Zomerspektakel, 10km vakantieloop

Een wedstrijd in de zomervakantie, het zomerspektakel in Maasdijk. Ik heb nog geen vakantie (weet je hoe lekker het is als iedereen vrij is of Nederland even verlaten heeft, lege treinen,  fietspaden, werkplek)  Maasdijk  kon gewoon in de agenda. Om 12.00 uur fietste ik erheen, zin in  een lekkere zomers wedstrijd.

2 km punt, lekkere felle wind tegen maar met zo’n groep heb je daar weinig last van. De 5 en 10km lopers nog gezellig bij elkaar

Ik had mijn ritme gevonden. Soepeltjes maar gebruik makend van de mannenruggen ging ik op weg naar de 3e km.

Alleen 10km lopers zijn hier nog aanwezig. Ik voelde me heel sterk, hoorde de mannen hijgen, en soms stampen met de voeten, ach, ik voelde me eigenlijk heel goed en volgend mij veel beter dan de mannen om me heen. Geeft mij vleugels 🙂

De bocht richting de wind tegen, het enige lastige stukje in het parcours. Richard nam hier kop over, kon ik lekker achter zijn rug schuilen, nog mijn dank daarvoor Richard

Amriet en ik gingen de laatste km, voor de wind, nog even de strijd aan met de tijd. Het werd een rappe laatste km met een finishtijd die sneller was dan gedacht, 39.20  BLIJ 🙂

Alle winnaars van de categorieën op het podium met mooie zonnebloemen, die passen goed bij het zomerspektakel

Mocht blijven staan op het podium, nu voor de overall prijsuitreiking,  3e dame overall geworden

Je hebt wedstrijden en wedstrijden.

Een vraag vanuit de groep, “wie gaat er donderdag de 5000m bij PAC lopen”? Ook mij bereikte die vraag en dacht, ach, eigenlijk wel een goede training en gezellig. Met dat deel van de groep die niet met vacantie was, deze wedstrijd op t programma gezet. Ik mezelf ook ingeschreven, wil in 2017 wel een baanwedstrijd gelopen hebben. Na de gecancelde NK 1500m en 5000m (kuiten), de 1500m verleden week (kleine teentje), nu een nieuwe kans.  Ik was er ruim op tijd, serie 5 was voor mij en zou klaar zijn als de meeste atleten van de groep nog moesten starten, vind ik fijn. Inlopen door een voor mij onbekend stukje Kralingse bos, gelukkig wisten enkel mannen goed de weg om ons op tijd bij de baan terug te brengen. Serie 5 melden, opstellen en van start. Liep lekker met Marco op. Samen hadden we rondjes van 90sec in gedachten. Soepeltjes maakte ik mijn rondjes. Na de 6e ronde voelde ik dat ik mijn eigen race moest gaan lopen, beetje afstand van Marco genomen, de manier om  in mijn eigen ritme te komen. Klink raar maar waar. Ik kan ook niet met een haas lopen, geeft mij zo’n gehaast gevoel🐰. Ala, een meter of 3 erachter liep meteen veel lekkerder door de ontspannenheid die ik weer terugvond.

Een paar hijgende mannen achter me doet mij ook  goed, geeft  een gevoel van macht. In de laatste km gingen de ronde tijden weer terug naar 90, goed zo. De finish in zicht, de mannen knalde nog even over mij heen, ik zette aan voor wat ik kon maar haalde ze niet meer in. 18.55, een tijd waar ik heel blij mee was en een baanwedstrijd anno 2017 in de benen. Voor mij een hele goede training, zeker omdat ik de baantrainingen nooit meedoe. De pet van coach ging op en de mannen lieten mooie races zien. Het werd een prachtige, wel een beetje late, avond.

De dag erna was ik op het NK baan in Utrecht voor coaching. Het viel me weer op dat de “echte top” het af liet weten. Waarom vraag ik me dan af.
In mijn toptijd liepen we veel wedstrijden, wedstrijden richting je piekmomenten. Niet in je uppie al die zware trainingen afwerken. Nee, een zware training zette ik om in een wedstrijd. Heerlijk met atleten om je heen. In opdracht lopen ging me toen al goed af. Je moet natuurlijk niet van elke wedstrijd in aanloop naar je doel, een ” ik ga tot het gaatje” wedstrijd van maken. Steeds een stukje sneller, laat je gezicht zien, loop met de andere atleten. Als ik sponsor was van een topatleet  ( Nu wilde ik nooit een sponsor, liever mijn eigen plan trekken, geen verplichtingen en eigen kleding en schoenen uitzoeken)  zou ik liever zien dat ze een training in een wedstrijd zouden lopen dan een wedstrijd in de training. Geef de atletiek glans, maak jezelf blij met een wedstrijd, de organisatie wordt ook blij van jouw aanwezigheid. Een wedstrijd om de week zal je sneller en sterker maken, je doel komt steeds dichterbij op een hele fijne en doeltreffende manier.

Ze geloofde me niet :-)

Vrijdagavond, bar de Burchtloop waar ik 33 jaar geleden mijn eerste wedstrijd ever liep.

Zaterdagmiddag, kadeloop, 33 jaar geleden mijn 2e wedstrijd ever.

Drie vrouwen, 19 uur geleden met elkaar, nu tegen elkaar.

Vroegen ze tijdens de 38e editie bij de start wie er meer dan 21 keer gelopen had en ik stak mijn vinger op, 33 jaar geleden de 5km in 16.51 lopen en 32 jaar geleden voor het eerst de 12km lange kadeloop. Op 6 jaar na elke jaar aanwezig geweest in Schipluiden, gewoon omdat het zo’n  bijzondere wedstrijd is.  Bijzonder mooi om na het asfalt richting Vlaardingen over de schelpjes via het trekpad  van het paard, (heel lang geleden liepen hier  paarden om de boten door het water te trekken) langs de Vlaardingse-vaart terug naar te  lopen Schipluiden.  Ik heb hier veel meegemaakt, in Schipluiden. Hele warme wedstrijden, soms stortregen bij de start om daarna bijzonder benauwd weer te worden. Editie 1993, in strijd met Anne van Schuppen, de enige waterpost die er toen was, te missen. De 5 km ging in 17.45 en dat terwijl het 32 graden was, ik wilde winnen. Het mooie van lopen over het trekpad is het zien van eerst de molen en daarna de trambrug, nog een paar km te gaan. Ook in 1993 zag ik die brug en was heel blij dat het einde er bijna was. Ik had zo’n dorst dat ik zin had om de hele vaart leeg te drinken. Onder de trambrug door kreeg ik een koud hoofd. De draai het dorp in ging ik slingeren en liet me in het gras vallen, helaas geen winst dit jaar, het leek alsof mijn einde nabij was. Uiteindelijk met de ambulance afgevoerd  naar het ziekenhuis met allemaal elektrodes aan mijn lijf.  3 uur later mocht ik weer naar huis. Een hele maand van slag geweest, de elektrolyten huishouding had ik danig in de war geschopt.  Een groot pluspunt was dat de organisatie na 1993, zeven waterposten ipv een  waterpost langs het parcours gemaakt had, ik had mijn steentje bijgedragen 🙂

Dit jaar was het zweten naar Vlaardingen. Eenmaal op het trekpad langs de vaart een lekkere stevige noorder wind tegen, dag zweet. Ik genoot, lekker knokken met de wind en de schelpjes onder je schoenen te horen knisperen. Later kwamen 3 mannen bij me lopen en haalde de wind soms bij me weg. Voelde me super woman, zo lekker liep ik. Zonder kou of slingerende benen kwam ik over de finish, als 2e vrouw overall. De 26e editie kadeloop zat in de pocket, hij was weer bijzonder.