Mastboscross, weinig blubber dit jaar

Zou ik mijn witte wedstrijdschoenen aandoen vandaag, hoe smerig zouden ze worden? Besloot eerst maar eens een parcoursverkenning te doen. De bosgrond was hard, droog, ook erg hobbelig. De blubber achter in het bos was bijna verdwenen. Een mooie harde redelijk droge strook door het midden van de blubber, zo kon je de overkant bereiken en de schoenen wit houden :-). Vier van deze plassen achter elkaar. Oké, de witte schoenen mochten aan, lopen ook het prettigst. Het was iets, nee veel warmer dan gisteren, ze zon scheen en ja hoor, ik had geen singlet meegenomen. Deze had ik eigenlijk graag aangetrokken vandaag. Nu in t-shirt, korte broek aan de start. Het ging hard weg en ik liep vrolijk met de jonge meiden mee. Na de 2e bocht zat ik hoog in de ademhaling en tijd om een beetje gas terug te nemen. Het kijken naar de grond moest je elke seconden doen. De boomworteltjes waren overal en struikelen wilde ik echt voorkomen.

De 2e ronde en ik begon aan het tempo te wennen, ademhaling werd beter zonder tempo te verliezen. Haalde een Belgische dame in, leuk. In de 3e ronde haalde ik weer een Belgische dame in,  niet ver daarvoor nog een atlete met als doel, passeren de nog jonge atleet.

Helaas waren de 2 boomstammen voor mij een rem, ik moest er met een voetje op zetten en dan eroverheen, durf echt niet te springen.

Daarna weer in de achtervolging en voor het ingaan van de 4e en laatste rond was ik de atlete voorbij. weer liep er, een nog kleiner  meisje voor me, haar trainer is een maatje van de topcoach opleiding. Ik denk dat hij haar de opdracht gegeven had om mij niet voorbij te laten gaan. Het gaatje werd kleiner en ja hoor daar ging ze weer versnellen. Vlak voor de laatste bocht had ik haar bijna te pakken.

Het lange rechte pad op de finish af wist ze mij er met een versnelling uit te lopen. Ik finishte als 1e master overall in 33.33, over 7,95km. Heel tevreden over hoe ik de race gelopen had, een goede strijd geleverd.
Na de prijsuitreiking, warme kleding aan om mijn atleten van de A-groep aan te moedigen. Ze liepen top en met een tevreden gevoel reden we terug naar huis aan het einde van een mooie zonnige dag.

 

Lastige omstandigheden en toch het idee hebben dat je vliegt.

Het is 19Januari, de Noorderwind is hard, in de polder nog harder, het zonnetje schijnt en het is 7 graden. Best oké voor de winter.

De halve marathon van Maassluis, nieuw parcours, door de polder, Keersluis op en langs de waterweg. Het parcours sprak mij niet echt aan. Eerst maar eens lopen en dan kijken of het gevoel klopt.
Ik ging lekker van start, te lekker met 3.58 de eerste km. Rem erop maar wel in het groepje blijven lopen. De mannenruggen braken voor mij de wind en het was gezellig. Tot die ene atleet op mijn hiel trapte en ik bijna languit op de grond zou vallen. Ik kon mij herstellen en fier rechtop ging ik verder.
De klim van de keersluis, zwaar en toch viel het me mee. Kleine pasjes omhoog en daarna naar beneden denderen. Haalde de vrouw uit mijn groepje in en zag haar nooit meer.
De waterweg langs, heerlijk de zon in het gezicht, wind in de rug. Ik heb hier te veel genoten zag ik op strave terug, tijden waren voor het mooi te langzaam :-). Steendijkpolder, de dijk over, een zigzag als keerpunt en dan….. de wind vol tegen. Ik liep al een paar km alleen, nu in mn uppie de wind de baas zien te blijve, Bleek geen probleem, gewoon gaan. Langs deze weg staan sinds een jaar 6 windmolens. Jeetje, als je onder die molen was genoot je van de door de molen gemaakte wind, daar stormde het en je stond bijna stil. Molens op en ja hoor, het England vaardershuisje was daar weer. Nu vanaf de andere, steilere kant het spoor over en het huis door. De wind vol tegen, dat was knokken en blij dat ik boven was. Denk je naar beneden te denderen, de harde wind zorgde ervoor dat dat niet mogelijk was. Nog een klein stukje tegenwind om dan de laatste 4 km wind in de rug, zon in het gezicht te hebben. Tot de tuidersweg liep ik een lekker tempo, keek op mijn horloge en ging rekenen. Aanzetten Carla om onder de 1.30 te lopen. Ik zette aan, voelde heel goed en haalde man na man ik. Verbaasde blikken en opmerkingen ” zo jij heb er zin in”. ” jij heb nog wel wat over”. De laatste 100m tegen wind een mannenrug voor me, pal erachter om in zn slipstream te komen.

Ben ik blij dan≥ Dank aan Carry voor de foto

 

De finish, nog een versnelling en 1.29.55. Ik maakte tot groot genoegen van het publiek een dansje direct na de finishmat. Zo blij met de tijd, het gevoel Oel tijdens de race. Heerlijk weer een ouderwetse wedstrijd, zonder benauwdheid of geen zin.

De media meteen na de finish 🙂

Een stukje uitlopen met een atleet en daarna de prijsuitreiking. Twee maal het podium op.
1- 1e vrouw 50+
2- 3e vrouw overall.
Met een bos prachtige bos SK rozen, 12 km tegen de wind in naar huis fietsen viel door de dikke rozenstelen met doornen niet helemaal mee. Had er er voor over, te mooi en een pronkstuk van een geweldige wedstrijd.
Ik kijk nu anders naar het vernieuwe parcours. Niet echt snel met een harde wind, wel uitdagend. Nu nog wat publiek in de polder, er stonden niet eens schaapjes omgaan te moedigen 🙂

Nieuwjaars-Cross in Hoek van Holland

Een leuke en gezellige wedstrijd om het nieuwe jaar mee te beginnen. Op de fiets, tegen de wind in,  10km om op te warmen en het ontbijt te verteren. Ik had iets te laat gegeten, zondagsontbijt is normaal ruim een uur later. Nummer ophalen en omkleden. Het was gezellig in de kleedkamer en ik ging net op tijd naar buiten voor een rondje parcours verkenning en  warming-up. Bij de start nog vele atleten en (oud) bekende gelukkig nieuwjaar kunnen wensen, voor weg werden weggeschoten. Tussen de voetballertjes van V.V.V. HvHolland, ze gingen hard weg maar na 400 meter hoorde ik: hoe ver is het nog,? ik heb zere benen”. Succes jongens, nog 4,6km te gaan 🙂

Ontspannern ging ik van start, hier met Leon (508)  achter mij, die wilde ik niet voor mij krijgen en hij wilde voor mij eindigen. Voor beide een goede stimulans.

In de tweede ronde (elke ronde was 2,5km lang) Leon nog steeds op de hielen, hij beet zich echt vast.

Bezig aan de derde ronde.  Leon was gefinisht na de tweede ronde = 5 km, ik ging voor 10km. Vele klimmen, dalen, trapjes, bochten, blubber en hier een grasveld met vele molshopen. Elke ronde werd het een beter te belopen pad. Ronde 1 (10.32) : als ik maar niet in een konijnenholletje stap. Ronde 2 (10.35) ; als ik maar niet over een platgetrapte molshoop struikel. Ronde 3 (10.43), heerlijk ik kan een plat getrapt stuk  gras volgen. Ronde 4 (10.38) , alleen oppassen voor de takken van de boom omdat de bocht steeds scherper genomen werd

Een een vlak stuk parcours. Een atleet in de achtervolging, die dacht mij wel even in te halen

En zie, de man van de achtervolging bij het bankje heb ik al aardig op achterstand gezet, hij komt net door de bocht en ik ben al bovenaan de heuvel. Elke ronde ging ik lekkerder lopen.

Het trapje in de laatste ronde, nog 1 maal de 5 trede nemen, 1 voor 1, op souplesse zonder kracht te verspelen naar boven

Vol aandacht weer 2 trede verder

Bovenaan de trap, net voor het moment dat ik Koos ziet staan. Mooie foto’s zegt hij met een big smile

Kleine demarage, de mannen moest ik passeren : “links” , riep ik dan en ja hoor, ik kon met gemak aan de linkerkant langzij, op weg naar de finish. 2e vrouw in 42.28 wat maar een paar seconden langzamer is dan editie 2019. Heel tevreden kijk ik terug op mijn eerste wedstrijd van 2020.

Na afloop snel naar de kleedkamer om wat warms aan te trekken om daarna nog een rondje uit te lopen. Het was weer te gezellig in de kleedkamer, het uitlooprondje volgde een half uur later maar wel gedaan.
Daarna op de fiets, windje in de rug, terug naar huis.