Ronde van West, de A-Groep op zijn best

Dinsdagavond een wedstrijd, geniet niet mijn voorkeur maar als vervanging van de training zie ik dat zeker zitten. Zeker de ronde van west, een leuke dorpswedstrijd met ons kent ons. Beetje haasten, de trein van 17.05 uit Leiden, op de fiets naar huis, omkleden en 18.15 uur in de auto naar Capelle. Beetje file was bale en bang te laat te komen. Om de stress de kop in te drukken, Adèle op 10 gezet en lekker meezingen. Redelijk relaxte was ik een uur voor aanvang in Capelle. OmkLeden hoefde niet alleen nummer ophalen, opspelden en inlopen. Met een deel van de groep rondje maken en de 5 km lopers aanmoedigen. De benen voelde als beton, zo zwaar en zo sloom😖 . Het was lekker warm en de halve liter water ging naar binnen 5 minuten voor de start. Leuk om te zien, de startlijn stond vol met……de A groep, die hadden boze plannen. Ik niet maar misschien ook wel, snel weg met benen die 200 maal beter aanvoelde dan tijdens het inlopen. Ondertussen hield ik de atleten in de gaten, het  bewoog allemaal in de voorhoede. Langs de dijk naar ik weet niet waar allemaal heen maar in ieder geval onder de A16 door. De benen maakte elke pas af, elke stap was raak en ik voelde me knettergoed :-). Langzaam maar zeker liep ik op een A atleet in, passeerde hem op 7 km. Het is fijn om er weer achter te komen dat niet te snel starten ook z’n voordelen heeft.

Soms een klimmetje de dijk op om er aan de andere kant weer net zo snel vanaf te gaan. Heerlijke oosten wind tegen, verkoelde. Nu kwam ik op een stuk waar de atleten richting de finish gingen. Ik kon m’n atleten nog even aanmoedigen, behalve Habtom, die hoorde ik via de speaker finishen (31.52). Pieter zag ik nog net met daarachter, Marco,  Martijn, Marlies, Robbie. Was er een kwijt, waar was Niels? Hoorde later dat hij een huis ingeschoten was. Darmen waren te onrustig. De oma vd woning heeft nu weer iets leuks te vertellen tijdens de bingo, was zijn commentaar. Ondertussen denderde ik voort, met Annick in het vizier. Ze had minder snelheid dan ik, hoe zal ik haar gaan pakken? Eerst het oud Capellse straatje door, de dijk op klimmen en tijdens de laatste 800 meter moest het gebeuren. Was het niet dat ik moest hoesten en aangemoedigd werd. Annick hoorde ik denken, de dood of de gladiolen maar de trainer gaat niet van mij winnen, ze zette de sprint in. Ik natuurlijk ook en achter elkaar denderde we de hele stijle dijk af. Nog 100 meter naar de eindstreep. Mijn 35 jaar oudere benen konden niet de snelheid ontwikkelen die Annick wel had en verdiend won ze van me. 38.26 tov 38.31. Top gelopen, top gevoel. Naar de prijsuitreiking met een heel podium vol A groep atleten, weet je hoe trots ik was. Mocht er zelf ook tussen staan, als 3e vrouw.

Daarna nog een paar km uitlopen en lekker druk werd er verslag gedaan van ieders bevindingen van deze mooie wedstrijd avond.

Nieuw Nederlands record en dan?

De  donderdagavond was een bekroning, een bekroning op mijn nu 32,5 jaar durende atletiekleven. Hoe ziet het leven eruit na zo’n bekroning? Gewoon opstaan in de vroege ochtend om te gaan werken. Gelukkig wel, verbeeld je dat je leven in ene zou veranderen, Je leventje wat ingericht is op de manier zoals het het beste aanvoelt, lekker werken dus. Op zaterdag gaan we weer trainen, kilometers maken voor de Zeeuwse kustmarathon. Er is keuze uit (te)  veel wedstrijden. Wedstrijden, trainingen, alles op zijn tijd. Maar hoe moet dat nu met die heerlijke Westlandse wedstrijden , combi dan maar. De duurloop-schoenen aan met de SAW chip door de veters geregen. Juiste kleding combinatie aan, gegeten en gedronken voor de komende uren en op weg naar de Lier. Een 7 km duurloop naar de inschrijving, gelukkig niet teveel atleten en kon snel  inschrijven. Startnummer opspelden, mensen gedag zeggen en een ronde van 5 km duurloop,  is mn inloop-rondje:-) Met 12 km op de teller stond ik in het startvak, op de 6e rij om zo niet te snel te starten. Doel was 4.15 minuut per km te lopen, 10km tempoduur. Het tempogevoel is na al die jaren trainen ingehamerd en opende in 4.15. Normaal op gevoel, met een harde tegenwind niet op de tijd letten, alleen het gevoel. Ik negeerde mijn eigen uitspraak en liep een stapje harder tegen de wind in, die was lekker hard langs het kanaal, 4.15/km 🙂 .

De eerste ronde ging zo makkelijk en 21.18 op de klok. De tweede ronde was iets zwaarder maar gelukkig kwam er een atleet in een chocolademelk t-shirt voorbij. Ik liet hem  als windscherm fungeren, kreeg wel heel veel trek in chocolademelk 🙂

Na 8 km merkte ik dat ik aan het inlopen was op een vrouw voor me. Inhouden Carla, denk aan je tempo. Tempo, tempo, dat is belangrijk en de focus op de vrouw voor me verwijderde ik. Een man naast me vroeg of het ging, makkie, was mijn antwoord. Volgens mij schrok de man van mijn antwoord en stoof ervandoor. Finish, 42.34, super tevreden over de vlakke race in het juiste tempo. even water drinken, mijn zoon en schoondochter goede vakantie gewenst en tegendraads 5 km duurloop. Weer bij de sporthal ging de prijsuitreiking beginnen.

1e V50 geworden en kist met fruit. Die kreeg ik natuurlijk niet mee.  Marlies was zo lief hem bij mij thuis te brengen. De gelopen km’s stonden op 27,5 km, naar huis is minimaal 5 km, ik ga me weer niet aan de opgedragen km’s houden wist ik. Een heerlijke laatste duurloop naar huis, nog 200 meter rondjes voor het huis gelopen, nu wilde ik ook 33km hebben staan. Done, 33 km waarvan 10 km in tempoduur, perfect uitgevoerd, prijsje gewonnen, wat een voldoening. Duurloop, inschrijven, duurloop, wedstrijd, duurloop, prijsuitreiking, duurloop en dat alles in 3.30 uur tijd. Het ziet er raar uit maar het voelt fantastisch.

Vol regen maar mooie Atletiek avond

Er zijn van die dagen dat het de hele dag kan regenen. Van die hele fijne, heerlijk aanvoelende regen, alsof je onder de douche staat. Als je een dag onder die douche gestaan hebt, wil je de kraan dicht draaien. Helaas ontbreekt er een knop om deze douche uit te zetten, je moet afwachten.  In de auto naar Rotterdam met de ramen wissers  op volle toeren aangekomen bij PAC. Deze avond geen training maar een groepswedstrijd, 300om op de baan . Het was lang geleden dat ik een 3000m gelopen had een besloot tussen de bedrijven door ook mee te doen. De voorbereiding voor de marathon laat mij ook km’s maken en besloot alvast een rondje om der Kralingse plas te lopen, het was nog vroeg. Daarna met een groep atleten een heerlijke ronde ingelopen.

De schoenen drogen de dag na de wedstrijd in de zon.

Na het inlopen werd het wachten. Starten in serie 4, 5, 8, 9, betekend scherp zijn tussen 20.55 en 22.15 uur. Het coachen en voorbereiden van mijn wedstrijd in serie 5  paste allemaal in serie 4. Ik voelde me een verzopen katje, het was niet koud maar in korte broek, singlet en die heerlijke fijne regen aan de startstreep te staan is verre van lekker. Als het startschot valt ben je het gevoel van de regen kwijt, dan komen de plassen. Met een hele groep atleten door de eerste grote plas, het spetterde tot onder mijn oksels, dan voel je je echt nat en zielig. Maar focus op de wedstrijd, 87-88 seconden per ronde had ik in gedachten. De eerste km ging in 3.38 en was tevreden. Ik liep niet slecht maar er ontbrak iets. Was het de ademhaling of waren het de benen?  ik  wist het niet. Wat ik wel wist  waren de ronde tijden. Als je elke ronde een 4 aan het einde ziet, weet je dat het 90 seconden per ronde zijn en niet 87-88. Ik werd een beetje boos op mezelf en probeerde harder te gaan. Jeetje weer een 4, waarom ging het niet sneller, ik deed zo mijn best. De laatste km Irene voorbij en nog meer  power in de benen gooien. Jeh, een 3 op het bord. Het werkte en nu werd het vasthouden of nog wat harder. Ik knokte tot het einde, de laatste 100 meter een sprint tegen de klok, 10, 10 10, 11, of nog wat sneller, niet teveel want ik wil onder die 11.06. Jeh gelukt, 11.04.87. het Nederlands record is eraan, na 19 jaar heb ik er 2 seconden vanaf gelopen.

Had liever een 10 ipv een 11 minuten gezien, toch heel erg blij. Daarna kwam het papierwerk,  formulieren moesten volledig ingevuld worden. Serie 8 en 9 kwamen snel en ik maakte me klaar voor het coachen, droge kleding aan en een waterdichte jas.  Ik bleef warm en in beweging. Mooie prestaties,  en…….voor de laatste serie hadden ze eindelijk de kraan dicht gedraaid, het was droog :-).  Uitlopen en  voor de recordformulieren zorg dragen is niet fijn. rondje lopen, rondje vragen hoever ze waren. Uiteindelijk stapte ik om 23.00 uur in de auto. Op naar huis, naar  de douche, en daarna mijn warme bedje. Het was een kleddernatte avond, alle mooie  prestaties maakte het gelukkig onvergetelijke avond.