenen)  en een inspiratie zijn voor de jeugd. Mocht ik het podium op met Barry en Guus. Zo gaaf, kreeg ik de Sport Carriëre Award uitgereikt door Leo van Vliet.  Een ongelooflijke eer dat ik deze award zomaar mocht ontvangen. Mijn avond kon niet meer stuk. In een woord GEWELDIG.    Foto; Thierry Schut

Duinrellcross, de hel van Duinrell?

Om steeds een week “wedstrijd” rust te creëren, waren de plannen wat veranderd. Zag op de kalender de Duinrellcross staan en wilde deze ook wel eens meemaken. Meer OphorstRunners dachten hetzelfde en met een auto vol mannen reed ik rond 11 uur naar Wassenaar. Daar aangekomen wist niemand echt de weg en we zijn gaan lopen, door het attractiepark. Ineens was er een papiertje met een heel klein pijltje, we waren op de goede weg. Inschrijven en omkleden, even een stukje terug naar Plaza, daar vond ik een warm plekje om mijn wedstrijd kleding aan te doen. Terug naar de start waar ik alleen Ro zag. 20 minuten voor de start, moest nu toch echt in gaan lopen. 1 rond van 2 km moet lukken, meteen parcours verkenning. Wij op weg, klimmen en klimmen er kwam geen eind aan., de zandheuvel, heel steil naar beneden, jeetje die gaat straks vier keer. Daarna nog een keer klimmen en langzaam kon je op adem komen omdat het iets vlakker werd. Staat daar een man en zegt, nog 8 minuten dan is de start. Dacht er bijna al te zijn, bleek het nog 1 hele km tot de start. Jeetje, tempo erop en gaan. Ontplofte zowat, had het zo warm met al die kleding aan. Nog 3 minuten, zag de atleten al klaar staan. Snel broek uit, jasje, trui en handschoenen. In een kluitje bij de start gedropt en staan. “Jeetje Carla, waar kom jij vandaan?”.  Kon alleen maar zeggen : “uit het bos”.   Het startschot viel. Beetje heel erg oververhit aan de wedstrijd begonnen, wist wat er kwam en kan zeggen dat het als “de hel” aanvoelde, wat had ik het zwaar. De zandhelling af, nog een 200 meter klimmen te gaan, daarna  kon ik een beetje bijkomen op het vlakkere gedeelte. De 2e ronde meer op souplesse de beklimmingen gedaan, voelde iets beter aan maar het bleef zwaar. Op 5,5 km stapte ik mis en maakte een rare beweging. Een jongen vroeg of ik nog een ronde moest, ik dacht dat hij vermoede dat ik er helemaal doorheen zat :-). Nog een ronde, nee nog twee zei ik weinig hoopvol. De jongen vertelde mij dat ze het parcours veranderd hadden, een ronde was nu  iets meer dan 3 km. Het licht ging aan, EEN:  Ik wist nu waarom het rondje  inlopen niet in 15 minuten mogelijk was geweest en TWEE:, Oh, ik hoef  nog maar een ronde, jippie. De derde ronde ging eigenlijk heel erg goed. Zat lekker in mijn ritme, de weg omhoog ging veel soepeler, de afdaling bleef eng. Daarna door denderen, met veel draaien, springen en bukken voor overhangende bomen,  naar de finish, nu vond ik het leuk. Als 3e vrouw in 41.51 kwam ik over de finish, goed voor 9,2 km. Alle atleten die over de finish kwamen waren kapot, oh wat was dat zwaar. Dit duurt 5 minuten en dan is er de voldoening en het heerlijke gevoel, zo ook bij de OphorstRunners en mijn persoon. Even lekker 2 km uitgelopen, vlak en echt geen enkele heuvel. Daarna een heerlijke douche en met een auto vol reden we terug naar huis. De hel van Duinrell werd gelukkig in een beter daglicht geplaatst, het was een top-cross.

Sportprofiel Carla Ophorst 04december 2013

Met dank aan de WOS.

Mijn eigen link:    https://www.dropbox.com/s/wp240dxwybaofb4/1349profiel.flv