Val van de trap, oorzaak…gevolg

10 dagen is dat alweer geleden, hoe het veroorzaakt werd had ik al beschreven, de gevolgen niet. Het lopen ging donderdag niet zoals ik wilde, vanaf minuut 1 voelde in een niet te defineerbare "pijn" aan de linkerkant van mijn heup. Het trainingsprogramma heb ik laten varen, voelde dat ik niet goed bezig was en heel rustig een rondje gelopen. Was gewoon blij dat ik thuis was, dat heb ik niet vaak. Vrijdag loop ik nooit, zaterdag wilde ik even kijken hoe het ging. Slechts 18 minuten gelopen wat niet slecht aanvoelde. Op zondag aan mijn lange duurloop begonnen. Tot 30 minuten nergens last van, daarna begon het te zeuren, het zeurde de hele duurloop, werd niet erger. Maandag rust en dinsdag training geven. Lekker inlopen  met de groep, dat ging redelijk. Na de oefeningen en loopscholing aan de extensieve tempo’s begonnen. 1 km, meteen ging het fout, de heup/bil voelde niet goed aan. s’Nachts in mijn bedje lag ik maar te denken wat ik nu moest doen, doortrainen, stoppen, rekken, wist echt niet waar ik goed aan deed. Dan is daar het verlossende woord; Walter. s’Morgens meteen gaan bellen, om 14.45 uur kon ik komen. Mijn hele lijf nagekeken en gaan behandelen. Niet lopen en de laan van Meerdervoortloop afzeggen was het advies. Kijk daar heb ik wat aan. De racefiets is een prachtig alternatief. Woensdag rondje Woudt, het was erg donker in de polder maar zalig. Donderdag intervaltraining op de racefiets gedaan, leuk om te doen. Vrijdag weer naar Walter en daarna naar Leiden op de racefiets.  De nodige km ’s gemaakt (170 km), kan mijn energie goed kwijt en conditie blijft hoog. Vandaag mocht ik heel rustig een paar km meelopen tijdens het training geven, dat ging goed. Maandag weer naar Walter en tot dinsdag niet lopen maar racen. Morgen ga ik tijdens de laan van Meerdervoortloop Spas en Vincent aanmoedigen, en Jan, net in een SMS-je  gezegd. Eerst racen, dan aanmoedigen en daarna de ronde volmaken. Het weer wordt dit goed zegt het KNMI nu. Hoop voor de atleten en mezelf van wel.  Laat het (heup) herstel spoedig verlopen, het lijkt me wel kikke om de Zevenheuvelen te kunnen lopen. Zo niet, zien we wel weer verder.

Reclame maken

Afgelopen woensdag was toch wel een historische dag. Het logo van de OphorstRunners gaat de wereld in. Onze nieuwe( oude) auto naar Screen promotion gebracht om het een paar uur later weer op te halen met:

Mooi he, ben er best trots op.  Laat de hardlopers gexc3xafnspireerd worden door dit mooie logo.  Voordat ik de auto op ging halen was ik  nog even bij de Hema, lijstje kopen voor mijn moeder haar verjaardag. Nee hebben ze volgens mij de trap flink in de was gezet, mijn voet glijdt nl weg. Om de lijst te beschermen hou ik mijn rechterhand omhoog en kom hard op mijn linkerbil terecht. Deze was goed aan zijn herstel bezig, dan ineens  de volgende klap  Soms komt alles tegelijk, Na mijn 50e verjaardag heb ik een beetje het gevoel dat het een aaneenschakeling is.  Daarintegen staan er ook veel mooie dingen tegenover, zoals het groeien van mijn groep en steeds een stapje verder, richting het doel wat ik hiermee voor ogen heb.

Boscross Noordwijk

Op de wedstrijdkalender kwam ik de boscross tegen. Lijkt me en mooie wedstrijd om mijn bil, die steeds zo stijf was,  te testen. De trainingen zijn de laatste weken heel rustig geweest, wel omvang geen snelheid.  Het was een beetje vroeg, deze vroege zondagmorgen, 8 uur, arme ik. De lust om te lopen was echter groot en sprong mijn bed uit. Gauw alles (in)gepakt en met de auto richting Noordwijk. Reed natuurlijk weer eens verkeerd (nieuwe rotonde, ja en deze had de ANWB  nog niet in beeld). 45 minuten van te voren was ik er. Moest zoeken naar de inschrijftafel, ergens in het bos lag deze verstopt. Als je de weg niet weet is alles onzichtbaar, tenminste voor mij wel. Ingeschreven en snel gaan inlopen, krijg je het lekker warm. Mooi parcours, allemaal bosgrond met veel losser zand, heuveltjes enz. De start was bijna, we stonden klaar toen plots mijn oog op een atleet viel. Vond dat hij wel een heel raar hardloopbroekje aanhad, bleek zijn onderbroek te zijn. Wat was het geval, hij had zijn lange  broek uitgedaan met daarmee zijn korte broek. Hij had echt niets in de gaten en liep zo naar de streep. Het zal wel iets raarder aangevoeld hebben want plots greep hij naar zijn billen, rende naar zijn stapel kleding op zoek naar de broek. Deze zat in de lange broek, snel aangedaan en applaus volgde, heerlijk zo’n ontspannen sfeer. Toen echt weg, drukte alom op het bospad. Beetje zoeken naar de juiste positie, weldra liep ik lekker. Een ronde van 2,5 km met daarin mooie bosgrond, los zand en na 1 km een flinke heuvel met aansluitend vals plat. Daarna was het lekker vlak tot 1,5 km, weer een heuveltje en vals plat in combinatie met lossere bosgrond, paardenpad overspringen en dan 400 meter naar beneden denderen. Ronde 1 was voorbij en mocht aan de 2e beginnen. Deze voelde al lekker zwaar maar genoot van de omgeving en het rennen. Heel in de verte voelde ik  het plekje in de bil, deze werd niet erger. Ronde 2 en 3 gingen langzamer dan de 1e, jammer dan, het is een test. De 4e ronde kwam ik lekker los en voelde het best van allemaal. Kreeg het laatste stuk concurentie van een atleet die in 2008 met mij gelopen had op het strand tijdens de halve van Monster, met zijn tweexc3xabn  liep het helemaal lekker. De finish, 41.30 ongeveer, eerste vrouw met maar een paar mannen voor me. Heerlijk gevoel na de wedstrijd ook tijdens  het uitlopen. Een ronde als afscheid, genieten van de mooie omgeving. De prijsuitreiking liet even op zich wachten, de zon ging weg en ik kreeg koude handen. Gelukkig, daar kwamen ze.  Na de uitreiking van de dames meteen vertrokken, even sorry tegen de mannen gezegd, deze moesten nog wachten. Kon het niet over mijn hart( handen)  verkrijgen nog langer te wachten. In de auto naar het Westland. De billen voelen nog steeds goed aan, missie geslaagd tijdens een prachtige cross.