Mijn 32e gouden plak is heel speciaal

3 mnd geleden was het Nederlands Kampioenschap halve marathon het doel. Het doel om dan helemaal terug te zijn van de blessure. Het traject van herstel ging super goed en ik wist dat ik het ging redden. Omgevingsfactoren spelen ook een heel belangrijke rol, sommige dingen overkomen je gewoon. Mijn moeder werd de 17e januari ineens heel ziek en na 2 mnd is ze de 17e maart overleden, dat was verleden week zondag. Vanaf zondag ben je met heel andere dingen bezig, het verdriet en een mooi en waardig afscheid voor je moeder regelen. Met mijn 4 broers was het een week vol herinnering, schrijven, zoeken en iets moois in elkaar draaien. Het was heel mooi donderdag en vrijdag met veel mensen, veel bloemen en een prachtige begrafenis. Wat blijft zijn emoties. Zaterdag was ik als coach aanwezig in Naaldwijk, ging goed, de emoties zaten echter heel hoog en mensen moesten niet teveel aan mij vragen, sorry daarvoor. Dan is het zondag en het NK waar je zo hard naar toegewerkt hebt. Met een gevoel van wel/niet met Koos naar Venlo gereden. Daar omkleden en nummer opspelden en in gaan lopen. Veel kleding aan want het was weer Siberisch koud. De benen voelde goed en de kou viel me mee!!!! In de kleedkamer gekozen voor lange legging en shirt lange mouw + handschoenen. Naar de start en na het zingen van het Wilhelmus gingen we in volle snelheid weg. De wind in de rug en de benen deden goed hun werk. Het hoofd was niet leeg te krijgen en ik liep maar te malen. 5 km ging echter in 19.30, sneller dan ik wilde, 4 minuten per km vond ik vandaag oke. Atleten vlogen over mij heen, ik liet ze gaan. Vandaag had ik genoeg aan mezelf, eigen tempo. Rond de 9 km waren mijn gedachte leeg,  moest namelijk beuken tegen de wind, heerlijk. De brug over de Maas was hoog, klimmen. Aan de andere kant van de Maas was het glooiend en dat voelde de beentje wel. 15 km in 1.00.08, nog steeds mooi op schema. Voor de wind te weinig afleiding en in begon weer te malen. In dit deel van de wedstrijd weet je dat je de finish gaat halen, nu nog een zekerheid en dat is die gouden medaille. Zorg ervoor dat er geen V50+ langs je komt rennen. 19 km en via een andere brug de Maas over, pal tegen de wind in, dan ben je blij met de goede kleding die je aan hebt. Venlo in, veel mensen, 20 km in 1.21.02, op naar goud. De laatste km was heel zwaar maar ik moest hem hebben die gouden plak. Het finishdoek en ja hoor ik ben er en mag stoppen. 1e V50 in een tijd van 1.25.35 (netto), mijn 32e goud is binnen. De emoties kwamen na de finish los en liet mijn tranen lopen. Deze race was zo speciaal en ik heb er zo voor moeten knokken  maar het goud voor moeders heb ik gehaald. Koos stond daar,hij  voelde wat voor een ontlading het was voor mij. Droge warme kleding aan gedaan en lekker uitlopen. Beetje stijve benen maar verder voelde het goed. De prijsuitreiking was snel en nu kreeg ik wel het goud in tegenstelling tot 2012 en prachtige bloemen. Fantastisch. Mijn doelstelling is  gehaald.  Echter het goud behalen voor ma  is het allermooist wat ik vandaag heb kunnen doen.

En het werd Reeuwijk.

Door familie omstandigdheden is het bijna onmogelijk iets te plannen. Volgende week het NK halve marathon, mijn doel, Met de fysio besproken om daar de blessure achter mij te laten. Wedstrijdjes gelopen als training, daarna op wedstrijdschoenen en dit weekend gewoon een echte wedstrijd. Gaat het wel of niet lukken gisteravond dacht ik van niet en vanmorgen?  er was geen telefoontje gekomen en ik besloot te gaan. Om 12 uur in de auto, telefoon uit, radio hard aan, even weg van alles. In Reeuwijk aangekomen zag ik atleten al druk bij de start, ik ben toch niet te laat? Gelukkig, het waren 5 en 10 km lopers, starten 45 minuten eerder.

Mijn startnummer kreeg ik in handen gedrukt, even kletsen maar had het koud. Beter om alvast in te gaan lopen door het prachtige gebied. Werd lekker warm en besloot in korte broek en t-shirt te gaan. Bij de start kregen atleten het koud toen ze mij zagen, het was 7 °C alleen de wind hard en guur. De start ging goed, snel weg en geen last van voeten om mij heen. De eerste 6 km veel bomen om mij heen waar de wind achter bleef. Had een lekker groepje, wilde deze houden want na 6 km kwam de Reeuwijkse plas eraan, zo daar ging het tekeer. Liep met een man en samen deden we het kopwerk. Ik voelde mij sterk en vol kracht tegen de wind in. 5 km ging in 19.32 maar 10 km in 40.25, dan weet je wel hoe hard het daar waaide. Petra liep achter mij en ik had het idee dat ze  het moeilijk kreeg. 12 km, de wind kregen we nu weer een beetje mee. De snelheid omhoog. de groep viel uiteen, sommige gingen als een razende vandoor, daar had ik geen zin in, eigen tempo. De lente zit in de lucht, dat bewezen de twee zwanen, ze waren met een prachtige liefdes dans bezig. Echt, met hun hoofd en nek vormen ze een hart. Richting 14 km, ik voelde wat er ging gebeuren en gaf een tandje gas. Hoorde Petra achter mij met een gierende ademhaling, ik nog wat sneller. Helaas, Petra heeft een eindsprint, daar kan ik niet aan tippen. De laatste 300 meter stoof ze mij voorbij en werd 1e vrouw. Ik volgde op 3 seconden in 1.00.02, super tevreden.

Deze tijd met deze wind!!! testloop meer dan geslaagd. Gezellig met Petra uitgelopen, ze vond het moeilijk mij in te halen na al het kopwerk wat ik gedaan had. Ik zei dat ze daar geen moeite mee moest hebben, daar is het een wedstrijd voor. Prijsuitreiking en daarna naar huis. In de auto zette ik de telefoon weer aan, geen berichten, toen wist ik dat ik een heel goede keuze gemaakt had om hier in Reeuwijk te gaan lopen.

15 km in Leiden rennen

LENTE:

Had met mezelf afgesproken, als het na de halve van Middendelftland goed ging, mocht ik in Leiden lopen. De hele week ging het lekker, ook de trainingen gaan steeds lekkerder, ik ga weer een beetje zweven tijdens het lopen (ontspanning). Dat betekende wel, een vroege wekker op zondagmorgen 😦  Om 8.30 uur uit de veren, ontbijten, tas klaarmaken en met Koos op weg naar Leiden. Auto parkeren en al pratende met de bekende die je tegenkomt naar de inschrijf tafel. Nummer en chip halen, die enorme chip in je schoenen rijgen, dat is een puzzel op zich. Omkleden en gaan inlopen. Dat voelde lekker op mijn wedstrijdschoenen, deze mocht ik vandaag van mezelf aan, lang geleden. Na 2,5 km inlopen naar de kleedkamer en kleding omwisselen, het was best warm. Gelukkig een halve tight en t-shirt in mijn tas gedaan, nummer overspelden, wc opzoeken en klaar voor de race. Naar de overkant vd straat, daar was de start. Klom over het hek van het startvak om redelijk vooraan te staan. Pang en weg. Jeetje wat een kleine kinderen liepen ermee en veel vrouwen. Haalde Els Raap in en ik ging twijfelen. Start de 5 km gelijk met de 15km? Na 500 meter wist ik het, ik was op de 5 km gestart, omdraaien en snel terug naar de start. Weer over het hek klimmen en daar sta je, tussen vooral mannen, dat voelde beter. De start was 1 minuut nadat ik in het vak stond. Dit voelde ook  beter, niet overdreven sprintende atleten naast me. Voorgenomen 4 minuten per km te lopen. 5 km ging in 19.56, mooi tempo. Het ging niet vanzelf maar ik liep het afgesproken tempo en het voelde goed. Crossen door Vlietlanden,  daarna tussen de atleten op de 10 km door. Kwam een bekende tegen, zei dag en hup, er voorbij. Hoor ik hem zeggen: kijk, dat loopt zo mooi”. Begin helemaal te glimmen als ik dat hoor, leuk. Ondertussen moet je door, mooi lopend, was geen moeten maar mogen. Dan ineens op 9 km de 10 km lopers kwijt, eenzaam door het park. Koos stond daar en vroeg hoe het ging. Best zwaar en ik had het warm. Ik hoorde op

10 km (39.56) snelle voetstappen achter me en een bekende man (naam weet ik niet) kwam langszij. Hup mee maande ik mezelf. Even hoger ritme zoeken en echt, dat liep veel lekkerder. Saampjes op de atleet voor ons af. Het duurde even maar toen waren we met drie. Het ging erg lekker bij mij en nam de kop. De laatste km ging in, nog een beetje aan proberen te zetten, 1 uur moet toch lukken?

De ene ging als een speer ervandoor, ik iets harder en zag de klok. Finish in 1.00.19. Geen uur maar super tevreden. Het ging lekker, voelde goed in de heup/hamstring. Was 2e vrouw totaal, mooi toch. Omkleden en naar de prijsuitreiking. Deze was  snel en kreeg mooie bloemen.

Toch had ik het koud, Koos ging daar voetbal kijken, kon ik nog 3 km uitlopen en even door en door warm worden. Wat een goed gevoel heb ik van deze race, ben weer een trede verder.