Het was Juli 1984, het was een weddenschap, de bar de burchtloop was nieuw. Carla stond aan de start van deze wedstrijd in haar eigen Honselersdijk. Kwam zag en overwon, verloor alleen de fles Chablis die de collega op deze uitdaging gezet had. Het begin van mijn 33jaar durende hardloop carriére.
1984, 26 jaar en winst bar de Burchtloop
De bar de Burchtloop verdween, Carla bleef en rende en won wedstrijd na wedstrijd.
In ene was daar weer “de bar de Burchtloop in 2015”. Twee jaar lang liet ik de loop voor wat het was maar dit jaar ging het kriebelen, waarom loop ik niet in mijn eigen dorp, voor mijn eigen mensen? Een team van drie had je ervoor nodig. Marlies, Janna en ik, staan tijdens de regionale wedstrijd meest met zijn 3-en op het podium, waarom vraag ik die meiden niet? De reacties waren heel enthousiast, ze wilde heel graag meedoen in het team OphorstRunners. Mooie roze shirts gekocht, we wilde ook als een echt team aan de startstreep verschijnen.
Zie je ons klaarstaan 🙂
Als derde team van start (elke 2 minuten start er een nieuw team) Janne en ik waren zelf een beetje nerveus 🙂 . Afgesproken niet als een dolle te vertrekken, geen zin in zure beentjes na de eerste ronde. 250Meter door de dijkstraat, 180graden om je as draaien en de weg terug.
Het liep lekker en al snel hadden we 6 keerpunten achter de rug. Ik ging steeds lekkerder lopen en kon het niet laten een eindsprintje te trekken, even voor eigen publiek.
De 2 km liepen we met z’n drieën in 7.40 en werden daarmee het eerste vrouwen team. De bloemen die Janna bij de start had gezien en graag wilde winnen, kreeg ze nu, staande op het eerste podium, Marlies en ik ook ook zo’n mooie bos. Groot applaus van “mijn” dorp.
Het was geweldig om dit als team te hebben mogen realiseren. En na 33 jaar weer deze wedstrijd te hebben mogen lopen, als je goed nadenkt is dat best bijzonder (vind ik 🙂 )
Het was een spel die de wind met ons speelde. Ik liep lekker, had het alleen vreselijk warm en de zweetdruppels prikte in mijn ogen. Ronde een was voorbij, 19.38. Terwijl we het dorp Kwintsheul door denderde was ik aan het rekenen. 2 maal 19.38 geeft 39.16, maar dan zal ik dit tempo moeten blijven lopen, ga ik dat redden? Ik voelde de mannen trekken, tempo omhoog gooiend. Stop, ik ga dat niet doen en koos voor mijn eigen tempo, dan liever alleen door de wind. Het waren eerst 2 mannen die ook achterbleven maar al snel had zich toch weer een hele groep om mij heen gevormd. lekker :-). De Hooghe Beer met zijn westen wind kracht 5, gieren tussen de kassen. Daar dacht ik van : “ja, ik heb hem, de wedstrijd voelde nu goed in de benen, de power groeide”. Weet je wat voor een lekker gevoel dat is? nee? De baas zìjn over je lijf, is super.
Nu kwam een stuk van het parcours wat ik lastig vind. Vroeger mocht je stoppen, nu moet je nog een ronde van 700 meter alvorens te mogen finishen, blijft een mentaal stukje. Rondje gedaan, beetje gas bijgegeven en dan…. de finish over. Eindtijd van 39.27 en 2e vrouw. Hoe het liep? perfectio, ik was tevreden. De kuiten waren de hele wedstrijd soepel. gebleven. Het lastige was vooral het zweten geweest, maakte het benauwder dan je zou willen. De prijsuitreiking zou direct na de wedstrijd zijn. Ik zag de 5km lopers nog wachten en wist dat ik geen haast hoefde te maken, rustig uitlopen dus. Even een droog shirt aan om geen kou te vatten en een paar uitloop km’s gaan maken. Daarna volgde de uitreiking.
Mooie bos bloemen en een doos vol tomaten. Hoeveel verschillende soorten in een doos, 20? Gaaf, maar hoe kom ik thuis?. Alle tomaatje in mn reserve schoenen gedaan, beker ergens tussen geschoven, bloemen in de hand. De tas met 2 riemen goed vast om het lijf gesnoerd. Zo ging ik naar huis en het liep goed. geen schommelende tas, geen gekneusde tomaten bij thuiskomst en de bloemen waren onbeschadigd. Al met al was het een prima avond geweest.
Dit was het tempo wat ik ongeveer in gedachten had, exact het goede tempo te pakken tijdens de opening van de wedstrijd, top. Aardig wat atleten om me heen en zo vervolgde we de wedstrijd. Na 3 km was daar de zon en de wind, warm maar verkoelend door de wind. Toch voelde het niet zo heel easy aan als ik gehoopt had. Erg was een km tijd van 4.19 mhhhhhh wat is er aan de hand, mijn tempogevoel weg of was het echt zo zwaar?
Na de eerste ronde zag ik weer een 3.58 staan, tempogevoel is goed:-). Ik begon niet met tegenzin aan de tweede ronde, had de finish daar geweest had ik het vandaag niet erg gevonden. De groep bestond uit zwaar ademende mannen, water pakken en zweten, wie was er erger aan toe zij of ik. Mentaal probeerde ik me op te peppen, met het idee dat de mannen echt op hun tandvlees liepen en ik het een stuk minder zwaar had. Het voelde ook als een kudde dieren die achter de herder (ik) aanliepen. Deze gedachten hielpen mij het tempo vast te houden. Water over het hoofd gooiend, even de verkoeling pakken want wat was het warm, benauwd. De laatste straatjes kwamen in zich en jeeeeh daar was de finish, 40.28 😦 . Ik voelde me gesloopt, kwam dat enkel door de wedstrijd of ook door het zien van de eindtijd……. Ik weert bij het zien van de eindtijd voelde ik me gewoon nog meer gesloopt.
Even uitblazen en klagen om daarna een lekkere 4 km uit te lopen. Na deze lekkere rustige km was meteen de prijsuitreiking. Gezellige dorpse prijsuitreiking met een praatje, podium en bloemen.
Nog even een foto voor de site en dan, de douche. Het warme water was niet op en ik genoot van het wegwassende zout. Er was nog een “naamloze” vrouw in de kleedkamer. Na het douchen lang gesproken over sporten en werken, hoe dit te combineren en hoe belangrijk sporten voor de mens is. Voor we het wisten zaten we in overtime, de kleedkamers zouden om 17.00 uur gesloten worden. Gelukkig zaten we niet opgesloten en vervolgde ieder zijn weg. Eenmaal thuis de Garmin uploaden. Bij het zien van de gelopen lijnen, waar echt niets van klopte en met het missen van mijn tempogevoel, afstandmeter geopend. Exact het parcours na gemeten en zag dat een ronde 5.15 km was, de 10km was dus 10.3 km. Maakt voor de wedstrijd niet uit, wel voor mijn gevoel van tempo, die was gewoon top. Het gesloopte gevoel werd hiermee verzacht, ik had gelopen wat ik in gedachten had, alleen was het zwaarder geweest. Mooie generale voor volgende week geweest, nu ga ik taperen 🙂
Carla's Blog 