Met nog wat dagen tot de marathon

Dag -14; Een fantastische laatste off road 35 km duurloop gedaan, nu rusten.
Dag -13; Rusten wordt erg letterlijk genomen, een bloedvat knapt in mn voorvoet.
Dag -12; Werken, Fysio gebeld, meteen langskomen, botten, pezen en spieren oke, werk aan de winkel om het bloedafval zo snel mogelijk op te ruimen, Coach op de fiets, zelf intervallen fietsen 🙂
Dag -11; Fysio, werken, coach die nu 5 km rustig mee mag meelopen
Dag -10; Vrij, Fysio en fietsen ipv lopen
Dag -9; Fysio, werken en s’avonds coachen, 11 km rustig meetrainen
Dag -8; Fysio, wordt minder dik en lichter blauw, positief, lang doorwerken voor de verloren fysio uurtjes, werk moet af. s’avonds Afrikaans eten met de A-groep.
Dag -7; Geen fysio, wel een opdracht, gewoon doen wat je de week voor de marathon van plan was te doen.
Het plan wat in mijn hoofd zat was het volgende.
(Lijstje was achteraf, klok misser km 1, 4.28)

Inlopen tijdens de eerste 3 km, 4.30 per km. Dit ging heel goed en liep heerlijk. Atleten verbaast kijkend terwijl ze mij in haalde. Ik liet ze lekker gaan, wacht maar dacht ik. Na de 3e km mocht het gas erop en ik verhoogde het tempo naar 4 minuten per km. Check de eerste km, 3.58, top. Haalde atleten in, verbaasde opmerkingen zo van: “ga je nu echt lopen”.
Daar ben ik ongevoelig voor en doe mijn ding. Mentaal heb ik nooit veel problemen, vandaag zat die voet in mijn mentale stukje hersenpan. Het voelde alsof het plekje in mijn voet koud was, gevoelloos. Soms dacht ik, even stoppen en checken door de schoen uit te doen. Snel werd die gedachte door een ander deel van mijn hersenen de grond ingeboord en vervolgde in strak 4.00/km tempo mijn weg. Het was warm, zweet prikte in mijn ogen, wrijven maakte het alleen maar erger.

Einde vd Bonnenlaan was een verademing, hij was lang en warm geweest. Ik begon naar het 13 km punt te verlangen, mocht ik weer rustig. Nog steeds liep ik rond de 4 min/km en haalde steeds atleten in. Verbaasde atleten die het  niet leuk vonden door mij ingehaald te worden. Jippie, 13 km en liet meteen het tempo zakken. Lekker 3 km uitlopen tijdens de wedstrijd. Het voelde goed en rustig passeerde ik de finish als 3e vrouw, 1e >45+ in 1.07.05 (berekende tijd was 1.07.27). Mijn atleten zoeken en  vragen naar hun ervaring en tijden, interview voor de krant. Voor mijn gevoel wilde ik eigenlijk even niets, even zitten, was toch wat licht in mn hoofd. Na 10 minuten en veel drinken voelde ik me stukken beter. Uitlopend naar de sporthal. Op het bankje buiten mn schoen uit en checken, zag er mooi uit, geen nieuwe bloeding, zucht van verlichting.

De prijsuitreiking volgde snel, 1e van het circuit en 1e V45+. Met mooie bloemen en veel prijzen naar huis.
Dag -6 is zondag. Deze week nog een beetje lopen, beetje Fysio, training geven en werken in het laboratorium.
Dag -1 is Vrijdag.  In de avond een  groot blik red kidney beans leeg eten en dan
Dag 0 is zaterdag………………………

De druiven waren te lekker 🙂

Veel stukjes smeden tot een geheel

Donderdag, het trainen van de A-groep viel in 4 delen uiteen. Naaldwijk werd de locatie met de meeste atleten, the place to be for me. Lopend van huis naar de baan, voor extra km’s crossen door het Wollebrand gebied om met vette tegenwind na 8 km bij de atletiekbaan aan te komen. Atleten kwamen net aan, liepen al warm, kon ik even snel mijn startnummer ophalen en opspelden. Met de atleten om de baan warm lopen of warm blijven. De 1500 meter, Coachen van Marco en Marlies. Daarna was het weer lopen om warm te blijven, een atleet zonder baanervaring de startprocedure uitgelegd en het doorgeven van rondetijden. Na 45 minuten coachen van 4 atleten van de A-groep, was een fantastische wedstrijd. Coachen van de 2e serie met de onervaren baan atleet, hij deed het super goed, strak tempo, mooie tijd. Heel tevreden over  alle prestaties was het mijn tijd om plaats te nemen achter de startlijn. Doel was op tempo te lopen, 96 sec per ronde. Op gevoel weg en zag ronde 96 staan.

Er was een man die me voorbij ging, voor de voeten liep en ik hem weer voorbij ging. Tot twee maal toe en daarna liep ik  heerlijk in mijn uppie mijn eigen wedstrijd.

De harde wind was even moeilijk voor het tempo gevoel, vaak liep ik 2 sec te snel. Oei als trainer moet je het goede voorbeeld geven.  Beetje rekenen met het laatste getal van de klok bij de finish, 6+6 is 12 volgende + 6 is 18,  6-2-8-4-0-6- enz, dit had ik voor ogen maar zag  niet altijd het juiste voor  ogen. Zo speel je met de tijd, afleiding zoeken? Nee hoor, het liep zo makkelijk, zo heerlijk en het leverde een eindtijd op van 19.48.50.  Doel niet helemaal gehaald 🙂  De schoenen wissel, kon Koos naar de voetbal. Ìk de atleten dag gezegd en nogmaals gefeliciteerd met de mooie resultaten. In het donker, zonder licht, is niet goed, heel slecht zelfs maar had daar echt niet bij nagedacht, naar huis. De benen voelde een beetje zwaar maar wilde me  nog naar huis brengen. Met 22,5 km op de teller stapte ik voldaan de deur binnen.  Een avond van de in stukken verdeelde coach/atleet. Het doel, plezier en goede resultaten van de atleten en de eigen kilometers is allemaal gerealiseerd, top avond.

Waaien van Oost naar West in Oostland

De  halve van Oostland, in het jaar 2013 voor de eerste maal georganiseerd, in de stortregen liep ik naar de winst. De jaren erna kon ik door andere verplichtingen niet aanwezig zijn. 2016, Mooie test wedstrijd voor de marathon van Zeeland liet mij naar Pijnacker komen. De voorbereiding liep op rolletjes en 5 minuten voor de start stond ik netjes op mijn plek, direct achter het startlint. De start verliep zonder duwen en trekken, dat voelde zo goed en ontspannen maakte ik mijn stapjes. Op weg naar de kerk met allemaal kinderen in de lantaarnpalen voor een high five. Net voor de kerk, rechtsaf naar een veel beter lopende asfaltweg.

Plots een grote plas met Koos aan het einde vd plas. Hij houdt van mooie foto’s en ik dacht, opspattend water geeft mooie effecten. Koos schrok zich rot en stopte met fotograferen, ik had natte voeten, geen foto van het mooie water effect:-)

Met de wind van opzij liepen we langs rietkragen en dorpjes vol nieuwbouw. Vroeg me af waar het groen van 2013 gebleven was. Het was zeer zeker een prachtige route over mooie fietspaden, veel enthousiaste mensen langs de kant, zonder groen. Leuk was dat ik als eerste vrouw liep en mensen langs de kant daar heel blij  van werden: “De eerste vrouw, Carla, je bent de eerste vouw”.  Mannen die op dat moment naast me liepen genoten met me mee. Op 10 km draaide we terug naar Pijnacker, de wind  kwam uit het Westen in Òostland. Dat betekende dat er nu alleen tegenwind kwam.

Tot 10 km had ik wat zware bovenbenen. De wind kwam en nam mijn zware bovenbenen weg, het  voelde super. Mannen haalde ik in, ze probeerde bij te blijven maar jammer voor de vele  volgers, ik was te sterk. Knokken met de wind, in Zeeland zal het ook waaien langs de kust. Ik genoot van het prachtige natuurgebied en van de wind. De laatste 3 km door het dorp, richting de finish, met 2 mannen die nu bij konden blijven. De finish, het applaus en een sprint voor onder de 1,28. Het werd 1.28.00, had toch iets harder moeten sprinten. De microfoon onder mn neus en verslag doen van mijn ervaringen, nog beetje uitzijgende maar kon goed verslag doen. Daarna de radio of TV van Oostland. Kikke om eerste  vrouw overall te worden. Na dit alles nog even een stukje uitgelopen, de benen waren best moe en hadden niet veel zin, ze moesten van de baas en liet ze nog 2 km draaien. Douchen en de prijsuitreiking.

Met RA haalde we veel prijzen weg en de straat lag vol bossen bloemen van allemaal tevreden  atleten van de A-groep. Mooie loop, mooie prestaties, mooie foto’s van Koos, zie ze in het verslag, mooie dag.