De laatste wedstrijd van het Westland circuit. Het was een circuit met haken en ogen. Te warm of te hard waaien, twee wedstrijden vielen af. Met vier gelopen wedstrijden had je voldoende voor het eind klassement. Ik had er vier, is voldoende maar geen smoes voor een andere wedstrijd, gaan dus. Heerlijk in de zon op de fiets naar het ISW s’Gravenzande, inschrijven en een startnummer scoren. Omkleden en om precies 13.45 uur stond ik klaar, geen enkele atleet was daar.
Ach, ik streek over mijn hart en bleef nog even wachten alvorens in te gaan lopen. En zie, daar waren er toch een paar en tijdens het inloop rondje werd de groep steeds groter, is alleen maar goed. Met de juiste kleding aan, plasje gedaan naar de start, op tijd want de start is bijna 500 meter verderop. Het was doodstil voor de start, geen commentaar, alleen de druivenprinses was een teken dat het startschot zou komen, zij mocht het geven. In ene zei iemand dat ze het pistool in handen had, en nu maar hopen dat ze goed kan schieten :-). ze kon goed schieten, gelukkig de lucht in, weg waren we. Door de nauwe hoofdstraat om daarna over glad asfalt naar de zijdijk te lopen. Ik had een beetje in het hoofd, 4 minuten per km te gaan lopen. Mijn horloge klopte niet met de km borden en ik vertrouwde op mijn gevoel.
Het was lekker voor de wind richting het Staelduinse bos. Dan liep er een man naast me en het volgende moment liep er weer een ander. Ik liep een heel gelijkmatig, de mannen waren duidelijk nog zoekende naar het juiste tempo.
Op acht km waren daar mijn WK supporters, net zo enthousiast zwaaide en juigde ze me toe. Ik had niet benen van Lyon vandaag, dat hoefde ook niet maar had wel lekker geweest. Na 8 km een stevige Noordenwind tegen. Het pad kronkelde van oost naar west en de wind kwam van alle kanten. Was wel blij met de 4 mannen in mijn groep. Er werd goed gewisseld en steeds nam een ander atleet de wind voor zijn rekening. Ik vond het op een gegeven moment te langzaam gaan en nam kop over, even het tempo opschroeven. De Haakweg en we mochten rechtsaf. Heerlijk stuk alsof je door het bos loopt. Een klein lusje, even spieken of ik een vrouw zag, nee ik kon zo doorgaan zonder in ene ingehaald te worden. Daar was de Maasdijk weer, onder de tunnel door en dan de laatste zware km’s.
Er viel een gaatje, dat wilde ik niet en gaf gas. De jongen naast me vroeg, wil je erheen, jazeker !!!!!! Hij ging met me mee en het gat was dicht. Nu vond ik het tijd voor de finish. Even slingeren door de staatjes en dan de laatste bocht, op naar het finish doek. Hier was weer publiek, die had ik onderweg heel weinig gezien. Klappen, aanmoedigen en dan, stop in een tijd van 1.04.57. Als 3e vrouw totaal en 1e V45 en ouder. Ik voelde me een beetje gesloopt maar water en fruit deed wonderen. Ik kon daarna weer gewoon (daar moest dan eerst 500 m ongewoon aan vooraf gaan) uit gaan lopen. Drie lekkere km’s. Op naar de douche, die was koud en liet de douche voor wat hij was. Gauw naar buiten, het was zweten in de kleedkamer. Jasje aan, fiets van slot en naar de prijsuitreiking. Ik kwam aanfietsen en hoorde de nr 3 V45+ opgeroepen worden. Fiets op slot en ik kon in een rechte lijn het podium op. Na de huldiging mocht ik 15 minuten later nog een keer, eerste vrouw van het circuit.
Met een nog grote bos bloemen enorm verwend. Dan moet je 8 km naar huis fietsen met 2 bossen bloemen doos druiven. Mijn fiets crash van een week geleden nog vers in het geheugen, wauw hoe ga ik dit zonder vallen doen? Met de nodige voorzichtigheid gewoon heel thuis aangekomen. Het was vandaag niet de meest makkelijke 10EM maar eenmaal thuis kan je alleen maar nagenieten, zeker toen ik zag dat ik 38 seconden sneller was dan mijn snelste 10EM V55+
Carla's Blog 