Op het randje van de lente, met 2 graden in de ochtend beter handschoenen en winterjas aan te trekken, dit alles onder een stralende zon. Tijd voor de lenteloop bij Haag atletiek, mooie loop door de duinen waar de bomen uitlopen en de bloesem geurt. Met 4 OphorstRunner afgesproken.
Op vrijdag stonden 4 pellets grasrollen te wachten, die moet je niet te lang laten wachten, gras is zo geel, bruin en niet meer bruikbaar, snel aan het werk dus. We hebben een grote tuin bij ons nieuwe huis, gras voor het gazon maar ook voor de kippenwei. Zaterdagmiddag was het af, kleine 10 uur spieren laten werken die niet altijd werkzaam zijn. Gevolg; bovenbenen van beton. Zondagmorgen nog stijf, dan maar voor plan B vandaag.
Inlopen met de mannen, stijf maar het viel me niet helemaal tegen. De start, heel rustig begonnen met het idee tot de verzuring te gaan lopen, zeker niet eroverheen. Loop ik naast Marnix in een tempo van 4.15 per km. Dat is wat hij moet kunnen. Volhouden lukt hem niet terwijl ik weet dat het moet lukken. Ik veranderde van atleet in haas en besloot bij mijn OphorstRunner atleet Marnix te blijven. Proberen om hem in een strak tempo naar een mooie eindtijd te hazen.
De eerste ronde, 5 km, gingen heel goed. heuveltjes pakte hij netjes, tegenwind fungeerde ik als windscherm en vroeg hem goed in de luwte te blijven lopen.
Na een rondje atletiekbaan mochten we nog 4,5 km door de duinen. Zijn ademhaling werd zwaarder, goed in de gaten houdend vervolgde we het strakke tempo. Tegenwind, de ademhaling van Marnix veranderde, bleef wel regelmatig maar de 2e uitademing leek op een fluitketel :-). De wind was sterker, “nog beter achter mij schuilen Marnix”.
Positieve impuls geven en zo nu en dan wat opjutten. Na de laatste afdaling, richting de baan, het tempo langzaam opvoeren, Marnix volgde me letterlijk op de voet. Zij aan zij kwamen we de baan op, met als resultaat een gelijke eindtijd. Prachtige tijd voor Marnix, 41.48 wat net geen PR was. Ik was trots op hem. Zelf werd ik nog 2e vrouw. Had heerlijk gelopen maar de bovenbenen waren in ene weer stijf na de finish. Het uitlopen was verstandig om te doen. voel ik me morgen weer soepel. Na de gezellige prijsuitreiking, voor de wind in een aangenamere temperatuur op de fiets, als een blije coach, naar huis.