Gel Kinsei

Ik ben een prinses op de erwt  wat betreft het dragen van schoenen. Voor dagelijks gebruik 1 paar slippers, daar werk ik mee in de tuin, laboratorium en ga ermee naar een feest. Kleur, vorm ed daar geef ik niets om als het maar lekker zit en er niet moe op word. Met hardlopen geeft dat weleens moeilijkheden. Schoenen passen op blote voeten en geen bobbels of putjes voelen in de schoen. Neutraal en glad staat bij mij in een hoog vaandel. Dan komt de Kinsei op de markt, de schoen voor elke lopen en lekker neutraal. Mocht er een stukje op rennen en dat zat goed. lekker glad en geen rare dingetjes. Twijfelde heel erg want er hangt wel een prijskaartje aan.Ik heb het gedaan en vanaf juni zitten ze aan mijn voeten. Ze zitten heel speciaal alleen als je over ongelijk terrein loopt dansen ze onder je voeten en is het net of je dronken bent. Vanaf juni had ik wel een probleem met mijn hamstrings. Na 30 minuten lopen werden de hammies moe en stijf, s’nachts branden ze toch en de volgende dag trok het weer weg. Vrijdag was ik het zat en heb de Nimbus 8 gekocht. Je raadt het nooit maar de hamstings voel ik niet meer en ben ook niet meer dronken als ik over hobbelig terrein loop.  Asics moet nog even doorgaan met de research van deze schoen. Mij inziens is de gel veel te zacht, instabiel en ik zak te diep weg. Heb ze even achter in de kast gemikt. Zonde van die 180 euro hoor.  Op zulke momenten verlang ik toch zo naar mijn oude asics A6, waarom veranderen ze toch steeds, dit was een topschoen.

Een Westlandse druivenkas zoals ze er in mijn jeugd eruit zagen. Mooi he!!!!

Het resultaat van 3 weken klussen

Ja mijn vacantie zit erop, morgen gaan we weer werken, heerlijk het lab weer op en ik heb er zin in om het onderzoek te vervolgen. Maare!!!!  ik had belooft de kamer van Joy  te laten zien als hij klaar zou zijn. Hij is af en door het slechte weer in de vacantie heb ik nog veel meer gedaan in het huis. Allereerst de foto’s van Joy’s kamer. Ze is er super blij mee en ik kreeg  een knuffel van haar voor het beoogde resultaat.

Zie de koeienvlekken er zelf opgeschilderd, nu de kamer via de spiegelkast.

Haar nieuwe bed met een prachtige roze muur en nieuwe kastjes.

Dit wilde ik alleen doen in de vacantie maar er kwam meer door het gebrek aan zon en en overschot aan energie.

De kamer van Lex en Jim;

   

Jim’s hoekje ,                                                        Lex’s hoekje.

De nieuwe kast, nu 2.35 meter hoog en hun kleding kan er nu goed in opgeborgen worden.De Westlandvlag had ik 2 jaar geleden op de muur geschilderd, nog steeds een pronkstuk.

Ja en toen had ik nog een dag over en een pakket laminaat. Twee pakken erbij gekocht en 5 plakplinten. De overloop op dinsdag mooi gemaakt.

De dagen erna nog de 2 trappen geschilderd, die hadden wel wat te verduren gehad met alle oude spullen naar beneden sjouwen en alle nieuwe naar boven. De "bijschuur" vloer weer mooi zwart geverft. Klaar!!!!!!!!!! het geeft mij bijzonder veel voldoening. Alleen Lex heeft nog niets van zijn kamer gezien, hij werkt deze vacantie inFrankrijk.

Even over het hardlopen, ik heb vanmiddag weer mijn schoenen aangetrokken toen de regen opgehouden was. De eerste km was raar, wiebelbenen en wiebelhoofd. Dacht weer snel thuis te zijn maar het ging steeds lekkerder. 1.38 gelopen, voelde goed, nu mijn keel nog en hopelijk s’nachts niet zoveel meer hoesten want dat is super irritant.

Crucell !!! Here we come.

Startnummer 1

Donderdagavond in s’Gravendeel een 10 kilometer deel uitmakend van het Topreis13 loopcircuit. Ik had er zoveel voor gedaan, mijn vacantie 1 week verlaat zodat ik met een gerust hart een avond veel later in bed kon stappen dan normaal. Tijdens de Bradelierloop niet helemaal tot het gaatje gegaan, gelukkig niet echt ingehouden. Wat was er nu met me aan de hand. Vanaf dinsdag speelde mijn keel op, dacht aan een allergische reactie op al het zaagstof tijdens het laminaat leggen. Sliep al 2 nachten onrustig en op de bewuste donderdag had ik benen als lood. Had geen honger, fietsen was vermoeiend, gewoon een beetje helemaal niet lekker. Had met Petra afgesproken om te rijden naar de wedstrijd. We gaan en ik zie wel. Inschrijving gevonden en ik kreeg startnummer 1, nog nooit gebeurd. Ja Carla dat betekend dat je moet winnen vandaag werd er me verteld. Dat geeft bij mij gelukkig geen druk of verplichtingen, kan dan alleen maar zeggen : "we zullen zien hoe het gaat ".  Omkleden was een km of 2 verderop, organisatorisch voldeed deze wedstrijd zeker niet aan de normen van het circuit, wat een puinhoop zeg. Inlopen, jeetje wat was ik stijf en ik haalde moeilijk adem, had het heet dan weer koud, niet goed. Toch maar starten, misschien ging het dan wel beterderderder!!!!!!!  Als ik diep in mijn hart keek ging ik meteen naar de kleedkamer en liet de boel de boel. Start!!! de 1e twee ronde van 500 meter gingen wel. Het beklimmen van de dijk voelde als de kruisberg. Elke stap die ik daarna zetten zat er minder kracht in mijn benen en het begon als harken aan te voelen. 8.14 , op die tijd drukte ik mijn horloge  in. Kappen met die handel, je sloopt jezelf, dat was het enige wat ik dacht. Geen moment spijt gehad. Een lange warme douche en warme kleding. Op Petra gewacht, ze was 2e geworden bij de V45+ ( geen prijzen voor, ook weer zo iets raars)  en had heerlijk gelopen. Na haar wasbeurt naar huis gereden en daar meteen onder de wol. Meet nooit mijn temperatuur maar moest even weten of ik mijn lichaam echt zo goed ken, 38.2 wees hij aan. Meer dan goed dat ik gestopt ben.  Nu is het 48 uur later, de keel is nog pijnlijk ( een dubbele scheermes huist er in mijn keel), praten is fluisteren. De benen voelen beter en morgen maar weer een stukje proberen. Heel jammer van startnummer 1, hij was zo mooi. Plak hem wel in mijn hardloopboek want ja dat zal me wel nooit  meer gebeuren "STARTNUMMER 1 ".

Bradelierloop

Een wedstrijd lopen nadat je de laatste  wedstrijd met een kater afgesloten had. 

Een wedstrijd lopen  na 6 weken weinig hardloop training.

Een wedstrijd lopen terwijl er de 17e een belangrijke 10 km in de agenda staat.

Een wedstrijd lopen  terwijl de trainingen niet echt lekker gaan.

Een wedstrijd lopen als je thuis hard aan het klussen ben, billen en hamstrings stijf zijn.

Ja waarom ging ik dan toch op mijn fietsje naar de Lier?  Wedstrijd ritme opdoen, het Westlandse publiek met alle aanmoedigingen en alle hardloopmaatjes weer te zien, gewoon gezellig, dat liet mij naar de Bradelierloop fietsen.  Het was druk met atleten en het inlopen ging bijna niet door omdat ik veel te veel stond te kletsen ( heerlijk). Netjes een 3 km de beentjes los gemaakt en toen de start. 3.22 openen de 1e kilometer, had daar donderdag veel moeite mee en nu soepeltjes. De hele wedstrijd verliep soepeltjes, lekker groepje waarmee ik het 5 km passeerde in 17.58. Mooi !!!! en we bleven bij elkaar om uiteindelijk te finishen in 36.31, net even voor Loek, sorry maar moest je even verslaan, volgende keer jij weer.  Lekker uitlopen met Corina, douche en dan de prijsuitreiking welke mooi aan elkaar gekletst werd door Richard Vroom en daardoor echt als een hoogtepunt naar voren kwam. Wat ik heel aangrijpend vond was die jongen die voor de eerste maal in de Lier de wedstrijd liep omdat zijn opa en oma hier hun hele leven gewoond hadden. Hij had nog nooit een wedstijd gewonnen, dit keer stond hij op de eerste plaats. De bloemen ging hij naar het graf van opa en oma brengen,  een enorme tinteling ging er door mijn lijf, zo mooi.

Grasmaaiers

In mijn derde week vacantie is het nog volop genieten. Het weer werkt niet helemaal mee om een lekker vacantie kleurtje op te doen, wel om er met klussen flink tegenaan te gaan. De kamer van Joy is bijna klaar, wacht nog op de plakplinten ( worden morgen geleverd). Even de laminaatvloer afwerken, kunnen de nieuwe meubels tegen de muur en ingeruimd worden. Leuke dingetjes neerzetten voor de aankleding en dan komt de foto op de site. Ik heb echter een probleem en dat is dat ik niet kan stoppen als ik aan het verven, vloeren leggen, boren, bouwen ed ben. Gevolg!!!! s’avonds helemaal gaar. Nu ga ik na de lunch naar buiten, een eind fietsen, even door de duinen scheuren, frisse neus halen. Vandaag fietste ik over de zijdijk in s’Gravenzande, voor me zag ik dat het gras in de berm gemaaid werd. De eerste man was aan het maaien en de tweede kwam er met een enorme blazer achteraan om al het gras mooi aan de kant te krijgen. Goed over nagedacht maar toen ik langs kwam vergat de blazer even na te denken en blies met volle kracht mijn richting uit. Dacht niet aan problemen met het gras en fietste vrolijk verder, slechts 100 meter. Kon in ene niet meer trappen en zag dat er allemaal gras in mijn tandwielen gedraaid zat, bale. Fiets op zijn kop en pulleke maar. De blazers man kwam steeds dichter bij, voelde volgens mij wat hij mijn fiets aangedaan had, zette de blazer uit, draaide zich om en liep weg. De weg van de minste weerstand had hij gekozen. Na 10 minuten plukken, voorzien van smeervingers kon ik grasvrij mijn fietstocht vervolgen. Ik heb thuis even heel goed mijn handen gewassen, ging beginnen met het maken van de spierwitte gordijnen voor het kamertje.