Donderdag was de avond. De titel sportvrouw van het Westland 2010 ja of nee? Het was een leuke avond met veel afwisseling in het programma. Het voorstellen van de genomineerde, op het podium, mooie bos bloemen, badlaken en ik kreeg als enige 3 zoenen van onze burgervader, voelde mij zeer vereerd. Na de pauze lieten ze het filmpje van de stichting topsport Westland zien. Mij, als rode draad door de film kwamen goed tot hun recht. Leuk was dat ik persoonlijk bedankt werd voor de 2.5 uur rennen door het Westland, zo het tot stand kunnen brengen van deze film. Heb het met liefde en plezier gedaan. Daarna werden de sportman, vrouw, talent en ploeg bekend gemaakt. Het waren alle vier wel een beetje diegene die ik hoog ingezet had. Lindsay en Thomas,(atletiek) Martijn (dammen), badmintonploeg Wateringen. Het is raar, je bent toch een beetje leeg als je rond 23.00 uur naar huis fietst, wel de nominatie, niet de titel, terwijl je het diep in je hart wel wilde. Ach gaan wij eens kijken hoe 2011 ingevuld kan worden. De aftrap volgde snel. Vandaag stond nl het NK cross in Hellendoorn in de agenda. Met een kilometertelling van 205 km moesten we op tijd vertrekken. 11.15 uur in de auto, het was een hele rit, leuk was wel dat omgeving steeds mooier en rustiger werd. Daar was het atractiepark en konden de goed auto kwijt. Koos en ik aan de wandel richting de start. Had al snel in de gaten dat het ver lopen was en liet Koos wandelen, ik hardlopend erheen. Eindelijk de plek gevonden waar mijn startnummer was. 10 minuten te laat en je moest je nummer 1 uur van te voren afhalen. Het zal toch niet!!!!!!!!! Gelukkig streken ze over hun hart en kreeg hem. In de "hele koude" kleedkamer omkleden en nummer voor en achterop spelden. Veel kleding aan en inlopen. Het was bitter koud, lopen helpt, al snel voelde ik dat de spieren warm werden. Het parcours was bekend, duimen dat ik net zo lekker als in 2010 zal gaan lopen. De start, brrr was het in mijn korte broek.
Mijn start was goed en liep al snel mijn "maatje" Ella voorbij.
Pas in de 2e ronde kon ik vrij uit de voeten en haalde lekker wat meiden in.
Het voelde goed aan, de benen en het kunnen bijten :-).
De 3e en 4e ronde waren de zwaarste, het beklimmen van de Hellendoorner berg. Het mooie van klimmen is het afdalen, zo soepel vloog ik naar beneden. Zag bij de brugpassage dat Ella dicht achter mij zat. Jeetje dat moet nog iets harder.
Koos zag mij en zei doorlopen, zag dat hij het erg spannend vond. De beklimming van de berg, daar moet ik het gat zien te slaan. In volle kracht vooruit en ik voelde dat ze een beetje haperde. Bij de bocht naar beneden keek ik opzij en zag dat er een gaatje was. Het naar beneden denderen ging nog harder en het gaatje werd groter. Paar bochten door, daar was de brug. Nog even klimmen, achtje draaien om daarna onder de brug door te kunnen lopen.
Het gras en ik ruik de finish, niet verslappen, goud heb je pas na de finish. En ja hoor, Ella op 14 seconden gelopen, ik het goud in een tijd van 20.43 (30 seconden sneller dan 2010). Wat een waanzinige voldoening heb ik van deze race, gewoon niet kado gekregen, knokken moest ik.
Gauw wat kleding aan en uit gaan lopen met een aantal meiden. Lekker kris kras door het bos, schitterend was het. De prijsuitreiking was keurig op tijd. Eenmaal op het podium stond ik een beetje gek te doen naar Koos, zie foto.
Mijn 26e gouden medaille kreeg in van Tonnie Dirks omgehangen. Daarna snel naar de auto, die arme Koos was helemaal bevroren. Even langs de Chinees gereden, alles moet je vieren toch 🙂 Het was een mooie maar koude dag.