Gelukt om een baanwedstrijd 2018 te lopen

27 september 2018, eindelijk stond ik aan de startlijn van een baanwedstrijd, de 5000meter bij RA Rotterdam.

Het jaar 2018 was voor mij meer vallen, opstaan en weer doorgaan. Om op te staan richting het niveau wat ik had, was  in periode’s  van vele baan wedstrijden. Het NK baan voor masters ging aan me voorbij gaan als atleet, als coach was ik er wel. Het is zoals het is en leef het leven zoals het me toekomt, wel met een grote glimlach op mijn gezicht. En zie, 27 september lukte het me een baanwedstrijd te lopen, de vorm was goed, mede door de vele kilometers racefietsen. Serie drie, omringd door 10 atleten van mijn A-Groep gingen we van start. Rondjes 90 had ik in mijn hoofd, ik zag al mijn atleten over me heen komen in rondjes 88 en liet ze gaan. Blij dat hun vorm zo goed was. Ik liep lekker door, was best aanpoten hoor zo’n korte afstand. Iets verval dat was jammert, je weet elke seconden is er weer eentje. Doel werd onder de 19 minuten te lopen, de laatste 100meter in volle snelheid, niet gelukt 😦 . 19.02.37. Jammer, de 12,5 rondjes Tartan waren wel erg  lekker geweest . De resultaten van de atleten maakte de hele avond goed. Het werd een grote PR-en regen.

Zie ze staan, vele A-groep atleten

Strijd met mijn eigen atleten tijdens de Maasstadloop

Rotterdam, 10km Maasstadloop, na vele jaren weer eens meedoen. Redelijk vroeg, nee, eigenlijk een hele mooie tijd voor een wedstrijd om zo na afloop andere dingen te kunnen ondernemen op je vrije zondag. 10 Uur wandelde ik naar de inschrijftafel, nummer kopen, invullen en nummer ophalen. Ja hoor, alle nummers begonnen met 13. Mijn bijgeloof heeft na de mislukkingen in 2018 nog meer status gekregen. IK WIL GEEN 13 MEER. Het voelt heel raar als je dit echt niet wilt, mensen achter de inschrijftafel met een probleem opzadelen terwijl het jouw probleem is. In ene een handeling die positief uitpakte. Een volgende doos startnummers werd onder de tafel vandaan getrokken en zie, nummer 1499. Oh, ik kon de dame in kwestie wel zoenen en opgelucht met wat OphorstRunners en A-Groep atleten in gaan lopen. 10 minuten voor het startschot, de WC was druk, mijn wedstrijdschoenen moesten nog aan en 4 minuten voor aanvang liep ik al water drinkend naar de start. Op tijd toch :-). Na wat rondjes draaien op de baan, mochten we na 900 meter het Kralingse bos in. Het voelde goed die benen en soepeltjes draaide ze rond.

Ik liep op kop bij de vrouwen tot 2 km, toen met 4-en. Van beide trainingsgroepen 1 of 2 atleten achter me, de trainer als locomotief. Heerlijk lopen langs de Kralingse plas en het bos. Met 2-en liepen we nu in hetzelfde tempo, gezellig zo. Na 5 km de buitenronde die tegenvallend veel vals plat heuveltjes bleek te hebben. De kilometers waren constant 3.54 en de benen voelde sterk. Ik verloor wat terrein op de 1e dame, eigen race en kijken wat ik in de laatste km nog kan doen. Het 9km bord voorbij, zette aan maar het viel een beetje tegen, kon het gaatje niet veel kleiner maken.

Ik hoorde een zware ademhaling dichterbij komen, zag in mn ooghoeken wat A-groep blauw. Mijn ogen stiekem naar links draaien en ja hoor, Marco wilde me voorbij.

Tandje erbij wat nu wel lukte en het werd een 300m sprint naar de finish.

Even leek Marco sterker te zìjn dan ik maar bij de finish was het slechts 1 sec verschil.  Ik had het idee sneller gelopen te hebben, 39.01 is een mooie tijd en tevreden. Tweede vrouw overall, top. Bij navraag was er een half uur tijd om uit te lopen, een aantal atleten ging mee wat tijd genoeg gaf voor evaluatie van de wedstrijd.  Prijsuitreiking met beker, wijn ed. De wijn was voor Koos, hij maakt altijd mooie foto’s maar vandaag schoot hij wel een super gave foto, mijn glurende blik in de laatste 300meter :-). Naar huis met nog een hele zondagmiddag voor ons.

200 kilometer fietsen, de Freshride

Zaterdagochtend vroeg de wekker, beetje gezonde spanning. Een andere uitdaging stond er voor vandaag op het programma, de Freshride. Zoon Lex  kwam een aantal maanden enthousiast vertellen dat hij zich ingeschreven had voor deze tocht. Bij het horen ging het bij mij  kriebelen, die uitdaging wil ik ook aangaan. Een week later was ik ingeschreven. Ik fiets veel, maakte iets meer of veel meer kilometers de afgelopen maanden, ik was er klaar voor. Om 7 uur richting Harvest House voor de start, de hele organisatie werd door het bedrijf gedaan.

Trots om met je zoon 200km te mogen fietsen

Om 8.00 uur werden we door de vrachtauto’s weg getoeterd.

Met ongeveer 40 man richting Hillegom. Motorrijders voor en achter zorgde voor een veilige route, zette zijwegen af, zodat de hele groep door kon gaan. Vele bekende plekken passeerde ik, daar had ik wel eens een wedstrijd gelopen.  In Nieuw Vennep bij Looye tomaten, 75km hadden we erop zitten, stond de koffie klaar met gebak en bananen.

Bij Looye kwekers

Lekker even wat eten en drinken en een WC opzoeken. De rit vervolgde we via Leimuiden, Nieuwveen, Boskoop. Daar begon mijn trapper raar te doen, ketting bleef niet op het grote blad liggen. Naar de linkerkant van de weg, uit de groep want het voelde niet goed. De crank was losgedraaid, wat baalde ik, wilde fietsen:-(. Mocht in de bezemwagen, die me 20km verderop bij Koppert Biological Systems afzette. Het was  gezellig in de bus met de 2 mannen (70 en 72jaar)  die me vertelde , als  je 30km in de dorpstraat rijdt, is  dat te langzaam. Nu ga je 200km in 30km per uur achter de fietsers aanrijden :-), hoezo langzaam. Door het plezier die ze aan de tocht beleefde  was rustig rijden niet meer aan de orde. Tijdens de lunch wisten de technische mannen de crank  te maken. Gelukkig,  ik kon weer op de pedalen na een goed verzorgde lunch.

Met een lusje terug naar Gouda en via Moordrecht naar de  de IJssel.  De wind kregen we pal tegen  op de dijk, de IJssel links van ons, richting de van Brienenoordbrug. Een kleine  pauze was daar gepland maar het busje kon ons niet vinden, zonder proviand pauze  aan  de beklimming van de brug kon begonnen.

Wachten op het bussie

De mannen hebben meer kracht in de benen, ik meer uithoudingsvermogen en halverwege de brug kon ik er toch heel veel voorbij “scheuren”, lekker gevoel. Via Rotterdam zuid, Barendrecht naar de Beneluxtunnel. De middenbuis is ook een fietsoptie, wist ik niet, geen trap maar gewoon helemaal er doorheen  fietsen. Weer was het dalen en klimmen en weer was ik rap boven. Via de Vlaardingse dijk naar Maassluis.   Oud Maassluis waren we gepasseerd, aan het fietsgedrag merkte je dat de we vlakbij de stal waren. Het werd wat onrustig, iedereen schoof langzaam naar voren.  De laatste rotonde in Maassluis voorbij, daar ging het gas erop, iedereen stoof weg. Weg brede ruggen en  de wind pal tegen, toch haalde ik nog een snelheid van 38 km per uur.  Vloog  Harvest House bijna voorbij . Niet moe, heel  voldaan zette ik de fiets tegen de gevel. De BBQ stond al aan, dat smaakte pas goed. Blij dat zoon Lex de rit zonder moeite uitgereden heeft, het bij mij zo makkelijk ging. Na het eten en gezellig napraten weer op de fiets, met een ommetje naar huis. De 18 verloren km in de bezemwagen wilde ik toch goed maken want als ik 200km ga fietsen, wil ik ook echt 200km fietsen. Thuis met een goed gevoel en 201km op de teller 🙂

Loop naar de pomp, passeer deze 4 maal

01Sep18; Noordeloos

Niet veel mensen zullen direct weten waar dit dorpje ligt, bij Gorinchem linksaf, mits je op de A15 rijdt en vanuit het Westland komt. Zover kwam ik niet want ik hoorde dat er een enorme file stond, 20 minuten vertraging . Bij Hardinxveld Giessendam schoot ik van de snelweg af, eerst op gevoel, later met behulp van de TomTom. 40 Minuten voor de start, de parkeerplaats (weiland) op kunnen rijden. Op een drafje naar de inschrijving, dit alles verliep bijzonder snel en voor ik het wist stond ik klaar voor de start.

Ver weg het land in met veel bekende atleten om mij heen. Op weg naar het centrum van het dorp, is dat niet gewoon de dorpstraat. Heerlijk, ik hou van dorpjes, knus, vriendelijk en ons kent ons. Voor de 1e maal op 275 meter langs de pomp. Een polderweggetje in met een watertje naast je, vriendelijke huisjes aan de rand van het weggetje. Mensen op stoeltjes, bakkie doen of biertje drinken en aanmoedigen. En ik?  Ik liep heel ontspannen mijn eerste km. Met Anne en nog een vrouw voor me. Lekker laten lopen, eigen strategie bepalen.

De eerste ronde van 3,3 km was voorbij eer ik er erg in had, voor 2e maal de pomp langs. In de volgende ronde weet je wat er komt. Het boerenerf op bij een soort van keerpunt had veel indruk op me gemaakt. Ook best eng, grote punten in de keien, lekker met dunne zooltjes van de wedstrijdschoentjes. Ik liep op cloud’s  en had meer  bescherming van de botjes in de voeten. Daar waren ze, beetje positie zoeken, keren, aanzetten, wit grind en weer keren en aanzetten. Lopend in een deel van de wedstrijd waar je de tegenliggers kon spotten. Bruggetje over, mooie bomenlanen en weer de pomp langs. Het tempo voelde stabiel en goed. Ik was net voor het ingaan van de laatste ronde ook Anne voorbij gegaan en liep op kop. De benen voelde super, de ademhaling regelmatig terwijl het zweet van mijn lijf gutste. Na deze mooie zomer ben ik volledig gewend aan de warmte, geen last van de zon, laat me nog maar beetje bruin worden. De laatste km, de laatste 500meter, nog even aanzetten, wat me heel makkelijk afging. Finish in 39.04, eigen geklokte tijd.

Super blij en zeker als je de 3 rondjes optelt, daar komt het startdeel van 275 meter nog bij, kom je een kleine 180 meter verder dan 10km. Leuk om zelf te berekenen en jezelf voor de gek te houden of niet :-). En zie, de parcours meting vd organisatie. Liep gewoon 38.17 op de 10km !!!!!!!!!!!Kreeg meteen de plaatselijk omroep voor een interview bij me, na afloop van de tv ook de krant erbij.

Napraten met wat atleten en uitlopen over een weggetje wat teveel zware tractoren gereden hadden. Douchen was mogelijk voor de prijsuitreiking, even het zout eraf gewassen. De prijsuitreiking, het podium stond  voor de pomp en wat kreeg ik behalve een prachtig commentaar, een groot stuk speculaas met daarop de pomp. De wedstrijd doet zijn naam eer aan.