Wat doe je met koninginnendag?

Het feest van 30 april 2009  staat als drama in het geheugen gegrift, de gedachte bij het opstaan was dan ook van: "laat het dit jaar gewoon feest zijn, zonder rare dingen".  Veleden jaar wilde ik een keertje de 10 km wedstrijd in Vlaardingen lopen, helaas werd deze afgelast. Dit jaar ga ik een nieuwe poging wagen. Het weer was stukken minder dan een jaar geleden. Koos en ik stapte in 2009 in korte broek op de fiets naar Vlaardingen. Vandaag de regenschoentjes aangetrokken en mijn winter racebroek, deze laat de benen het regenwater niet op de benen voelen, tevens handschoenen. Het laatste stuk regende het lekker door, we waren niet dooweekt maar lekker nat teen we aan bij Michel de Maat de winkel binnen stapten. Nummer  daar ophalen om daarna naar het inschrijfburo te fietsen. Heb nl altijd mijn chip bij me maar vandaag kwam ik er na 15 minuten fietsen achter, dat deze nog thuis lag. Half uur konden we niet verspillen, dan daar maar overschrijven en een chip huren. Dit ging gelukkig zonder al te veel problemen en weldra ik was geregistreerd. Had slechts 10 minuten over om in te lopen, door de vele mensen ging dat niet echt lekker en beperkte me tot 1 km.

De start volgde snel, goed opletten, er zat na 100 meter namelijk een drempel in het wegdek, proberen niet te struikelen. Het ging allemaal goed en op 1 km zag ik dat ik 3.38 minuten over deze eerste km gedaan had, niet slecht.

Na de bocht op 1.2 km kwam het enige stukje asfalt , 15o meter, 180 xc2xb0 draaien, 150 meter, nu vals plat  richting de brug. Ronde een is na 1.66 km een feit, tweede ronde volgde, nu wetend hoe slecht het  wegdek is onderweg. Die vreselijke klinkertjes, wel echte nostalgie zo om de haven heen, hielden de voeten goed in beweging. Liep steeds te corrigeren en de linker voet vond dat niet leuk. Halverwege de tweede ronde raakte de voet eraan gewend en het rare gevoel trok uit de voorvoet weg.

Koos maakte elke ronde een paar foto’s, mooi beeldverslag van de wedstrijd. 

Raak steeds meer mannen kwijt, niet de enige  dus die het zwaar vond, wist wel tempo te houden. Aan de overkant van het water kreeg je een beetje het gevoel van herstel, de klinkers waren daar iets groter, stabieler. Vanaf de 3e ronde had ik de grijze balk ontdekt en liep daar zoveel mogelijk overheen.

  Goed opletten dat je er niet naast ging staan.

 

Net voor ik aan de laatste ronde ging beginnen haalde de eerste man ( Patrick Kwist) me in, jammer, toch gedubbeld. De motoragent kwam nu bij mij rijden, later voor mij, om de weg vrij te maken.

Ik passeerde de finishlijn, onder luid applaus van het vele publiek in 38.45. Vele atleten klokte een 170 meter te lang parcours, liep  omgerekend 38.06 op de 10 km. Zo’n tijd op dit zware parcours, kan tevreden zijn en onder die 38 moet ik zeker wel weer een keertje kunnen lopen. Werd door vele gefeliciteerd want ja ik was wel de eerste vrouw overall.

Even een rondje klinkers uitlopen, om het af te leren. De prijsuitreiking volgde snel met oa prachtige oranje bloemen. Daarna op de fiets naar huis. De wind was flink gaan waaien, het werd een stevige trap. Tot 3,5 km voor huis, een mega spijker in mijn band, zo plat als wat en door en door geprikt. Had plakspullen bij me maar had al gezegd: "als hij lek gaat, komt er een andere achterband om, hij werd een beetje slecht, nu dus". Ga je hem niet plakken. Jas uit, Koos als pakezel, met mijn rugtas, naast me op de fiets. Ik, mijn fiets in de hand en al rennend naar huis. De zon scheen volop en in mijn ZWARTE WINTERRACEBROEK, hemd, t-shirt kreeg het heel erg warm. Het liep gewoon erg lekker met de fiets vasthoudend en weldra waren we thuis. Drinken, rekken en dan een welverdiende douche. Morgen repareren we (de fietsenmaker in dit geval) de fiets wel weer. Koninginnendag 2010!!!! Het was in heel Nederland een gezellige, vrolijke en mooie dag geweest. Zelfs de zon liet zich s’middags uitbundig zien, hij gunde het ons:-)

Noordwijkerhout, zo mooi!!!!

Zondagmorgen, de zon maakt mij wakker door heerlijk in mijn gezicht te prikken. Vandaag met Spas, Sabina en Joel, allen OphorstRunners, afgesproken in Noordwijkerhout. 11 uur starten betekend wel dat ik mijn uitslapen op zondag kan vergeten. Beetje jammer maar de zon maakt veel goed. Op het laatste moment uit mijn bed gesprongen, vele handelingen gelijktijdig uitgevoerd wat resulteerde in!!! op tijd in de auto. Mijn broodje hagelslag, nog wit brood ook, lekker gezond he 🙂 maar op eten in de auto die mij ondertussen naar het noorden bracht. Wel even zelf het gas indrukken en opletten. Na 45 minuten was ik er, auto parkeren en de laatste km’s met een taxibusje, prima georganiseerd hier. Bij de inschrijftafel kwam ik de atleten tegen. Na het inschrijven om kleden en met zijn vieren inlopen. Joel en ik moesten best opschieten, wij 5 minuten eerster starten dan de 10 km. Had voor vandaag met mezelf afgesproken er een stevige duurloop van te maken. Ben er vooral vanwege de mooie omgeving waar de halve marathon doorheen loopt.

  Start ging goed, opende in 4.02, netjes. Na 3 km ga je de duinen in met een stevige klim, jeetje die voelde ik wel. Joel liep bij me maar hier liet ik een gaatje vallen, eerst even van de klim bijkomen. Snel zat ik weer in mijn ritme en liep nu met Mike mee. Het liep erg lekker en de km’s vlogen onder mijn voeten door. Voeten, die branden een beetje bij de voorevoeten. had vrij nieuwe schoenen aangetrokken, kwam er nu achter dat ze nog niet voldoende ingelopen waren om een halve marathon zonder hitte onder de voorvoet op te lopen. Helaas maar we gaan gewoon door, over het prachtige, net nieuw geasfalteerde fietspad. Soms moet je een beetje opletten, komt er in tegengestelde richting een groep racefietsers naar beneden, net in een bocht natuurlijk, het ging net goed. Ondertussen liep er nog een atleet in "ons" groepje. De duinen werden achter ons gelaten en de bollenvelden verwelkomen ons. De geur is heerlijk maar door de langdurige kou, minder dan andere jaren, ze zijn nog niet zover. Wij wel, op 16 km al. daar krijg ik een motorrijder bij me, ik ben eerste vrouw. Jeetje zegt Mike, loop je zo relaí een wedstrijd, ben je nog de eerste vrouw. Ja, raar maar waar en ik vond het wel leuk. Als je zo ontspannen loopt, kan je best een beetje versnellen de laatste 5 km. Mike moest eraf bij 17 km, de andere atleet op 19 km en ik was alleen met mijn motorrijder. De laatste km ging in en begon een beetje te rekenen, de eindtijd ging mij geloof ik reuze meevallen. Nog 1 km te gaan. Er kwam meer publiek die aanmoedigde. Een man met een plant (die elke atleet kreeg als wedstrijdpresentje) passerde ik en zei wat van zijn mooie plant. Hij zei dat ik nog even mijn mond moest houden om te kunnen speren naar de finish. Hij kon ook niet weten dat ik heerlijk aan het duurlopen was. Een groot onthaal kreeg ik, liet de finishklok op 1.27.11 stoppen.

Het was een heel gelijkmatige wedstrijd cc duurloop geweest. Had nergens last van en met een goed gevoel kon ik op de race terug kijken. Eventjes uitlopen, met Sabina best ver uitgelopen, was gezellig. Bij aankomst in de sporthal hoorde ik dat de prijsuitreiking al geweest was. jeetje, schaamde me een beetje en liep naar het podium. Vertelde ze dat ik uitgelopen had.

Werd alsnog gehuldigd en kreeg mooi bloemen, foto van de 3 vrouwen.  Het hoort niet zo,  maar zonder te  douchen naar de auto, op naar huis. Sabina en Joel bij den Haag centraal afgezet, Zelf verder naar Honselersdijk. Een plaatsje die ook nu weer  de journaliste die mij interviewde heel vreemd in de oren klonk, is altijd leuk, lekker uitheems. Eenmaal in mijn uitheemse dorp onder de douche gesprongen, zalig want het zout had zich tot korreltjes gevormd, is heel onaangenaam. Schoon gewassen maar eens een bakkie koffie genomen, in de tuin waar de zon zich nu jammer genoeg niet meer liet zien. Het was een fijne race.

Een mooie donderdagavond

Donderdag de 8e april, geen training vandaag maar met zijn allen naar de baan. Het was een prachtige avond met een persoonlijk record van Marja, Spas en Judith. Ik heb er heel erg van genoten. Was van huis naar de baan komen lopen, iets teveel uienbrood gegeten. Wie eet er nu uienbrood voor een wedstrijd? Ikke, heel stom, had er even niet aan gedacht dat deze smkaakmakers erin zaten. Gelukkig voldoende tijd om te verteren en besloot gewoon in te schrijven. Mocht  in de tweede serie starten, best snel. Het doel was lekker relaí te lopen. Maandag was het een 10 km, beetje keep cool.  De start was oke en opende netjes in 40 seconden op de 200 meter. Een lekker groepje waar ik de "leider" van was.

Jim ging erover heen en stapte best hard door, laten gaan.

Weet niet eens wat de de ronde tijden waren, liep relaí, zoals ik me had voorgenomen, gelukkig geen last van de uien. 

De finish was in een tijd van 10.55.1, tevreden  Na mij race, Spas en Judith gecoached, terwijl Marja en ik , tegen de klok in,  aan het uitlopen waren.  Lopen moest je blijven doen want het werd best koud. Na de race van Judith nog even met zijn allen 2 rondes gemaakt. Daarna afscheid genomen en op weg naar huis. Was best laat maar het was een fantastische avond.

Loopje op 2e paasdag

Wat is er lekkerder dan op 2e paasdag een wedstrijdje te gaan lopen. De Oude maasloop doe ik al heel veel jaren, niet te ver weg en een gezellige wedstrijd. Het omspitten van de tuin op 1e paasdag heeft mij, behalve de schouders, geen stijve spieren opgeleverd. Rond de klok van 12.30 uur vertrokken Koos en ik met de auto naar Barendrecht. Judith was er al en een stukje met haar ingelopen. Kwam vele bekenden tegen, had niet veel extra kletstijd en moest het helaas allemaal snel afkappen. Een lekkere voorbereiding stond hoger in het vaandel. Het was niet super warm, besloot om toch in een topje te lopen. Ik, die het altijd (te) warm krijg, deed een verstandige stap. De start was lekker, rustige atleten en niet te veel duwen en trekken, daar hou ik wel van. We kronkelde om voetbalvelden heen, vele Elzenproppen lagen er op de grond, een van de boosdoenders voor mijn hooikoorts, ademhaling viel  in de categorie, redelijk bij de eerste kilometer.

Met de wind fel tegen liepen wij in de richting van de Oude maas. Na 4 km een beklimming, de dijk  over naar de Oude maas. Vervolgens een kilometertje vol tegen wind, kon ik in mijn uppie, de strijd der elementen aan gaan. Een bijkomend element waren de Elzenbomen hier langs de Maas, de ademhaling kreeg het zwaar. 5 km in 19.21 viel me tegen. Denkend aan de wind wist ik dat dit een reexc3xable tijd was. Ik wilde meer, in ieder geval een 38-er lopen. De Belg liep bij me en we schroefde het tempo, nu voor de wind,  zonder Elzenbomen, op. Een viaductje naar beneden en natuurlijk ook het bijbehorende klimmetje. Verder alleen  rode fietspaden, kronkelend door de mooie nieuwbouw wijken van Barendrecht. Het zag er schitterend  uit maar wel opletten want ineens was daar een stoeprandje of putje. 9 km,  ik  haalde een loper in het geel  in. Volgens mij vond hij dat niet leuk en als een jojo volbracht hij, dan voor, achter of naast mij  de wedstrijd.

  Ik finishte in een tijd van 38.11.

Redelijk tevreden was ik,  een 37-er had mooier geweest maar vooraf dacht ik aan de 38-er. De 2e 5km ging in 18.50, toch mooie Met zijn allen uitlopen, rekken en douchen.

Moest wel even op de prijsuitreiking wachten. Koos kon genieten van een overheerlijk biertje, daarna mocht ik twee keer het podium op. Als 1e Vrouw 50 en als de snelste vrouw van de wedstijd. Mooie gele (het is immers pasen) bos bloemen.

Mooie  goedmaker na mijn "ik voel me waardeloos" wedstrijd van verleden week. Was zo in de zevende hemel dat ik de afslag Beneluxtunnel vergat te nemen. Hoogvliet volgt snel, daar draaien en voor 17.00 uur waren we weer in Honselersdijk.