Sterk wisselend weer tijdens de 10km Bradelier

De vacantieloop, zo omschrijf ik de Bradelierloop. 2011 niet met vacantie dit keer de mogelijkheid om mee te doen. Was lekker in de tuin aan het rommelen en eerlijk gezegd heb ik mezelf tussen de planten vandaan moeten trekken en op de fiets moeten zetten om naar de wedstrijd te gaan. 

 
De wedstrijdkriebels kwamen, meer en meer naarmate ik dichterbij Lyra  kwam. De eerste OphorstRunners zag ik al lopen, altijd een genot, hoe meer hoe beter, negen vandaag. Inschrijven in de prachtige nieuwe accomodatie van Lyra. Inlopen met zijn alle op het voetbalveld, lekker dat gras onder je voeten, Marcel kreeg meteen zin om te voetballen.  Het was een warm benauwd atmosfeertje, zag de bui al hangen, letterlijk en figuurlijk. Even naar binnen, de WC opzoeken om daarna naar de start te vertrekken. Het lucht hadden ze niet laten zakken en het regende binnen iets minder hard dan buiten, jeetje wat een water. Nog 7 minuten te gaan en we rende naar de start. Een man met een paraplu stond daar alleen. Niet voor lang want ik dook eronder, met Marlies en nog wat atleten. Het moment van het startschot, we moesten onder de plu vandaag. Echt tot op de draad doorweekt gingen we van start. Lekker spetteren door de plassen begonnen we aan de eerste km. Deze ging in 3.41, heel mooi voor een verzopen katje. Met Jose en Spas dicht bij me. Het liep eigenlijk wel lekker.

 
De regen hielt op en een waterig zonnetje probeerde door de nog dikke wolken te prikken. Km 4 moest Jose lossen en Spas ging me voorbij. Bij 4,5 km kroop ik naar hem toe en merkte dat hij meer moeite had dan ik.

 
Ronde 1 zat erop, de benen voelde alsof ik ging finishen. Ronde 2 lachte naar mij en zei; "kom maar, het is nu droog en het wordt weer lekker warm".  De benen gingen beter aanvoelen, de moraal was heel goed maar de warmte was  niet lekker, een lucht waar alle O2 uitgehaald was. Bij het keerpunt zag ik dat Marlies goed bezig was, ze liep als 2e vrouw. Langs het kanaal had ik iets afkoeling van het water.

 
Kilometer 9, mijn hoofd suisde, mijn ademhaling piepte maar ik wilde zo graag.  Was zelde zo blij dat ik de finish passeerde, vandaag in 38.13.

 
Had ondanks de zwaarte in de 2e ronde maar 16 seconden verloren, niet gek. Voelde nu mijn hart kloppen op mijn schedeldak, voor mijn gevoel was het hart door de hitte boven zichzelf uitgestegen , was blij dat mijn hersenpan hem tegen heeft weten te houden.  Allemaal gesloopte OphorstRunners kwamen over de finish, het leek wel een slagveld. Ook dit kan gebeuren, helaas. Even napraten om daarna lekker op blote voeten op het gras uit te gaan lopen. Beetje stijf maar verder voelde het goed. Kreeg 15 minuten om me te douchen alvorens de prijsuitreiking begon.  Op de hoogste trede. Leuk was dat de naturaprijs een doos vol groenten en fruit van de Rainbow was, daar werkt mijn oudste zoon, beetje trots was ik wel :-). Tevens clubkampioen met bloemen en een beker. Op de fiets, hoe neem je dat mee? Marlies was zo lief om de spullen thuis af te leveren en kon ik zonder gestuntel naar huis fietsen. Blij dat ik mij om 13,00 uur tussen de planten vandaan getrokken had, had dit toch echt niet willen missen.

Beachrun, de wedstrijd der wedstrijden

Schipluiden heeft een "trek"pad van 6,5 km, heerlijk om te lopen is dat. een week later ga ik de wedstrijd met wat meer ongelijk parcours  uitbreiden. Niet alleen in paden, lees het volgende verslag maar. Zaterdag 15.00 uur op de fiets naar Kijkduin voor de Beachrun, een wedstrijd over 10 km. Was al ingeschreven en hoefde alleen mijn nummer op te halen. Daarna lekker op de trap in de zon zitten, wachten op de rest. Met Spas en Frank in gaan lopen. Het strand op, voor de wind richting Scheveningen. Na 1 km omgedraaid en vol de wind tegen, zo die was heftig en voelde wat ons straks te wachten stond.

 
Heerlijke start, gewoon op het strand onder het startdoek achter een touwtje. Het schot viel en iedereen stoof weg door het zachte zand. Dat is niet mijn specialiteit, op souplesse ga ik naar de strandopgang, kinderhoofdjes, beter maar loopt niet echt lekker.

 
 
 
Op de  boulevard volle wind tegen maar we draaien snel en voor de wind de duinen in.

 
Al snel is daar het 1e colletje, kleine pasje omhoog, grote passen omlaag. Eenmaal beneden is daar al snel de 2e col, ietsje hoger is deze, naar beneden zwaar door alle gaten in het asfalt. De colletjes volgen elkaar in rap tempo op, moment van rust is er niet. Als hoogtepunt "col de Savarin Loman" , als je denkt dat je er bent mag je  na de bocht nog een stukje klimmen. Daarna wat schelpenpaden op en af richting het strand. Ik liep lekker met Spas vlak achter me. Een paar mannen ingehaald, ze konden niet volgen 🙂 Het strand op, eerst dat heerlijk mulle zand. Eenmaal langs de zee goed te lopen maar die wind, kriempieneel wat een storm. Bewust alles alleen gedaan. Hier was een jongen die als ik hem voorbij ging weer snel langszij kwam. Duidelijk dat hij het niet leuk vond dat een vrouw hem passeerde (zie de foto, die ogen!!! ).

 

 

Richting  de kinderhoofdjes, dan  draaien en voor de tweede maal de duinen in. Je weet wat er gaat komen en ik had er plezier in. Voelde dat Spas los was, wist niet op hoeveel afstand hij zat. Eenmaal op het strand buffelen tegen de wind, zwoegen omhoog en redelijk relaí naar de finish.

 
Als 5e overall (mannen )  en eerste vrouw over de finish in 44.06, Was langzamer dan in 2010 maar nu was het parcours 350 meter langer en veeeeeel meer wind. Nadat iedereen gefinished was even uitlopen door: de duinen, krijg er geen genoeg van. Snel naar de prijsuitreiking.

 
Daarna  op het strand bij de triathlon gaan kijken, het was zwaar. Dat fietsen, niet normaal hoe ze moesten beuken richting HvHolland.  Om 19.30 uur weggegaan. We zouden Indisch gaan eten in den Haag en hadden trek. Het was een heerlijk afsluiting van deze mooie super zware race. Dit noem ik nog eens wedstrijden. Niet alleen strijd met jezelf, nee ook met de colletjes, zand en de wind.

 

Na regen komt………

Maasdijk, DE wedstrijd in de regen, was erg genieten. De dagen na mijn optreden in Maasdijk hebben mij veel publiciteit gegeven, hoefde maar een krant open te slaan en daar stond mijn nieuw gelopen record weer. Na een record gaan we gewoon verder waar we mee bezig waren. Zondag uitlopen en mijn nieuwe douche schoonmaken en nog meer klusjes, einde vd dag een feestje op de voetbal. Maandag werken en hardlopen in de "bloedhitte". Jeetje, om 21.30 uur was het nog 30 xb0C en super benauwd. Was eerlijk gezegd blij dat ik thuis was. Dinsdag fiets mee in de trein, tot 13.00 uur werken, naar Zoetermeer fietsen voor diploma uitreiking van Joy. Rond 18.00 uur naar huis fietsen en s'avonds groot feest voor Joy, mannetje of 50, was een super feest. Om 0.30 uur beetje gesloopt kroop in onder het dekbed. Woensdag thuis schoonmaak dag, s'middags Joy naar Schiphol brengen (2 mnd werken op Mallorca) en s'avonds een hersteltraining, op tijd in bed, nog steeds wat brak van het feest. Donderdag werken en naar het ziekenhuis voor mijn arm, toch een "kapotte radiuskop, kijken hoe ze dat kunnen repareren. s'avonds training geven en mee trainen, lekker en gezellig, weer op tijd slapen, kan nog een uurtje extra gebruiken. Vrijdag  in het Laboratorium mooie experimenten gedaan. Dan is het alweer weekend met de Kadeloop op het programma. De Westlandse wedstrijden volgen elkaar in (iets te) rap tempo op, maar we gaan ervoor, de leukste wedstrijd van de serie. Op de fiets erheen, de zon scheen en het gras was mooi groen in dit prachtige polder gebied. Lekker wat OphorstRunners aanwezig en gezamelijk de warming-up doen, 5 en 12 km starten nl gelijktijdig. De warming-up voelde goed in de benen, kijken hoe ze de wedstrijd vandaag dragen. 5 minuten voor aanvang 2 bekers water opgedronken, voldoende vocht voor 12 km. Na vele huldigingen in de  start/finish wagen mochten we weg.  Erg druk was de start maar ook vandaag ging het goed. Rondje om het grasveld waar mijn vader, na lange tijd weer als trouwe toeschouwer stond, zo mooi. Passage 1 km in 3.37 minuut, met 1 vrouw voor me.

 
Daar kan ik niet tegen en wil ernaast cq overheen. Dat lukte en ze liep achter me. Rond 2,5km slaat de 5 km rechtsaf, was gespits op wat ze zou doen. Een jongen achter mij hoorde ik zeggen rechtdoor en ik dacht dat hij het tegen haar had.

 
In gedachte liep de vrouw nog steeds achter mij, was op mijn hoede, in een eigen gekozen tempo. De mannen voor mij liet ik gaan. Voor de wind in de zon was warm en ik wist dat 6 km Kade met een fikse tegenwind erg zwaar kon worden, niet te gek doen nu. Rechtsaf en ik zag geen vrouw, oh, dan toch een 5km loopster geweest. Loopt net iets meer relaí, als enige vrouw tussen de mannen. Hier tegenwind en ik zag de mannen dichterbij komen. Linksaf de wind weer in de rug, weg waren ze.  Het zweet gutste van mijn hoofd en weet je, ik was blij met de "KA". Lekker de wind tegen, veel verkoeling gaf het mij. De schelpje liepen lekker, het omgehakte riet iets minder. Dit was verdroogd, lag over de schelpjes en zorgde ervoor dat het glad werd. Moest echt goed uitkijken dat je niet weg ging glijden. Haalde een paar atleten in, werd aangemoedigd vanaf de KA en het water.

 
Leuk als er een bootje met bekende naast je vaart. De molen komt in zicht, eerst de trambrug, dan de molen. Voor de molen stond mijn pa mij aan te moedigen, high five en door naar mijn tante, ook een high five, kikke.

 
Koos zat daar foto's te maken, heb hem helemaal niet gezien, dom he.

 
Rechtsaf het dorp in, fiets mee, de eerste vrouw. Grasveld om en de finishboog en de mooie bloemen. 45.42 kreeg ik achter mijn naam en 1e vrouw.  Felicitaties, interview, Pa, Koos, OphorstRunners en andere atleten, het was een gezellige boel.

 
Na dit alles even goed uit gaan lopen. De prijsuitreiking was er een om nooit te vergeten. Ingeschreven als V50+, als 1e vrouw over de finish en dan 0,0 waardering tijdens de prijsuitreiking. Gewoon ergens bij de ouwetjes weggeschoven. Kon dit niet bevatten en met de organisatie gaan praten. Ze vertelde mij een fout te hebben begaan, 100X sorry daarvoor. Het wordt recht getrokken en voor volgend jaar een vernieuwing doorvoeren, een overall klassement. Met de huidige vergrijzing in de atletiek is dit meer dan nodig. De ouwetjes lopen vaak sneller dan de seniore. Dat verdient een nieuwe opzet, blij dat meer en meer organisatoren dit in gaan zien. Buiten dit alles was het weer een perfecte wedstrijd in de zon in Schipluiden. Zo zie je, na regen komt zonneschijn!!!!!!!!!

Miezerig goed in Maasdijk

Maasdijk, laat in juni dit jaar. Wordt het nog warmer of!!!!!!! Keek vanmorgen uit mijn raam en zie ik daar regen, heel veel regen, ongelooflijk. Tijdens het boodschappen doen kregen de mensen medelijden  met mij, de Maasdijk in dat vieze weer lopen. Vertelde ze het eigenlijk wel lekker te vinden. Vol ongeloof staren ze je dan aan, die is niet wijs!!!!!!!! . In regenpak erheen, regenschoentjes aan, om nu op natte schoenen te beginnen is niet fijn. Nummer ophalen, inlopen, atleten aanmoedigen, kletsen, de voorbereiding was om voordat ik het wist. Snel nog even naar de WC en opstellen achter de streep. Het was nu miezerregen, beter. Start was druk zonder brokstukken. Nollaantje op met glad asfalt en veel opspattend water. Opende in 3.36, rap voor een 15 km wedstrijd.  Liep in een lekker groepje. Na doorkomst kleine ronde gingen we richting de Maasdijk.

 
Het groepje was erg wisselend in tempo. Mijn lopen voelde goed, door de vele tempowisselingen loop je echter veel minder lekker. Wist dat de wind sterk zou zijn in de polder en wilde erbij blijven. Dat lukte maar had er niet veel baat bij. Er werd links gelopen, dwars door alle plassen, geen kop over kop. Had het idee dat de mannen dit keer niet zo lief voor elkaar waren, de strijd was op 4 km al begonnen.

 
Rond 8 km had ik er genoeg van en liet mij iets zakken. De kunst is dan, in je uppie te lopen zonder tempo verlies. Hou een schuin oog op de groep voor me en maak mijn eigen race.  Dat ging erg goed en liep weer heerlijk.

 
Rond km 12 bleven 2 meiden van de TVM wielerploeg bij mij fietsen, de eerste dame.

 
De regen hield op en de wind leek sterk af te nemen. De tijd nu in de gaten houden, wist,  als ik 57 minuten loop is het zeker een Westlands record. De laatste km flink aangezet, ging sneller maar niet genoeg voor onder de 58 minuten. 58.09 bleek echter voldoende voor een nieuw record, 21 seconden eraf, lekker!!!!!!.

 
De hele groep liep weer als een speer en de PR vlogen ons om de oren, gaaf.  Als gelukkige, verzopen katjes snel naar de kleedkamer. Even iets droogs aan en uitlopen, dat was  prettig om te doen, melkzuur eruit en napraten over de race. Douchen en naar de prijsuitreiking. Het was nu jammer dat het geen 27 xb0C was, je krijgt het koud bij te lang stilzitten. Met mooie bloemen, beker ed op de fiets gesprongen, eenmaal thuis was ik tot op het bot warm. Maasdijk, je was erg prettig in de miezerregen.

Oranjeloop met een "smoes".

De Oranjeloop, een prachtige en snelle wedstrijd,  loopt  door een mooi stukje van het  Westland. Midden in een drukke periode (badkamer en WC aan het verbouwen (laten verbouwen) , veel werk in Leiden  en voor de OphorstRunners ook lekker druk) gezin niet vergeten :-). Vanavond het gas  van het hoofd, gas stoppen in de benen. Om half zes netjes gegeten, koken voor de rest van het gezin en omkleden. Chip in de schoen en op de fiets naar Kwintsheul. De voorspelde bakken met hemel water bleven tot nu toe gelukkig uit. Bij de tent aangekomen mocht ik bijna alle OphorstRunners welkom heten, gaaf en we hadden er allemaal veel zin in. Inloopkleding aan, Marja op de 5 km aanmoedigen en gelijktijdig inlopen en oefeningen doen. Het was best een beetje benauwd en ik kreeg allemaal maagzuur omhoog borrelen, brrr. Topje  is voldoende voor vandaag, broekje ook maar erbij aangetrokken :-)  het wedstrijdtenue voor de 17e juni. Naar het startvak, eventje naar achter gedrukt, mooi voor de witte streep. Stond nog heftig te kletsen toen ineens het pistool afging. Dat was heel goed opletten, even bij de les blijven Carla. Het ging goed, had snel veel ruimte. De ronde door het dorp ging best gemakkelijk, sprong stoepje op en af. Het vervelende gevoel was dat ik moest plassen, best erg nodig. Weet dat het opgenomen wordt door het lichaam tijdens het lopen. Niet drinken en condenseren dan maar. 2 km in 7.35 viel me tegen en gaf het 2 km bordje de schuld, zal wel verkeerd staan. Bij 3 km zag ik dat de afstand wel goed was, ik liep gewoon niet zo snel als in Delft. Jammer dan, zo voelde het oke. Nee gaat mijn plas gevoel weg om plaats te maken voor een vreselijke misselijkheid. Zo erg dat ik het idee krijg over te moeten geven. Concentreren op de omgeving en mede lopers, vooral niet aan denken.

 
Koos stond op 4 km, even lachen voor de camera en door. 5 km doorkomst vergat ik op mijn horloge te kijken.Passage in  het dorp met veel minder publiek dan andere jaren (allemaal naar de Kromme jongens!? ) Tegen wind voelde het veel beter aan en ik knapte wat op. 8 km en draaien de Harteveldlaan op, voor de wind  best benauwd weertje.

 
Staat Koos weer en ga even single lopen, altijd staat er iemand voor me op de foto,  lukt het Koos niet om een mooie foto te schieten. Zag veel mensen instorten maar ik kon met mijn zere buikje het tempo goed vasthouden.

 
De laatste km ging nog in 3.45 en in finishte als eerste vrouw in een tijd van 37.52. Daar was ik heel tevreden mee. De OphorstRunners liepen stuk voor stuk fantastisch en het werd een mooie avond. Met z'n (bijna)  alle uitlopen. Mijn buik voelde nog steeds niet goed. Na de prijsuitreiking, rond een uur of 23.00, naar huis gefietst. Daar bewust Cola gedronken, hielp niet echt. Lag om 0.30 uur in bed en de hele nacht misselijk geweest, gelukkig ook geslapen. Vanmorgen om 8 uur eruit, voelde beter. Goed gegeten want vandaag een fietstocht met zoon Lex van 70 km op het programma voor de stichting A.L.S.  Heerlijk geraced met volle bak tegen wind (ging ik lekker in het zuigie hangen). Het maagzuur bleef de hele tijd maar gewoon doorgegeten. Nu ik dit schrijf is het nog niet helemaal oke maar al veel minder. Al met al toch hele mooie sportiviteiten neergezet  binnen 18 uur.

 

Zonnige loop in Delft

Hemelvaartsdag, al tientallen jaren voor mij gekoppeld aan de Golden Tenloop in Delft. Dit jaar gaan negen  OphorstRunners mee naar deze mooie groene loop. Bij het stadhuis verzamelen we, om daarna naar de kleedruimte te wandelen. Lekker stukje inlopen, wat rekken en strekken en versnellingen doen   als we richting de finish gaan. Wens iedereen succes en werk mezelf naar voren in het wedstrijdvak. De wachttijd voor de start duurt een beetje lang en ik begin zenuwachtig  te worden, niet goed voor mij. Eindelijk  gaan we, even goed opletten, het is zo druk en wil niet vallen. Het gaat goed maar door de zenuwen heb ik een beetje "lamme" benen, ze lijken te zwabberen.

 
Heb het idee dat ik heel sloom loop. Passeer ik de 2e kilometer in 7.15, helemaal niet sloom.  Het loopt heerlijk relaí en makkelijk.

 
Het minste stukje van de wedstrijd is bijna voorbij, het industrieterrein. We gaan door het bos en klimmen nu tegen het gemaal op. In 2009 was het de laatste keer dat we daar naar beneden konden denderen. Na de klim linksaf het groen in. Het was best warm en ben blij met de schaduw van de bomen. Het lopen voelde nog steeds heel relaí. Motor naast me en weet je dan gaat het nog gemakkelijker.

 
Vijf km in 18.34, had iets sneller verwacht, was niet ontevreden. Nu ging mijn hoofd wat suizen, weet dat het dan te warm wordt in mijn lijf en liet het gas ietsje los. Daar liep ik snel op Amriet in en hij bleef bij me. Aan de ene kant is het lekker om met iemand te lopen maar weet je, ik loop toch echt mijn eigen wedstrijd en tempo, laat me niet gek maken. He, daar staat Bart langs te kant te juigen, leuk, een collega van mij, ook zo'n sportman. Het water over richting het centrum. Even laat ik Amriet weten dat hij niet moet jagen, kan ik niet tegen. 

 
Kilometer 9, mensen in rijen langs de kant. De baas van het Tapas restaurant moedigde mij ook aan, kreeg spontaan trek in Tapas:-)  De markt over, jeetje wat een mensen en heerlijk entousiast. Lelijke draai maken richting de finish.

 
De speaker kreeg te horen dat ik de nummer een was van de vrouwen. Ik hoorde hem al ver voor de finish mijn naam noemen en de vele prestaties van mij vlogen door de lucht, kikke is dat. Het applaus was groot, de glimlach van mij kon niet breeder, ik genoot van alles. Eenmaal over de finish ook van mijn tijd. 37.33,  heel mooi in deze warmte toch maar mooi gedaan. De atleten opgevangen, oud collega kwam feliciteren. De enige die ik niet zag was Koos. Hij heeft wel degelijk mooie foto's staan maken. Vond het veel te druk en is naar huis (voetbal)  gegaan.  Na water drinken, t-shirt halen gaan uitlopen met de hele groep. Even aankleden om daarna de muffins van Spas te verorberen, zalig waren deze. Laat gingen we naar de prijsuitreiking. Precies op tijd, kon zo het podium op. mooi toch. Daarna wat gedronken bij het echte biercafe (voor mij hadden ze cola light gelukkig). Het was een schitterende dag vandaag, met de zon en de wedstrijd, wat een tijd 🙂

 

Run4ladies Boskoop

De Run4ladies, voor de derde maal ga ik daar aan deelnemen.  De eerste maal was het erg warm, de tweede was nat en winderig, vandaag veel wind maar droog. De auto eerst van  energie voorzien, hij was nagenoeg leeg. dochter lief had hem vannacht (6.30 uur) neergezet, te moe om hem vol te gooien. Dus tanken om daarna  naar Boskoop te kunnen rijden. De weg is bekend, weldra zagen we het industrieterrein, een plekje om de auto te parkeren. Naar binnen en zag vele bekende mensen. Startnummer ophalen, gaaf, kreeg nummer 1. Dat komt heel, heel weinig voor, nummer 1 is nl altijd voor de mannen. Aan mannen ontbrak het vandaag. De gelukkige was ik, nu nog waarmaken. Zag snelle vrouwen lopen en wist dat het moeilijk zou worden voor een eerste plek vandaag. Mijn best doen, dat is enige wat telt. Het inlopen was warm, viel me tegen. Ik had het idee dat de temperatuur met het uur omhoog ging. 2 km-tjes inlopen vond ik genoeg.  Wedstrijd kleding aan, water mee en naar de start. Start ging goed, wel erg snel,  zag nog enkele vrouwen voor mij uit weg rennen.

 
Eigen tempo opgezocht en liep als 5e. Het voelde niet gemakkelijk, zware benen en ademhaling. Na de 1e km liep ik 4e vrouw.

 
De wind was hard maar tot 5 km hadden we hem in de rug. Kon het ritme niet vinden en had het idee dat ik aan het harken was. Petra liep 100 meter voor me,  soms  kreeg ik het het idee dichterbij te komen.

 
Tegen wind ging het iets beter aanvoelen, het moment van jeeeeeh ontbrak.

 
De finish kwam in zicht en wist dat ik genoegen moest menen met een 4e plek overall. Als eerste V50 finishte ik in 38.25, dat viel me mee, ZW 7 was best hard de laatste 5 km. Een interview meteen na de finish, was een heel leuk gesprek.

 
Gaan uitlopen voor een km of 4, even lekker de polder in. De prijsuitreiking duurde en duurde maar. Iedereen wil een eigen tijdregistratie systeem maken, dit was verre van goed. Een heel uur later kwamen papieren met uitslagen en kon de prijsuitreiking beginnen.

 
Jammer van de benen en de ademhaling vandaag, verder heb ik weer  erg genoten van deze run4ladies.

 

update

Vandaag kwam ik erachter dat mijn biografie niet helemaal up to date was tijdens een interview voor de wos.

2006; Na het behalen van mijn trainer coach B in 2005, om me een gaan kijken waar training te kunnen geven.        Olympus 70; Geen plek.          PAC rotterdam en Haag atletiek zochten een MILA trainer. Uiteindelijk voor Haag gekozen. In oktober 2006 begonnen als trainster voor het lange gedeelte van de MILA groep.

2007; Als lid bij Haag atletiek aangemeld, handiger als je daar als trainer bent ook lid te zijn. Mocht er bv een keer geen atleet op de competitie zijn bv kan je als trainer ook als atleet inspringen. Training geven gaat heerlijk, goede prestaties van de atleten. Als atleet zelf gaat het ook goed. Train gewoon met de atleten mee, zeker op de weg een makkelijke bijkomstigheid.

2008; Half juli gaat het rommelen rond mijn trainersfunctie. October de knoop zelf doorgehakt. Ben vanaf 1 januari 2009 weer Olympus 70 lid. Tot die tijd maak ik mijn trainerschap netjes en met net zoveel plezier als voorheen af.  Combinatie trainer atleet verloopt lekker. Loopt bv naar de training toe, geef een baantraining en loop dan zelf weer terug. Ideale combinatie.

2009; Olympus lid, start Ophorst Runners. Het lijkt allemaal makkelijk maar dat is het niet. Klein groepje om te trainen maar ik wil meer. Geduld moet ik hebben. Word in februari door PAC gebeld om trainer, coxc3xb6rdinator van de op te zetten topgroep van PAC te worden. Een waanzinnige aanbieding. Ben nu aan het afwegen wat de beste beslissing is, Rotterdam ligt nl niet op fietsafstand.

2010; Met de OphorstRunners verder gegaan. Langzaam maar zeker komt er meer vorm in de groep. Een eigen website is gemaakt, het aantal atleten neemt steeds een beetje toe. Het is een genot om met de groep te trainen en wedstrijden te lopen. Spontaan een sponsor voor de groep, deze heeft ons voorzien van wedstrijd kledining. Met mij ging het vanaf februari steeds beter en mooie wedstrijden gelopen. In september krijg ik mijn fiets heel hard tegen mijn bekken en kneus deze. Mijn fysio lapt mij weer op en vanaf november gaat het de goede kant op. Sluit het jaar af met een prachtige Silvestercross.

2011; Voor mij is het jaar heel goed begonnen. Greep net naast de titel sportvrouw van het Westland 2010. had er vrede mee, wilde er eigenlijk veel meer voor gedaan hebben. Doel was NK cross, goud, gehaald. 2 weken later Nederlands record 25 km, gehaald in een tijd van 1.42.17. (45 seconden eraf). Twee weken later EK cross en wordt Europees kampioen. Echt gaaf. De eerste drie doelstellingen zijn gehaald en het is pas april. Met de groep gaat het ook heel goed. Nu met 15 atleten en ze lopen heel veel persoonlijke records. Zalig om te zien hoe goed ze trainen en hoe fanatiek ze zijn.

Joy

Zitten we in de bank, gezellig na te genieten van het weekend. Joy zit zoals gewoonlijk met haar voeten in de lucht. Opeens zegt ze: "Hé  er groeit vlees aan mijn teen".  Ik bekijk haar teen eens goed. "he Joy, deel ik haar mede, dat vlees noemen ze eelt".  Ja, je bent nooit te oud om te leren.

Biografie Carla

Ben geboren op 2 december 1958 in Delft, in het ziekenhuis. Ga mijn jeugd door met de naam Carla van Marrewijk. Woonde tot mijn 21e jaar aan de Marixc3xabndijk in Honselersdijk. Tot mijn38e jaar aan de Kraayesteyn in Honselersdijk. Heden ten dagen aan de Schoener in Honselersdijk. Dec 1962 – 1965 Kleuterschool. 1965 – 1971 Lagere school. 1971-1972 MAVO. 1972-1974 LHNO. 1974-1977 VHBO. 1977-1979 Medisch analiste, avondschool. 1977-1993 TNO (leerling)Analiste, leukemie en stamcell onderzoek. 1993-1997 Erasmus universiteit, Analiste, leukemie en stamcell onderzoek. 1997-heden Crucell NV, Senior technichian, influenza onderzoek. Tot Lex geboren werd werkte ik 40 uur per week, ging terug naar 24 uur. De kids zijn nu al zo groot en kon me permiteren om per maart 2005 een 32 uur per week aan " mijn hobby " in het laboratorium te kunnen besteden 09mei1980 Getrouwd met Koos Ophorst. 27jan1988 Zoon Lex wordt geboren. 28aug1989 Zoon Jim wordt geboren. 03aug1991 Dochter Joy wordt geboren. Mijn sport biografie. 1965-1970 – Turnen en zwom in de zomer 2 maal per dag (recreatief). 1970-1974 – Handballen. 1974-1978 – Beetje een sportloze periode, fietste wel 5 maal per week 30 km naar mijn school aan de van Diemenstraat in den Haag. 1978-1984 – Harlopen, fietsen en zwemmen, alles recreatief. 14juli1984 – Mijn hardloop carriere begint op deze dag. Door een weddenschap de 8 km cross in Honselersdijk gelopen en gewonnen. 28juli1984 – Mijn eerste echte 5 km wedstrijd, won in 16.51. Weddenschap verloren, liet zien dat ik bij de Nederlandse top behoorde, dat met 1 maal per week 5 km lopen. Aug 1984 – Lid geworden van Olympus 70, ging van 1 maal naar 5 xc3¡ 6 maal trainen per week. Trainde bij Bert Hoogerhout. Feb 1985 – Ekiden in Japan met Nederlandse top, mijn mooiste hardloop ervaring. 1984-1986 – Veel trainen, wedstrijden en blessures. Lid geworden van OLympia 48 te Den Haag, hoofdklasse vereniging. Mei 1986 – SI gewricht verdraaid, zenuwen geraakt en kon niet meer lopen. 1986-1987 – Herstelperiode van 1 jaar. trainer en atletiek vereniging gedag gezegd Fysio ( Walter Kuipers) heel dankbaar, heeft me weer leren lopen en volledig herstel. 1987-jan88 – Zwanger van Lex, trainen met een baby in je buik, mentaal sterk worden na de blessure. 1987-1991 – Drie zwangerschappen, Lex, Jim en Joy.tot 4 weken voor de bevalling blijven hardlopen, alles op eigen gevoel, ging perfect. 1991-1992 – Over met de zwangerschappen het lichaam weer helemaal van jezelf maken. Lid geworden van Oympus 70. voor mezelf 4 maal per week gelopen Vanaf 1992 – Bij Mart van Marrewijk aangeklopt, of hij me wilde trainen. Tot op de dag van vandaag mijn trainer. 02dec2003- 45 jaar geworden, Nederlandse records op mijn naam proberen te zetten. 06mei2004 – 5 km baan – 17.36.3 23sep2004 – 1 km baan – 3.09.8 22sep2005 – 1 km baan – 3.09.0 15oct2005 – 10kmbaan – 36.44.2 2005 – Een ontzettend goed jaar, alles lukte behalve de marathon. 9 westlandse records, zelfs vanaf V35+ verbroken. 2 Nederlandse records. 2 gouden medailles. >>>>Trainer coach B bij de KNAU afgesloten, diploma op zak. Dit resulteerde in: 16februari 2006; Gekozen tot sportvrouw van het Westland 2005. Wat een eer.