Winter in Soest

Ouderjaarsdag is weer gekomen, bijna is 2010 voorbij maar niet voordat er in Soest gelopen is. De nodige wedstrijden waren in december afgelast, maar Soest gaat altijd door. Daar was ik erg blij mee, je oudejaarsdag is leeg zonder de cross. Om 11.30 uur Jia-Lian opgepikt in Rijswijk en met Koos erbij gingen we met zijn driexc3xabn naar Soest. Naarmate we  landinwaards reden werd het witter en witter. De sneeuw was spierwit, de mist tegende sneeuw aan een beetje grijs, mooi beeld gaf dat. Eenmaal in Soest uit de auto gestapt, werd het glibberen naar de kantine. Startnummer opgehaald en doorgelopen naar het parcours. Omkleden om daarna snel nog een ronde parcours verkenning te doen. Jia-Lian en ik liepen tegen de klok in, kan je opzij gaan als de wedstrijdloperes aankomen. De organisatie had veel zand over de sneeuw gegooid, geen gladde glijbanen op de heuveltjes. Tegenvaller was de invallende dooi, hierdoor werd het, ondfanks het zand, soms glibberig nat. De wedstrijd durfde ik wel aan zonder spikes (weet je, die heb ik niet eens meer!!!) . Ging nog even naar de WC en Koos spotte ons, hij kreeg het koud toen hij mij zag lopen.

 
Er vallen druppels uit de bomen vertelde hij mij en  dacht dat ik het in singlet koud wel zou krijgen. Had nog een thermoshirt met korte mouw bij me, deze snel aangedaan. Naar de start en binnen 3 minuten mochten we weg, alle vrouwen bij elkaar dit jaar.

Beter, een normale, niet te grote groep. Dit zorgde er jammer genoeg niet voor dat ik een snelle start had. Het zand was hard met vele putten, goed uitkijken waar ik mijn voeten neer kon zetten.

 
De eerste ronde door het bos, jeetje, het was toch wel glibberig dit deel. Na de oversteek veel zand en ik kon meer aanzetten. Kreeg Ingrid hier te pakken en ging haar na ongeveer 1 km voorbij. Ze probeerde bij te blijven maar haar moeizame ademhaling stelde mij gerust. Heerlijk relaí verder gegaan. Nu was er een klimmetje met een glibnberige afdaling, het ging mis en ik glee weg. De boom kwam snel dichterbij en ik perste alle kracht uit mijn lijf om te corrigeren. Het lukte nipt en ik knalde niet tegen de boom. Pluspunt was dat ik hier twee vrouwen voorbij ging. De weg naar de zandheuvel was prettig te belopen, bosgrond en zette goed aan.

 
De zandheuvel over, hard bevroren zand, gemakkelijker maar oppassen door de vele voetstap putjes van zand en  sneeuw. De tweede ronde  bos. Nu ik alleen liep was het makkelijker te doen.

 
De voeten goed onder je lijf neerzetten, glij je niet weg op je normale hardloopschoenen. Deze ronde ging goed, ook bij de glibberboom van ronde een. Na de zandheuvel kon ik Petra inhalen, altijd leuk om te doen. De aanmoedigingen waren heerlijk om te horen.

 
De laatste klim naar de top was alweer begonnen, jammer de wedstrijd zit er bijna op. Ik finishte als eerste vrouw 45+ in een tijd van 26.45.

Heel tevreden over deze extra zware wedstrijd. De prijsuitreiking was snel en goed verzorgd met mooie bloemen.

 
Daarna met Jia-Lian uitgelopen. Ze had heel goed gelopen en zat maar 1 minuut en 3 seconden achterme. Daarna een bakkie thee alvorens we naar het bijna sneeuwvrije westen reden. Het was een genot in Soest te zijn.

 

Mijn 3e wedstrijd geschrapt :-(

Tweede kesrstdag, zou het gaan lukken. Een wedstrijd van mijn lijstje gaan lopen. 5 december, Lisse ging er door sneeuwval vanaf. 19 december, Barenderecht, de finalrace van het loopreiscircuit door sneeuw geschrapt. Extensief trainen in de avonduren is soms met risico, maak ik er een duurloop van. Heb ik geluk dat ik in het Westland woon, de fietspaden zijn hier namelijk heel snel schoon, vaak nog eerder dan de weg. Klasse Westland, ben trots op je. De wedstrijd van vandaag is in den Haag. Deze stad maakt er kwa sneeuwruimen een zooitje van, ben benieuwd hoe het in de duinen is.  Op de fiets erheen. Hoe verder ik den Haag in kwam, hoe beroerder het fietsen ging. Op de Michel Vrijenhoeklaan reed ik door de brokken sneeuw van de auto's, gewoon op het fietspad geschoven. Richting de laan van Poot, een grote glijbaan, moet dit doorgaan? Niemand bij het startveldje te vinden. Kwam Mike en Helmie tegen, zij wisten mij te vertellen dat de cross op het gras bij de atletiekbaan gehouden zou worden. Saai dacht ik en omgedraaid, naar huis, dan maar geen cross. Thuis mijn duurloopschoenen aan en met Koos op de fiets naast mij aan een prachtige duurloop begonnen.

 
Onder een stralende zon,

 
mooie schone paden richting het Staalduinse bos gelopen. Over de sneeuw via de oude hooislag terug naar de Maasdijk.

 
Deze oversteken en via de Heenweg, politiebureau, om Naaldwijk heen naar huis. Liep gewoon te zweten in de zon, in de schaduw was het iets frisser.

 
Koos maakte af en toe een foto met zijn telefoon, kan het niet laten. Heb nu wel hele mooie zonnige sneeuwfoto's. Heel goed kunnen lopen, jammer van de cross maar deze duurloop heeft mij toch meer voldoening gegeven. Weet je waarom, omdat ik overal goed mijn voeten zonder weg te glijden neer kon zetten. De Sylvestercross is de volgende wedstrijd op mijn lijstje, duimen dat deze nu wel  doorgaat.

Papendalcross

De wedstrijd van verleden week, Lisse, werd weggesneeuwd, jammer. Aan de andere kant was het wel goed voor mij. Twijfelde een beetje over mijn heup. Was weer gevallen met de fiets (ijs op het fietspad) en de pees in de heup werd tijdens de val flink aangetrokken. Baalde vreselijk, 3 weken terug in herstel? Geen wedstrijd dus en een bezoek aan de Fysio, even alles checken.  Kreeg als advies een cross te doen. Kwam bij Papendal uit, een cross die me wel trok, lekker rennen door de bossen. Om 11.30 uur weggereden, Koos mee. Gezellig want het is toch 1 uur en 15 minuten rijden. Op tijd parkeerde wij de auto en gingen op zoek naar het startnummer. Alles perfect aangegeven en weldra had ik mijn nummer en chip in de tas. Het was een eind lopen naar het crossparcours, ik alvast hardlopend daarheen. In de tent tas afgedaan en aan de parcoursverkenning begonnen. Was best veel gras, het bos was minder geworden. Mountainbikers hadden het kapot gereden. Al met al een mooi rondje met alles erin. Korte broek en singlet aan, beetje vet op de kuiten. Opspattend ijswater, kan kramp veroorzaken, vet houdt het tegen. Naar de start, daar stonden mannen en vrouwen, jong en oud, wat een redelijk groot deelneemersveld liet zien.

 
Mijn start was slecht, kan er echt niet aan wennen dat iedereen er als een katapult vandoor gaat. Na 3 grasrondjes schoof ik al aardig naar voren. Het ging lekker, op de afdaling na. Zo'n zelfde als in Tilburg, ruggenbrekers, neem ze liever voorzichtig wat snelheid kost,  veiligheid staat bovenaan mijn lijstje.

 
Kwam steeds meer op snelheid en ging inhalen, een keer was het in een bocht, snee de man gewoon de pas af.

 
Gelukkig kon hij, en ik,  erom lachen. Het bos ging ik in, wat een heerlijk gevoel is dat. De bosgrond, de lucht van de bossen en dan die kleine klimmetjes en afdalingen.

 
 
Daar voel ik mij helemaal top, dit is een cross. Helaas kwam het gras erweer aan, even afzien om daarna weer vleugels te krijgen in het bos. We hadden drie van die "bosronden". Daarna nog een kleine grasronde  richting de finish.

 
Had er zoveel ingehaald,  kwam als eerste vrouw > 35 jaar over de finish met acht jonge meiden voor mij. Mijn eindtijd was voor dat parcours best oke, 26.57.  Even uithijgen,

 
kletsen, dan snel aankleden en uit gaan lopen. De heup voelde een beetje stijf, viel me niet tegen. Na 3 km uitlopen begon de prijsuitreiking, ik was gelukkig in de buurt. Mocht de eerste plek betreden en de felicitaties in ontvangst nemen, zalig.

 
Na de prijsuitreiking ik hardlopend, Koos wandelend naar de auto. Nog even een rondje om mijn lesgebouwen gelopen, herinneringen ophalen. Het was een leuk jaar, 2005, mijn trainer coach B curcus, elke zaterdag zat ik op Papendal. Koos was nu ook bij de auto aangekomen en over een drukke A12 reden we terug naar het Westland. Een heerlijke dag in een bosrijke omgeving met een heerlijke cross