Looploos, geen hopeloos weekend

Het weekend van 27 januari 2008 is er eentje om de boeken in te gaan. In mijn geval gaat hij de lucht in via mijn weblog. Het begon vrijdagavond. Het 2e evenement van de Wollebrandcross was het Walkingdinner. De herinneringen aan verleden jaar waren meer dan goed. Om 18.30 uur waren we aanwezig bij Koppert Cress, een bedrijf dat kleine plantjes kweekt die elk een heel specifieke smaak hebben. Het eten was goed, mistte alleen het granddessert van verleden jaar. Jammer, als je zo gek op toetjes bent. Er was die avond een heel speciale gast, Richard Bottram. Een man die ik 365 dgn via zijn weblog gevolgd heb en een waanzinnige fan van hem ben. Heb die avond nog een tijdje met hem staan praten, foto’s gemaakt (volgen na publicatie). Zijn presentatie was heel erg goed. De rust die hij uitstraalde en een verhaal met veel gevoel. Het was zo stil in de zaal dat je een speld kon horen vallen. Dit maakte de avond af, echt af. Het is ook niet niks om in een jaar tijd 365 marathons te lopen, wat er al niet aan vooraf gaat.

Foto na de 30e.

Zaterdag was redelijk relaí, jammer dat het lopen niet ging zoals ik wilde. De hamstring goed verrekt tijdens het vallen verleden week, dan ook zo’n zware halve marathon er achteraan. Kom net bij de fysio vandaan, hij heeft me flink pijn gedaan. Deze oefeningen paar maal per dag doen, lopen mag maar!!!!! alles op souplesse. Hij gaat me drie maal per week behandelen. Kijken of het NK gehaald gaat worden. Om de echte energie eruit te halen spring ik op de racefiets. Vandaag ook naar Leiden gefietst. Goed voor 64 km en een hoop zweet.

Zondag 27 januari 2008. Zoon Lex bereikt de leefdtijd van 20 jaar. Zoals gewoonlijk wordt dit groots gevierd, van 14.00 uur tot 18.00 uur een huis vol familie, buren en vrienden. Het was ontzettend gezellig, niet alleen Lex maar ook zijn moeder genoot met volle teugen. s’Avonds met zijn allen en zijn vriendin wezen uiteten. Bij: Jim, ja, hij was onze kok en het smaakte perfect. Even een foto van de taart. Vier foto’s erop gemaakt, Lex 0, 5, 10 en 15 jaar oud. Was heel leuk geworden( en lekker)

Wat een wind in Maassluis

Liggend in mijn bed, luisterend naar de wind die om het huis raast, wetend dat je daar vandaag in gaat rennen. Het zal een strijd met de wind en de tegenstanders worden. Een positief punt, de regen die er gisteren bij was, is nu weg, laat het zo blijven. Op de fiets, tegen de wind in naar Maassluis. Kom ik bij de dijk, de veelomstreden fietstunnel hebben de daar aangelegd. Vroeger stak  je in een rechte lijn de dijk over, nu fiets je er met vele luseen omheen. Sorry, is niet echt slim aangelegd en had 5 minuten nodig om aan de andere kant te komen. De sporthal komt daardoor iets later in het zicht, ik  ben er.  Fiets aan een boom genageld en naar binnen. Nummer ophalen, kletsen, omkleden, inlopen, plassen en naar de start. Het is warm en ik heb zoals gewoonlijk weer de minste kleding aan van iedereen. Om 13.00 uur knallen we weg, hard en zoekend naar een "lekker" groepje want je weet dat er veel wind gevangen gaat worden. De groep lukt niet echt maar heb wel een paar "aardige" mannen bij me die vaak links van me lopen. De voeten slaan steeds tegen de onderbenen aan, word bijna van de weg geblazen. Ondanks dit alles is het tempo goed, 19.02 op de 5 km. Rond 6 km een stukje wind in de rug, lekker, om daarna 180 xc2xb0C te draaien en snoeihard wind tegen hebben. Daar scheelt het heel weinig, de wind tilt me op en gooit me bijna in het kleine slootje, op de nieuwe weg richting de Haakweg. Een nog zwaarde stuk, daar komt Francis steeds dichterbij. Bij 10 km draaien we twee maal 90xc2xb0C en lopen langs het bos terug, de wind nu scheef mee. Francis loopt lekker en komt langzij, "mee", roept er een, "nee", zeg ik : "eigen tempo", en loop door. Krijg steeds meer last van de buikschuiver die ik gisteren maakte op het bruggetje in de Wollebrand,  languit in de blubber, mijn linker voet gleed weg op de brug. daarom nu zeker in mijn eigen tempo. De Staalduinlaan door,  langs de Maasdijk en dan het fietspad langs het Oranjekanaal , pal tegenwind. Ik zie dat Francis het zwaar krijg, tegen de wind in kan ik goed knokken en weet dat ik nu afstand moet nemen, het lukt. Ik heb nu de (1e vrouw) voorfietser naast me en vraag soms hoe groot het gat  met Fransic is. Eenmaal langs de dijk met nog 4 km te gaan is de afstand opgelopen tot 150 meter, mooi. Moet de wedstrijd al 5 km alleen maken, de laatste 4 km klets ik voor de afleiding soms wat met "mijn voorfietser" is wel lekker en je voelt je niet zo alleen". Kom bij het fietspad wat ophoud en 100 meter later weer begint ( zelfde project als de tunnel) teven 20 km punt, nog even doorzetten. Daar is de finish, onder luid applaus in een tijd van 1.23.17 komt ik over de mat. Moet nog even terug omdat ze een foto willen hebben met de handen in de lucht, is goed. Zalig gevoel, wel een stijve bil zeg, even goed uitlopen. De prijsuitreiking  een uurtje later, is weer een groot feest. Muziek voor alle winnaars  als ze naar het podium lopen en de winners tune als de prijs overhandigd wordt, kikke man. De prijzen opzet is ook heel goed nu. Alle masterklasse 1 tm 3 dezelfde prijs, tevens een overall klassement. Iets wat ze bij meerdere wedstrijden toe moeten gaan passen. De mastersklasse is een sterk groeiende  groep, lopen nog heel hard en dit is de juiste beloning voor all. !!!!!Maassluis je was weer top!!!!!!.

Baja Beach

Vrijdagavond was het de prijsuitreiking van de topreisloopserie 2007, in: de Baja beach in Rotterdam. Een goed verzorgde en gezellige avond. Geen overall winnaar dit jaar maar wel nummer 1 in mijn categorie. Alle nummers 1 mogen 3 dgn naar Madrid in het voorjaar, dat is mooi meegenomen zo’n prijs. Deze foto wil ik jullie niet onthouden, Koos en ik in de Baja.

Spinningmarathon

Drie jaar geleden was het de eerste keer, dat de spinningmarathon ( tbv de Wollebrandcross)gehouden werd en dat ik op zo’n fiets zat. Vond het gaaf om te doen, nieuwe sport erbij? zou wel willen maar ik sport al genoeg. Verleden jaar kon ik helaas niet meedoen, mijn zoon lag toen met een gesprongen blindedarm in het ziekenhuis. Dit jaar wilde ik graag meedoen, helaas waren alle fietsen binnen een dag uitverkocht. Koos ( als secretaris van de Wollebrandcross) ging er al vroeg heen en zou kijken of er nog een fiets "over" was. Hij belde om een uur of vijf, ik mocht op een fiets van kwekerij Zeurniet, ze hadden nog iemand voor het derde uur nodig. Het derde uur is het leukste uur, lukkie me, ik erheen. Kom je in de sporthal, staan er 385 spinningfietsen opgesteld, daarop allemaal zwetende mensen, 2 waren er in een bak water aan het fietsen. Die hadden geen last van zweten, waren al doorweekt. Het derde uur ging beginnen, kreeg een mooi shirt aangemeten"maatje XL, fiets stellen en beginnen. De band Valium speelde het laatste uur, met heel goede muziek. Wij hadden Roel Bakker als leraar, hij deed het goed. Heerlijk muziek om op te fietsen, hard, zacht, licht, zwaar, voor, achter, staan, zitten en ga zo maar door, je wordt er helemaal euforisch van. We werden goed verzorgd met stukken fruit , hier van Carin gekregen. Het uur vloog om zeg, kregen gelukkig nog een toegift, allemaal meezingen en met de handen in de lucht, wat een sfeertje. Mensen moesten op het podium die dit alles gerealiseerd hadden. Dan het bord, wordt het geldbedrag op bekend gemaakt. Deze marathon was goed voor xe2x82xac57500,-, een waanzinnig bedrag is het wederom. Even rustig uitfietsen, om daarna als eerste 2 liter urine weg te gooien, jeetje wat moet je daarvan plassen zeg. Omkleden en naar de pasta maaltijd. Dit werd gesponserd door Khalid en Marieke, onze buren van cafetaria de Dijk. Als het 21.30 uur is, je dan pas gaat eten, lust je wel een hele pan, zeker als het zo lekker is. Gezelligheid alom in de kantine van SV Honselersdijk, deze hadden hal en kantine beschikbaar gesteld. Al met al een gave avond. Ik ben al die lieve Westlanders  heel dankbaar voor alles wat ze gedaan hebben, ik hoefde alleen te fietsen, en !!!!!!! TE GENIETEN. Het volgende onderdeel is het Walking dinner en dan; de cross op 2 februari. 

Na zand komt veel meer zand

De Sylvestercross waardeer ik om zijn mooie zandduinen, even harken door het zand om daarna aan te kunnen zetten in het bos. 6 dgn na de Sylvester waag ik me aan nog meer zand. De halve marathon van Rockanje staat op het programma, een wedstrijd die je 9 kilometer zand laat happen. Ach ik hou van zand en na Egmond, Monster nu ook eens Rockanje proberen. Het begin van de wedstrijd ging lekker, in het zonnetje over de mooie asfaltwegen van Voorne. Bij Hellevoetsluis maakte we een lus van het klaverblad om daarna over "de hoofden" van de achterliggende atleten te lopen, richting het strand. De Haringvlietbrug de rug toegekeerd kwamen we het strand op, snel lopend naar de vloedlijn. Helaas daar aangekomen was de vloedlijn niet meer dan zacht zand, wel dan niet voorzien van een laagje zeewater. Juist het was hoog water en een loeizwaar strand. Souplesse, blik op oneinig en gaan. Mannen kwamen me voorbij, zeiden even dat het zwaar was, om vervolgens als een gek bij me weg te lopen. Rond de 10 km kwam er een hond gezellig naast me lopen, helaas ook voor mijn voeten, viel bijna over hem heen. Hij wilde spelen, ik niet en gaf de hond een niet zo’n aardige opmerking. Mensen langs de kant haalde hem bij me weg, gelukkig kon ik me weer op het zand concentreren. De laatste 2 km werd het zand beter, het autostrandvan Oostvoorne begon en het laatste stuk was lekker hard. Duinen overklimmen, schelpenpaden maakte plaats voor zand, gaan. Voelde me heel sterk en liep op een jongen in het zwart in. Saampjes zijn we gaan banen over de schelpjes en later het asfalt, jee wat voelde ik me sterk. De km’s vlogen onder de schoenen door en na 1.28.17 kwam ik over de finish als eerste vrouw, voldaan en niet eens "verrot".   Gemiddeld werd er 7 minuten langzamer gelopen, stemt de gelopen tijd me toch tevreden. Even lekker uitlopen, niet douchen want het water was koud. Een volle zaal tijdens de prijsuitreiking, goed voor de winnaars maar ook voor de organisatie. Mooie bloemen en nog veel meer, ben heel erg verwend. Rockanje, Monster of Egmond?  afhankelijk van de wind en de waterstanden kunnen ze op hun eigen manier loodzwaar zijn. Grote overeenkomst is bij alle 8 a’ 9 km zandhappen, lekker hoor. Al de mooie foto’s zijn gemaakt door Carry, dank maar weer.