Jaaroverzicht 2015

Januari 2015

Nederlands kampioen V55+ Cross in kerkrade

Februari 2015

Nederlands Kampioen V55+ 10 km in Schoorl

Maart 2015

Nederlands Record op de 20 km 1.22.20 , tussentijd tijdens de CPC

April 2015

Mijn vadertje wordt 85 jaar en loop een goede halve in Noordwijkerhout 1.26.25

Mei 2015

Nederlands kampioen Halve marathon, goud nr 43 En een Nederlands record op de 10 km (38.30), welke niet telt

Aanstelling hoofdtrainer A weg groep Rotterdam atletiek.

Juni 2015

Twee maal goud tijdens NK baan in Zierikzee, de 5000m en 1500 meter.

Juli 2015

Wennen aan de warmte voor de WK, zware wedstrijd in Voorthuizen

Augustus 2015

Wereld kampioen cross country en WK zilver op de 5000m wat een ervaring en wat een waanzinnig gevoel

September 2015

Naar Parijs met het hele gezin, uniek voor ons met twee kinderen ver weg

Oktober 2015

Nederlands record 5000m baan, stond niet op de finish foto, te donker en ook deze telt weer niet, liep nu 18.35

November 2015

Trainingsweekend Burg Haamstede met RA groep. Organiseerde het NK=RA tegenwind fietsen op de Neeltje Jans, een succes

December 2015

Liep in Linschoten een sterke halve marathon, 1.25.25 en 53 seconden van het Nederlands record af, niet gecertificeerd en de vierde op rij telde niet dit jaar 😦

Sylvestercross Soest, weer een jaar later

31 December 2015, heerlijk ik mag weer naar Soest. Koos  vindt het net als ik bij 0udjaar passen, lekker buiten en genieten van de wedstrijd in Soest. Even voor de middag reden we naar het midden van het land. Het was druk op de parkeerplaats maar goed geregeld en snel hadden we een mooi plekje. Startnummer ophalen bij de atletiekbaan en daarna door naar het bos. Omkleden in de tent, bekende begroeten, even kletsen maar ook de tijd in de gaten houden, die vliegt nl 🙂  Inlopen en een atleet in de gaten houden, hij liep de korte cross en tijdens het inlopen kon ik hem aanmoedigen. Daarna snel omkleden, toch een singlet aan, had het bloedheet in mijn shirt. Met nog 5 minuten te gaan, naar de startlijn. Ging een beetje achteraan staan, ik kom nl moeilijk weg in het zand en verdien daardoor geen plekje voorin. De start en ja hoor, ik bengelde lekker achteraan door het mulle zand, geen krachten verspelend. In het bos ging het beginnen, de inhaal race. Lekker draaien en keren, klimmen en dalen. De boomwortels hadden ze wit gemaakt, de zon scheen midden in mijn gezicht en zag geen wortel, ook de uitgemaakte niet. Extra oppassen want had geen zin in een smak tegen de vlakte.

Ronde een was heel goed gegaan en al ploeterend ging ik over de Soesterduinen, jeetje wat is dat zwaar. Aan alles komt een eind, zo ook aan het zand en ik mocht lekker het bos in. Hier haalde ik weer lekker wat jonge meiden in, altijd leuk om een vorm van het goede voorbeeld te geven.

Voor ik het wist was de tweede ronde ook voorbij en de laatste lange rit door het zand liet ik achter mij. De jonge meiden was ik kwijt, best jammer maar die hoefde maar twee ronde. Het was leeg voor me, ik probeerde het tempo hoog te houden. De laatste heuveltjes, de laatste bocht en dan het laatste stukje tegen het duin op.

Het voelde nog goed allemaal en voldaan rende ik naar de finish. 26.26 en kon even op adem komen.

Op het moment van stoppen voel je pas hoeveel je gegeven hebt.  Uithijgen over het hek, felicitaties van vele mensen en een kaartje van de eerste V55+. Ik ging snel wat kleding aandoen om daarna het podium op te mogen. We werden vreselijk verwend met een prachtige bos bloemen en nog veel meer. Na de huldiging kwam ik vele mensen tegen die me feliciteerde en zich afvroegen hoe vaak ik hier al gewonnen had. Denk dat ik voor de 20e keer mee gedaan had en dus 20 maal een overwinning Van vrouw V35+  tm V55+. Alleen bij het zien van die cijfertjes weet je hoe lang dat is 🙂  Bloemen weggezet, goede kleding aan en een flink eind uitgelopen, stonden ruim 6 km op het horloge. Als je in de bossen bent moet je het ervan nemen. Koos kon nog mooie foto’s maken van de prominente mannen. Daarna  gingen we op zoek naar de auto en de reis naar huis ging beginnen, op weg naar 2016.

Heerlijk de Kerstcross bij 14 graden

Hoeveel jaren ik al niet naar den Haag fiets op 2e Kerstdag weet ik niet maar dat voelt goed.  Afhankelijk op welke dag van de week de 26e valt, welke trainingen op het programma staat, deze cross wordt erin opgenomen.  Zaterdag is lange duurloop dag en ik had al een mooie uitvoering in mijn hoofd.  Inschrijven, het was vroeg en het merendeel van de atleten bestond uit jeugd, ook zij waren reuze enthousiast over hun cross.  Omkleden, korte broek, singlet en een windjasje moest voldoende zijn voor het eerste deel, een duurloop over 8 km. Eerst naar Scheveningen door de duinen, daar 180 graden om mijn as gedraaid, richting Kijkduin. De wind waaide lekker en op sommige duintoppen hing ik in de wind. Na de 8 km arriveerde ik bij het Paddenpad, de start van de cross. Vele bekende kwam ik tegen, super gezellig. Koos was er ook en had gelukkig water voor mij meegenomen, ik had flink lopen zweten. 12.00 Uur, het startschot viel voor de 7,5 km lange cross. Het eerste deel ging over het paarden-pad, langzaam overgaand in los zand, je belande in een duin-kom welke  uit enkel zand bestond. Klimmen met kleine stapjes, je voet proberen te zetten in een pas van een van de voorgangers. Dat lukte nagenoeg nooit maar al doende kwam ik boven.

Vol in de wind over een pad met veel zand maar ook hardere delen. Richting het verharde fietspad, lekker dacht ik, harde ondergrond. Dit gedeelte was vol in de wind, beetje voorovergebogen heerlijk knokken met de elementen van de natuur, het voelde soepeltjes. Hek door, de duinen weer in. Stukjes omhoog en omlaag, heerlijk met grote passen laat je je naar beneden denderen.

Hier passeerde ik een meisje die als lokaas steeds voor me gelopen had. Jammer voor het meisje, ze liep heel goed maar ik loop toch graag op kop. Nog even door de duinpan, nu voor het grootse deel omlaag om daarna via het paardenpad richting de finish te lopen. Ronde 1 was super gegaan, 2 nog te lopen ronde voor de boeg.

Nu werd het spelen met de mannen voor me. Leuk om er eentje voorbij te gaan, opzij kijkend, schrikken, aanzetten en uiteindelijk toe moeten geven dat de vrouw naast je toch sneller is. Ik draaide zo mijn ronde en genoot van elke stap, ook al was het zwaar. Na 34,30 minuut kwam ik over de finish. Slechts 11 mannen waren voor mij geëindigd, stemde tot tevredenheid.

Het was dit jaar 90 seconden langzamer dan editie 2014. Vooraf had de organisator gezegd dat het dit jaar de zwaarste editie zou worden. Door de vele wind van afgelopen tijd was het zand weggestoven, naar de plekken waar wij overheen zouden moeten rennen. De organisator had het goed ingeschat :-).    Na de race kwam er een jongeman naar me toe, ik had hem ingehaald tijdens de race, hij vroeg zich af hoe ik het voor elkaar kreeg de kracht in mijn benen en het constante tempo gedurende  zo’ n zware cross vast te houden?  tactiek ????  Beetje uitgelegd over de kracht-verdeling die je toepast, omhoog lopen met kleine pas en juist daar niet met je krachten smijten. Naar beneden lopend, doen alsof je een vogel bent, grote passen en vliegen en daar wat herstel te pakken. Hij vond het knap van me dat ik zo goed kon “ scheuren`’   over het parcours. Zal ook wel iets met ervaring te maken hebben. Hij was net een jaar aan het hardlopen, ik heb  32 jaar op de teller staan :-). Na een minuut of 15, Iedereen dag gezegd en deel 3 ging beginnen. Uitlopen voor 8 km. Nam dezelfde weg terug. Richting Scheveningen kwam ik vele nieuwe duinweggetjes tegen en wat is er leuker om te lopen in het onbekende. In ene vroeg ik mij af of die gebouwen daar op de heenweg ook gestaan hadden, het voelde alsof ik al ergens in Scheveningen liep. Duindorp moest het zijn, de leuke nieuwe paden hadden me te ver door laten lopen. Daar omgedraaid, nu richting Laan van Poot. De 8 km werden er 9,5, goed voor een totaal van 25 km.  Even droge kleding aan, koffie drinken in de kantine met kerststol erbij. Het was erg gezellig. Om 15.00 uur moest ik echt naar huis, de kinderen konden elk moment op stoep staan en moeders is altijd NET  op tijd. Ze was op tijd voor nu een avond met de kinderen (Op Jim in Thailand na, even face-time, is hij er ook bij 🙂

Linschoten, zet hem na jaren weer in de agenda

Hoelang was het geleden en waarom deed ik deze mooie wedstrijd, door nostalgisch Nederland, niet meer?

Drie jaar geleden vond ik het te druk worden in Linschoten met meer dan 2000 atleten. Dringen bij de start, drukte bij de ingang. In 2015 wilde ik er weer gaan lopen. De atleten van RA gevraagd mee te gaan, een aantal hadden reeds ingeschreven, fijn, ikke daarna ook. Zaterdagmorgen werd ik wakker en moest even goed nadenken wat voor dag het was……… zaterdag….. oh ja Linschoten. Met de wekelijkse boodschappen en verjaardag van schoonmoeder moest ik beetje op tijd uit bed. De tas had ik de avond ervoor al ingepakt, geen omkijken naar. Als je beetje op moet schieten, kom je allemaal mensen tegen. Lang niet gezien, even een praatje maken en er redelijk snel weer een eind aan breien. Dat valt niet altijd mee, vandaag wel. Uiteindelijk alles gedaan en mooi op tijd om om 11.45 uur met de auto weg te rijden. Het ging vlot, parkeerde bij een carpool in Woerden. Fiets uit de achterbak en in stilte genoot ik van de vrijheid die ik had tegenover de atleten die in de file naar het dorp stonden. Bij de achterdeur van de sporthal  fiets aan een hek gebonden. Nieuwe ingang en zonder dringen naar binnen. De RA mannen zag ik meteen. Omkleden en een lekker stuk in gaan lopen. Met 14 graden, op 19 december was het warm. Ik had  ook een anti Histamine pil ingenomen, de hooikoorts allergie was de hele week best heftig, vandaag moet ik teveel adem gaan halen en kan geen benauwdheid gebruiken. Het was druk bij de wc  toch stond ik 10 minuten voor aanvang  in het startvak op de eerste rij. Daar kregen wij te horen dat er 4000 atleten (de wandelaars meegerekend) in Linschoten actief waren. Dat was te merken  ik stond  ingeklemd  tussen de mannen, voetjes van de vloer en ik bleef gewoon hangen. Een goede start en was zonder kleerscheuren weg. Doel vandaag, lopen op gevoel. Ik mag kijken naar de tijd maar deze laat ik niet meespelen op het gevoel. De eerste km’s gingen zo soepel en hoorde om me  heen 3.50 te lopen. Dat is best snel maar zoals voorgenomen deed ik hier niets mee. Met zoveel atleten loop je nooit alleen en het was gezellig onderweg. Het asfalt had in de afgelopen 3 jaar te lijden gehad van de zware vrachtwagens, was best ongelijk her en der. Nu kijk ik altijd goed naar de weg en de ongelijkheden ontgingen me niet. daar was een dorp, vraag me niet naar de naam, ga het ook niet opzoeken maar het was er gezellig.

Ik had met de start mijn drinken vergeten, dorstig gevoel,  in het dorp, dacht ik mij echt te herinneren dat er  water was, helaas. Over een prachtig schelpjes pad vervolgde ik de weg. Er was iemand een boom aan het omzagen, het rook zo lekker en wilde bijna stoppen om de lucht op te snuiven 🙂 Een dijk en naar links, kom op met dat water, het was al 12 km. Daar in ene doemde het water op. Ik rende naar de tafel, stopte om 2 hele bekers leeg te drinken. Verloor 25 seconden maar dit moest gewoon van mezelf.

Sloot aan in een nieuw groep, daar kende ze mij en hadden even een praatje. Ik adviseerde hem de energie van praten in de benen te stoppen en zwijgend vervolgde we onze weg. 15 km, ik liep iets boven het uur, de benen voelde nog steeds als bij de eerste km, goed dus. Veel publiek vlak voor het viaduct allemaal lieve kleine varkens snuitjes door het gaas om ons aan te moedigen. Ze stonken wel een beetje, volgende keer andere parfum  varkentjes:-)  Op 16 km geen saai industrie terrein meer maar een prachtig fietspad  naar het volgende dorp. Hier muziek en een heel enthousiaste speaker. Ondertussen zag ik dat ik vaak 4.03 per km liep en kwam tot de conclusie dat een een vet V55 PR aan zat te komen. Ik rekende me niet rijk, er stonden nog 4 km op het lijstje.

Nu begon ik veel atleten op te rapen, ook uit mijn eerste groepje. Met mijn benen was nog niets aan de hand en vloog bijna over ze heen. Dan 19.5 km, de wind tegen en in ene voelde ik dat de benen beetje moe aan het worden waren. Dat werd het mentale deel van de race, doorgaan, niet aan denken. De laatste 800 meter door de straten van Linschoten, klinkertjes. Ik voelde aan mn benen, voeten dat ze controle gingen verliezen. Linksaf en weer een brug, dacht dat deze eruit was. Bruggetje over en linksaf naar het finishdoek. Dat ging nog sneller dan gedacht en ja hoor, finish in 1.25.23. Dat is een vet PR, 53 seconden sneller en zo soepeltjes. Blij, super blij. Ik kwam de RA mannen tegen en werd nog blijer, prachtige tijden en een vet PR van een atleet. Even stukje uitlopen en de wedstrijd doorgenomen. De prijsuitreiking volgde snel.

Als 1e V55 het podium op, was 2e overall, mooie oogst. Op de fiets richting de auto nam ik me 1 ding voor, als alles goed gaat ga ik volgend jaar weer naar Linschoten, top wedstrijd en goed geregeld allemaal. Het stukje fietsen vanaf Woerden houden we er ook in.

 

8,8 km lange Duinrellcross anno 2015

De Duinrellcross is een unieke wedstrijd in west Nederland, door zijn prachtige omgeving, bosgrond en duintoppen tot 32 meter hoog. Meest cross je in het westen in de zware klei die veranderd is in bagger. Dat is in Wassenaar onvindbaar, gelukkig. Met 6 OphorstRunners naar Wassenaar. Het inwandelen was lang en eer we ingeschreven waren, klaar voor parcours verkenning, restte ons slechts 30 minuten. Twee jaar geleden was ik iets te ver gaan inlopen en kwam eigenlijk te laat voor de start. De organisatie wachtte heel lief op me, dit moet je geen volgende keer laten gebeuren, opschieten dus.

Parcours lag er uitdagend zwaar bij. Nog een paar versnellingen en klaar voor de start. Het was mega druk, de start ging gelukkig zonder valpartijen. Beetje dringen in het begin, goed om jezelf in te houden en niet meteen al je krachten op de eerste heuvel te laten liggen.

Na 600 meter waren we op top, 32 meter hoog en dan afdalen. Dat zijn steeds kleine afdalingen met weer een klimmetje. Plots sta je bovenaan een zandheuvel en je moet naar beneden. Het is bijna een rechte lijn de afgrond in en je vraag je af hoe ooit zonder kleerscheuren beneden te komen. Beetje tegenhouden die benen, voelt niet echt ontspannen maar ik kwam er en vervolgde mijn weg. Plots was daar een heel galante atleet voor me, de overhangende tak haalde hij weg. Hier kwam het foutje, hij was er voorbij en liet de tak los die zo midden in mijn gezicht kletterde, auw :-(. Veel tijd om pijn te lijden had ik niet, de cross ging door en opletten op de bodem waar je overheen scheurde. Takken, grote boomwortels lagen heel gemeen te wachten onder het bladerdek tot je er een misstap op maakte. Ik gunde ze het plezier niet en ik was een en al aandacht. Ronde een was voorbij gevlogen en het klimmen ging weer beginnen, voelde  goed en snel stond ik weer bovenop de top.

De afdaling van de mega zandheuvel leek iets beter te gaan, een atleet naast me deed helemaal slim en besloot dat de laatste ronde ook uit te proberen. Heerlijk wenden en keren door het prachtige bos. Ging veel atleten inhalen, krachten verspeeld met klimmen? had het flauwe vermoeden van wel. Ronde drie, ik voelde me elke ronde sterker worden en bij de afdaling pastte ik de tactiek toe die ik in ronde twee gezien had. Het is met grote passen, meer wandelen dan hardlopend naar beneden.

Ging super relaxte en nog snel ook, goed nageaapt van de meneer. Na de afdaling passeerde ik een atleet van me, hij wilde met alle geweld bij me blijven en dat lukte. Spijtig voor hem want met iemand op sleeptouw ga ik me steeds sterker voelen. Het tempo ging een beetje bij beetje omhoog en ik voelde me meer dan top.

De finish in zicht en ja hoor, eerste in 39.09, mijn atleet op 1 seconden, super gedaan Eric !!!!!!!!

De andere liepen heel sterk en ik genoot van ze.  Even wat kleding aan en in de buurt uitlopen. De prijsuitreiking dit jaar niet missen, ook een foutje van twee jaar geleden die ik nu niet weer wilde maken. Ook als je ouder bent leer je (gelukkig)  nog steeds.  Met Sabina op 3, eigenlijk was ze 2e, en ik op een 1 een mooi OphorstRunners podium. De terugweg met de auto en snel waren we thuis. Ik hou van uitlopen, de benen goed losmakend na de race. Vanuit de auto 4,5 km uitgelopen, het moment dat ik tegen mezelf kon zeggen, nu ben je  klaar voor vandaag. Rekken, douchen en dan een bakkie met eten, had er honger van gekregen.